Macron regelt ontmoeting Poetin-Biden over Oekraïne ondanks verwarring EU

21 februari 2022

Bron: Paul Antonopoulos
 southfront.org 21 februari 2022

EU in de war door “duidelijke schending” van het Minsk-akkoord te veroordelen, terwijl het de “terughoudendheid” van Kiev prijst.

Het onsamenhangend buitenlands beleid en de eenheid van de Europese Unie is opnieuw blootgelegd nu de Hoge Vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid van het blok, Josep Borrell, verwarrend de “duidelijke schending” van het akkoord van Minsk veroordeelt maar tegelijkertijd Oekraïne prijst voor zijn “terughoudendheid”. Dit duidelijke gebrek aan objectiviteit en ernst van de EU ten aanzien van de feiten terplekke dwingt individuele leden van het blok, zoals Frankrijk en Griekenland, om in plaats daarvan te werken aan vrede in Donbass. Het was zelfs de Franse president Emmanuel Macron, en niet Borrell, die voor een Amerikaans-Russische topontmoeting over Oekraïne zorgde.

“De EU veroordeelt het gebruik van zware wapens en de willekeurige beschietingen van burgergebieden, die een duidelijke schending van de akkoorden van Minsk en het internationaal humanitair recht vormen”, aldus Borrel. Vervolgens voegde hij er verwarrend aan toe dat: “Wij prijzen de terughoudendheid van Oekraïne ten aanzien van de voortdurende provocaties en pogingen tot destabilisatie”.

Borrel specificeerde niet wat hij bedoelde met “provocaties”, maar het is een duidelijke verwijzing naar beschuldigingen van door Rusland uitgelokte vijandelijkheden en spanningen in Oost-Oekraïne.

Hoewel de spanningen op de contactlijn in Oost-Oekraïne toenamen door de propagandacampagne van de Anglo Alliantie (VS-VK-Australië, of AUKUS) over een op handen zijnde Russische invasie, verergerde de situatie toen de strijdkrachten van Kiev Donbass begonnen te beschieten in de ochtend van 17 februari. De volgende dag kondigden Leonid Pasechnik en Denis Pushilin, leiders van respectievelijk de Volksrepublieken van Lugansk en Donetsk, de evacuatie van burgers naar Rusland aan. Op 19 februari werd een grootscheepse militaire mobilisatie aangekondigd.

In dezelfde verklaring van Borrell beweerde hij dat “de EU geen grond ziet voor beweringen vanuit de niet door de regering gecontroleerde gebieden van de regio’s Donetsk en Luhansk over een mogelijke Oekraïense aanval”. Dit is opnieuw verwarrend omdat Borrell al heeft erkend dat het akkoord van Minsk in Donbass is geschonden met een “duidelijke schending” (zonder de duidelijke dader – Kiev – direct te noemen), maar nu zegt dat er “geen gronden” zijn voor beweringen over een Oekraïense aanval.

Misschien bedoelde Borrell dat er geen bewijs is van een door Kiev geleide grondoperatie om gebieden in de Donbass in te nemen die het niet langer onder controle heeft. Als Borrell dit bedoelde, dan gaat hij er opnieuw aan voorbij dat de Oekraïense strijdkrachten onlangs troepen en veel zwaardere artilleriegranaten en ander materieel naar de contactlijn hebben gemobiliseerd.

Dit toont eens te meer aan waarom de EU als collectief blok geen serieuze instelling is als het gaat om buitenlands beleid en waarom individuele Europese landen Brussel links laten liggen om initiatieven te nemen om de situatie in Donbass te kalmeren.

De Griekse minister van Buitenlandse Zaken Nikos Dendias had op 18 februari in Moskou een ontmoeting met zijn Russische ambtgenoot Sergej Lavrov, midden in de Westerse anti-Russische propagandacampagne. Dit was ook de vijfde ontmoeting tussen de twee sinds medio 2019 in wat een persoonlijke en warme relatie lijkt te zijn.

Lavrov van zijn kant benadrukte dat “Griekenland een belangrijke partner is” en erkende de Griekse inspanning om positieve betrekkingen te onderhouden ondanks druk van externe partijen, met name Washington. In Moskou benadrukte Dendias dat een Europese veiligheidsarchitectuur waar Rusland geen deel van uitmaakt, onmogelijk is en sprak hij zijn volledige steun uit voor de overeenkomst van Minsk.

Hoewel Griekenland slechts een land van middelmatige invloed in de EU is, blijkt hieruit wel dat er geen duidelijke Europese consensus bestaat over Rusland en de situatie in Oekraïne. Dit toont eens te meer aan waarom Brussel een zwak buitenlands beleid voert – individuele staten zullen vooral hun eigen belangen laten prevaleren boven een collectief blok.

Belangrijker dan het bezoek van Dendias aan Moskou was het telefoongesprek tussen de Franse president Emmanuel Macron en de Russische president Vladimir Poetin. Na het telefoongesprek van een uur en 45 minuten op 20 februari kondigde het Elysee-paleis aan dat de twee leiders het eens waren “over de hervatting van de werkzaamheden in het Normandische formaat,” onder meer “op basis van de recente uitwisselingen en de voorstellen van Oekraïne.”

De ontmoeting kwam er nadat de woordvoerder van het Franse ministerie van Buitenlandse Zaken Anne-Claire Legendre de dag ervoor had gezegd: “Wij geloven dat de deur voor diplomatie nog steeds open is.”

Het “open venster” van de diplomatie bleek toen in de vroege uren van 21 februari bekend werd dat het Witte Huis een ontmoeting tussen Poetin en zijn Amerikaanse ambtgenoot Joe Biden “in principe” had aanvaard, maar alleen “als er geen invasie heeft plaatsgevonden”.

Op deze manier wordt eens te meer bewezen dat de EU niet in staat is tot een sterk en onafhankelijk buitenlands beleid, aangezien zij zorgvuldig probeert te vermijden Washington voor het hoofd te stoten door niet rechtstreeks te wijzen op de overduidelijke schending door Kiev van de overeenkomst van Minsk. Maar door dit te doen, stelt de EU Oekraïne in staat zijn agressie tegen Donbass voort te zetten door zijn niet-bestaande zogenaamde “terughoudendheid” te prijzen.

Door het aanhoudende falen van Borrell is het nu de verantwoordelijkheid van Macron geworden om de zenuwen in Donbass te kalmeren.

Nu mensen als Borrell de Europese belangen niet behartigen omdat hij bedacht is op Amerikaanse reacties, zullen meer EU-lidstaten hun eigen initiatieven nemen om hun belangen bij Moskou veilig te stellen. We hebben bijvoorbeeld al gezien hoe het grote Europese land Frankrijk oorlog op het continent probeert te voorkomen in de hoop een Europa op te bouwen dat zich uitstrekt van Lissabon tot Vladivostok, terwijl kleinere landen als Griekenland streven naar gunstige gasdeals en meer economische samenwerking – Borrell heeft bij geen van beide ambities geholpen, omdat hij liever Washington niet voor het hoofd stoot dan dat hij zijn EU-collega’s bijstaat.

Eerdere berichten in dit archief: