Bron: Wolfgang Effenberger 
Global Research, June 26, 2022 ~~~

De gevaren van een “Langere en Uitgebreide Oorlog” in Oekraïne. Op weg naar een Unipolaire Wereld?

Nadat EU-Raadsvoorzitter Charles Michel voorstelde om Oekraïne en Moldavië kandidaat te maken voor het EU-lidmaatschap, stond op 21 juni in de ontwerp-eindverklaring van de EU-top van 23-24 juni in Brussel te lezen,

“De Europese Raad heeft besloten Oekraïne en Moldavië de status van kandidaat-lidstaat te verlenen.”(1) (Georgië zal ook de status van kandidaat-lidstaat krijgen.) Aangenomen wordt dat de 27 staatshoofden en regeringsleiders de aanbeveling van de EU-Commissie zullen volgen.

De Oekraïense president Volodymyr Zelensky herhaalde dat hij vindt dat Oekraïne al bij Europa hoort. Het door Rusland aangevallen land bewijst elke dag dat het al deel uitmaakt van een verenigd Europees waardegebied, zei hij.

Sinds 21 juni maakt de door Duitsland beloofde zelfrijdende houwitser 2000 “eindelijk deel uit van het 155-millimeter houwitserarsenaal van de Oekraïense artillerie,” schreef de Oekraïense minister van Defensie Oleksiy Resnikov op Twitter. Hij bedankte daarbij minister van Defensie Christine Lambrecht (SPD) “voor alle inspanningen” om Oekraïne te steunen.(2)

Aan de vooravond van 22 juni – op deze dag in 1941 viel nazi-Duitsland de toenmalige Sovjet-Unie binnen (en doodde meer dan 26 miljoen mensen) – troffen granaten uit door het Westen geleverd geschut Luhansk en Donetsk. In Rusland werden kaarsen aangestoken om de Grote Patriottische Oorlog te herdenken.

Deze 22e juni zou een gelegenheid zijn geweest om een keer stil te staan bij de catastrofe van de Tweede Wereldoorlog en te zoeken naar wegen naar vrede. Maar het tegendeel was het geval. Op die dag riepen de Duitse media opnieuw op tot actie tegen Rusland.

Terwijl de Britse premier Boris Johnson in de Times het Westen waarschuwt voor een “lange oorlog” in Oekraïne(3), maant de chef van de Britse legerstaf, generaal Sir Patrick Sanders, soldaten om samen met hun bondgenoten te vechten om Rusland te verslaan: “De invasie van Rusland in Oekraïne onderstreept onze kerntaak om het Verenigd Koninkrijk te beschermen – door voorbereid te zijn om oorlogen op het vasteland te voeren en te winnen,”(4) zei Sanders op 19 juni op Sky News.

Britse legerleider waarschuwt ‘We moeten ons voorbereiden om in Europa te vechten'(5)

Op dezelfde dag uitte ook NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg in een interview met de krant Bild zijn bezorgdheid dat de oorlog zich jaren zou kunnen voortslepen; mocht de steun voor Oekraïne verzwakken, dan zou daarvoor een zware prijs worden betaald.(6)

De meest ongelooflijke uitspraak werd gedaan op vrijdag 17 juni 22 door de Duitse luchtmachtchef Ingo Gerhartz (56) op het Kiel International Sea Powers Symposium:

“Voor een geloofwaardige afschrikking hebben we zowel de middelen als de politieke wil nodig om indien nodig nucleaire afschrikking toe te passen.”(7)

Geschiedenis

In het licht van de steeds luider wordende oorlogstrommels die momenteel te horen zijn, lijkt een verwijzing naar de parallellen van de huidige situatie met die van vóór 1914 niet alleen geoorloofd, maar zelfs noodzakelijk.

Na de imperiale oorlogen van 1898 (VS tegen de grootmacht Spanje in Cuba en op de Filippijnen), 1899- 1901 (VK tegen de Boeren in Afrika) en 1900 (het “waardevolle Westen” tegen China) liepen de spanningen in de wereld op en vooral van de kant van Groot-Brittannië, Frankrijk en Rusland tegen Duitsland. Van begin december 1907 tot februari 1909 liet de Amerikaanse president Theodore Roosevelt(8) een groot deel van zijn nieuwe oorlogsvloot op sensationele reizen rond de wereld stomen, tot groot genoegen van de marinestrateeg Alfred Thayer Mahan.(9) Zestien moderne gepantserde slagschepen en kruisers toonden hun superioriteit in slagkracht en mobiliteit over de hele wereld.

Vandaag de dag zijn er 11 door kernenergie aangedreven Amerikaanse vliegdekschepen in dienst op de wereldzeeën, samen met hun begeleidende vloten.

In 2020 bedroegen de militaire uitgaven van de NAVO en de VS in totaal 1.102 miljard dollar, terwijl die van China en Rusland 314 miljard dollar bedroegen. Hiervan hielden de uitgaven van Duitsland en Rusland elkaar in evenwicht op ongeveer 60 miljard dollar.(10)

Een dergelijke onevenwichtigheid(11) was ook vóór de Eerste Wereldoorlog(12) duidelijk:

Bewapeningsbudgetten 1880-1913 in Amerikaanse dollars (in duizenden)

Slechts enkele weken na de moordaanslag in Sarajevo op 28 juli 1914 was het zover. Op de ochtend van 5 augustus 1914 kopte de New York Times: ENGLAND DECLARES WAR ON GERMANY – 17,000,000,000 MEN ENGAGED IN GREAT WAR OF EIGHT NATIONS.”

In hetzelfde nummer publiceerde de NYT een column van H.G. Wells waarin hij schreef dat “het zwaard nu getrokken is voor de vrede” en “nooit was een oorlog zo rechtvaardig als de oorlog nu tegen Duitsland.” Wells was ervan overtuigd dat Duitsland binnen 2 tot 3 maanden verpletterd zou zijn en rijp voor revolutie.(13) Nog voordat dit nummer van de NYT verscheen, hadden de Britten in de vroege ochtenduren de Duits-Amerikaanse Atlantische kabel doorgeknipt; nieuws uit Berlijn bereikte dus niet langer de VS en vice versa.

Met het uitbreken van de oorlog werden Russische nieuwsportalen geblokkeerd en verdere verspreiding van Russisch nieuws werd strafbaar gesteld.

Eén dag na Woodrow Wilson’s belofte van neutraliteit op 19 augustus 1914 begon de zeeblokkade van Duitsland door Groot-Brittannië, die in strijd was met het internationaal recht, zonder enig groot protest van de Verenigde Staten. Deze blokkade was bedoeld om Duitsland te isoleren en economisch te wurgen. Volgens de officiële historicus van de Royal Navy, Sir Julian Corbett, was deze blokkade vanaf 1908 gepland door Lord Hankey in het Committee of Imperial Defence (CID) met “een ordelijke gedetailleerde volledigheid die zijn weerga in onze geschiedenis niet kent”(14).

In feite is er tot op de dag van vandaag weinig bekend over “hoe en waarom een klein dozijn vooraanstaande Amerikaanse investeringsbankiers Groot-Brittannië vanaf het begin steunden door middel van illegale oorlogshandelingen”.

Met de verkiezing van een onwetende Amerikaanse president eind 1912 en de oprichting van de FED in 1913 (onbeperkte schuld), was de beslissing om oorlog te voeren genomen.(15)

Heroriëntaties na de Eerste Wereldoorlog

Drie keer in de 20ste eeuw werd de internationale orde “herschikt”(16)

1) Met het Versailles-systeem van vredesverdragen en de oprichting van de Volkenbond in 1920,

2) Met de Overeenkomst van Potsdam en de oprichting van de Verenigde Naties in 1945, en

3) na het einde van de Koude Oorlog in 1990 met het “Handvest van Parijs” en de oprichting van de OVSE.

Met de ontbinding van het Warschaupact (en de Sovjet-Unie) hoopte de wereld op een vreedzame toekomst.

VS-NAVO-oorlogen in het post-Koude-Oorlog tijdperk

Maar na de overwinning van het “Westen” in 1990, werden op vele plaatsen in de wereld “regel-oorlogen” [R2P, responsibility to protect] gevoerd, zoals de oorlog tegen Irak die door Bush Sr. in 1991 werd georkestreerd. Sommigen herinneren zich wellicht nog de onverkwikkelijke Kuweit-“broedmachine-leugen” die uiteindelijk de weegschaal deed doorslaan ten gunste van de zegen van de VN voor die oorlog.

Toen de NAVO op 24 maart 1999 de eerste aanvalsoorlog in haar geschiedenis lanceerde zonder VN-mandaat en dus in strijd met het internationaal recht tegen een soeverein land, werd deze onmiddellijk gevolgd door een nieuwe doctrine die toekomstige interventies zonder VN-mandaat mogelijk maakt.

De oorlogen van het zogenaamde “Westerse Waarden” [“Humanitair Westen”, onder “Verantwoordelijkheid om te Beschermen”] in Irak, alsook in Afghanistan, Libië en Syrië hebben niets gereorganiseerd, maar alleen geleid tot “mislukte staten”, d.w.z. tot een nooit eindigende chaos – tevens een oorlogsmisdaad.

De NAVO-oorlog in Joegoslavië begon op 24 maart 1999 – 12 dagen eerder hadden Polen, Tsjechië en Hongarije zich bij de NAVO aangesloten. Was dit gewoon de zoveelste oorlog in het kielzog van deost-joegoslavische afscheidingsoorlogen sinds het begin van de jaren negentig? Zeker niet, want er zijn 4 aantoonbare imperiale motieven van de VS(17)

1) Een oorlog van de NAVO tegen de overblijfsels van Joegoslavië om het op te nemen in de periferie van het Westen.

2) Een oorlog van de VS, om EU-Europa verder te onderwerpen aan hun ondergeschiktheid.

3) “Een oorlog waarvan het langeafstandseffect er ook op gericht was Rusland verder te kastijden”; en

4) Een oorlog om “de superioriteit van de NAVO of de VS over China”(18) aan te tonen.

Kleurenrevoluties

Na de Joegoslavische oorlog werden in Oost-Europa zogenaamde “kleurenrevoluties” georganiseerd, waarvan de meeste vervolgens leidden tot regimewisselingen en gewenste toetreding tot de EU en de NAVO.

De Canadese hoogleraar economie Michel Chossudovsky vestigde in juni 2015 de aandacht op het feit dat achter de Oekraïne-crisis een brede militaire strategie schuilgaat die veel verder gaat dan Oekraïne:

“De NAVO – en als we NAVO zeggen, bedoelen we ook de Verenigde Staten – houdt zich bezig met oorlogsspelletjes voor de deur van Rusland … Nu dreigen ze Rusland met kernwapens, en het is duidelijk dat de nucleaire optie is besproken in het Amerikaanse Congres.”(19)

Vervolgens heeft het Oekraïense parlement in de zomer van 2015 een wet van die strekking aangenomen,(20) waarin staat dat de inzet van kernwapens en massavernietigingswapens op het grondgebied van Oekraïne legaal zou zijn “totdat het inzetdoel is bereikt.” Voorheen was dit bij wet uitgesloten.

Vanaf 2015 nam het aantal manoeuvres van de NAVO (zoals DEFENDER 20/21) voor de deur van Rusland drastisch toe. Parallel daaraan werd de militaire infrastructuur via weg en spoor van Antwerpen/Bremerhaven/ Hamburg richting Görlitz, Krakow en Kiev oorlogsklaar gemaakt.

De rol van Duitsland

Drie dagen na de Russische aanval op Oekraïne – volgens het internationaal recht even illegaal als alle Amerikaanse oorlogen sinds de aanval op Joegoslavië – leidde bondskanselier Olaf Scholz op 27 februari de verklaring van zijn regering in met de woorden:

“24 februari 2022 markeert een keerpunt in de geschiedenis van ons continent.”(21)

Met ferme stem hekelde Scholz de koelbloedigheid en meedogenloosheid van Vladimir Poetin over zijn aanvalsoorlog, die volgens hem door niets kon worden gerechtvaardigd, en vroeg hij:

“May might break right?”. Het retorische antwoord (met betrekking tot Rusland) is duidelijk nee. Voor de Verenigde Staten lijken echter andere maatstaven te gelden.

Verder heeft Scholz tot applaus van de Bondsdagmeerderheid ambitieuze doelstellingen voor het buitenlands en militair beleid aangekondigd: Niet alleen het verhogen van het huidige Duitse militaire budget tot meer dan 70 miljard euro, maar daarnaast het vergroten van de slagkracht van de Bundeswehr, een zogenaamd “speciaal fonds” van 100 miljard euro uit het huidige budget. Ter herinnering: Drie dagen na het uitbreken van de oorlog in 1914 riep keizer Wilhelm II op 4 augustus de Rijksdag bijeen om te stemmen over de oorlogskredieten. Destijds werd in alle eerlijkheid de term “oorlogskredieten” gebruikt, terwijl vandaag de term “special assets” (bijzondere tegoeden) wordt gebruikt om voor het publiek te verhullen dat het hier opnieuw om een schuld gaat.

Het feit dat Scholz in staat was om binnen drie dagen “een compleet en gedetailleerd concept aan te kondigen voor een no-alternative koerswijziging van het buitenlandse beleid van de VS en de abrupte omvorming van de Bondsrepubliek in een fiscale oorlogsstaat, suggereert dat het staatsapparaat al over ontwerpen beschikte.”(22)

Het zou interessant zijn te weten wie betrokken was bij het opstellen van Scholz’ toespraak en wanneer Scholz deze voor het eerst las.

Twee dagen voor deze regeringsverklaring meldde de SPD-krant “Vorwärts”:

“Volgens berichten in de media zijn Amerikaanse topdiplomaten – en ook minister van Buitenlandse Zaken Blinken zelf – deze uren verwikkeld in rechtstreekse gesprekken om in de Algemene Vergadering een zo breed mogelijke veroordeling tot stand te brengen.”(23) In een als “emotioneel” bejubelde toespraak voor de Verenigde Naties veroordeelde minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock (Alliantie 90/De Groenen) Rusland op een manier “die Duitsland, de oude verliezer van de Tweede Wereldoorlog, in de rol van morele rechter verheft en laat zien wat een op waarden gebaseerde buitenlandse politiek betekent.”(24)

Na drie dagen debat stemden 141 landen op 2 maart voor de resolutie van de Algemene Vergadering van de VN die de Russische invasie veroordeelde, met vijf stemmen tegen (Rusland, Wit-Rusland, Syrië, Noord-Korea en Eritrea) en 35 onthoudingen (waaronder China, India, Bangladesh en Pakistan, die samen ongeveer de helft van de mensheid uitmaken). Twaalf landen waren niet bij de stemming aanwezig. Volgens Michael von der Schulenburg, een voormalig topdiplomaat die voor de VN en de OVSE werkte, had de steun voor de resolutie van de meeste kleine en middelgrote landen als achtergrond dat zij om politieke redenen het VN-handvest en het verbod op alle militaire acties in zijn geheel wilden versterken. Tot dusver hadden ook drie andere permanente leden van de Veiligheidsraad, de VS, Groot-Brittannië en Frankrijk, het internationale recht geschonden en illegale oorlogen gevoerd zonder dat daar consequenties aan verbonden ware

In Azië nemen alleen de gebruikelijke bondgenoten van het Westen, d.w.z. Japan, Australië en Singapore, deel aan de uitgebreide sanctiepakketten tegen Rusland, terwijl de andere staten in Azië, Afrika en Latijns-Amerika dat niet deden. Voor het Zuiden van de wereld is dit opnieuw een oorlog van de blanken in het Noorden, zoals de eerste en tweede wereldoorlogen van de 20e eeuw en de koude oorlog.

De veronderstelde winnaars van de Koude Oorlog hadden verwacht dat de verliezer zou toegeven, zich zou onderwerpen aan zijn rol als “regionale macht” (Obama) en als junior partner van het Westen zou fungeren. Ook nu nog wachten zij op een coup van een Moskouse elite die liever de junior partner van de VS is dan die van de Chinezen.

Met de aanval op Oekraïne op 24 februari is een einde gekomen aan de Europese orde die sinds 1950 min of meer stand had gehouden, aldus de twee “Europese activisten en publicisten” Vincent-Immanuel Herr en Martin Speer op 2 april in het gastcommentaar

“Na de aanvalsoorlog: de geboorte van het geopolitieke Europa” in de Neue Zürcher Zeitung. Zij eisen dat de EU zich nu moet ontwikkelen tot een “supermacht op waardegebied ” die in staat is zich te verdedigen, en in hun artikel richten zij zich met name op twee onderwerpen: “militaire en veiligheidspolitieke vraagstukken” en de ontwikkeling van een “Europees wij-gevoel”(25).

Dat deze verdedigbare “waarde supermacht” toestaat dat klokkenluider Julian Assange jarenlang wegkwijnt in een Britse gevangenis en binnenkort zelfs wordt uitgeleverd aan de VS, en Edward Snowden asiel geweigerd werd, zodat hij naar Rusland moest vluchten, is meer dan beschamend. Een echte “waarde supermacht” moet op een ander fundament gebouwd worden dan dat van het militaire en een twijfelachtig “Europees wij-gevoel”.

Dit fundament werd meer dan 200 jaar geleden gelegd door Immanuel Kant in zijn werk “Perpetual Peace”, waarvan de formuleringen vandaag de basis vormen van ons internationaal recht.

Afsluitende opmerkingen

Op dit moment ziet het er helaas naar uit dat de steeds toenemende oorlogszucht van regering en media de oorlog zal uitbreiden en uiteindelijk de NAVO zal leiden tot actieve oorlogsparticipatie zoals geschetst in de Amerikaanse langetermijnstrategie TRADOC 525-3-1 “Win in a Complex World 2020-2040” (2014).

Ondertussen wordt het Duitse volk op bloed, zweet en tranen getrakteerd. Vice-kanselier Robert Habeck voorspelde,

“We worden allemaal armer”(26).

En Christian Lindner, de Duitse minister van Financiën, verklaarde op de gedenkwaardige dag van 22 juni dat hij “drie tot vijf jaar tekorten” verwacht(27). Het is nu zaak, zo zei hij, “de kern van de Duitse economie in deze onzekere tijden te verdedigen”.

We moeten dus voorbereid zijn op een langdurige oorlog – waardoor een “Europese veiligheidsorde die zowel de EU als Rusland omvat” een zeer ver vooruitzicht wordt.

Voetnoten:

1)https://web.de/magazine/politik/russland-krieg-ukraine/ukraine-krieg-news-21-juni-2022-nachlesen-37039708

2)Ibid 

3)https://news.sky.com/story/ukraine-war-british-troops-must-prepare-to-fight-in-europe-once-again-says-new-head-of-army-12636637 

4) Ibid

5)https://www.merkur.de/politik/ukraine-krieg-news-grossbritannien-armee-chef-warnung-kampf-europa-vorbereitung-91618815.html 20. Juni 2022

6)https://www.merkur.de/politik/ukraine-krieg-news-grossbritannien-armee-chef-warnung-kampf-europa-vorbereitung-91618815.html

7)https://www.bild.de/politik/inland/politik-inland/top-general-appelliert-an-nato-muessen-bereit-sein-notfalls-atomwaffen-zu-nutzen-80444834.bild.html

8)Als Imperialist der Mahan-Schule verfolgte Theodore Roosevelt eine offensive Außenpolitik mit zahlreichen Militäreinsätzen zum „Schutz amerikanischer Interessen“, so etwa in Dom.Rep., Honduras, Kolumbien, Kuba, Marokko, Syrien.

9)Vgl. Henry F. Pringle: Theodore Roosevelt, a Biography, New York 1931, S. 409 ff.; XX, pp. 535 ff

10) SIPRI Military Expenditure 2020 (April 2021)

11) Zahlen aus Engelbrecht, Helmut C./Hanighen, F.C.: MERCHANTS OF DEATH A Study of the International Armament Industry, Carter Lane 1934, S. 263

12) Da die Angabe für 1914 fehlte, wurde die von 1910 (348.032.000 )genommen. Die tatsächlichen Ausgaben dürften deutlich darüber gelegen haben.

13) Walter Millis: Road to War, America 1914 -1917, Boston/New York 1935, S. 47

14) Corbett, Julian: Official History. Naval Operations, London 1921,Vol. 1, p.18

15) Helmut Roewer: Unterwegs zur Weltherrschaft Warum England den Ersten Weltkrieg auslöste und Amerika ihn gewann. Zürich 2016, S. 16

16) Zeitschrift Marxistische Erneuerung, Nr. 130, Juni 2022, S. 16

17)Ibid, S. 15

18)Erhard Crome: In tempori belli, in: WeltTrends, Nr. 23, 1999, S. 138

19)Zitiert in Peter Orzechowski: Ist die Gefahr eines Atomkriegs real? KOPP exklusiv 24 /22, S. 7

20)„Gesetz Über die Bedingungen der Streitkräfte anderer Staaten auf dem Territorium der Ukraine“.

21) https://www.br.de/nachrichten/deutschland-welt/zeitenwende-im-bundestag,SyfVl4E

22)Zeitschrift Marxistische Erneuerung, Nr. 130, Juni 2022, S. 12

23)Zitat aus der SPD Zeitung “Vorwärts”. 25.02.2022

24)https://www.heise.de/tp/features/Was-die-Zeitenwende-von-Bundeskanzler-Scholz-bedeutet-6665130.html?seite-all

25)Zeit-Fragen  14. Juni 2022/ 30. Jahrgang , S. 4

26)https://www.fr.de/meinung/kolumnen/ein-einziger-satz-91456992.html

27)https://www.n-tv.de/mediathek/videos/wirtschaft/Lindner-warnt-vor-drei-bis-fuenf-Jahren-der-Knappheit-article23414488.html