Internationaal Recht,Middenoosten |
30 september 2024
Bron: Hamzah Rifaat 
Al Mayadeen Engels 29 september 2024 ~~~

Als dergelijke luchtaanvallen tegen “Israël” hadden plaatsgevonden, zou de reactie heel anders zijn geweest, waarbij oproepen om de verantwoordelijken te sanctioneren, diplomatiek te isoleren en te vervolgen de standaard modus operandi van westerse regeringen zou zijn geweest.

De poging van “Israël” om zijn toneel van genocide uit te breiden en het Midden-Oosten te destabiliseren werd duidelijk met zijn meedogenloze bombardementen op Libanon. Aanvallen in het hele land, inclusief de hoofdstad Beiroet, hebben geresulteerd in honderden doden, waaronder vrouwen en kinderen, en is een klassiek voorbeeld van agressie tegen een andere soevereine VN-lidstaat.

Deze wreedheid van het Netanyahu-regime heeft de mythe ontmaskerd dat “Israël” een “beschaafd land” is dat zich houdt aan democratische normen en dat een zogenaamd recht heeft om “zichzelf te verdedigen tegen Libanese agressie”. In feite laat het zien hoe “Israël” een paranoïde, agressieve en schurkenstaat is die gemakshalve het internationaal recht aan zijn laars lapt door een andere soevereine staat aan te vallen.

Terwijl de agressie van “Israël” tegen het Libanese volk wijd en zijd werd veroordeeld tijdens de zitting van de AVVN van 2024, is de misdadige onverschilligheid en de oorverdovende stilte van de Westerse regeringen over de schending van de Libanese soevereiniteit door “Israël” en het doden van Libanese mensen veelzeggend.

De aanvallen op Libanon zijn terrorisme – waar blijft de veroordeling?

Tot nu toe gaat het verhaal in het Westen over de dringende noodzaak om een staakt-het-vuren te implementeren, wat ongetwijfeld belangrijk is. Maar de luchtaanvallen en semafoonaanvallen van Israël betekenen dat Netanyahu oorlog heeft gevoerd tegen een ander soeverein land, zijn bevolking heeft afgeslacht en onderwerpt. Het streven naar een staakt-het-vuren (in Gaza) wordt ook overbodig omdat Netanyahu het op een zijspoor heeft gezet en meer geïnteresseerd is in de vernietiging en verplaatsing van de bevolking van Libanon.

Het is duidelijk dat de acties van “Israël” terrorisme vormen, aangezien de aanvallen op Libanon verschillende internationale verdragen en protocollen schenden die het zionistische regime heeft ondertekend.

Maar behalve oproepen tot een staakt-het-vuren, is er geen protest of oproep om het terroristische regime verantwoordelijk te stellen.

Steun van de VS blijft intact

Bij nadere beschouwing zijn verschillende acties van “Israël” illegaal volgens het internationaal humanitair recht. Neem artikel 7 (2) van het Gewijzigde Protocol II van de Conventie over Bepaalde Conventionele Wapens dat het gebruik verbiedt van boobytraps die burgers lokken of het inzetten van bommen waarvan de exacte locatie onbekend is. De pieperaanvallen op Libanon die resulteerden in honderden doden en duizenden gewonden vormen een schending van het Gewijzigde Protocol.

Toch zijn er geen oproepen om “Israël” ter verantwoording te roepen, ondanks het feit dat de Verenigde Naties de apparaatontploffingen aan de kaak stelden als een schending van het internationaal humanitair recht. Dergelijk terrorisme zette “Israëls” belangrijkste weldoener en medestander in zijn misdaden tegen de menselijkheid, de Verenigde Staten, er alleen maar toe aan om zijn onwrikbare toewijding aan “Israëls” genocide te bevestigen. Minister van Defensie Lloyd Austin verklaarde bijvoorbeeld dat de Verenigde Staten militaire hulp zullen blijven geven aan het Netanyahu-regime, ondanks dat hij tijdens een persconferentie werd ondervraagd over wat de Amerikaanse “redlines” zijn voor hulp aan “Israël”. Austin bleef onvermurwbaar dat ondanks de ontwikkelingen in Libanon, de Verenigde Staten niet zullen stoppen met het financieren van “Israël”. Dit komt op het moment dat “Israël” 8,7 miljard dollar in de wacht sleepte in een hulppakket waarmee het zijn aanvallen op het Libanese volk verder financiert.

De waarheid is dat aanvallen tegen Hezbollah of het Libanese volk niet hebben geleid tot een diplomatieke reactie die “Israël” afkeurt en oproept tot sancties tegen het Netanyahu-regime, wat in het geval van de Verenigde Staten ook niet te verwachten was. Ook heeft geen enkele Amerikaanse functionaris plannen aangekondigd om het Midden-Oosten te bezoeken om de spanningen te deëscaleren, ondanks het feit dat de laatste aanvallen op Libanon bijna de helft van het aantal slachtoffers van de 33 dagen durende oorlog in 2006 hebben geëist. Veel hiervan is te wijten aan de obsessie van de regering Biden om “Israël” diplomatieke, economische en militaire dekking te geven in de aanloop naar de Amerikaanse verkiezingen, omdat de Democratische Partij naar een nieuwe termijn streeft te midden van de toenemende binnenlandse ontevredenheid in de Verenigde Staten.

Dubbele maatstaven

Amerikaanse bondgenoten zoals Duitsland, Italië en Australië zijn ook niet anders. De reactie op de beeper- en luchtaanvallen van “Israël” op de Libanezen was een aandringen op een staakt-het-vuren van 21 dagen, dat categorisch werd afgewezen door het Netanyahu-regime. Het probleem is dat dergelijke aansporingen hypocriet zijn, omdat geen van deze staten heeft opgeroepen tot een einde aan de bezetting van Gaza door “Israël” of maatregelen heeft genomen om te voorkomen dat de Israëlische nederzettingenonderneming floreert. “Israël” blijft inkomsten genereren om zijn aanvallen op onschuldige Libanese en Palestijnse burgers te financieren met bedrijven zoals de Duitse mediagigant Axel Springer, die nog steeds zakelijke transacties uitvoert met nederzettingen maanden nadat de genocide was begonnen.

Er wordt duidelijk met twee maten gemeten als het gaat om diplomatieke reacties op de agressie tegen Libanon. Dit kan bijvoorbeeld worden vergeleken met de westerse reactie op de Russische operatie in Oekraïne, waarbij de Verenigde Staten en hun bondgenoten consequent oproepen tot sancties tegen het regime van Poetin en proberen Moskou diplomatiek te isoleren. Maar wanneer “Israël” Libanon (een soevereine VN-lidstaat) aanvalt en onschuldige burgers afslacht, blijven diezelfde Verenigde Staten, samen met hun bondgenoten, grotendeels onverschillig voor de benarde toestand van de Libanese burgers. Als dergelijke luchtaanvallen tegen “Israël” hadden plaatsgevonden, zou de reactie heel anders zijn geweest, waarbij oproepen om de verantwoordelijken te sanctioneren, diplomatiek te isoleren en te vervolgen de standaard modus operandi van westerse regeringen zou zijn geweest. Er zou een uitgesproken Westerse verontwaardiging zijn geweest en een volledige boycot van Libanon, dat al gebukt gaat onder meerdere veiligheids- en economische impasses.

Maar als het gaat om “Israël” dat het Libanese volk aanvalt, zwijgen de Verenigde Staten en hun bondgenoten misdadig en oorverdovend.

Dit is gewoonweg verwerpelijk.

Gerelateerd (berichten in dit archief):