Venezuela |
2023-05-10
Bron: Andreína Chávez Alava 
Venezuelanalysis.com 10 mei 2023 ~~~

Venezuelanalysis’ Andreína Chávez Alava onthult hoe het Venezuela-beleid van Washington gekenmerkt wordt door hypocrisie en plundering.

Terwijl de rest van de wereld zijn blik elders richtte, vond de afgelopen week een van de grootste diefstallen uit de recente geschiedenis plaats. In één klap gaf de regering Biden groen licht voor de plundering van verschillende Venezolaanse bezittingen: Amerikaanse oliedochter CITGO, miljoenen dollars op Amerikaanse bankrekeningen en een staatsvliegtuig.

Al deze activa waren lang geleden in beslag genomen of bevroren, maar na recente (extraterritoriale) orders van de VS in het kader van de niet aflatende agressie tegen Caracas is de kans vrijwel nihil dat het Venezolaanse volk ze ooit terugkrijgt. Nog meer klappen voor een belegerde economie die de menselijke tol die al is veroorzaakt door een jarenlange blokkade onder leiding van de VS alleen maar zullen verhogen.

Het minst verrassende van de drie is misschien wel dat de Venezolaanse harde oppositie weer toegang krijgt tot de middelen van het land die op Amerikaanse bankrekeningen staan om haar activiteiten te financieren, die variëren van reizen naar Washington om te lobbyen voor meer sancties tot het handhaven van een luxe levensstijl en af en toe Zoom-bijeenkomsten of verkiezingsactiviteiten in buurten van de middenklasse. Zij noemen deze acties “vechten voor vrijheid en democratie”.

Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft de reeds geruime tijd uitgetreden, door de oppositie gecontroleerde Nationale Vergadering (AN) toegang gegeven tot 347 miljoen dollar aan bevroren Venezolaanse fondsen. De door Washington gesteunde groep was tijdelijk afgesneden na de afzetting van de zelfbenoemde “interim-president” Juan Guaidó in januari. Nu de voormalige marionet van de VS naar de Verenigde Staten is gevlucht, vermoedelijk met een mooie premie, is het de beurt aan de zelfverkozen Dinorah Figuera (zij woont in Spanje) en andere niet-gekozen afgevaardigden om het circus te leiden en de vruchten ervan te plukken. Hun termijn liep weliswaar af in januari 2021, na de parlementsverkiezingen van 2020 die een Chavista-meerderheid AN opleverden.

Het geld – voor discretionair gebruik door oppositiepolitici – werd door Washington vrijgegeven zonder enige belemmering, in tegenstelling tot de 3 miljard dollar die in november 2022 aan de dialoogtafel in Mexico werd overeengekomen tussen de regering van Nicolás Maduro en de door de VS gesteunde oppositie. Deze middelen, die zouden moeten worden gehaald uit Venezolaanse activa die door Washington en bondgenoten in beslag zijn genomen om te investeren in dringende sociale behoeften, blijven onbeschikbaar, waardoor Venezolanen in de nabije toekomst geen verbeteringen in hun levensomstandigheden kunnen zien.

Maar het verhaal dat Washington opdringt is dat Caracas de besprekingen heeft verlamd en dat er geen verlichting van de sancties mogelijk is tenzij de dialoog wordt hervat om “vrije en democratische verkiezingen” te plannen. Dit was een van de conclusies van de recente top in Bogotá waar zo’n 20 landen, waaronder de VS, bijeen waren om Venezuela te bespreken.

Hypocrisie is geen nieuwigheid in het buitenlands beleid van de VS, maar het blijft verbijsteren. De voortzetting van het dialoogproces hangt volledig af van de vraag of Washington en de oppositie hun deel van de afspraak nakomen door de 3 miljard dollar vrij te geven. Belangrijker is dat Venezuela geen tijdschema voor de verkiezingen hoeft op te stellen. Een dergelijk verzoek is even overbodig als misleidend, omdat het de valse voorstelling van zaken wil geven dat Venezuela een dictatuur is en dat de verkiezingsprocessen frauduleus zijn.

Het land heeft niet alleen een van de meest fraudebestendige kiesstelsels ter wereld, gecertificeerd door internationale waarnemers waaronder het Carter Center, maar het heeft ook presidentsverkiezingen gehouden zonder enige vertraging en in overeenstemming met de Venezolaanse wet sinds 1999, toen de termijn van zes jaar in de grondwet werd vastgelegd. Sindsdien hebben de Venezolanen vijf keer voor een president gestemd, waarbij de overwinning van Hugo Chávez in 1998 in 2000 (opnieuw bekrachtigd in het terugroepreferendum van 2004) en de daaropvolgende herverkiezingen in 2006 en 2012 werden bevestigd.

President Maduro werd in 2013 gekozen na de dood van Chávez en opnieuw in 2018. Zijn termijn loopt af in januari 2025 en nieuwe verkiezingen zullen plaatsvinden in december 2024 (of eerder), zoals de wet voorschrijft. Het “verkiezingsschema” is meer dan duidelijk en er is een Nationale Kiesraad belast met dergelijke zaken. Bovendien is het huidige systeem hetzelfde dat heeft geleid tot de overwinning van de oppositie bij de parlementsverkiezingen van 2015 en tot het veroveren van verschillende posten bij regionale stemmingen. Fraude kan niet alleen plaatsvinden als je verliest.

Toch kent de westerse hypocrisie geen grenzen. Terwijl hij “verkiezingsgaranties” eist en de oppositie toegang geeft tot meer gestolen geld, wordt Juan Guaidó in Washington rondgeparadeerd terwijl hij zijn “vervolging” veroordeelt. De ongemakkelijke realiteit is dat hij jarenlang als vrij man in Venezuela heeft doorgebracht, ondanks zijn pogingen om zich de presidentiële post toe te eigenen, het leiden van verschillende couppogingen en het exploiteren van Venezolaanse bevroren middelen in het buitenland.

De mate van straffeloosheid die Guaidó geniet, is nergens ter wereld vertoond, vooral gezien zijn rol in de plundering van CITGO, de miljardendochter van de Venezolaanse staatsoliemaatschappij PDVSA, die hij en zijn medewerkers hebben helpen overdragen aan bedrijven na een mislukte en controversiële rechtszaak voor Amerikaanse en internationale rechtbanken.

Vóór de inbeslagname en overdracht aan de oppositie begin 2019 bracht CITGO Venezuela jaarlijks ongeveer 1 miljard dollar aan inkomsten op en financierde het een sociaal programma voor kinderen met kanker. Nu heeft de winst geen duidelijke bestemming en zal het bedrijf in 2024 op last van de rechter worden geveild ten gunste van bedrijven die langlopende schuldvorderingen hebben op de Venezolaanse staat. Schulden die Caracas vanwege Amerikaanse sancties niet kan betalen of heronderhandelen, en die zonder de acties van de oppositie nooit aan CITGO verbonden zouden zijn geweest.

Sinds 1986 vormt CITGO, met zijn drie raffinaderijen in Texas, Louisiana en Illinois en meer dan 4.000 tankstations in de VS, een lucratieve olie-exportketen tussen Venezuela en de VS. Op dit moment, met hoge energieprijzen, zou haar winst essentieel zijn voor het economisch herstel van Venezuela na jaren van economische oorlog onder leiding van de VS. Het bedrijf heeft misschien nog een kans om gered te worden, maar alleen als de gerechtelijke verdedigingsprocedure terugkeert naar Caracas om soeverein uitgevoerd te worden.

Tot slot, om het rooffeest af te ronden, is het Amerikaanse ministerie van Justitie begonnen met de inbeslagname van een Boeing 747-300 vrachtvliegtuig dat toebehoort aan Venezuela’s staatsbedrijf Emtrasur. Het vliegtuig werd in juni 2022 illegaal vastgehouden in Buenos Aires, Argentinië, onder het enkele misdrijf dat het voorheen toebehoorde aan Mahan Air, iraans particuliere eigendom en gesanctioneerd door de VS. De bemanning werd vrijgelaten zonder enige aanklacht, maar het vliegtuig is nog steeds in beslag genomen. Of de Argentijnse regering gehoor zal geven aan de bevelen van de VS valt nog te bezien.

Drie berovingen bij daglicht van Venezolaanse bezittingen in slechts een paar dagen. Een waar voorbeeld van imperialisme dat net zo walgelijk is als kijken naar de kroning van Karel III in het Verenigd Koninkrijk.

Het is inmiddels duidelijk dat deze diefstallen zullen blijven plaatsvinden, net zoals de verhalen dat Venezuela buitenlandse voogdij nodig heeft om verkiezingen uit te voeren, de waarheid zullen blijven verdringen. Dit alles roept de vraag op: waarom praten we nog steeds met een rijk dat alleen weet hoe het moet stelen en liegen?

Topfoto: Terwijl Washington doorgaat met het valse verhaal dat Venezuela “vrije verkiezingen” nodig heeft, – heeft het ministerie van Buitenlandse Zaken groen licht gegeven voor de verkoop van CITGO. (Bloomberg)