illegale sancties,Middenoosten,VS |
8 maart 2025

Bron: Hekmat Aboukhater 
The GrayZone Maart 20, 2024 ~~~.

[Red.] Het is de hegenomisten VS, Israel, Turkije en Qatar uiteindelijk toch nog gelukt om Syrie in een sectarische hel te veranderen. Om te begrijpen wat eraan voorafgegaan is en welke partijen er hun smerige aandeel in leverden, kan ik dit verslag van Hekmat Aboukhater sterk aanbevelen. Het betreft het met essentiele context aangevulde verslag van zijn dag als verstekeling binnen de anti-syrie lobby in het Amerikaanse congresgebouw, precies een jaar geleden

Hekmat Aboukhater – Een week voor de 13e verjaardag van de door de VS gesteunde vuile Syrische oorlog, hield de Amerikaanse Coalitie voor Syrië haar jaarlijkse lobbydag in Washington DC. Ik ging undercover naar vergaderingen met beleidsadviseurs van de Senaat en was getuige van de cynische campagne van de lobby om Syrië uit te hongeren tot overgave.

Op de ochtend van 7 maart, terwijl het in het Amerikaanse Capitool wemelde van lobbyisten die in de aanloop naar de kredietweek keurmerken bemachtigden en activisten die de genocide in Gaza aan de kaak stelden, viel één belangengroep op de Hill op. In de gangen van het Rayburn-gebouw bereidde een groep van ongeveer 50 mensen zich voor op een drukke dag om te pleiten voor sancties tegen hun thuisland.

Zij waren de Anti-Syrië lobby – en ik was geïnfiltreerd in hun beïnvloedingscampagne.

Gedurende de hele dag zag ik hoe deze groep er bij Amerikaanse functionarissen op aandrong om hun beleid van hongersancties te accepteren, terwijl ze de uitgehongerde Palestijnen in Gaza cynisch negeerden.

Onder de lobbyisten was Raed Saleh, het hoofd van de Syrische Witte Helmen, die vanachter een humanitaire dekmantel propaganda maakten voor regimeverandering.

Ik woonde in totaal zeven vergaderingen bij met beleidsteams die senatoren Sherrod Brown, Maggie Hassan, Ben Cardin, Mark Kelly, Chris Van Hollen, John Fetterman en Rick Scott vertegenwoordigden. Tijdens deze sessies was ik getuige van pogingen van de anti-Syrië lobby om Amerikaanse functionarissen te intimideren en te manipuleren om hun hongersnoodbeleid te accepteren, terwijl ze de hongerende Palestijnen in Gaza op cynische wijze onder de bus gooien.

Op een bepaald moment schilderde Raed Saleh, hoofd van de Syrische Witte Helmen, die werd opgericht door de Britse inlichtingendienst en gefinancierd door NAVO-staten, de Israëlische luchtaanvallen op Syrië in een positief licht.

Tijdens een aparte bijeenkomst eiste Wa’el Alzayat van de pro-zionistische moslimorganisatie Emgage zelfs dat het departement van senator Chris Van Hollen de goedkeuring van hulp aan Al Qaeda-gelieerde milities in Syrië zou steunen.

“Stop met je zorgen te maken over het spul dat naar terroristen gaat,” drong hij aan, eraan toevoegend dat ”de Britten het doen, de Turken het doen, de Qatariërs het doen.” [en de Nederlanders doen het -Red.].

De anti-Syrië lobby, die pretendeert een stem te zijn voor alle Syriërs, wordt aangevoerd door de American Coalition for Syria (ACS), een overkoepelende organisatie die oppositiegroepen vertegenwoordigt zoals de Syrian American Council (SAC), het Syrian Forum en een handvol andere in de VS en Turkije.

Emgage stond erom bekend dat het in november 2020 de diaspora-stem voor toenmalig kandidaat Joe Biden kreeg. De groep is sindsdien onder vuur komen te liggen omdat ze zich binnen de moslimgemeenschap gedroeg als een de facto verlengstuk van het Witte Huis van Biden en de Democratische Partij. Emgage bestuurslid Farooq Mitha ging in maart 2021 formeel aan de slag voor het Biden Pentagon.

Op 7 maart probeerde Alzayat de invloedsfeer van Emgage te gebruiken tegen Democratische senatoren die zich ongemakkelijk leken te voelen bij een escalerend sanctiebeleid.

“Ik heb een goed verhaal nodig voor mijn kiezers,” legde hij uit aan het team van senator Van Hollen.

Tijdens hun sanctiecampagne op de Hill werkten Alzayat en zijn medewerkers als een miniatuurversie van de Israëllobby, waarbij ze ongeveer 50 vrijwilligers voorzagen van folders met gesprekspunten en biografieën van congresvertegenwoordigers. De biografieën bevatten een uitgebreide lijst van de geregistreerde standpunten van de senator of vertegenwoordiger over Syrië, zoals hun stem over de verlenging van de AUMF, de Amerikaanse militaire terugtrekking uit Syrië en eerdere sanctiepakketten tegen het land.

De brochures bevatten ook de belangrijkste wetsvoorstellen van de lobby, die vooral gericht zijn op het veiligstellen van ontwikkelingshulp voor door milities gecontroleerd gebied in Syrië – inclusief het gebied dat in handen is van de lokale bondgenoot van Al Qaeda in het land – en het verkrijgen van goedkeuring voor de ‘Assad Regime Anti Normalization Bill‘, die tot doel heeft de sancties tegen Damascus uit te breiden.

De gelijkenis van de Anti-Syrië Lobby met hun Israëlische tegenhangers is niet toevallig. Zoals de stafchef van de Republikeinse Senator Rick Scott uit Florida ons geruststelde: “de Israëli’s willen dat jullie de leiding hebben”.

Syrische Burgeroorlog kaart (24 november 2023), Wikimedia Commons. Bewerkt door auteur

Meer uithongersancties

Vanaf het moment dat de VS Syrië op de lijst van ‘State Sponsor of Terrorism’ (SST) plaatste vanwege de steun van Damascus aan het Palestijnse verzet in 1979, heeft Washington zijn financiële oorlog tegen het Syrische volk geleidelijk opgevoerd. Toen de decennialange geheime hybride oorlog in 2011 uitbarstte in een grootscheepse strijd om het territorium en het voortbestaan van het land, begon de Anti-Syrië Lobby officieel vorm aan te nemen in Washington.

Syrië is de ongeëvenaarde kampioen van de SST-lijst omdat het land sinds de start van de lijst in 1979 nog nooit van de lijst is geschrapt.

In 2019, toen de Syrische regering zegevierde na een meerjarige strijd met buitenlandse milities, besloot Washington dat Damascus misschien wel de oorlog had gewonnen, maar niet de vrede. In januari introduceerde de New Yorkse afgevaardigde Eliot Engel, die $1,8 miljoen aan AIPAC-donaties ontvangt, een sanctiepakket dat bekend staat als de Caesar Syria Civilian Protection Act. Trump ondertekende het wetsvoorstel als onderdeel van de National Defence Authorization Act (NDAA) van 2020.

De VS heeft een 45 jaar lange traditie van het sanctioneren en economisch isoleren van Syrië als reactie op de steun van het land aan het Palestijnse verzet.

Het wetsvoorstel was ongekend in zowel de manier waarop het brede sectoren van de Syrische economie sanctioneerde in plaats van alleen specifieke personen, als in de inzet van zogenaamde “secundaire sancties”. Secundaire sancties worden opgelegd aan partijen die zaken doen met een gesanctioneerde entiteit, zelfs als die handel plaatsvindt buiten de jurisdictie van de sanctionerende entiteit.

De Syrische economie bevindt zich in een vrije val sinds de sancties van Caesar van kracht werden. Op dit moment worden meer dan 12 miljoen Syriërs, die meer dan de helft van de totale bevolking vertegenwoordigen, geconfronteerd met voedselonzekerheid – een stijging van 51% ten opzichte van 2019. Ondertussen leeft 90 procent van de bevolking onder de armoedegrens. In 2019 werd de Amerikaanse dollar ingewisseld voor 500 Syrische ponden. Vandaag de dag is dat 14.100 – , een devaluatie van 2.720 procent.

De Syrische munt is met 35.150 % gedevalueerd sinds de oorspronkelijke wisselkoers van 40 SYP voor 1 USD begin 2011.

Hoewel H.R. 3202 gericht lijkt te zijn op het aanpakken van de verschillen in VN-hulp en het sanctioneren van voorheen onbestrafte entiteiten zoals Asma Al Assad’s Syria Trust for Development en de Syrische Rode Halve Maan, is de echte agenda van het wetsvoorstel verborgen in de 22 pagina’s tellende tekst.

Terwijl de Caesar Sancties eind 2024 aflopen, probeert H.R. 3202 de agressieve financiële maatregelen stilletjes te verlengen tot 2032.

Het belangrijkste doel van het nieuwe wetsvoorstel, dat weinig aandacht kreeg, is de verlenging van de Caesarwet met nog eens 8 jaar.

Na met overweldigend enthousiasme door het Huis te zijn gegaan, kan het zusterwetsvoorstel van H.R. 3202 in de Senaat slechts worden aangenomen met steun van de Democraten. Het werd afgelopen september geïntroduceerd door de door Israëlische lobby’s gefinancierde Republikeinse senator James Risch uit Idaho en wordt sindsdien mede gesteund door de aarts-neoconservatieve senator Marco Rubio uit Florida.

Omdat S. 2935 alleen kan worden aangenomen met Democratische steun, koos de Anti-Syrië Lobby Sen. Ben Cardin, de voorzitter van de Commissie Buitenlandse Betrekkingen van de Senaat en sponsor van de anti-Rusland Magnitsky Act, als een cruciaal beïnvloedbaar doelwit.

Na een ontmoeting met het kantoor van Sherrod Brown, ontving de onderzoeks- en wetgevingsassistent van Cardin, Christopher Barr, ons in het kantoor van de senator. Daar klaagde Raed Saleh van de Witte Helmen tegen Barr dat USAID de afgelopen jaren de financiering voor zijn organisatie had teruggebracht van $12 miljoen naar $3 miljoen.

Vervolgens was het tijd om het echte doel van ons bezoek te bespreken: de goedkeuring van S. 2935.

Barr leek zich vanaf het begin ongemakkelijk te voelen en uitte zelfs zijn ongenoegen over het wetsvoorstel, waarbij hij klaagde: “Wat het Huis heeft aangenomen is nogal veel… de lijst met doelen is enorm”.

“Syrië is al zo zwaar bestraft,” voegde hij eraan toe.

Als antwoord onthulde Ghanem een cruciaal stukje informatie over de krachten die de vuile oorlog tegen Syrië aansturen, door uit te leggen dat de impuls om Caesar uit te breiden en uit te breiden niet kwam van de Anti-Syrië Lobby zelf, maar van iemand op Capitol Hill. Ghanem legde uit dat de bron op Capitol Hill contact opnam met de American Coalition for Syria om hen te waarschuwen voor het feit dat Caesar zou aflopen, en klaagde over het feit dat het aflopen ervan zou neerkomen op een verlies van “Amerikaanse invloed op het Syrische regime”.

Deze stelling weerspiegelde de verontrustende taal van functionarissen die zowel de regering Biden als die van Trump vertegenwoordigden. In 2019 verklaarde neo-conservatief Dana Stroul dat dankzij Caesar Washington “een kaart in handen heeft om te voorkomen dat hulp voor wederopbouw en technische expertise teruggaan” naar Syrië. Ze prees het feit dat de VS die “invloed” kon gebruiken om Syrië in “puin” te houden. Twee jaar later zou ze onder Biden vice-minister van Defensie voor het Midden-Oosten worden.

Op dezelfde manier pochte Joel Rayburn, de speciale gezant voor Syrië onder Trump, het jaar daarop tijdens een evenement in de neoconservatieve denktank WINEP, dat Caesar “de lat voor bewijskracht tbv sancties lager legt” en het mogelijk maakt om alle wederopbouwprojecten in Syrië aan te vallen.

“We hoeven bijvoorbeeld niet te bewijzen dat een bedrijf dat een wederopbouwproject in de regio Damascus gaat doen, rechtstreeks te maken heeft met het regime van Assad,” legde Rayburn uit.

“We hoeven geen bewijs te hebben om die link te bewijzen,” vervolgde hij. “We hoeven alleen maar het bewijs te hebben dat bewijst dat een bedrijf of individu investeert in […] de bouwsector, de engineeringsector, het grootste deel van de luchtvaartsector, de financiële sector, de energiesector, enzovoort.”

Deze publieke uitspraken weerhielden de Anti-Syrië Lobby er niet van om tijdens hun campagne van 7 maart in het gezicht van congresmedewerkers te liegen.

Tijdens een ontmoeting met het kantoor van Sen. Mark Kelly, verklaarde Mohammed Alaa Ghanem, de toplobbyist voor de pro-oorlogse Syrian American Council, ten onrechte dat de Caesar-sancties “gericht” waren, “niet sectoraal” en “geen embargo, niets bestraffends voor burgers”.

Alena Douhan, de speciale VN-rapporteur over sancties die Syrië bezocht om de effecten van het unilaterale sanctieregime van Washington op Syrië te documenteren, was het hier echter niet mee eens. In haar 19 pagina’s tellende rapport stelt ze duidelijk dat de sancties zowel illegaal als inhumaan zijn in de manier waarop ze de gemiddelde Syriër treffen.

Stabilisatie voor mij maar niet voor u

Het tweede wetgevende verzoek kwam in de vorm van een goed ingestudeerde toespraak van Ghanem, Zayat en anderen, waarin ze uiteenzetten wat het Amerikaanse belastinggeld wel en niet financiert in Syrië. Amerikaanse hulppakketten worden meestal in twee categorieën verdeeld: “Humanitaire hulp” voor goederen als voedsel, water en medische basisbenodigdheden of ‘stabilisatiehulp’ om een land veilig te stellen terwijl het een periode van onrust doormaakt. In tegenstelling tot humanitaire hulp kan stabilisatiefinanciering worden gebruikt ter ondersteuning van grote investerings- en infrastructuurprojecten zoals wegen, scholen, gezondheidszorg en overheidsdiensten.

De VS is de belangrijkste financier van humanitaire hulp in zowel Noordoost- als Noordwest-Syrië. Maar terwijl de VS overvloedig geld uitgeeft aan stabilisatiebehoeften in NE Syrië, geeft het niets uit aan NW. Dat komt omdat Washington er al lang van droomt om een afscheidingsstaat voor Koerden op te richten in het noordoosten van Syrië, maar het naliet om stabilisatiefondsen naar het noordwesten te sturen om te voorkomen dat het directe steun zou verlenen aan HTS, de aftakking van Al Qaeda die het gebied bestuurt. De Anti-Syrië Lobby was in Washington om dat te veranderen.

Wa’el Alzayat, een Syrische expat die onder het ministerie van Buitenlandse Zaken van George Bush trots diende in de Groene Zone van Irak en onlangs een schokkend opiniestuk in de Washington Post publiceerde waarin hij Amerikaanse functionarissen smeekte om “de sancties niet op te heffen om slachtoffers van de aardbeving in Syrië te helpen”. In het kantoor van Senator Chris Van Hollen uitte Alzayat zijn frustratie over de Amerikaanse terughoudendheid in het Noordwesten.

“Stop met je druk te maken over het spul dat naar terroristen gaat,” eiste hij, eraan toevoegend dat ”de Britten het doen, de Turken het doen, de Qatari’s het doen.” [ …en ook de Nederlandse regering – Red].

We laten hier een gouden kans liggen om de regio te stabiliseren en te gebruiken voor een politieke regeling,” pleitte hij. Met andere woorden, Alzayat was openlijk aan het lobbyen bij Amerikaanse functionarissen om de positie van Al Qaeda in Syrië te versterken om de terroristische groep tegen de regering van het land op te zetten.

Alzayat gebruikte vervolgens zijn salaris van zes cijfers als hoofd van Emgage om het kantoor van Van Hollen te dwingen te buigen voor de anti-Syrië Lobby, en beweerde falselijk dat zijn aan AIPAC gelieerde organisatie “achter” de “Uncommitted” stemcampagnes zat die Biden’s primaire prestaties in Michigan en Minnesota schaadden.

Tegen het einde van de bijeenkomst beriep de lobbyist voor regimeverandering zich cynisch op Israëls slachting van 30.000 Palestijnen in Gaza om nog een laatste keer te pleiten voor Al Qaeda in Syrië.

Hij stelde dat hoewel “zijn gemeenschap” in het geweer is gekomen tegen de financiering en bewapening van de genocide in Gaza door de regering Biden, ze graag zouden terugkeren naar de Democratische Partij als de VS wegen en scholen zou financieren in Idlib, dat onder controle staat van Al Qaeda.

“Ik heb een goed verhaal nodig voor mijn kiezers,” legde Alzayat uit, waarbij hij wees op de afkeuring van de moslimgemeenschap over het beleid van de regering-Biden in Gaza en Jemen.

“Jullie zijn boos over al deze teleurstellingen,” ging hij verder, een scenario naspelend waarin hij een moslimkiezer overtuigde om opnieuw op Biden te stemmen. “Maar raad eens? Ze pompen 50 miljoen in de schoolsector in het noorden [van Syrië]!”

Openingen naar Israël

De Israël-Palestina crisis was een belangrijk onderwerp tijdens de ACS lobbyreis. De secretaresse van Sen. Sherrod Brown was toevallig een hijabi moslima met een hanger met de kaart van Palestina om haar nek. Toen ze ons begroette, mopperde Farouk Belal, het hoofd van de Syrian American Council, tegen Ghanem en mij: “Ik hoop dat ze niet bij het verzet hoort.”

Toen ik hem vroeg om te verduidelijken wat hij bedoelde toen we het kantoor verlieten, legde hij uit dat mensen die in Washington op één lijn zitten met de Palestijnse zaak “ons niet mogen”.

Ondertussen, in het kantoor van Sen. Cardin, schilderde Raed Salah van de Witte Helmen de Israëlische aanvallen op Syrië, die de Syrische infrastructuur hebben lamgelegd, regelmatig de internationale burgerluchthavens van het land hebben beschadigd en honderden Syrische soldaten en burgers hebben gedood, in een positief licht:

“De situatie in Syrië is erg ingewikkeld. Elke dag horen we over Israëlische aanvallen op de holen, ofwel de bases van de IRGC en zijn milities. Zelfs wij als Syriërs wisten niet in welke mate de Iraniërs zich in het land verschansten…”

Voor Saleh tonen de Israëlische aanvallen slechts de aanwezigheid van het door de Syrische regering uitgenodigde Iraanse leger in Syrië aan.

Later die dag probeerde Ghanem munt te slaan uit de fanatieke pro-Israël capriolen van Senator Fetterman door de recente ontwikkelingen in Syrië te beschrijven aan een 20-jarige medewerker. Verwijzend naar de succesvolle campagne van de Syrische regering om zuidelijk gebied terug te veroveren, legde hij uit dat het zuiden “trouwens de plaats is waar ze raketten op Israël afvuren”. De assistente schreef deze schijnbaar willekeurige informatie plichtsgetrouw over in haar notitieblok. Tegen het einde van de vergadering werd Fetterman besproken als een potentiële Democratische steunpilaar voor S. 2935 in de Senaat.

In het kantoor van senator Rick Scott zei een Cubaans-Amerikaanse medewerker van ACS, Alberto Hernandez, per ongeluk het stille gedeelte hardop. Toen de ultra-zionistische nationale veiligheidsadviseur van senator Scott, Paul Bonicelli, vroeg of onze groep contact had opgenomen met onze “tegenhangers” in de Israëlische lobby zodat zij onze voorstellen konden “doorlichten” – wat onthulde dat Scott zijn hersenen blijkbaar heeft uitbesteed aan zionisten – merkte Hernandez op: “Formeel? Nee. Informeel.”

Vervolgens wendde hij zich tot de rest van het ACS-team in de vergaderzaal en zei: “Dat heb je me niet horen zeggen.”

Deze bekentenis bracht Bonicelli ertoe om voor te stellen dat ACS direct zou samenwerken met groepen zoals de Aramese Kerk in Israël, die de pogingen om het regime in Damascus te veranderen heeft gesteund ondanks de overweldigende steun van de christenen voor de regering in Syrië zelf.

Toen de bijeenkomst ten einde liep, liet Bonicelli ons weten dat hij het met ACS eens was over de noodzaak om Iran en Rusland tegen te werken.

“Als Obama in 2012 het juiste had gedaan, zouden we hier niet zitten,” klaagde hij en voegde eraan toe: “de Israëli’s willen dat jullie de leiding hebben.”

Op een gegeven moment tijdens de bijeenkomst in het kantoor van Rick Scott, verklaarden Alberto Hernandez en Sarah Salas, een Cubaans-Amerikaanse medewerker van de wetgevende macht, het volledig eens te zijn met het gebruik van unilaterale sancties door de VS als middel om regeringen “onder druk te zetten” die “ons niet bevallen”.

Syriërs uithongeren zonder mandaat

Hoewel verschillende ACS-vrijwilligers in de loop van de dag over hun pijnlijke persoonlijke ontmoetingen met de Syrische regering vertelden, waren velen gewoon te ver van Syrië verwijderd om echt de stem van het Syrische volk te kunnen vertegenwoordigen, in het bijzonder de meer dan 12 miljoen burgers die momenteel in door de Syrische regering gecontroleerd gebied wonen.

Een 24-jarige vrouw die geen Arabisch sprak en sinds 2003 niet meer in Syrië is geweest, beschreef de bevrijding van Aleppo door het Syrische leger in 2016 van militanten die gelieerd zijn aan Al Qaeda als “de val van Aleppo”.

Andere Syriërs, zoals ikzelf, hebben de terreur van de proxyoorlog van het Westen in Syrië aan den lijve ondervonden. In 2012 keken mijn tante en neven vol afschuw toe hoe de door Turkije gesteunde Liwa’ Al Tawhid, een overkoepelende groep van takfiri jihadistische milities, in hun straat in de wijk Seryan El Jdideh in Aleppo aankwam. De militanten executeerden een plaatselijke pick-up truckchauffeur en stalen zijn voertuig, waarna ze zijn bloedende lijk op straat achterlieten. Shahba, waar mijn familie tot 2015 woonde, lag op een steenworp afstand van deze sektarische doodseskaders tijdens onze laatste maanden daar.

De Syrische vuile oorlog was bloedig en gruwelijk, maar het beeld dat ACS schetst is volledig eenzijdig. Helaas, terwijl organisaties als ACS de afgelopen 13 jaar massaal naar het Beltway moeras zijn gekomen, zijn er geen Syriërs aanwezig in Washington DC om hen tegen te spreken. Terwijl deze groepen beweren namens het Syrische volk te spreken, worden degenen onder ons die in gebieden hebben gewoond en nog steeds wonen die door de Syrische regering worden gecontroleerd – ongeacht onze politieke banden – stemloos gemaakt in het centrum van de macht, terwijl ons perspectief er het meest toe zou moeten doen. Zelfs de ambassade van Syrië is gesloten sinds 2014, terwijl Syrische diplomaten bij de VN in New York zwaar bewaakt worden en niet verder mogen reizen dan het metrogebied van NYC.

Zoals ik heb gezien op Capitol Hill, zijn er maar weinig obstakels voor de anti-Syrië lobby om te voorkomen dat de meerderheid van de Syriërs uit de puinhopen van de oorlog komt.

[Red.] Als aanvulling raad ik u aan om het gesprek van deze auteur Hekmat Aboukhater met Kevork Almassian te beluisteren. De twee Syrische journalisten, die steeds het meest eerlijke beeld van de situatie in Syrie hebben gegeven, bespraken gisteren op Kevork’s Youtube kanaal Syriana Analysis de huidige situatie in Syrie. De vooruitzichten die ze schetsen zijn helaas niet hoopvol.
Er zijn vele miljarden besteed om Syrie kapot te maken. Het wordt nu door iedereen in de steek gelaten, terwijl Israel, Turkije, de VS en de door Qatar gefinancieerde terreurgroepen het land verder binnenvallen, overnemen en vernietigen.

Syriana Analysis is an independent political commentary channel founded by award-winning journalist Kevork Almassian. With expertise in geopolitics, Almassian’s primary objective is to offer informative content that challenges the prevailing narratives of mainstream media.

U kunt uiteraard ook de originele engelstalige publicatie op The Grayzone lezen.
Of zelf op zoek gaan naar informatie over de situatie en achtergronden. Uiteraard NIET via de zoekmachines van de superrijken en geheime diensten, zoals Google, Bing, en al hun proxies (in feite ALLE bekende search-sites).
Kijk eens naar Alterlook, alterlook.org dat al sinds 2017 de door hen uit hun index verwijderde artikelen indexeert en een eenvoudige zoekfunctie aanbied.

Gerelateerd (berichten in subarchief ‘middenoosten’):

Eerdere artikelen over Syrie: