Venezuela |
2024-09-23
Bron: Misión Verdad - 21 september 2024 [ES],
 orinocotribune 23 september 2024 [EN] ~~~

Na te hebben beweerd dat hij onder druk, dwang en bedreigingen een document heeft ondertekend waarin de uitspraak van het Venezolaanse Hooggerechtshof wordt erkend waarin de overwinning van zijn tegenstander, de herkozen president Nicolás Maduro, wordt bevestigd, onthult het verhaal van Edmundo González waarin hij zijn schade probeert te beperken aanzienlijke inconsistenties en tegenstrijdigheden.

Deze inconsistenties vergroten alleen maar de gevolgen van de schade, niet alleen voor González’ geloofwaardigheid, maar ook voor de Venezolaanse extreemrechtse oppositiesector die hem steunt.

Het argument van dwang: Zo zwak als een kaartenhuis

Het argument van dwang verzwakt niet alleen door de documenten – audio’s, video’s en foto’s – die zijn gepresenteerd door de voorzitter van de Nationale Assemblee, Jorge Rodríguez, maar ook omdat ze duidelijk aantonen dat de gesprekken plaatsvonden in een respectvolle en ontspannen sfeer.

Met andere woorden, het document was niet het product van dwang maar van consensus. González legde dit expliciet uit tijdens zijn interview met Reuters: “De tekst ging heen en weer, wij maakten sommige opmerkingen, zij kwamen terug met andere.”

Zijn deelname aan de oppositiemars op dinsdag 30 juli, slechts twee dagen na de verkiezingen, samen met zijn verhuizing van de Nederlandse ambassade naar de Spaanse ambassade, illustreert verder dat er geen obstakels waren voor zijn bewegingen; hij had de vrijheid om te handelen en maakte daar gebruik van.

Ondanks het feit dat hij de mogelijkheid had om eventuele intimidatie of bedreigingen te melden en gezien het feit dat hij onder bescherming stond van diplomatieke missies, heeft hij in meer dan 70 berichten op zijn sociale media accounts van eind juli tot medio september geen verklaringen afgelegd die op een dergelijke situatie duiden.

Hij sprak nooit over druk of intimidatie. Integendeel, zijn accounts werden gebruikt voor propagandadoeleinden, wat in strijd is met de asielverdragen.

Spanje: De gekozen bestemming vanaf het begin

Uit de verklaring van Caspar Veldkamp, de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken, bleek dat González’ voornemen om het land te verlaten onwrikbaar was. Het hoofd buitenlands beleid van Nederland zei: “Hij gaf aan dat hij wilde vertrekken en zijn strijd vanuit Spanje wilde voortzetten.” In deze context verliep zijn overgang van de ene diplomatieke missie naar de andere zonder enige belemmering, zonder druk van de diplomatieke missies of de Venezolaanse regering.

De voormalige kandidaat verklaarde in zijn interview met Reuters dat hij Venezuela verliet omdat “ze achter hem aanzaten”. Maar als deze bewering waar is, waarom koos hij er dan voor om naar de ambassade van het Koninkrijk Spanje te verhuizen, ondanks het advies om de Nederlandse delegatie niet te verlaten?

“Ik sprak met hem over de situatie in Venezuela, het belang van het werk van de oppositie en de overgang naar democratie, en benadrukte onze voortdurende gastvrijheid,” zei Veldkamp, hoewel González er uiteindelijk op stond om die ambassade te verlaten.

De voormalige kandidaat verdedigt zijn beslissing ook als de enige manier om zijn strijd “in vrijheid” voort te zetten en erkenning van zijn onbewezen overwinning op internationaal niveau te krijgen. Toch ondertekende hij zonder druk, zoals is aangetoond, een document waarin hij expliciet verklaart: “Ik ben altijd bereid geweest en zal bereid blijven om de beslissingen van de gerechtelijke instanties in het kader van de grondwet te erkennen en na te leven, inclusief de bovengenoemde uitspraak van de Kieskamer, waar ik het weliswaar niet mee eens ben, maar waar ik me wel bij neerleg omdat het een uitspraak is van het hoogste gerechtshof van de republiek.”

Later voegde hij eraan toe: “Ik verklaar hierbij dat mijn publieke activiteiten buiten Venezuela beperkt zullen zijn. Ik ben in geen geval van plan om de publieke macht van de Venezolaanse staat formeel of informeel te vertegenwoordigen. Ik zal de instellingen en belangen van Venezuela absoluut respecteren en ik zal altijd oproepen tot vrede, dialoog en nationale eenheid.”

Achter de rug van María Corina Machado handelen

González beweert dat María Corina Machado niet op de hoogte was van zijn plannen en dat ze er uren voor zijn vertrek achter kwam: “Ze wist het niet, ik vertelde het haar praktisch op de dag dat ik besloot naar de Spaanse ambassade te gaan.”

Deze onthulling is veelzeggend, want de campagne was erop gericht om een verenigd en eensgezind duo te presenteren dat de strijd aanging met de verkiezingen en de verwachte overgang waar ze vanaf het begin voor stonden.

Dit is een belangrijk feit. Machado vertegenwoordigt een sector die elke mogelijkheid tot dialoog en onderhandeling met de regering van president Maduro ontkent.

De privégesprekken, onderhandelingen en overeenkomsten met vicepresident Delcy Rodríguez en de voorzitter van de Nationale Assemblee, Jorge Rodríguez, zijn een duidelijk verraad tegenover Machado en een capitulatie voor de plannen die ze met González had ontwikkeld met betrekking tot haar strategie voor regimeverandering, ook al probeert ze dit nu te bagatelliseren.

De plotselinge verandering in de verzoenende toespraak van González bij zijn aankomst in Spanje, in die eerste openbare mededeling en de video die negen dagen later werd gepubliceerd, laten ook zien dat er een plotselinge verandering was in zijn standpunt dat hij aanvankelijk had verwoord in de brief die hij ondertekende.

Nu erkent hij de gevestigde macht van de Venezolaanse staat niet en eigent hij zich de positie van gekozen president toe die hem niet was toegekend door de Nationale Kiesraad (CNE).

Zou het kunnen dat bepaalde oppositiesectoren, die profiteren van de politieke instabiliteit in Venezuela en die eerder de schijnregering van Juan Guaidó hebben gepromoot en ervan hebben geprofiteerd, geïnteresseerd zijn in het nieuw leven inblazen van dit mislukte project, nu met González aan de leiding? Dit zou kunnen verklaren waarom ze hem onder druk zetten om zijn standpunt te veranderen.

Een verhaal dat nog niet voorbij is

Het verhaal achter González’ capitulatie is nog lang niet afgelopen, want de voorzitter van de AN, Jorge Rodríguez, zei dat er een tweede document was en veel meer details in de opnames, wat de toch al gehavende geloofwaardigheid van de oppositie in het algemeen, maar van de voormalige kandidaat in het bijzonder, nog verder zou kunnen aantasten.

De misstap in zijn beweringen over vermeende dwang en bedreigingen heeft ook negatieve gevolgen voor de regering van Pedro Sánchez, die nu voor problemen staat om het aan González verleende asiel aan te pakken als een kwestie van interne politiek. Deze situatie kan escaleren naar het niveau van de Europese Unie, zoals al is gebeurd.

De stemming in het Europees Parlement benadrukte de verdeelde impact van de beslissing om González al dan niet te erkennen als de veronderstelde verkozen president van Venezuela. Dit debat komt niet voort uit een echte erkenning van de democratische instellingen van de Venezolaanse staat, maar uit bezorgdheid over een herhaling van de fout van de erkenning van de valse interim-regering van Guaidó.

De aanwezigheid van González in Madrid zal de belangen dienen van de sectoren die worden vertegenwoordigd door Leopoldo López, Julio Borges en Antonio Ledezma, die de machtswisseling blijven steunen, terwijl ze profiteren van het proces.

Uiteindelijk leggen deze tegenstrijdigheden en inconsistenties een schadebeperkingsstrategie bloot die erop gericht is om zijn erkenning van de overwinning van Maduro te verbergen, evenals zijn onderhandelingen en overeenkomsten met de Venezolaanse regering, die haar instellingen legitimeert terwijl Machado buitenspel wordt gezet door achter haar rug om te handelen. Deze strategie lijkt ook rekening te houden met de komende verkiezingsuitslagen in de VS in november, aangezien de uitkomst daarvan de dynamiek rond González aanzienlijk zou kunnen veranderen.

Topfoto: De ultrarechtse voormalige Venezolaanse presidentskandidaat Edmundo González. Foto: Federico Parra/AFP.

Gerelateerd (berichten in dit archief):