Peru |
2021-07-11
Bron: Steve Lalla 
OrinocoTribune 11 juli 2021 ~~~

Tijdens een recente conferentie schetste Luis Garate, woordvoerder van Perú’s Communistische Partij-Patria Roja, Perú’s rechtse politieke actoren als onderling verdeeld.

“De werkelijke situatie is dat Pedro Castillo is gekozen,” zei Garate. “Wat er aan de hand is, is dat de rechtse krachten, Keiko Fujimori en de ultra-, extreem-rechtse en fascistische groeperingen, de uitslag niet willen erkennen. Op dit moment, hier in Peru, zijn de rechtse krachten verdeeld, omdat de VS en de OAS hen vertellen ‘nee, de Peruaanse verkiezingen zijn goedgekeurd, ze waren transparant’.”

Anders dan in de recente gevallen van Bolivia en Venezuela, heeft de OAS niet meegewerkt aan het plan van de rechtervleugel om fraude te roepen in Perú, een bewijs van een tegenstrijdigheid tussen de imperialisten en de plaatselijke oligarchie met betrekking tot hun tactische aanpak om regionale overheersing te bereiken.

De OAS-delegatie naar Perú, onder leiding van de voormalige minister van Buitenlandse Zaken van Paraguay, Rubén Ramírez Lezcano, bevestigde enkele dagen na de verkiezingen van 6 juni dat zij “geen ernstige onregelmatigheden” had geconstateerd, en noemde het verkiezingsproces “positief”. Tegelijkertijd heeft de OAS haar goedkeuring gehecht aan de eindeloze uitstel-aktie van de Nationale Verkiezingsjury (JNE) van Perú terwijl de fraudeclaims van Fujimori worden onderzocht en de natie ongeduldig wacht op een officiële aankondiging waarin het presidentschap van Castillo wordt bevestigd.

“De missie heeft kunnen verifiëren dat genoemde procedures zijn uitgevoerd in overeenstemming met de geldende wet- en regelgeving, en waardeert het feit dat het Peruaanse systeem een eerlijk proces garandeert,” schreef de OAS op 24 juni, bijna drie weken na de verkiezingen. “De missie heeft geconstateerd dat de politieke partijen die het oneens waren gelijke kansen hadden om hun eisen uiteen te zetten en te worden gehoord, en heeft vastgesteld dat de besluiten van de collegiale verkiezingsorganen beraadslagend, snel en openbaar zijn. De missie heeft geconstateerd dat de handelingen van de gerechtelijke instanties tot op heden in overeenstemming zijn geweest met de geldende regelgeving.”

“De meer liberale, gematigde sectoren zeggen dat ze de resultaten moeten erkennen,” zei Garate. “Maar uiterst rechts, Fujimori en de uiterst rechtse sectoren en politieke krachten, zeggen ‘nee’. Ze hebben het over fraude en roepen zelfs op tot een staatsgreep door de strijdkrachten. Dus de nieuwe strategie, op dit moment, omdat de staatsgreep bijna onmogelijk is nadat de VS en de OAS hebben gezegd dat de verkiezingen vrij en transparant waren… is om een gerechtelijke zaak te maken dat Perú Libre corrupte financiering had. Dus wat ze proberen voor te bereiden is dat, nadat ze Pedro Castillo tot president hebben uitgeroepen, ze een politieke impeachment gaan plegen.”

De opmerkingen werden gemaakt tijdens een panel getiteld “Solidariteit met Perú’s strijd voor volksdemocratie,” gepresenteerd door de Alliance for Global Justice, dat plaatsvond op 6 juni en waar ook Carla Toche, politicologe en activiste bij Nuevo Perú, en George Ygarza, journalist en promovendus in Global Studies aan UC Santa Barbara in de VS, aanwezig waren.

Fujimori’s anti-communisme plaatst haar in slecht gezelschap

Ygarza vergeleek het verhaal dat Fujimori voorafgaand aan de verkiezingen construeerde met het verhaal dat gebruikt wordt door anti-Chavistas, liberalen en fascisten, die anticommunistische verhalen handig manipuleren om sociale bewegingen die de hegemonie van de VS trotseren aan te vallen. “Ze had wat gecodeerde taal, dezelfde gecodeerde taal die je ziet bij andere fascistische nationalistische bewegingen over de hele wereld,” zei Ygarza over Keiko Fujimori. “Niet noodzakelijkerwijs door te zeggen dat ‘we tegen de inheemse bevolking zijn’, maar dat ‘we tegen communisten zijn’. Dit is een historische associatie met de campesinos en plattelandsgemeenschappen die horizontaler zijn, en meer gemeenschappelijk. En dat associëren ze met communisme. Een van haar campagneslogans was ‘nee tegen het communisme’, waarmee ze impliceerde dat de andere partij probeerde een bepaalde vorm van communisme door te drukken – en we zien dit steeds weer opnieuw gebeuren.”

Keiko Fujimori leunde zwaar op dezelfde anticommunistische verhalen die werden gebruikt tijdens recente verkiezingscampagnes in Ecuador en Bolivia, waarin rechtse liberale kandidaten neerbuigend wezen naar Venezuela en Cuba, die gebukt gaan onder illegale economische blokkades, als een wanhopige poging om de kiezers van hun land bang te maken. Te oordelen naar de recente verkiezingsresultaten lijken deze dreigementen niet bijzonder effectief te zijn geweest.

Rechtse beïnvloeders gebruiken “de boeman van Venezuela”, voegde Ygarza eraan toe, “zonder te begrijpen hoe de sancties van de VS de economie van Venezuela volledig gedecimeerd hebben, om nog maar te zwijgen van wat er in Colombia gebeurt, de slachtpartijen van Duque en wat hij het Colombiaanse volk aandoet. Je ziet dus met wie Keiko op één lijn zit… Ze zit op één lijn met Leopoldo [López], met een heleboel andere fascisten die de democratieën in de hele regio proberen te ondermijnen.”

Kapitalisme in verval

Zoals Garate bevestigt, verliest deze voortdurende aanval op democratische processen, in een poging om het in verval geraakte neoliberale model te redden, terrein in recente verkiezingsuitslagen in Bolivia, Perú, Chili, Mexico, en Venezuela. Hoewel Arauz de recente presidentsverkiezingen in Ecuador verloor, kreeg hij meer dan 47% van de stemmen, een bevestiging van de grote aantrekkingskracht van het socialisme voor de kiezers.

“Een paar jaar geleden vertelden politicologen, academici en sommige analisten ons dat de progressieve cyclus voorbij was, dat de linkse regeringen in de regio aan het vallen waren, dat we nieuwe neoliberale rechtse regeringen hebben, dus dat er geen Chavismo meer is, geen socialisme van de 21e eeuw,” merkte Garate op. “Maar zoals je kunt zien, is de hele regio, van Mexico tot Chili, Argentinië, Brazilië, volgens mij in tweestrijd – en wat je kunt zien is dat er een strijd is, een enorme strijd tussen de rol van het imperialisme en de invloed van de VS in de regio, en de strijd van sociale bewegingen en progressieve linkse bewegingspartijen.”

Deze tegenstellingen herinneren ons aan de conclusies van talrijke marxistische theoretici die beweren dat het fascisme een symptoom is van het onvermijdelijke verval van het kapitalisme. “Wij zien het fascisme als een uiting van het verval en de desintegratie van de kapitalistische economie,” schreef Clara Zetkin bijvoorbeeld in 1923. “We kunnen het fascisme alleen bestrijden als we begrijpen dat het brede sociale massa’s oproept en meesleurt die de eerdere zekerheid van hun bestaan hebben verloren.”

Topfoto: Spandoek van de Communistische Partij van Perú-Patria Roja bij een recente demonstratie. “Respecteer de volkswil,” staat er op het spandoek. “Ja” tegen democratie, “nee” tegen fraude en staatsgrepen!” Bron: www.facebook.com/partidocomunistadelperu.patriaroja