Bron: Piero Messina SouthFront 8 augustus 2023 ~~~
De voorspelling van George Orwell komt uit. Op 25 augustus is de Digital Services Act van kracht geworden, de Europese verordening die formeel tot doel heeft om online informatie op orde te brengen, maar het is feitelijk een eerste substantiële stap in de richting van censuur van vrije informatie. George Orwell had een Ministerie van Waarheid voor ogen. Brussel heeft die structuur echt gecreëerd. Het zal aan de Europese Commissie zijn, zonder filters en zonder regelgevende instanties, om te bepalen wat waar is en wat niet, om te bepalen wat gepubliceerd en beschikbaar gemaakt kan worden en wat niet.
Afgezien van eventuele bedoelingen van de nieuwe regelgeving (als die er al zijn), is de Digital Services Act een echt Europees hakmes dat informatie beïnvloedt, met de mogelijkheid om ook de meningen van mensen die de sociale media gebruiken te censureren, te verdoezelen en zelfs te verwijderen. Samengevat is de Digital Services Act een maatregel die de vrijheid in Europa beperkt. Het beleidsdoel van de Europese Commissie is om “desinformatie” te stoppen. Maar wie bepaalt wat “desinformatie” is en wat niet? Simpel: de Europese Commissie.
De EU-bepaling is in november 2022 van kracht geworden en na een proces om de toepassingen te verfijnen, zal deze op 25 augustus operationeel worden. In ieder geval zal de verordening op 1 januari 2024 in de hele EU bindend zijn. De verordening voorziet in de systematische controle van gebruikersinhoud door grote platforms met “meer dan 45 miljoen actieve gebruikers” in de EU (Google, Apple, Facebook, Amazon, Microsoft, Twitter, TikTok en dergelijke). Er wordt strenge controle opgelegd aan de platforms (een voorwaarde die geen echte bescherming van het fundamentele recht op vertrouwelijkheid van gesprekken toelaat). De Digital Services Act voorziet in zware financiële sancties, 6% van de jaaromzet in geval van herhaalde overtredingen voor degenen die geen actie ondernemen tegen illegale inhoud en online desinformatie. In feite legt de EU een blokkade op voor online artikelen, berichten en sociale commentaren. Een ongekend hakmes.
Op politiek niveau is het fundamentele punt: wie bepaalt wat desinformatie is? De EU en verschillende signaalgevers, waaronder particuliere, die als “betrouwbaar” worden beschouwd. Zoals gewoonlijk worden de EU en haar partners a priori als betrouwbaar beschouwd. Ergo, alle inhoud die als “desinformatie” wordt beschouwd, zelfs als het bewezen en gefundeerd is, kan gemakkelijk worden gecensureerd. Zelfs kranten die online gaan, zijn niet gevrijwaard van de bijl van de EU.
Een paar voorbeelden zijn genoeg om te begrijpen hoe diep deze maatregel het recht op vrije informatie schaadt. Vandaag de dag zou het echte nieuws dat de VS en Europese bondgenoten Irak bombardeerden in 2003, zelfs zonder bewijs dat Saddam Hoessein massavernietigingswapens had, worden beschouwd als desinformatie, gecensureerd en verwijderd. Zelfs het bekritiseren van de Italiaanse regering voor haar psychotische aanpak van de pandemie, die ook in strijd is met het Grondwettelijk Handvest en de antidiscriminatieregels van de EU, zou worden beschouwd als desinformatie, gecensureerd en verwijderd. Vanaf 25 augustus zal er dus maar één verhaal zijn. Ook en vooral het nieuws uit Centraal-Oost-Europa zal worden onderworpen aan de kritische blik van Big Brother of Fortezza Europa. Het bloedbad in Odessa? Dat is nooit gebeurd.
De Digital Services Act voorziet in de exclusieve toewijzing aan de Europese Commissie van de bevoegdheden om toezicht te houden en maatregelen te nemen ten aanzien van platforms. Er zijn ook geen derde of onafhankelijke instanties.
Het is overduidelijk dat het verwijderen van inhoud die als illegaal of desinformatie wordt beschouwd een niveau van censuur zal opleveren dat nog nooit eerder is vertoond. De maatregel treft vooral journalisten en commentatoren. In werkelijkheid is de maatregel, ondanks de dreiging van financiële sancties, niet erg streng voor Big tech platforms. Daar is een reden voor. In de afgelopen jaren, aan de vooravond van de goedkeuring van de Digital Services Act, zijn de uitgaven voor lobbyactiviteiten van de grote platforms bij de Europese instellingen exponentieel gestegen. De controle over gebruikersprofielen blijft in handen van de Big Techs. En daar gaat het om.