oorlogsmisdaden,Palestina |
6 november 2024
Bron: Ronnie Kasrils 
palestinechronicle 29 oktober 2024 ~~~

Het zionisme is niet dood, maar het is zeker stervende. De kosten zullen verwoestend hoog zijn, onmetelijk hoog, maar zij voor wie we huilen zullen de oorlog winnen.

In Gaza worden elk uur zes kinderen vermoord.

Meer dan 17.000 kinderen zijn afgeslacht. Niemand van ons, zelfs de dichters niet, kan woorden vinden die passen bij de gruwel van de fascistische bloeddorst van het Israëlische regime en de samenleving die het steunt.

Een jaar nadat de aanval op Gaza begon, waren er meer dan 42.000 mensen gedood. Dit aantal is exclusief de vermisten. Meer dan 10.000 mensen worden ook verondersteld dood te zijn, hun lichamen begraven onder puin. Meer dan 100.000 mensen zijn gewond, velen ernstig.

In een studie die in juli van dit jaar werd gepubliceerd in het gerenommeerde medische tijdschrift The Lancet, wordt geschat dat het totale aantal doden, door directe en indirecte oorzaken, vanaf 19 juni 2024 meer dan 186.000 zou kunnen bedragen. Meer dan 70 procent van de doden zijn vrouwen en kinderen. Meer dan 1.000 kinderen zijn nu geamputeerd, het hoogste aantal in een vergelijkbare periode in de geschiedenis.

Uit een onderzoek van Sophia Stamatopoulou-Robbins van Brown University, gepubliceerd op 7 oktober van dit jaar, blijkt dat 90 procent van de mensen in Gaza ontheemd is, 96 procent niet genoeg voedsel en water heeft, er geen elektriciteit is en iets minder dan 90 procent van de ziekenhuizen is verwoest, waarbij meer dan 880 gezondheidswerkers zijn gedood.

Vier op de vijf kinderen worden gekweld door depressie, verdriet en angst. Besmettelijke ziekten tieren welig.

De bevestigde dood van 42.000 mensen als direct gevolg van de aanvallen door het Israëlische leger komt neer op bijna twee Sharpevillebloedbaden per dag gedurende een jaar.

Na Sharpeville was er relatieve rust na de storm. De gewonden werden naar het ziekenhuis gebracht en de doden werden waardig begraven. Het regime werd even aan het wankelen gebracht door de wereldwijde veroordeling.

In Gaza wordt er meedogenloos gemoord.

De zionisten en hun liberale bondgenoten rechtvaardigen deze lawine van moorden als een legitieme reactie op Operatie Al Aqsa Vloed op 7 oktober vorig jaar.

Er is een internationaal erkend recht op gewapend verzet tegen bezetting. Er is geen internationaal erkend recht op verdediging door een bezettende macht.

Het is waar dat het recht op gewapend verzet tegen bezetting zich niet uitstrekt tot het gijzelen van burgers of tot opzettelijke aanvallen op burgers. We moeten echter over drie dingen duidelijk zijn.

Het eerste is dat de Israëli’s, gesteund door hun bondgenoten in de Verenigde Staten en elders, een schaamteloze propagandacampagne hebben gevoerd na Operatie Al Aqsa Flood. De beweringen over veertig onthoofde baby’s en georganiseerde massaverkrachtingen zijn volledig ontkracht.

De tweede is dat meer dan 300 van de mensen die in Israël gedood werden tijdens de operatie soldaten in actieve dienst waren en daarom legitieme militaire doelen. Veel van de gedode burgers maakten deel uit van de Israëlische militaire reserve en waren dus geen dienstdoende soldaten. Bovendien is het afdoende bewezen dat veel van die burgers gedood werden door vuur van het Israëlische leger.

Het derde punt is dat in dit soort zaken altijd rekening moet worden gehouden met de context. De context is 75 jaar koloniale onteigening en moorddadige etnische zuivering in heel Palestina. Ongeveer 80 procent van de Gazanen zijn vluchtelingen van de Israëlische ‘etnische zuiveringen’ in 1948 en 1967.

Gaza wordt al 17 jaar bloedig belegerd. De gegijzelde burgers werden meegenomen om ze te ruilen voor de duizenden gijzelaars in Israëlische gevangenissen.

Zoals iedereen weet die de geschiedenis kent van de opstanden tegen slavernij en kolonialisme, vinden er wreedheden plaats wanneer de onderdrukten in opstand komen. Een serieuze analyse begrijpt dit in zijn context. Ze begrijpt dat onderdrukking de wortel is van geweld en dat het beëindigen van onderdrukking de weg naar vrede is.

Elke onschuldige dood is een tragedie. We hebben allemaal verdriet van de dood van baby’s in een conflict, maar fatsoenlijke mensen hebben verdriet van de dood van alle baby’s. Twee Israëlische baby’s stierven op 7 oktober 2023.

Binnen enkele weken waren 70 pasgeboren baby’s in Gaza omgekomen. De Israëli’s en hun liberale bondgenoten over de hele wereld willen dat we rouwen om de twee Israëlische baby’s en de dood van de 70 baby’s in Gaza accepteren als de acties van ‘het meest morele leger ter wereld’.

We worden geacht te accepteren dat Israëlische levens heilig zijn terwijl de Palestijnen de Untermensch zijn. Deze logica van ontmenselijking is altijd de logica geweest van fascisme en kolonialisme, en alle fatsoenlijke mensen zijn geroepen om zich daartegen te verzetten.

Mensen over de hele wereld zijn uit principe in opstand gekomen.

Israëls koloniale bezetting en genocidale reactie op verzet zouden niet mogelijk zijn zonder de steun van de Verenigde Staten.

In het jaar dat volgde op Operatie Al Aqsa Flood gaven de VS minstens 22,76 miljard dollar uit aan militaire hulp aan Israël en aanverwante Amerikaanse operaties in de regio. Maar op universiteitscampussen in de Verenigde Staten zijn jonge mensen, waaronder veel Joden, moedig opgestaan voor gerechtigheid.

Onderzoeken tonen aan dat 40 procent van de Joden in de Verenigde Staten onder de 35 jaar tegen het zionisme is en de Palestijnen steunt. Ze hebben begrepen dat het Jodendom al duizenden jaren bestond voordat de staat Israël werd gevormd en dat het zal blijven bestaan lang nadat Israël in zijn huidige vorm heeft opgehouden te bestaan.

De internationale beweging om Israël te boycotten, te sanctioneren en te desinvesteren wordt snel sterker en er is aanzienlijke vooruitgang geboekt om de Verenigde Naties en haar hoogste gerechtshoven, het ICC en het ICJ, de macht te geven om eindelijk met de nodige urgentie op te treden.

De Zuid-Afrikaanse staat heeft dapper gehandeld door Israël voor het Internationaal Gerechtshof te dagen. Er is natuurlijk een sterke tegenreactie van de Israëlische en Amerikaanse staat, waaronder aanzienlijke pogingen om de publieke opinie in Zuid-Afrika te beïnvloeden.

De Amerikaanse regering financiert projecten die het doen lijken alsof ‘nepnieuws’ alleen afkomstig is van haar rivalen in BRICS en nooit van de VS of Israël.

Eind november organiseert de ‘World Movement for Democracy’, een project van de National Endowment for Democracy (NED) en een Amerikaanse staatsorganisatie die in verband wordt gebracht met vele door de VS gesteunde staatsgrepen tegen gekozen regeringen, een grootschalige ‘maatschappelijke’ conferentie in Johannesburg waar de VS en het Westen valselijk worden voorgesteld als de hoeders van de democratie over de hele wereld.

De druk op Zuid-Afrikaanse NGO’s om de conferentie te boycotten neemt snel toe en sommige hebben zich al teruggetrokken.

De overmoed van Israël, zijn messiaanse gevoel van het recht om te doden en te domineren, verhult zijn groeiende zwakte. Nu het begonnen is Libanon en Iran aan te vallen, na zijn bombardementen op Syrië en Jemen, groeit het besef dat zijn fascisme een bedreiging vormt voor de bredere regio en uiteindelijk voor de wereldvrede.

In meer dan een jaar tijd is Israël er niet in geslaagd zijn verklaarde doelen te bereiken, namelijk het redden van de gijzelaars en het verpletteren van Hamas. Ondanks aanzienlijke verliezen is het heroïsche verzet in Gaza, de Westelijke Jordaanoever, Libanon en Jemen ongeslagen.

Het Israëlische leger verzwijgt het aantal doden en gewonden, maar in Israël groeit het besef dat het aantal slachtoffers toeneemt. Duizenden Israëlische soldaten lijden aan psychologische trauma’s waardoor ze niet meer in staat zijn om te vechten.

Het Israëlische leger koestert zich in tactische overwinningen, maar lijdt strategische nederlagen. Door het slagveld uit te breiden, overbelasten ze zichzelf en naarmate de oorlog escaleert, zullen ze tot stilstand komen.

Israël is geen stabiele staat. De verdeeldheid binnen de Israëlische samenleving staat op een breekpunt en Netanyahu’s feitelijke in de steek laten van de gijzelaars heeft zijn steun verzwakt.

Bovendien kan Israël niet eindeloos doorgaan met een langdurige uitputtingsslag. De economie verkeert in een crisis, met kapitaalvlucht, opdrogende buitenlandse investeringen en een snel dalend BBP. Vorig jaar was er een verlies van 64 miljard dollar. Dit jaar zal het nog erger zijn. Een half miljoen burgers zijn het land ontvlucht.

De nederzettingen en steden bij de grens met Libanon en in het zuiden bij Gaza zijn verlaten. Hotels stromen over van ontheemde kolonisten op kosten van de regering. De haven van Akaba heeft geen schepen meer en is failliet verklaard.

Raketten van Hezbollah treffen militaire doelen in Haifa en elders, waaronder belangrijke militaire bases en bases van de Mossad, en het huis van Netanyahu is getroffen door een drone. Operatie Al-Aqsa Flood bewees dat Israël niet onoverwinnelijk was, en Israëls Iron Dome en luchtafweer blijken ontoereikend tegen de gecombineerde aanvallen uit de regio, van zo ver weg als Iran en Jemen.

Israël is in Libanon zwaar gestraft door Hezbollah en zal net als in het verleden falen bij de invasie van dat land.

Iran is een heel andere factor. Het is een uitgestrekt land, rijk aan grondstoffen en een geduchte vijand. En in tegenstelling tot Israël richt Iran zich op militaire doelen. Het voert geen willekeurige aanvallen uit op burgers. Mensen en landen over de hele wereld nemen hier nota van.

De tijden zijn onvoorstelbaar grimmig in Gaza en in de getto’s van de Westelijke Jordaanoever, waar 11.500 mensen gevangen zitten. Maar het verzet leeft voort, hun moed en stoïcisme komen tot uiting in de opstandigheid van Yahya Sinwar in zijn laatste adem, en in de pure vastberadenheid van het kleine meisje dat haar gewonde babyzusje op haar rug door de puinhopen en de dood draagt.

Mensen geven om elkaar en troosten elkaar in de meest nachtmerrieachtige omstandigheden. Ze graven in het puin naar degenen die levend begraven zijn. Ze haasten zich naar de gebombardeerde ziekenhuizen met de stervenden en gewonden in hun handen, de overblijfselen van aan flarden geschoten slachtoffers in plastic zakken. Ze begraven hun gesluierde doden met de grootste tederheid in massagraven. Ze houden van hun land, verbazen de wereld met hun waardigheid en zullen het land van hun voorouders niet verlaten.

Het zionisme is niet dood, maar het is zeker stervende. De kosten zullen verwoestend hoog zijn, onmetelijk hoog, maar zij voor wie we huilen zullen de oorlog winnen.

Topfoto: Israël blijft bloedbaden aanrichten onder Palestijnse burgers in Gaza.(Foto: via WAFA)

Ronnie Kasrils is een veteraan van de anti-apartheidsstrijd en voormalig minister van Inlichtingendiensten van Zuid-Afrika, activist en auteur. Hij schreef dit artikel voor The Palestine Chronicle

Gerelateerd (eerdere berichten in subarchieven ‘palestina‘ en ‘middenoosten‘):