Bron: strategic-culture 11 maart 2022 ~~~

Het stilzwijgen van de westerse media over de oorzaken van de confrontatie en de criminele betrokkenheid van hun eigen regeringen is medeplichtigheid aan het scheppen van voorwaarden voor oorlog.

Rusland heeft deze week meer bewijs geleverd dat de NAVO en het regime in Kiev een dodelijk offensief in Donbass aan het plannen waren, dat Rusland met zijn militaire interventie vanaf 24 februari heeft verijdeld. Rusland heeft zijn interventie een speciale militaire operatie genoemd, terwijl de westerse landen deze hebben veroordeeld als een “niet-uitgelokte invasie” van Oekraïne.

Men voelt dat het absoluut noodzakelijk is voor de Westerse media om alle Russische beweringen over de reden van de militaire actie te ontkennen. Dat zou kunnen leiden tot een zekere erkenning dat Rusland een gegronde reden heeft, maar ook tot het toeschrijven van een zware verantwoordelijkheid aan de westerse regeringen.

Er zij ook op gewezen, hoewel ook dit in de westerse media wordt ontkend, dat Moskou zijn bezorgdheid over zijn veiligheid voortdurend heeft trachten weg te nemen door een dialoog met de Verenigde Staten en zijn NAVO-partners. Maar die pogingen werden voortdurend afgewezen. Moskou werd behandeld alsof het een non-entiteit was wier lang gekoesterde veiligheidszorgen niet bestonden of een verzinsel van zijn verbeelding waren.

De laatste informatie die Rusland deze week heeft verstrekt om zijn beweringen te staven, betreft een ernstige multidimensionale bedreiging van de nationale veiligheid. De ernst van de bedreigingen maakt het onmogelijk ze te negeren, wat het stilzwijgen van de westerse media des te verdoemelijker maakt. Moskou zegt dat zijn veiligheidsanalisten nog bezig zijn met de verwerking van alle informatie en dat het op een later tijdstip meer details zal verstrekken. Het volstaat te zeggen dat Rusland tot dusver drie belangrijke gebieden heeft geïdentificeerd waar zijn nationale veiligheid werd bedreigd door het door de VS en de NAVO gesteunde regime in Oekraïne. Deze bedreigingen waren groter en dringender dan tot dusverre werd aangenomen, hetgeen de voorbode was van het militaire conflict dat in Oekraïne aan de gang is.

Ten eerste is er meer informatie opgedoken dat het regime in Kiev van plan was een groot offensief te lanceren tegen de zelfverklaarde volksrepubliek van Donetsk en Lugansk. De militaire formaties die voor de aanval waren aangewezen waren de Nationale Garde, waarvan de gelederen vol zitten met neonazistische brigades, zoals het beruchte Azov Bataljon. Deze brigades zijn opgeleid en bewapend door de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Canada, Polen en andere NAVO-leden. Het regime in Kiev voert sinds de door de CIA gesteunde staatsgreep in 2014 al acht jaar lang een oorlog van lage intensiteit tegen de Russischtalige bevolking van de republieken Donetsk en Lugansk. Ongeveer 14.000 mensen zijn gedood en tot een miljoen mensen zijn uit hun huizen verdreven. Het nieuwe geïntensiveerde offensief zou deze maand van start gaan. Toen Moskou op 21 februari de onafhankelijkheid van de Donbass-republieken erkende en drie dagen later, op 24 februari, in actie kwam, verijdelde het in feite een militaire aanval die naar alle waarschijnlijkheid door de NAVO-mogendheden zou zijn gecoördineerd. Rusland heeft gezegd dat het in Oekraïne streeft naar denazificatie en demilitarisering van het regime in Kiev. Dat betekent noodzakelijkerwijs dat de militaire operatie naar de Oekraïense hoofdstad moet worden gevoerd en dat deze moet worden beëindigd als een vijandig machtscentrum.

Ten tweede was het dreigement om van Oekraïne een kernwapenstaat te maken volgens de Russische buitenlandse inlichtingendienst een heimelijk project en geen loos dreigement. De Russische inlichtingendienst beweert bewijzen te hebben dat de VS en andere NAVO-mogendheden goed op de hoogte waren van de plannen van Oekraïne om kernwapens te verwerven. Toen de Oekraïense president Vladimir Zelensky op 19 februari op de veiligheidsconferentie in München zei dat zijn land het Memorandum van Boedapest van 1994, dat dergelijke wapens in de voormalige Sovjetrepubliek verbiedt, zou kunnen intrekken, was dat niet louter een ijdele bevlieging of opschepperij.

Ten derde is nu gebleken dat de Verenigde Staten op tientallen plaatsen in Oekraïne laboratoria voor biowapens hebben gefinancierd. Dit is al jarenlang een Russische zorg sinds de onafhankelijkheid van Oekraïne in 1991. Maar deze week konden de Russische autoriteiten documenten aanvoeren die in laboratoria waren teruggevonden en waaruit bleek dat deze faciliteiten zich inderdaad bezighielden met de productie van dodelijke ziekteverwekkers of stoffen voor bacteriële oorlogsvoering. De fabrieken kregen blijkbaar de opdracht om op 24 februari inderhaast monsters te vernietigen. Dergelijke activiteiten zijn een schending van internationale verdragen inzake bacteriële oorlogvoering en vormden een onaanvaardbare bedreiging voor de nationale veiligheid van Rusland. Het Pentagon heeft publiekelijk verklaard de laboratoria te financieren. De ambtenaar van het Ministerie van Buitenlandse Zaken die verantwoordelijk is voor Oekraïne, Victoria Nuland, bevestigde deze week in hoorzittingen met het Congres dat de laboratoria betrokken waren bij de productie van gevaarlijke stoffen, omdat zij vreesde dat de Russische strijdkrachten deze in handen zouden krijgen. Als ze niet gevaarlijk of illegaal waren, waarom was Nuland dan zo gealarmeerd?

Al met al leveren deze drie onderwerpen prima feitelijk bewijs voor de reden waarom Rusland bijna drie weken geleden zijn militaire operatie in Oekraïne moest starten. Sinds de door de CIA georkestreerde staatsgreep in 2014 tegen een verkozen Oekraïense president, Viktor Janoekovitsj, wordt het land verscheurd door burgeroorlog en gebruikt als een kattepoot om oostelijk buurland Rusland te destabiliseren. Dit strookt natuurlijk keurig met de diepe imperiale planning van de Verenigde Staten, zoals verwoord door mensen als Zbigniew Brzezinski, voor het voortzetten van hun vijandigheid jegens Rusland en voor het voortzetten van de Koude Oorlogsindeling van de geopolitieke betrekkingen.

Wat echter leerzaam is, is het bijna totale stilzwijgen van de Westerse media over al het bovenstaande. Het siert Tucker Carlson van Fox News dat hij bijna als enige van de corporate media de aandacht heeft gevestigd op de oorlogszuchtige dubbelhartigheid van de regering-Biden en haar NAVO-gezinden.

Maar over het algemeen zijn de vitale omstandigheden die het huidige conflict in Oekraïne verklaren, door de Westerse media genegeerd of weggelaten. Elke korte vermelding van de bezorgdheid van Rusland die wordt uitgezonden, wordt snel afgedaan en belachelijk gemaakt als “Kremlin-propaganda”. Het komt de publieke belangstelling zeker niet ten goede dat westerse staten onlangs draconische maatregelen hebben genomen om Russische nieuwsmedia een zendverbod op te leggen. De hypocrisie van de westerse beweringen over vrije meningsuiting is verbijsterend.

Maar wat nog betreurenswaardiger is, is de poging van Westerse regeringen en hun plichtsgetrouwe media om Rusland te demoniseren en te criminaliseren. Het klimaat van russofobie geeft vrijbrief voor gewelddadige aanvallen op Russische burgers in het buitenland. Een laakbaar incident was een aanslag met een vrachtwagen op de Russische ambassade in Ierland.

De onwetendheid en onverdraagzaamheid die door de zogenaamd vrije media worden gevoed, voeden het beleid van vijandigheid en agressie van de NAVO-mogendheden. Wapens en oorlogsgeld worden door de Amerikaanse en Europese belastingbetalers naar Oekraïne gesluisd onder het mom van “verdediging van de democratie tegen Russische agressie”. Er zijn echte redenen voor de uitbarsting van het conflict in Oekraïne en de NAVO-regeringen dragen een zware verantwoordelijkheid. Het stilzwijgen van de westerse media over de oorzaken van de confrontatie en de criminele betrokkenheid van hun eigen regeringen is medeplichtigheid aan het scheppen van voorwaarden voor oorlog.

Deze week heeft de Russische regering zich opnieuw bereid verklaard tot diplomatieke afspraken om de oorlog in Oekraïne te beëindigen. Zij wil een verbintenis om een einde te maken aan de systemische dreiging van de NAVO, de beëindiging van de agressie door het door de NAVO gesteunde regime in Kiev, en de erkenning van haar historische territoriale aanspraak op de Krim. Een rationele dialoog kan conflicten oplossen en voor vrede zorgen. Maar hoe is dialoog haalbaar als de westerse regeringen en media niet eens een alternatief perspectief beginnen te accepteren, laat staan een perspectief dat zelfs maar steekhoudend zou kunnen zijn?


Eerdere berichten in dit archief:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *