NAVO,Oekraïne |
17 mei 2022
Bron: Thierry Meyssan 
Voltaire Netwerk Paris, 17 mei 2022 ~~~

Thierry Meyssan onderbreekt zijn reeks artikelen over de oorlog in Oekraïne om enkele beschouwingen te geven over de evolutie van de menselijke dimensie van oorlog. Het einde van het industriële kapitalisme en de mondialisering van de handel veranderen niet alleen onze samenlevingen en onze denkwijzen, maar ook de betekenis van al onze activiteiten, met inbegrip van oorlogen.

Ook in de taalversies: عربي Deutsch ελληνικά 
English Español français italiano Português русский

Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog, 77 jaar geleden, kennen de Europeanen (met uitzondering van de voormalige Joegoslaven) vrede op hun grondgebied. Zij zijn deze verre herinnering vergeten en ontdekken de oorlog in Oekraïne met afschuw. Afrikanen van de Grote Meren, ex-Joegoslaven en moslims uit Afghanistan, Libië en de Hoorn van Afrika kijken met afschuw naar hen: Gedurende vele tientallen jaren hebben de Europeanen hun lijden genegeerd en hen ervan beschuldigd verantwoordelijk te zijn voor het ongeluk dat zij hebben geleden.

De oorlog in Oekraïne is volgens sommigen begonnen met het nazisme, volgens anderen acht jaar geleden, maar in het westerse bewustzijn is hij pas twee maanden oud. Zij zien een deel van het lijden dat het veroorzaakt, maar zij beseffen nog niet alle dimensies ervan. Bovenal interpreteren zij het verkeerd op basis van de ervaring van hun overgrootouders en niet op basis van wat zij zelf meemaken.

Oorlogen zijn slechts een gevolg van misdaad

  •  Als het eenmaal begint, verbiedt oorlog nuance. Het vereist dat iedereen zich in een van de twee kampen plaatst. Zij die niet gehoorzamen worden onmiddellijk verpletterd door de twee kaken van het beest.
  •  Het verbod op nuance dwingt iedereen tot het herschrijven van gebeurtenissen. Er zijn nu alleen “good guys”, wij, en “bad guys”, de anderen aan de overkant. De oorlogspropaganda is zo krachtig dat na een tijdje niemand meer de feiten onderscheidt van de wijze waarop ze worden beschreven. Wij zijn allen in duisternis gedompeld en niemand weet hoe het licht aan te doen.
  •  Oorlog veroorzaakt willekeurig lijden en dood. Het maakt niet uit aan welke kant je staat. Het maakt niet uit of iemand schuldig of onschuldig is. Men lijdt en sterft niet alleen door de slagen van de tegenpartij, maar ook collateraal door die van het eigen kamp. Oorlog betekent niet alleen lijden en dood, maar ook onrechtvaardigheid, die veel moeilijker te dragen is.
  •  Geen van de regels van beschaafde naties blijft overeind. Velen geven zich over aan waanzin en gedragen zich niet meer als mensen. Er is geen autoriteit meer om iedereen te confronteren met de gevolgen van hun daden. We kunnen niet meer vertrouwen op de meeste mensen. De mens is tot wolf voor de mensen geworden.

En dan gebeurt er iets fascinerends. Wanneer mensen in wrede beesten veranderen, stralen anderen en verlicht hun blik ons.

Ik heb een decennium op het slagveld doorgebracht zonder ooit naar huis terug te keren. Vandaag, nu ik vlucht voor lijden en dood, word ik onweerstaanbaar aangetrokken door die blikken. Daarom haat ik oorlog en toch mis ik het. Want in deze warboel van verschrikking schittert altijd een sublieme vorm van menselijkheid.

De oorlogen van de 21e eeuw

Ik zou u nu enkele overwegingen willen voorleggen zonder dat u zich aan dit of dat conflict verbindt, en nog minder aan dit of dat kamp. Ik zal alleen een sluier optillen en u uitnodigen te kijken naar wat het verborg. Wat ik ga zeggen kan u schokken, maar we kunnen alleen vrede vinden als we de realiteit aanvaarden.

De oorlogen veranderen. Ik heb het hier niet over wapens en militaire strategieën, maar over de redenen voor conflicten, over de menselijke dimensie ervan. Net zoals de overgang van industrieel kapitalisme naar financiële mondialisering onze samenlevingen verandert en de beginselen die deze samenlevingen organiseerden verpulvert, verandert deze ontwikkeling ook oorlogen. Het probleem is dat wij nu al niet in staat zijn onze samenlevingen aan deze structurele verandering aan te passen en dus nog minder in staat zijn over de evolutie van oorlog na te denken.

Oorlog is altijd bedoeld om de problemen op te lossen die de politiek niet heeft kunnen oplossen. Het gebeurt niet wanneer we er klaar voor zijn, maar wanneer we alle andere oplossingen hebben geëlimineerd.

Dit is precies wat er vandaag gebeurt. De Amerikaanse “Straussianen” hebben Rusland in Oekraïne onverbiddelijk in het nauw gedreven, waardoor het geen andere keuze had dan ten strijde te trekken. Als de Geallieerden Rusland verder blijven terugdringen, zullen ze een wereldoorlog uitlokken.
De periode tussen twee tijdperken, waarin het noodzakelijk is de menselijke betrekkingen te heroverwegen, is gunstig voor dit soort rampen. Sommige mensen blijven denken in termen van principes die ooit werkten, maar die niet langer relevant zijn voor de wereld. Toch gaan ze door en kunnen ze onbedoeld oorlogen uitlokken.

In de nacht van 9 mei 1945 bombardeerden Amerikaanse vliegtuigen Tokio. In één nacht werden meer dan 100.000 mensen gedood en meer dan 1 miljoen dakloos gemaakt. Dit is de grootste massamoord op burgers in de geschiedenis.

Als er in vredestijd een onderscheid wordt gemaakt tussen burgers en militairen, heeft een dergelijke redenering geen zin meer in moderne oorlogen. Democratieën hebben de sociale organisatie in kasten of ordes weggevaagd. Iedereen kan een strijder worden. Massale dienstplicht en totale oorlogen hebben dit onderscheid teniet gedaan. Nu zijn het burgers die het bevel voeren over het leger. Zij zijn niet langer onschuldige slachtoffers, maar de eersten die verantwoordelijk zijn voor het algemene onheil waarvoor de militairen slechts de handhavers zijn.

In de Middeleeuwen van de West-Europese wereld was oorlog een zaak van de edelen en van hen alleen. In geen enkel geval hebben de bevolkingen daaraan deelgenomen. De katholieke kerk had oorlogswetten uitgevaardigd om de gevolgen van conflicten voor de burgerbevolking te beperken. Dit alles komt niet meer overeen met wat wij ervaren en is nergens meer op gebaseerd.

De gelijkheid van mannen en vrouwen heeft ook paradigma’s omgedraaid. Niet alleen zijn soldaten nu vrouwen, maar ze kunnen ook civiele commandanten zijn. Fanatisme is niet langer voorbehouden aan het sterkere geslacht. Sommige vrouwen blijken gevaarlijker en wreder te zijn dan sommige mannen.

Wij zijn niet op de hoogte van deze wijzigingen. Wij trekken er althans, geen conclusies uit. Dit leidt tot bizarre uitspraken, zoals de weigering van westerse landen om de families van de jihadisten die zij naar het slagveld hebben laten gaan, te repatriëren en voor het gerecht te brengen. Het is bekend dat veel van deze vrouwen veel fanatieker zijn dan hun echtgenoten. Het is bekend dat zij een veel groter gevaar vormen. Maar niemand zegt dat. Zij geven er de voorkeur aan Koerdische huurlingen te betalen om hen met hun kinderen op te sluiten in zo ver mogelijk verwijderde kampen.

Alleen de Russen repatrieerden de kinderen die al besmet waren met deze ideologie. Zij vertrouwden hen toe aan hun grootouders in de hoop dat die erin zouden slagen hen lief te hebben en voor hen te zorgen.

De afgelopen twee maanden hebben wij Oekraïense burgers opgevangen die de gevechten zijn ontvlucht. Het zijn slechts vrouwen en kinderen die lijden. Dus we nemen geen voorzorgsmaatregelen. Maar een derde van deze kinderen werd opgeleid in de vakantiekampen van de Bandera-supporters. Ze leerden er wapens te gebruiken en bewonderden de misdadiger tegen de menselijkheid, Stepan Bandera.

Klik op het beeld om de video te starten

Vakantiekamp in Oekraïne volgens een Atlantisch dagblad. Bron: “Le Monde” (2016).

De Conventies van Genève zijn slechts een overblijfsel uit de tijd dat we nog als mensen redeneerden. komen niet meer overeen met enige realiteit. Zij die zich daaraan houden, doen dat niet omdat zij zich daartoe verplicht voelen, maar omdat zij hopen menselijk te blijven en niet weg te zinken in de oceaan van misdaden. De term “oorlogsmisdaden” heeft geen zin, aangezien het doel van een oorlog is voortdurend misdaden te begaan om een overwinning te behalen, die niet met beschaafde middelen kon worden behaald. En in een democratie is iedere kiezer verantwoordelijk.

In het verleden had de katholieke kerk strategieën die tegen burgers waren gericht, zoals de belegering van steden, verboden op straffe van van excommunicatie. Afgezien van het feit dat er vandaag de dag geen moreel gezag is om respect voor regels af te dwingen, is niemand geschokt door de “economische sancties” die hele volkeren treffen, tot en met dodelijke hongersnoden, zoals het geval was tegen Noord-Korea.

Omdat wij tijd nodig hebben om conclusies te trekken uit onze daden, blijven wij bepaalde wapens als verboden beschouwen terwijl wij ze zelf gebruiken. President Barack Obama had bijvoorbeeld verklaard dat het gebruik van chemische of biologische wapens een rode lijn was die niet mocht worden overschreden, maar zijn vice-president Joe Biden heeft in Oekraïne een uitgebreid onderzoekssysteem opgezet. Het enige volk dat zichzelf massavernietigingswapens heeft verboden zijn de Iraniërs, sinds Imam Ruhollah Khomeini ze moreel veroordeelde. Het zijn juist zij, die niets van dien aard doen, die wij ervan beschuldigen een atoombom te willen maken.

 In het verleden werden oorlogen verklaard om gebieden te veroveren. Uiteindelijk werd een vredesverdrag ondertekend om het kadaster te wijzigen. In het tijdperk van de sociale netwerken gaat het minder om territoriale en meer om ideologische kwesties. Oorlog kan alleen eindigen met het in diskrediet brengen van een manier van denken. Hoewel gebieden in andere handen zijn overgegaan, hebben enkele recente oorlogen geleid tot een staakt-het-vuren, maar geen enkele tot een vredesverdrag en herstelbetalingen.

We kunnen duidelijk zien dat, ondanks het heersende discours in het Westen, de oorlog in Oekraïne niet territoriaal maar ideologisch van aard is. President Volodymyr Selenskyj is overigens de eerste krijgsheer in de geschiedenis die meerdere malen per dag officieel het woord voert. Hij besteedt veel meer tijd aan toespraken dan aan het bevelen van zijn leger. Hij schrijft zijn interventies rond historische referenties. We reageren op herinneringen die hij oproept en negeren wat we niet begrijpen. Voor de Engelsen spreekt hij als Winston Churchill, zij applaudisseren voor hem; voor de Fransen doet hij hen denken aan Charles De Gaulle, zij applaudisseren voor hem; etc…. Voor allen besluit hij met: “Glorie aan Oekraïne!”; zij begrijpen de toespeling niet, maar vinden het mooi.

Wie de geschiedenis van Oekraïne kent, herkent de strijdkreet van de “banderisten”. Hetzelfde schreeuwden ze terwijl ze 1,6 miljoen van hun medeburgers afslachtten, waaronder ten minste 1 miljoen Joden. Maar hoe kan een Oekraïner oproepen tot de massamoord op andere Oekraïners en een Jood tot de massamoord op Joden?

Onze onnozelheid maakt ons doof en blind.

Voor de eerste keer in een conflict heeft één partij de vijandlijke media gecensureerd voordat de oorlog begon. RT en Sputnik werden in de Europese Unie stilgelegd o omdat zij vraagtekens hadden kunnen plaatsen bij wat komen gaat. Na de Russische media beginnen nu ook de media van de oppositie gecensureerd te worden. De website van het Voltaire Netwerk, Voltairenet.org, is in Polen een maand lang gecensureerd op grond van een besluit van de Nationale Veiligheidsraad.

  Oorlog is niet langer beperkt tot het slagveld. Het wordt essentieel om de toeschouwers voor zich te winnen. Tijdens de oorlog in Afghanistan overwogen de Amerikaanse president George W. Bush en de Britse premier Tony Blair de satelliettelevisiezender Al-Jazeera te vernietigen. Het had geen invloed op de oorlogvoerende partijen, maar gaf de kijkers in de Arabische wereld stof tot nadenken.

Merk op dat na de oorlog in Irak in 2003 Franse onderzoekers dachten dat militaire oorlogsvoering zou kunnen veranderen in cognitieve oorlogsvoering. Mocht de fabel van Saddam Hoessein over massavernietigingswapens ook maar een paar maanden hebben standgehouden, dan was de manier waarop de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk die fabel hebben toegepast om door iedereen te worden aanvaard, perfect. Uiteindelijk voegde de NAVO aan haar gebruikelijke vijf (lucht, land, zee, ruimte en cyber) een zesde interventiedomein toe: het menselijk brein. Als het Atlantisch Bondgenootschap momenteel de confrontatie met Rusland op de eerste vier domeinen uit de weg gaat, is het reeds in oorlog op de laatste twee.

Naarmate de interventiegebieden zich uitbreiden, vervaagt het begrip “oorlogvoerende partij”. Het zijn niet langer mensen die de confrontatie met elkaar aangaan, maar systemen van denken. Oorlog is dus aan het globaliseren. Tijdens de oorlog in Syrië hebben meer dan zestig staten die niets met dat conflict te maken hadden, wapens naar dat land gestuurd, en vandaag sturen ongeveer twintig staten wapens naar Oekraïne. Aangezien wij de gebeurtenissen niet onmiddellijk begrijpen, maar ze interpreteren in het licht van de oude wereld, geloofden wij dat de westerse wapens werden gebruikt door de Syrische democratische oppositie, terwijl ze naar de jihadisten gingen, en wij zijn ervan overtuigd dat ze naar het Oekraïense leger gaan en niet naar het banditisme.

De weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen.

Topfoto: De atoombommen op Hiroshima en Nagasaki beantwoordden niet aan een militaire strategie. Japan was al van plan zich over te geven. De VS wilden het alleen niet de Sovjets aandoen, die Mantsjoerije begonnen binnen te vallen, maar hen, de Japanners | Archieffoto