Nicaragua |
2021-06-23
Bron: Stephen Sefton, 
Tortilla con Sal, 23 juni 2021 ~~~

Recente opmerkingen van de VN Hoge Commissaris voor de Mensenrechten, Michelle Bachelet, maken duidelijk dat zij nu openlijk de georganiseerde misdaad in Nicaragua steunt die gefinancierd wordt door de regeringen van de Verenigde Staten en de Europese Unie. Dat zij dit doet komt niet als een verrassing voor iedereen die haar eerdere staat van slecht getrouwe verslaggeving over Venezuela en Nicaragua heeft gevolgd.

Haar laatste opmerkingen vloeien rechtstreeks voort uit valse rapporten over Nicaragua die zijn geproduceerd door het team van ambtenaren van haar kantoor dat het land in 2018 bezocht. Die ambtenaren hielden zich niet aan de formeel overeengekomen voorwaarden van hun bezoek, hebben nooit slachtoffers van het grootschalige terroristische geweld van de coupactivisten geïnterviewd, maar beweerden nog steeds ten onrechte dat het geweld in Nicaragua in 2018 het gevolg was van disproportionele politie-onderdrukking van vreedzame protesten. Bij de grote meerderheid van de mensen in Nicaragua en Venezuela hebben VN-Hoge Commissaris Bachelet en haar collega’s die verantwoordelijk zijn voor de oneerlijke rapporten waarop zij haar herhaalde aanvallen op de regeringen van die landen heeft gebaseerd, nul geloofwaardigheid.

In het geval van Nicaragua werd het land in 2018 het slachtoffer van een gemene, gewelddadige mislukte couppoging, die duurde van 18 april tot 17 juli van dat jaar, en die tot doel had de verkozen regering van het land omver te werpen. De poging tot staatsgreep werd gepland, georganiseerd en gefinancierd door de regering van de Verenigde Staten en haar Europese bondgenoten. Het Bureau van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de VN en de Inter-Amerikaanse Commissie voor Mensenrechten hebben de gevolgen van de poging tot staatsgreep voor de mensenrechten doelbewust verdoezeld en het wijdverbreide terroristische geweld dat ermee gepaard ging, verhuld. Hun vertegenwoordigers vertelden de Nicaraguaanse autoriteiten dat zij het geweld van de oppositie als een gewone misdaad beschouwden die buiten hun bevoegdheid viel. Toen de Nicaraguaanse autoriteiten deze misdaden vervolgens vervolgden, beweerden het bureau van Bachelet en de IACHR onmiddellijk op cynische wijze dat de vervolgingen politiek van aard waren, zoals zij nog steeds doen.

Weinig waarnemers verwachten een onpartijdige verslaggeving van de Organisatie van Amerikaanse Staten en haar samenstellende instellingen, zoals de IACHR, omdat deze sinds de oprichting van de OAS in 1948 permanent zijn gecoöpteerd door de regering van de VS. Nog zorgwekkender is dat het bureau van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de VN nu vanzelfsprekend net zo corrupt is als andere internationale organen die op vergelijkbare wijze zijn gecoöpteerd door de regeringen van de Verenigde Staten en de Europese Unie, waarvan het meest flagrante recente voorbeeld de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OPCW) en haar onjuiste verslaggeving over Syrië is. De opmerkingen van Michelle Bachelet in haar verklaring voor de 47e zitting van de VN-Raad voor de mensenrechten zijn niet alleen grotendeels feitelijk onjuist, maar streven in feite naar straffeloosheid voor misdaden die in Nicaragua zijn begaan door personen en organisaties die door de VS en de EU worden gefinancierd, en die in strijd zijn met zowel het nationale als het internationale recht.

Wat de binnenlandse wetgeving betreft, verplicht de grondwet van Nicaragua de burgers expliciet in artikel 1:

“Onafhankelijkheid, soevereiniteit en nationale zelfbeschikking zijn onvervreemdbare rechten van het volk en fundamenten van de Nicaraguaanse natie. Elke buitenlandse inmenging in de interne aangelegenheden van Nicaragua of elke poging om deze rechten te ondermijnen is een poging tegen het leven van het volk. Het is de plicht van alle Nicaraguanen om deze rechten te behouden en te verdedigen.”

Evenzo is in artikel 24 van de grondwet de plicht van alle burgers vastgelegd om niet alleen hun verplichtingen tegenover de natie te respecteren, maar ook de rechten van anderen in Nicaragua en onder de mensheid in het algemeen:

“Ieder mens heeft plichten jegens het gezin, de gemeenschap, de natie en de mensheid. De rechten van een ieder worden beperkt door de rechten van anderen, door de veiligheid van allen, en door rechtvaardige eisen voor het algemeen welzijn”.

Deze fundamentele bepalingen in de grondwet van de Republiek Nicaragua zijn krachtiger en gedetailleerder uitgewerkt en tot uitdrukking gebracht in de daaropvolgende nationale wetgeving en ook via de bekrachtiging door de Nicaraguaanse Staat van talrijke internationale rechtsinstrumenten. Tot de internationale bepalingen die van belang zijn voor de recente arrestaties van personen die betrokken zijn bij de georganiseerde criminaliteit in Nicaragua behoren, naast vele andere, het VN-Verdrag tegen grensoverschrijdende georganiseerde criminaliteit, dat in 2002 in werking is getreden, hetzelfde jaar waarin het door Nicaragua werd geratificeerd, het Internationaal Verdrag ter bestrijding van de financiering van terrorisme van 1999 en andere instrumenten die verband houden met specifieke vormen van terroristische criminaliteit, zoals het Internationaal Verdrag tegen het nemen van gijzelaars van 1979.

Tot de binnenlandse wetgeving van Nicaragua die van belang is voor Bachelet’s valse beschuldigingen van een gebrek aan wettigheid in het optreden van de autoriteiten van Nicaragua behoren:

Wet 147, algemene wet inzake rechtspersonen zonder winstoogmerk
Wet 919, Wet op de soevereine veiligheid
Wet 977, Wet tegen het witwassen van geld, de financiering van terrorisme en de financiering van de proliferatie van massavernietigingswapens
Wet 996, amnestiewet
Wet 1040, Wet op buitenlandse agenten
Wet 1055, Wet ter verdediging van het recht van het volk op onafhankelijkheid, soevereiniteit en zelfbeschikking voor vrede

Het VN-Verdrag tegen de financiering van terrorisme dateert van 1999; president Enrique Bolaños (qepd) heeft Nicaragua in 2002 bij decreet 3287 geratificeerd, waarmee het land zich ertoe verbindt de aanbevelingen die uit de werking van dat verdrag voortvloeien, over te nemen. Zoals Javier Morazán, toenmalig directeur van de speciale eenheid tegen georganiseerde criminaliteit van het Openbaar Ministerie van Nicaragua, in een interview in 2018 uitlegde, werd wet 977 in juli 2018 aangenomen juist om Nicaragua in staat te stellen te voldoen aan de eisen in het kader van het verdrag van internationale organisaties zoals de Latijns-Amerikaanse Financiële Actiegroep (GAFILAT) om het witwassen van geld en daarmee verband houdende criminele activiteiten te controleren.

In haar laatste verklaring over Nicaragua aan de VN-Mensenrechtenraad verwees Michelle Bachelet, op de zeer selectieve en oneerlijke wijze die kenmerkend is voor haar ambt, slechts naar een deel van deze brede en diepgaande rechtsgrondslag voor de arrestatie van de personen waarnaar de Nicaraguaanse autoriteiten momenteel een onderzoek instellen. Zij beweerde ten onrechte dat de arrestaties verband hielden met het verkiezingsproces dat momenteel aan de gang is in de aanloop naar de algemene verkiezingen in Nicaragua die gepland zijn voor november van dit jaar. Onder haar vele volledig valse beschuldigingen beweerde zij ten onrechte dat twee politieke partijen willekeurig de toestemming was geweigerd om deel te nemen aan de verkiezingen, terwijl deze twee partijen in feite expliciet en op flagrante wijze de al lang bestaande kieswet hadden overtreden.

Bachelet gebruikte die flagrante onwaarheid als context om te kunnen beweren, eveneens ten onrechte, dat de recente arrestaties van mensen die betrokken waren bij het witwassen van geld, samenspanning met buitenlandse mogendheden om het economische en sociale welzijn van Nicaragua te destabiliseren en overtreding van de voorschriften inzake non-profit, een onwettig misbruik zijn in verband met het verkiezingsproces. Een blik op de bepalingen van zowel de Nicaraguaanse nationale wetgeving terzake als de internationale instrumenten die Nicaragua heeft ondertekend, toont aan dat haar bewering zowel schromelijk misleidend als uiteindelijk uiterst sinister is.

Vijf van de verschillende personen die onlangs zijn gearresteerd, Cristiana Chamorro, Arturo Cruz, Felix Maradiaga, Juan Sebastian Chamorro en Miguel Mora, hadden te kennen gegeven dat zij zich kandidaat wilden stellen voor het presidentschap, maar geen van hen is lid van een van de zeventien politieke partijen die in aanmerking komen om aan de verkiezingen deel te nemen. Van de gedetineerden zijn slechts twee minder belangrijke personen lid van legitieme politieke partijen. Sommige van de vijf genoemde personen vertegenwoordigen marginale oppositiebewegingen in Nicaragua, zoals de Nationale Eenheidsbeweging van Wit en Blauw of de Burgeralliantie, die beide worden gefinancierd en gesteund door buitenlandse regeringen, agentschappen en stichtingen. Allen zijn personen met een lange staat van dienst op het gebied van samenwerking met Amerikaanse en Europese regeringen en agentschappen die door deze regeringen en door buitenlandse ondernemingen worden gefinancierd. Door hun betrekkingen met buitenlandse regeringen en instanties zijn hun aspiraties om presidentskandidaat te worden de facto terzijde geschoven, zoals de Hoge Kiesraad van Nicaragua op 3 juni van dit jaar in een communiqué over deze kwestie heeft verklaard.

Dit betekent heel expliciet dat de bewering van Michelle Bachelet dat de arrestaties bedoeld waren om te voorkomen dat de betrokkenen zich kandidaat zouden stellen voor de verkiezingen, een flagrante leugen is, net als vrijwel al het andere dat zij in haar opmerkingen bevestigde. Zelfs indien zij niet waren gearresteerd, zou geen enkele politieke partij hen als kandidaat voor het presidentschap of voor de wetgevende macht hebben kunnen voordragen. In het geval van Nicaragua moet ook worden opgemerkt dat Michelle Bachelet verscheidene personen verdedigt die verantwoordelijk zijn voor het bevorderen van de volgende acties in 2018 die door het VN-Bureau voor drugs en georganiseerde misdaad worden omschreven als terrorisme en georganiseerde misdaad:

het onwettig gebruik van geweld en intimidatie, vooral tegen burgers, bij het nastreven van politieke doelen.

het met voorbedachten rade plegen van gewelddaden of het dreigen met geweld door leden van een georganiseerde groep, met als doel angst te zaaien bij een tegenstander of een bepaald segment van de samenleving

het opzettelijk creëren en uitbuiten van angst door middel van geweld of bedreiging met geweld bij het nastreven van politieke veranderingen

het dreigen met of daadwerkelijke gebruik van illegaal geweld om een politiek, economisch, religieus of sociaal doel te bereiken door middel van angst, dwang of intimidatie

het onrechtmatige gebruik van geweld om een politiek doel te bereiken door onschuldige mensen als doelwit te nemen

Voorts hebben de activisten van de coup van 2018, georganiseerd en gefinancierd door verscheidene van de personen die Michelle Bachelet steunt, stelselmatig gijzelaars genomen in strijd met het Internationaal Verdrag tegen het nemen van gijzelaars van 1979, dat een terroristische daad is. Het verdrag definieert een gijzelnemer als “eenieder die een andere persoon in gijzeling neemt of vasthoudt en dreigt deze te doden, te verwonden of verder vast te houden, teneinde een derde, namelijk een staat, een internationale intergouvernementele organisatie, een natuurlijke of rechtspersoon, of een groep personen, te dwingen een handeling te verrichten of na te laten als uitdrukkelijke of impliciete voorwaarde voor de vrijlating van de gijzelaar”.

Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

Evenzo definieert het VN-Verdrag tegen grensoverschrijdende georganiseerde misdaad, in verband met de organisatie en financiering van de staatsgreep van 2018, georganiseerde misdaad als “een gestructureerde groep van drie of meer personen, die gedurende een bepaalde tijd bestaat en in overleg handelt met het oogmerk een of meer ernstige misdrijven of strafbare feiten te plegen, vastgesteld in overeenstemming met dit Verdrag, teneinde rechtstreeks of onrechtstreeks financieel of ander materieel voordeel te behalen.” In het Verdrag wordt transnationale georganiseerde criminaliteit onder meer gedefinieerd als elk strafbaar feit dat in één staat wordt gepleegd, maar waarvan de voorbereiding, planning, leiding of controle voor een belangrijk deel in een andere staat plaatsvindt. Al deze definities zijn van toepassing op de geweldsmisdrijven van de door de VS gefinancierde Nicaraguaanse oppositie in 2018, die Javier Morazán ook beschreef in het interview dat hij in 2018 gaf.

Evenzo, in het kader van het Internationaal Verdrag ter bestrijding van de financiering van terrorisme, pleegt een persoon een strafbaar feit indien hij: Op enigerlei wijze, direct of indirect, wederrechtelijk en opzettelijk, gelden verstrekken of verzamelen met de bedoeling of in de wetenschap dat deze geheel of gedeeltelijk bestemd zijn om te worden gebruikt voor het uitvoeren van: … elke andere handeling bedoeld om de dood of ernstig lichamelijk letsel te veroorzaken bij een burger, of bij elke andere persoon die niet actief deelneemt aan de vijandelijkheden in een situatie van gewapend conflict, wanneer het doel van een dergelijke handeling, door haar aard of context, is een bevolking te intimideren, of een regering of een internationale organisatie te dwingen een handeling te verrichten of zich daarvan te onthouden.”

Michelle Bachelet gaf niet alleen een valse getuigenis aan de VN-Mensenrechtenraad door de recente arrestaties in Nicaragua ten onrechte in verband te brengen met het verkiezingsproces in het land, zij liet ook de zeer relevante Amnestiewet 996 zorgvuldig weg. Artikel 3 van die wet bepaalt: “De personen die onder deze wet vallen, moeten zich onthouden van iedere nieuwe handeling die kan leiden tot herhaald gedrag dat de hierin bedoelde misdaden genereert. De niet-naleving van het beginsel van niet-herhaling zal leiden tot de intrekking van de uitkering die bij deze wet is ingesteld”. Verscheidene van de personen die thans door de Nicaraguaanse autoriteiten zijn gearresteerd en worden onderzocht, hebben van deze amnestiewet geprofiteerd en het is mogelijk dat is vastgesteld dat zij de voorwaarde van de wet om niet in herhaling te vervallen, hebben geschonden.

In het algemeen worden de verschillende gearresteerde personen beschuldigd van verschillende aanklachten. Sommige hebben te maken met het overtreden van de wet die de activiteiten van non-profitorganisaties regelt, sommige met samenwerking met buitenlandse mogendheden om de economische en sociale stabiliteit van Nicaragua te schaden, sommige met witwassen van geld en andere financiële malversaties, en sommige met het overtreden van de voorwaarden van de amnestiewet van 2018. De volledige formele strafrechtelijke tenlasteleggingen zullen bekend worden wanneer de lopende onderzoeken zijn afgerond.

De recente opmerkingen van Michelle Bachelet bevestigen dat zij niet alleen Nicaragua’s recht ontkent om zijn soevereiniteit, onafhankelijkheid en zelfbeschikking te verdedigen tegen buitenlandse interventie. Zij steunt ook personen en organisaties die aantoonbaar betrokken zijn bij georganiseerde misdaad en terrorisme en die gefinancierd worden door regeringen, agentschappen en stichtingen van de Verenigde Staten en de Europese Unie. Bachelet heeft eens te meer duidelijk gemaakt dat een van de belangrijkste functies van haar ambt is de soevereiniteit van natiestaten te ondermijnen in opdracht van westerse regeringen en bedrijfselites die vastbesloten zijn echte volksbewegingen te onderdrukken en revolutionaire regeringen in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied en elders te vernietigen.