NAVO |
16 mei 2022
Bron: Matthew Ehret 
canadianpatriot.org 8 mei 2022 ~~~

Re-post van artikel van Matthew Ehret dat eerder op 9 mei werd geplaatst

77 jaar geleden gaf Duitsland zich over aan de geallieerden en kwam er eindelijk een einde aan de verwoestingen van de Tweede Wereldoorlog.

Waarom denken we vandaag, nu de wereld de 77ste verjaardag van deze overwinning viert, er niet eens heel serieus over na om die oorlog eindelijk eens en voor altijd te winnen?

Matthew Ehret, Canadianpatriot.org

Als u verward bent door deze uitspraak, kunt u misschien beter even gaan zitten en diep ademhalen voordat u verder leest. In de komende 12 minuten zult u waarschijnlijk een verontrustend feit ontdekken waar u misschien een beetje van schrikt: De geallieerden hebben de Tweede Wereldoorlog nooit gewonnen…

Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd. Ik ben eeuwig dankbaar voor de onsterfelijke zielen die hun leven gaven om de fascistische machine neer te halen tijdens die sombere jaren… maar het feit is dat een bepaald iets niet werd opgelost op 9 mei 1945 dat veel te maken heeft met de langzame heropkomst van een nieuwe vorm van fascisme tijdens de tweede helft van de 20e eeuw en het hernieuwde gevaar van een wereldwijde dictatuur waarmee de wereld vandaag opnieuw wordt geconfronteerd.

Ik ben van mening dat we pas echt eer kunnen bewijzen aan onze moedige voorouders, die hun leven wijdden aan het winnen van vrede voor hun kinderen, kleinkinderen en de mensheid in het algemeen, als we de moed vinden om dit probleem met nuchtere ogen te bekijken.

De lelijke waarheid van WO II

Ik zal er nu niet langer omheen draaien en het gewoon zeggen: Adolph Hitler of Benito Mussolini waren nooit “van henzelf”.

De machines die zij leidden stonden nooit volledig onder hun soevereine controle en de financiering die zij gebruikten als brandstof in hun poging de wereld te overheersen kwam niet van de banken van Italië of Duitsland. De technologieën die zij gebruikten in de petrochemie, rubber en computers kwamen niet uit Duitsland of Italië, en de heersende wetenschappelijke ideologie van de eugenetica, die aan de basis lag van zoveel van de verschrikkingen van Duitslands raszuiveringspraktijken, is nooit ontstaan in de hoofden van Duitse denkers of van Duitse instellingen.

Zonder een machtig netwerk van financiers en industriëlen uit de jaren 1920-1940 met namen als Rockefeller, Warburg, Montague Norman, Osborn, Morgan, Harriman of Dulles, kan men gerust stellen dat het fascisme – als “oplossing” voor de economische ellende van de naoorlogse orde – nooit mogelijk zou zijn geweest. Laten we, om dit punt te bewijzen, het vreemde geval van Prescott Bush als een bruikbaar uitgangspunt nemen.

De patriarch van dezelfde Bush dynastie die de wereld twee rampzalige Amerikaanse presidenten schonk, maakte naam met het financieren van het Nazisme samen met zijn zakenpartners Averell Harrimen en Averell’s jongere broer E. Roland Harriman (de laatste zou Prescott rekruteren voor Skull and Bones toen beiden studeerden aan Yale). Niet alleen verstrekte Prescott Bush, als directeur van Brown Brothers Harriman, waardevolle leningen om de failliete Nazi partij overeind te houden tijdens Hitler’s verlies aan steun in 1932 toen de Duitse bevolking de anti-fascistische Generaal Kurt von Schleicher tot kanselier verkoos, maar hij werd zelfs schuldig bevonden aan “handel met de vijand” als directeur van Union Banking Corporation in 1942!

Dat is juist! Elf maanden nadat Amerika was toegetreden tot de Tweede Wereldoorlog, stelde de federale regering natuurlijk een onderzoek in naar alle bankactiviteiten van de Nazi’s in de VS en vroeg zich af waarom Prescott een bank bleef leiden die zo diep verweven was met Fritz Thyssen’s Bank voor Handel en Scheepvaart in Nederland. Thyssen, voor wie het niet weet, is de Duitse industriemagnaat die beroemd is geworden door het schrijven van het boek “Ik financierde Hitler”. De bank zelf was verbonden met een Duits concern genaamd Steel Works of the German Steel Trust, dat 50,8% van Nazi-Duitslands ruwijzer, 41,4% van zijn universele plaat, 38,5% van zijn gegalvaniseerd staal, 45,5% van zijn pijpen en 35% van zijn explosieven leverde. Op grond van Vesting Order 248 legde de federale regering van de VS op 22 oktober 1942 beslag op alle eigendommen van Prescott.

De Amerikaans-Duitse staalcombinatie was slechts een klein onderdeel van een groter geheel, aangezien Rockefeller’s Standard Oil in 1929 een nieuw internationaal kartel had opgericht samen met IG Farben (de vierde grootste onderneming ter wereld) onder het Young Plan. Owen Young was een medewerker van JP Morgan die aan het hoofd stond van General Electric en in 1928 een Duits schuldaflossingsplan instelde dat de oorsprong vormde van de Bank of International Settlements (BIS) en een internationaal kartel van industriëlen en financiers samenbracht ten behoeve van de City of London en Wall Street. De grootste van deze kartels betrof de fusie van de Duitse activiteiten van Henry Ford met IG Farben, Dupont industries, Britain’s Shell en Rockefeller’s Standard Oil. De kartelovereenkomst van 1928 maakte het ook mogelijk voor Standard Oil om alle patenten en technologieën voor het maken van synthetische benzine uit steenkool door te geven aan IG Farben, waardoor Duitsland kon stijgen van een productie van slechts 300.000 ton natuurlijke petroleum in 1934 tot een ongelooflijke 6,5 miljoen ton (85% van het totaal) tijdens WO II! Als deze overdracht van octrooien en technologie niet had plaatsgevonden, zou de moderne gemechaniseerde oorlogsvoering die WO II kenmerkte, nooit hebben plaatsgevonden.

Twee jaar voor het Young Plan begon, had JP Morgan al een lening van $ 100 miljoen gegeven aan Mussolini’s pas opgerichte fascistische regime in Italië – met de de KingMaker Thomas Lamont van de Democratische partij, die de rol van Prescott Bush speelde in Wall Street’s Italiaanse operatie. Niet alleen JP Morgan hield van Mussolini’s fascistische bedrijfsstijl, maar ook Henry Luce van Time Magazine was helemaal weg van Il Duce. Hij plaatste Mussolini tussen 1923 en 1943 acht keer op de cover van Time, terwijl hij het fascisme onophoudelijk promootte als de “economische wonderoplossing voor Amerika” (wat hij ook deed in zijn andere twee magazines Fortune en Life). Veel wanhopige Amerikanen, nog getraumatiseerd van de lange en pijnlijke depressie die in 1929 was begonnen, hadden steeds meer het giftige idee omarmd dat een Amerikaans fascisme eten op tafel zou brengen en hen eindelijk aan werk zou helpen.

Een paar woorden moeten gezegd worden over Brown Brothers Harriman.

Bush’s nazi-bank zelf was het product van een eerdere fusie in 1931 tussen Montagu Norman’s familiebank (Brown Brothers) en Harriman, Bush and Co. Montague Norman was van 1920 tot 1944 gouverneur van de Bank of England, leider van de Anglo-German Fellowship Trust en controleur van de Duitse Hjalmar Schacht (president van de Reichsbank van 1923-1930 en minister van Economische Zaken van 1934-1937). Norman was ook de belangrijkste controleur van de Bank of International Settlements (BIS) vanaf haar oprichting in 1930 gedurende de gehele Tweede Wereldoorlog.

De Centrale Bank der Centrale Banken

Hoewel de BIS was opgericht in het kader van het Young Plan en formeel werd geleid door Schacht als een mechanisme voor schuldaflossing uit WO I, was de in Zwitserland gevestigde “Centrale Bank van Centrale Banken” het belangrijkste mechanisme voor de internationale financiers om de nazi-machine te financieren. Het feit dat de BIS onder de volledige controle stond van Montagu Norman werd onthuld door de Nederlandse Centrale Bankier Johan Beyen die zei “Norman’s prestige was overweldigend. Als apostel van de samenwerking tussen centrale banken maakte hij de centrale bankier tot een soort aartspriester van de monetaire religie. De BIS was in feite zijn schepping”.

Tot de stichtende leden van de Raad behoorden de particuliere centrale banken van Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland, Italië en België, alsmede een coterie van 3 particuliere Amerikaanse banken (JP Morgan, First National of Chicago, en First National of New York). De drie Amerikaanse banken fuseerden na de oorlog en zijn vandaag bekend onder de namen Citigroup en JP Morgan Chase.

In haar oprichtingsstatuten kregen de BIS, haar directeuren en haar personeel immuniteit van alle soevereine nationale wetten en zelfs de autoriteiten in Zwitserland mochten haar gebouwen niet betreden.

Dit verhaal werd krachtig verwoord in het boek Tower of Basel: The Shadowy History of the Secret Bank that Runs the World.

Een woord over eugenetica

Het steunen van de Nazi’s in de aanloop naar en tijdens WO II hield niet op bij financiën en industriële macht, maar strekte zich uit tot de wetenschappelijke ideologie van het derde Rijk: Eugenetiek (ook bekend als de wetenschap van het Sociaal Darwinisme, zoals decennia eerder ontwikkeld door Thomas Huxley’s X-Club medewerker Herbert Spencer en Darwin’s neef sir Francis Galton). In 1932 werd in New York de Derde Eugenetiek Conferentie gehouden, mede gesponsord door William Draper Jr (JP Morgan bankier, hoofd van General Motors en leidende figuur van Dillon Read en co) en de Harriman familie. Deze conferentie bracht vooraanstaande eugenetici uit de hele wereld bijeen om Amerika’s succesvolle toepassing van de eugenetica-wetgeving te bestuderen, waarmee in 1907 onder de enthousiaste bescherming van Theodore Roosevelt een begin was gemaakt. Verscholen achter het respectabele vernisje van “wetenschap” bespraken deze hogepriesters van de wetenschap het nieuwe tijdperk van “gerichte evolutie van de mens” dat spoedig mogelijk zou worden onder een wereldwijde wetenschappelijke dictatuur.

Sprekend op de conferentie, zei de leidende Britse Fascist Fairfield Osborn dat eugenetica:

“helpt en stimuleert het voortbestaan en de vermenigvuldiging van de sterksten; indirect, zou het de vermenigvuldiging van de ongeschikten controleren en ontmoedigen. Wat dit laatste betreft, alleen al in de Verenigde Staten wordt algemeen erkend dat er miljoenen mensen zijn die als sleepnetten of als ankers fungeren op de voortgang van het schip van staat…Terwijl sommige zeer bekwame mensen werkloos zijn, is de massa van de werkloosheid onder de minder bekwamen, die het eerst worden geselecteerd voor schorsing, terwijl de weinige zeer bekwame mensen worden behouden omdat zij nog steeds onmisbaar zijn. In de natuur zouden deze minder bekwame personen geleidelijk verdwijnen, maar in de beschaving houden wij hen in de gemeenschap in de hoop dat zij in betere tijden allen werk zullen vinden. Dit is het zoveelste voorbeeld van een humane beschaving die regelrecht tegen de orde van de natuur ingaat en het voortbestaan van de ongeschikten aanmoedigt”.

De donkere dagen van de grote depressie waren goede jaren voor onverdraagzaamheid en onwetendheid toen eugenetica wetten werden toegepast in twee Canadese provincies, en wijd verspreid werden over Europa en Amerika met 30 Amerikaanse staten die eugenetica wetten toepasten om de ongeschikten te steriliseren. De Rockefeller Foundation ging Duitse eugenetiek financieren en in het bijzonder de rijzende ster van menselijke verbetering Joseph Mengele.

Het Nazi Frankenstein Monster wordt geaborteerd

In een beschrijving van zijn ontmoeting met Hitler op 29 januari 1935, citeerde Lord Lothian, de visie van de Fuhrer over de Arische co-regering van de Nieuwe Wereld Orde:

“Duitsland, Engeland, Frankrijk, Italië, Amerika en Scandinavië … zouden tot een overeenkomst moeten komen waarbij zij hun onderdanen zouden beletten te helpen bij de industrialisatie van landen als China en India. Het is suïcidaal om de vestiging van verwerkende industrieën in de landbouwlanden van Azië te bevorderen”

Hoewel het duidelijk is dat er nog veel meer over het onderwerp kan worden gezegd, gedroeg de fascistische machine zich niet volledig zoals de Dr. Frankensteins in Londen wensten, toen Hitler zich begon te realiseren dat zijn machtige militaire machine Duitsland de macht gaf om de Nieuwe Wereldorde te leiden in plaats van tweede viool te spelen als louter handhavers namens hun Anglo meesters in Groot-Brittannië. Hoewel veel oligarchen in Londen en Wall Street bereid waren zich aan deze nieuwe realiteit aan te passen, werd besloten het plan af te breken en te proberen op een andere dag te vechten.

Om dit te bereiken werd een schandaal verzonnen om de troonsafstand van de pro-Nazi Koning Edward VIII in 1936 te rechtvaardigen en werd een verzoenende Eerste Minister Neville Chamberlain vervangen door Winston Churchill in 1940. Hoewel Sir Winston een levenslange racist, eugenetist en zelfs Mussolini-aanhanger was, was hij in de eerste plaats een toegewijd Brits Imperialist en als zodanig zou hij zich met hand en tand verzetten om het prestige van het Imperium te redden als het bedreigd werd. Wat hij ook deed.

De Fascisten vs Franklin Roosevelt

In Amerika zelf had het pro-fascistische Wall Street establishment een oorlog verloren die begon op de dag dat de anti-fascistische president Franklin Roosevelt in 1932 werd gekozen. Niet alleen was hun poging tot moord in februari 1933 mislukt, maar ook werden hun plannen voor een staatsgreep in 1934 verijdeld door een patriottische generaal, Smedley Butler. Om het nog erger te maken, hun pogingen om Amerika uit de oorlog te houden in de hoop samen met Duitsland, Frankrijk en Italië de Nieuwe Wereld Orde te leiden, vielen ook in duigen. Zoals ik in mijn recente artikel How to Crush a Bankers’ Dictatorship heb uiteengezet, had FDR tussen 1933-1939 ingrijpende hervormingen aan de banksector opgelegd, een grote poging om een wereldwijde bankiersdictatuur onder de Bank of International Settlements te creëren verijdeld, en een breed herstel onder de New Deal op gang gebracht.

Tegen 1941 polariseerde de Japanse aanval op Pearl Harbor de Amerikaanse psyche zo diep dat verzet tegen Amerika’s deelname aan WO II, zoals de American Liberty League van Wall Street tot dan toe had gedaan, politieke zelfmoord werd. De corporatistische organisaties van Wall Street werden door FDR tijdens een krachtige toespraak in 1938 op het matje geroepen, toen de president het Congres herinnerde aan de ware aard van het fascisme:

“De eerste waarheid is, dat de vrijheid van een democratie niet veilig is, als het volk de groei van particuliere macht tolereert tot een punt waarop deze sterker wordt dan hun democratische staat zelf. Dat is in zijn essentie fascisme – eigendom van de regering door een individu, door een groep, of door enige andere controlerende particuliere macht… Onder ons groeit vandaag de dag een concentratie van particuliere macht die zijn weerga in de geschiedenis niet kent. Deze concentratie doet ernstig afbreuk aan de economische doeltreffendheid van het particulier ondernemerschap als een manier om arbeid en kapitaal werk te verschaffen en als een manier om te zorgen voor een rechtvaardiger verdeling van inkomen en inkomsten onder de bevolking van het land als geheel.”

Hoewel Amerika’s deelname aan WO II een beslissende factor bleek te zijn in de vernietiging van de fascistische machine, is de droom van Franklin Roosevelt, Henry Wallace en veel van FDR’s naaste bondgenoten in Amerika, Canada, Europa, China en Rusland voor een wereld geregeerd door grootschalige ontwikkeling en win-win samenwerking, niet uitgekomen.

Hoewel FDR’s bondgenoot Harry Dexter White tijdens de conferentie van Bretton Woods in juli 1944 de leiding had in de strijd om de Bank of International Settlements te sluiten, werden de resoluties van White om de BIS te ontbinden en haar boeken te controleren nooit uitgevoerd. Terwijl White, die het eerste hoofd van het IMF zou worden, FDR’s programma verdedigde om een nieuw anti-imperialistisch financieel systeem te creëren, verdedigde de leider van de Fabian Society en toegeweide eugenetist John Maynard Keynes de Bank en drong er in plaats daarvan op aan om het naoorlogse systeem te herdefiniëren rond één wereldmunt, de Bancor, die gecontroleerd zou worden door de Bank of England en de BIS.

De fascistische heropleving in de na-oorlogse wereld

Tegen het einde van 1945 vervingen de Truman Doctrine en de Anglo-Amerikaanse “speciale relatie” de antikoloniale visie van FDR, terwijl een anticommunistische heksenjacht Amerika in een fascistische politiestaat veranderde, bewaakt door de FBI. Iedereen die bevriend was met Rusland was het doelwit van vernietiging en de eersten die het doelwit waren, waren FDR’s naaste bondgenoten Henry Wallace en Harry Dexter White, wiens dood in 1948, toen hij campagne voerde voor Wallace’s presidentiële kandidatuur, een einde maakte aan de antikolonialisten die het IMF leidden.

In de decennia na WO II gingen dezelfde financiers die de wereld het fascisme hadden gebracht, direct weer aan het werk om te infiltreren in FDR’s Bretton Woods instellingen zoals het IMF en de Wereldbank, om ze te veranderen van instrumenten voor ontwikkeling, in instrumenten voor slavernij. Dit proces werd volledig blootgelegd in het boek Confessions of an Economic Hit man van John Perkins uit 2004.

De Europese bankiershuizen die de oude adel van het keizerrijk vertegenwoordigden, gingen ongestraft door met deze herovering van het westen. In 1971 orkestreerde de man die door Perkins ontmaskerd werd als de belangrijkste economische hitman, George Schultz, de verwijdering van de Amerikaanse dollar uit het goudreserve, vaste wisselkoers systeem directeur van het Office of Management of Budget en in hetzelfde jaar werd de Rothschild Inter-Alpha Group van banken opgericht om een nieuw tijdperk van globalisering in te luiden. Dit zweven van de dollar in 1971 luidde een nieuw paradigma in van consumentisme, post-industrialisme en de-regulering, dat de eens zo productieve westerse naties veranderde in speculatieve “post-waarheid” basket cases, ervan overtuigd dat casinoprincipes, zeepbellen en windmolens vervangers waren voor agro-industriële economische praktijken.

Dus hier zijn we in 2022 en vieren de overwinning op het fascisme.

De kinderen en kleinkinderen van die helden van 1945 worden nu geconfronteerd met de grootste financiële ineenstorting uit de geschiedenis, met 1,5 quadriljoen dollar aan fictief kapitaal dat rijp is om te exploderen onder een nieuwe wereldwijde hyperinflatie, vergelijkbaar met die welke Weimar in 1923 verwoestte, maar deze keer wereldwijd. De Bank of International Settlements die in 1945 had moeten worden opgeheven, controleert nu de Financial Stability Board en reguleert daarmee de wereldhandel in derivaten, die het massavernietigingswapen is geworden dat is ingezet om meer chaos over de wereld te zaaien dan Hitler ooit had kunnen dromen.

De reddende engel vandaag is dat de antifascistische geest van Franklin Roosevelt leeft in de vorm van de moderne anti-imperialisten Vladimir Poetin, Xi Jinping en een groeiende reeks naties die verenigd zijn onder de paraplu van de New Deal van de 21e eeuw die het “Belt and Road Initiative” is gaan heten.

En zo bestaat er vandaag nog steeds een kans om het soort noodmaatregelen te nemen die op dit moment van existentiële crisis nodig zijn en eindelijk te verwezenlijken wat FDR altijd voor ogen had: de Tweede Wereldoorlog winnen.

Topfoto: Hitler, Schacht, Prescott Bush | Archieffoto

Matthew Ehret is hoofdredacteur van de the Canadian Patriot Review , en Senior Fellow aan de American University in Moskou. Hij is auteur van de ‘‘Untold History of Canada’ book series en Clash of the Two Americas trilogie. In 2019 was hij medeoprichter van de in Montreal gevestigde Rising Tide Foundation . .

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *