EU |
21 mei 2025
Bron: Thoman Röper,  
Anti-Spiegel 20 mei 2025 ~~~

20 mei markeert het definitieve einde van de zogenaamde rechtsstaat in de EU, want het opleggen van sancties tegen een Duitse burger betekent de opschorting van zijn burgerrechten zonder overtreding, aanklacht of gerechtelijke uitspraak De facto is er besloten tot een beroepsverbod en onteigening.

Het is inmiddels bevestigd dat de EU Thomas Röper (d.w.z. mij, de exploitant van Anti-Spiegel) op de 17e EU-sanctielijst heeft geplaatst. Volgens het “BESLUIT (GBVB) 2024/2643” van de EU betekenen deze sancties ten eerste dat ik de EU-landen niet meer in mag. Er is een uitzondering op deze regel, namelijk dat de Bondsrepubliek Duitsland zelf mag beslissen of ik Duitsland nog mag binnenkomen. Ik heb nu een inreisverbod voor alle andere EU-landen.

Ten tweede betekent dit volgens het besluit voor mij:

“Alle tegoeden en economische middelen in het bezit of eigendom van (Thomas Röper) of in bezit van of gecontroleerd door (Thomas Röper) zullen worden bevroren.”

En verder staat er voor alle andere mensen:

“(Thomas Röper) zal niet worden voorzien van of profiteren van enige fondsen of economische middelen, hetzij direct of indirect.”

In gewone taal: ik mag de EU niet meer in, al mijn bezittingen in de EU worden in beslag genomen en niemand mag mij nog geld geven. Ik wil er daarom nogmaals op wijzen dat ik alle donateurs ten zeerste adviseer om voorlopig geen geld meer aan mij te doneren, omdat zij zich daarmee schuldig maken aan het omzeilen van sancties, wat volgens de EU een strafbaar feit is, waarbij de EU de invoering van dit strafbare feit heeft opgeschreven als richtlijn voor de lidstaten, die dit in hun strafrecht moeten implementeren:

“Opzettelijke overtreding van sancties moet echter leiden tot een vrijheidsstraf als maximumstraf.”

Willekeur en repressie in plaats van de rechtsstaat

Dat moet je even laten bezinken. Sancties zijn puur willekeurig, omdat ze worden opgelegd aan mensen vanwege hun activiteiten of meningen, ook al zijn de activiteiten en meningen niet in strijd met de geldende wetten. Je kunt dit misschien nog wel doen met buitenlanders; elk land heeft immers het recht om te beslissen wie het wil toelaten tot het land. Het bevriezen van tegoeden is daarentegen in strijd met de bescherming van privé-eigendom die is vastgelegd in artikel 14 van de Grondwet. Lid 1 van het artikel luidt als volgt:

“Eigendom en het erfrecht worden gewaarborgd. De inhoud en de grenzen ervan worden bepaald door de wet.”

Sancties zijn echter geen wetten; wetten worden uitgevaardigd door de Bondsdag, niet door de EU-ministers van Buitenlandse Zaken die vandaag het 17e sanctiepakket hebben aangenomen.

De sanctionering van een Duitser betekent dat de rechten die in de Grondwet worden gegarandeerd niet langer op hem van toepassing zijn. En in mijn geval is de basis hiervoor NIET dat ik een wet heb overtreden, daarvoor ben aangeklaagd en veroordeeld door een rechtbank; nee, de basis is een beslissing van de EU-bureaucratie.

In de EU – en dus ook in Duitsland – is de rechtsstaat niet langer van toepassing, maar de EU – en dus ook Duitsland – is nu officieel een repressieve willekeur-staat geworden.

Feitelijk beroepsverbod

Het gaat zelfs nog verder. Ik ben de facto verbannen uit mijn beroep, uiteraard zonder beschuldigd te zijn van het overtreden van de wet, zonder aangeklaagd en veroordeeld te zijn door een rechtbank. In het persbericht van de EU over de nieuwe sancties klinkt het als volgt:

“Bovendien zal de Raad, gezien de systematische, internationale Russische campagne van mediamanipulatie en verdraaiing van feiten gericht op het destabiliseren van buurlanden en de EU, nu de mogelijkheid hebben om zendvergunningen in te trekken van Russische mediakanalen die onder controle staan van het Russische leiderschap en hen te verbieden hun inhoud in de EU uit te zenden.

In overeenstemming met het Handvest van de grondrechten zullen de vandaag overeengekomen maatregelen de betrokken mediaorganisaties en hun werknemers niet beletten andere activiteiten dan omroepactiviteiten in de EU te verrichten,zoals: Onderzoek en interviews.”

Hoe moeten we dit begrijpen? Het wordt mij nu waarschijnlijk verboden om mijn inhoud “uit te zenden”. We zullen dus zien of de Anti-Spiegel binnenkort wordt geblokkeerd in de EU of dat YouTube binnenkort alle programma’s met mij erop, die samen waarschijnlijk al meer dan 20 miljoen kliks hebben gehad, zal verwijderen. Misschien wordt mijn Telegram-kanaal ook wel onzichtbaar gemaakt voor alle gebruikers die met een Europese simkaart op Telegram geregistreerd staan. Iedereen die mijn content wil blijven lezen en bekijken, zou voor de zekerheid moeten oefenen met het gebruik van een VPN.

En hoe en waarom zou iemand “onderzoek en interviews” moeten doen als hij ze daarna niet kan uitzenden? Dit laat zien hoe absurd het is dat de EU haar willekeur zelfs probeert te rechtvaardigen met het Handvest van de grondrechten.

Dit is niets anders dan een beroepsverbod en censuur, dat wil zeggen precies waar de EU andere landen van beschuldigt, of wat – zoals we in geschiedenisboeken leren – zogenaamd alleen bestond in de donkere eeuwen van de Duitse geschiedenis. Nee, het gebeurt op dit moment in de EU. En het wordt steeds erger.

Overigens spreken de EU-documenten elkaar hier tegen, want het bovengenoemde besluit 2024/2643, op grond waarvan ik een sanctie kreeg opgelegd, zegt niets over het beperken van het “uitzenden” van mijn inhoud. Er wordt alleen gesproken over het verbod om de EU binnen te komen, het bevriezen van mijn tegoeden en het verbod om mij van enige financiering te voorzien, terwijl in het persbericht ook het verbod op het uitzenden van inhoud wordt genoemd.

En dat is pure willekeur, want ik word niet beschuldigd van enig vergrijp, want er is geen aanklacht ingediend en geen rechtbank heeft mij ergens schuldig aan bevonden. Maar ik val in herhaling…

Inreisverbod naar de EU

Sommige vrije media hebben het over een echte “denaturalisatie” omdat ik ook een inreisverbod voor de EU heb en dat betekent ook Duitsland inreizen. Dit is echter niet helemaal waar. In feite is het mij – en alle anderen die onder deze bepalingen zijn gestraft – verboden om de EU binnen te komen. Dit staat in paragraaf 1 van EU-Besluit 2024/2643 van de Raad, maar er is een uitzondering voor EU-burgers, die in paragraaf 2 te vinden is:

“Lid 1 verplicht de lidstaten niet om hun eigen onderdanen de toegang tot hun grondgebied te weigeren.”

In gewone taal: ik mag Duitsland in, maar ik mag niet door andere EU-landen reizen, zelfs niet door hun luchtruim. Maar hoe moet ik dan in Duitsland komen? De Baltische Zee overzwemmen?

Aangezien ik niet van plan was om naar Duitsland te komen, maakt het me niet uit, maar het laat wel zien hoe absurd de EU-sancties zijn.

Wat dat betekent voor andere regeringscritici

En het laat nog iets anders zien: als de EU morgen sancties oplegt aan andere critici van de regering die in de EU wonen, hebben die een probleem. Hun rekeningen worden bevroren en volgens Besluit 2024/2643 moeten ze hun thuisland smeken om een klein deel van hun eigen (maar dan door de EU bevroren) geld te mogen gebruiken voor levensonderhoud. Artikel 2, lid 3, onder a), van Besluit 2024/2643 luidt als volgt

“3. In afwijking van de leden 1 en 2 kunnen de bevoegde autoriteiten van de lidstaten, onder voorwaarden die zij passend achten, toestemming geven voor de vrijgave of de beschikbaarstelling van bepaalde bevroren tegoeden of economische middelen, indien zij hebben vastgesteld dat de betrokken tegoeden of economische middelen

(a) noodzakelijk zijn voor het dekken van uitgaven voor de basisbehoeften van de in de bijlage genoemde personen en de leden van hun gezin die van hen afhankelijk zijn, zoals betalingen voor voedsel, huur of hypotheeklasten, geneesmiddelen of geneeskundige behandelingen, belastingen, verzekeringspremies of openbare voorzieningen”.

In gewone taal betekent dit dat iemand die in de EU woont en een sanctie opgelegd heeft gekregen, zijn land niet meer mag verlaten omdat hij niet door andere EU-staten mag reizen of met het vliegtuig over andere EU-staten mag vliegen. Dus iemand die bijvoorbeeld in Oostenrijk woont, zou daar vastzitten – en zou zijn regering moeten smeken om hem op zijn minst toe te staan eten te kopen met zijn eigen geld.

Duitsers zouden nog geluk hebben, ze zouden op zijn minst kunnen proberen om in Noord-Duitsland op een zeilboot te stappen en naar niet-EU-landen te varen. En ik weet zeker dat de EU slechts het eerste proefballonnetje heeft opgelaten met de sancties tegen Alina Lipp en mijzelf en zeer binnenkort zal beginnen met het sanctioneren van andere critici van de regering – opnieuw zonder enige gerechtelijke procedure – en hen zo hun fundamentele burgerrechten zal ontnemen of op zijn minst massaal zal inperken.

De officiële rechtvaardiging

Ik vind de rechtvaardiging van de EU om mij te straffen amusant:

“Thomas Röper is een Duitse blogger. Via zijn netwerk van onlinekanalen onder de naam ‘Anti-Spiegel’ verspreidt hij systematisch verkeerde informatie over de Russische aanvalsoorlog tegen Oekraïne en ontkent hij de legitimiteit van de Oekraïense regering, vooral wat betreft de manipulatie van de publieke opinie in Duitsland met betrekking tot steun voor Oekraïne.
Bovendien legitimeerde hij de illegale annexatie van Oekraïense gebieden door Rusland door op te treden als “verkiezingswaarnemer” en deel te nemen aan een campagne om het illegale Russische referendum over de afscheiding van door Rusland bezette gebieden van Oekraïne te promoten. Hij trad ook op als woordvoerder van de regering van de Russische Federatie om Russische propagandaverhalen te verspreiden, onder andere tijdens VN-bijeenkomsten onder de Arria-formule.
Thomas Röper is daarom betrokken bij en ondersteunt het gebruik van informatiemanipulatie en beïnvloeding, en hij faciliteert een gewapend conflict in een derde land.”

Dus ik word beschuldigd van het “systematisch verspreiden van verkeerde informatie” over de oorlog in Oekraïne. De EU bepaalt wat de waarheid is en iedereen die publiekelijk een andere mening is toegedaan, wordt bestraft en rechteloos gemaakt.

Ik word er ook van beschuldigd een waarnemer te zijn bij de referenda in de nieuwe Russische gebieden. Maar is daar een wet tegen? Misschien in Oekraïne, maar in de EU? Nee.

En ik word ervan beschuldigd dat ik bij de VN heb getuigd als deskundige en getuige van Oekraïense oorlogsmisdaden. Sinds wanneer is getuigen bij de VN een strafbaar feit?

Zoals je ziet is er geen wettelijke basis voor de maatregelen van de EU; ze zijn puur willekeurig. En daarom kan elke andere regeringscriticus in de EU morgen ook worden vervolgd. Maar dat zou voor hen veel ergere gevolgen hebben dan voor mij, aangezien ik niet in de EU woon.

Welkom in het Europa van de willekeurige onderdrukking van andersdenkenden.

Thomas Röper, geboren in 1971, is een expert op het gebied van Oost-Europa en heeft managementfuncties en commissariaten bekleed bij financiële dienstverleners in Oost-Europa en Rusland. Hij woont nu in zijn adoptiestad Sint-Petersburg. Hij woont al meer dan 15 jaar in Rusland en spreekt vloeiend Russisch. Zijn mediakritische werk richt zich op het (media)beeld van Rusland in Duitsland, kritiek op de verslaggeving van westerse media in het algemeen en op onderwerpen als (geo-)politiek en economie.

Gerelateerd (berichten in vrnl. het subarchief persvrijheid):