Eurazie,Rusland |
1 november 2022
Bron: Andrew Korybko 
korybko.substack.com 28 oktober 2022 ~~~

Iedereen moet uiteindelijk beslissen aan welke kant hij staat als het gaat om de grote strategie van India. Zij gaan er ofwel tegenin ter ondersteuning van de unipolaire liberaal-globalistische ideologie van de VS, of zij steunen deze ter ondersteuning van de multipolaire conservatief-soevereinistische principes die inherent zijn aan de Global Revolutionary Movement.

Andrew Korybko is een Amerikaanse politieke analist, gespecialiseerd in de wereldwijde systemische overgang naar multipolariteit.

President Poetin herhaalde de belangrijkste uitgangspunten van de wereldwijde revolutionaire beweging die hij leidt tijdens zijn laatste jaarlijkse optreden in de Valdai Club, de nieuwe top denktank van de wereldmacht. Zijn wereldbeeld geeft voorrang aan het door de VN verankerde soevereine recht van alle staten en hun samenlevingen om hun zaken naar eigen inzicht te regelen, ondanks de immense druk van de door de VS geleide Gouden Miljard van het Westen om hen om ideologische redenen en uit eigenbelang te dwingen hun modellen toe te passen.

De wereldwijde systemische overgang naar multipolariteit, die voorafging aan de speciale operatie van Rusland in Oekraïne maar daardoor in een ongekende stroomversnelling is geraakt, heeft India ertoe gebracht een onontkoombare evenwichtsrol te spelen. Deze Zuid-Aziatische staat koos er resoluut voor om de illegale sancties van de Gouden Biljoen te trotseren, ondanks zijn nauwe banden met die beschaving, om preventief de mogelijk onevenredige afhankelijkheid van Rusland van China als uitlaatklep voor westerse druk af te wenden. De gevolgen van deze ontwikkeling kunnen niet worden overschat.

In plaats van dat Rusland geen andere keuze had dan op China te vertrouwen voor steun, wat ertoe had kunnen leiden dat het Kremlin uit wanhoop scheve overeenkomsten met Peking zou sluiten en zo de facto zijn “junior partner” zou worden, behield het trots zijn kostbare strategische autonomie. Alles minder dan dat zou de huidige bi-multipolaire tussenfase van de mondiale systeemovergang voor onbepaalde tijd hebben bestendigd door de prominente rol van de Amerikaanse en (voorheen aspirant-)Chinese supermachten te handhaven.

India zou door omstandigheden buiten zijn macht gedwongen zijn geweest om een deel van zijn eigen strategische autonomie aan de VS af te staan door de facto de “junior partner” van die afnemende unipolaire hegemon te worden, ter compensatie van de voordelen die het naburige China zou genieten als Rusland diezelfde rol voor het land zou spelen. De opeenvolging van gebeurtenissen die dit had kunnen katalyseren, zou het bi-multipolaire systeem hebben bestendigd en zo een periode van “G2” hebben ingeluid waarin Amerika en China voor onbepaalde tijd samen de wereld regeren.

Dit scenario werd gecompenseerd door het besluit van premier Modi om tripolariteit mogelijk te maken door de oprichting van een informele derde invloedspool tussen India, Iran en Rusland, ter ondersteuning van de uiteindelijke evolutie van het mondiale systeem naar meer complexe multipolariteit (“multiplexiteit”). Kortom, deze Zuid-Aziatische leider en zijn multipolair conservatief-soevereinistisch team van diplomaten, vertegenwoordigd door minister van Buitenlandse Zaken Jaishankar, hebben letterlijk de loop van de wereldgeschiedenis veranderd.

Het was deze ongeëvenaarde impact op de internationale betrekkingen die president Poetin in gedachten had toen hij premier Modi prees tijdens de bijeenkomst van donderdag. In de woorden van de Russische leider: “Hij is een echte patriot van zijn land…Premier Narendra Modi is een van die leiders in de wereld die in staat is een onafhankelijk buitenlands beleid te voeren in het belang van zijn eigen land en zijn volk…zonder enige poging om hem in deze beweging tegen te houden, gaat hij door op de ingeslagen weg. Een ijsbreker, zou ik zeggen.”

Tot nu toe hadden deskundigen van de Gouden Miljard en van het gezamenlijk door BRICS en SCO geleide Mondiale Zuiden, waarvan India deel uitmaakt, de zorgvuldige evenwichtsoefening van deze opkomende grootmacht tussen beide blokken van de Nieuwe Koude Oorlog in twijfel getrokken. Zij beweerden ten onrechte dat India de ene of de andere kant had gekozen in plaats van te erkennen dat het een pragmatisch beleid van principiële neutraliteit voert. Helaas namen zelfs Indiase intellectuelen – zowel liberaal–globalisten als oppervlakkig multipolaire – deel aan deze smerige lasteroperatie.

Juist dankzij deze informatieoorlogscampagne heeft de lofzang van president Poetin op premier Modi de grootst mogelijke invloed gehad op de wereldwijde beeldvorming over die leider en zijn land. In slechts enkele korte woorden heeft de invloedrijkste figuur van de wereldwijde revolutionaire beweging de bedoelingen van de Indiase premier bij het vormgeven van de opkomende multipolaire wereldorde volledig geloofwaardig gemaakt, waardoor de rol van India in de wereldwijde systemische overgang werd verduidelijkt.

Degenen van de Gouden Miljard die premier Modi bekritiseren omdat hij weigert eenzijdig toe te geven aan de objectieve nationale belangen van zijn land door Rusland te sanctioneren, ontkennen zijn recht om een onafhankelijk buitenlands beleid te formuleren. Hetzelfde kan worden gezegd van degenen uit het Zuiden die hem bekritiseren omdat hij niet openlijker de kant van Rusland kiest in het Oekraïense conflict. Het meest veelzeggend is dat president Poetin blij is met het beleid van premier Modi, terwijl het Westen woedend is.

Uit deze constatering blijkt dat Rusland de door de VN verankerde soevereine rechten van India echt respecteert, terwijl de Gouden Miljard deze wil uithollen door middel van hun voortdurende hybride oorlogscampagne tegen India. Hoe meer de VS en hun vazallen India onder druk proberen te zetten om eenzijdig toe te geven op hun objectieve nationale belangen, hoe meer het land uitdagend door zal zetten als de ijsbreker die het is. Het zou het beste zijn als zij gewoon hun rechten zouden respecteren, maar dat kan niet worden verwacht van de afnemende hegemoon.

Met dit in gedachten kan worden gezegd dat degenen die India’s grand strategy veroordelen in feite de informatieoorlog van de VS dienen, of ze zich daar nu bewust van zijn of niet. Op soortgelijke wijze kan ook worden gezegd dat degenen die de grand strategy loven, respecteren of zelfs gewoon erkennen, de VS in diskrediet brengen door de aandacht te vestigen op het feit dat India zelfverzekerd en sterk genoeg is om de eisen van de VS te trotseren ondanks de immense druk op Delhi om daaraan ten koste van zichzelf te voldoen.

Zoals president Poetin tijdens de bijeenkomst van donderdag zei: “Niemand kan de komende storm uitzitten”, wat in deze context betekent dat iedereen uiteindelijk moet beslissen aan welke kant hij staat als het gaat om de grote strategie van India. Ofwel werken ze ertegen ter ondersteuning van de unipolaire liberaal-globalistische ideologie van de VS, ofwel steunen ze die ter ondersteuning van de multipolaire conservatief-soevereinistische beginselen die inherent zijn aan de Global Revolutionary Movement. Er is geen middenweg, en iedereen moet binnenkort een keuze maken.