Geen categorie |
19 oktober 2022

Bron: Cirno 16 oktober 2022 ~~~

Terwijl de VS probeert Rusland in de val te lokken met een nucleaire valse aanval in Oekraïne, kan het zich binnenkort vernietigd zien door onbestrafbare nucleaire aanvallen van Rusland.

Dit is het vervolg op het eerste deel, waarvan de vertaling hier gisteren gepubliceerd werd

Samenvatting van deel 1

De VS kwam in de jaren ’90 uit de koude oorlog met het sterkste leger op aarde, een formidabele nucleaire macht, zachte macht in de vorm van een reservemunt en een groot, onbestreden bondgenootschap over de hele planeet. Door vele oorlogen en technologische ontwikkelingen bleven de VS op het hoogtepunt van hun zachte macht, in staat om naar believen oorlogen te financieren en heimelijk regeringen over de hele wereld te veranderen. Tot hun grote schade zijn de VS in een gestaag verval geraakt, ze rusten op de lauweren van hun vroegere overwinningen en gooien hun industriële macht weg. Nog erger voor de VS is dat het soort oorlog dat zij voor ogen hadden, met tactische kernwapens tegen kleinere landen die zich tegen hen verzetten, er niet is gekomen. Interne conflicten verhinderden elke merkbare modernisering van het Amerikaanse leger of elke stap naar herindustrialisatie na de Chinese schok.

In plaats daarvan worden de VS in de jaren 2020 geconfronteerd met een herrezen Russische Federatie, die generatie-overstijgende kernwapens bezit om een second-strike aanval van de VS uit te sluiten. De Russische natie was schijnbaar gestorven, om drie decennia later te herrijzen in wat alleen maar een wonder van God kan worden genoemd.

De Russen hollen ook geleidelijk het vermogen van de VS uit om de gebeurtenissen in andere landen te beïnvloeden, door Syrië te redden van een regimeverandering waarmee de groei van het Amerikaanse imperium tot zijn hoogtepunt gekomen is, en door onlangs het verzet van Saudi-Arabië tegen de door de VS voorgestelde olieprijsplafonds te steunen. Deze situatie die de USD bedreigt, schraagt het hele model van de Amerikaanse hegemonie. Het lijkt er helaas op dat de VS niet tevreden is met alleen maar wegkwijnen, maar zal proberen de wereld mee naar beneden te nemen.

Het is belangrijk om de asymmetrie weer te geven die voortkomt uit de strategieën van de twee landen, waarbij de VS zich richten op tactische kernbommen die zij als meer “bruikbaar” beschouwen in de strijd vanwege hun lage slagkracht en hoge precisie, terwijl de Russen zich richten op zeer grote slagkrachten, extreme prestaties van overbrengingssystemen en uiteindelijke nucleaire superioriteit. Terwijl de VS bereid zijn kernbommen te gebruiken om de overwinning te behalen en hun hegemonie te behouden, om niet “verrast” te worden in de strijd, onthouden de Russen zich van een kernoorlog totdat hun eigen bestaan wordt bedreigd, waarop zij waarschijnlijk een strategische lancering zullen uitvoeren tegen de kern van wat hen bedreigt.

Oorlogsscenario’s

We verlaten nu het verleden en het heden en richten ons op ons echt belangrijke: de toekomst. In elk van deze scenario’s vinden hypothetische gebeurtenissen plaats en maken elementen van de nucleaire capaciteiten en het nucleaire beleid zich bekend. Het is vrijwel zeker dat geen van deze scenario’s zal plaatsvinden, aangezien de opgesomde scenario’s niet de enige mogelijke zijn.

Deze scenario’s zijn bedoeld om de lezer te helpen de twee partijen in te schatten en ook eigen scenario’s te genereren. Door deze hypothetische situaties te onderzoeken, kunnen we misschien gevaren ontdekken, of zelfs een manier vinden om de cyclus van escalatie te doorbreken en het probleem tussen de twee asymmetrische grootmachten op te lossen.

Scenario A: Détente en multipolair herstel van het evenwicht

Ondanks vele pogingen om Rusland tot een oorlog uit te lokken, blijft Rusland het rustig aan doen in Oekraïne, door gebieden in het noorden in te nemen en zich terug te trekken uit gebieden waar het een kleine footprint kan achterlaten. De Russen willen de VS geen groot doelwit geven voor een nucleaire valse vlag, die uiteindelijk via de Amerikaanse media op de Russen zou worden gericht. Terwijl de VS gefrustreerd raken door de Russische passiviteit en de hoge tolerantie voor hun terroristische capriolen, kijken zij vol afschuw toe hoe hun bondgenoten letterlijk beginnen te bevriezen [ofwel: stagneren], waarbij Duitsland en Frankrijk zich als eerste terugtrekken uit de strijd en de rest van de minder belangrijke bondgenoten in Europa, waaronder Italië, zich kort daarna terugtrekken. Zelfs zonder vooruitzicht op extra energie van Rusland besluiten deze landen geen interne rellen te riskeren en zich terug te trekken uit publieke, dure en zichtbare steun voor Oekraïne.

Zo blijven [in dit scenario] alleen de VS, het VK en Polen over als de punt van de speer tegen Rusland. Terwijl de zogenaamde “derde wereld” zich tegen de VS keert, ziet zij de realiteit van de NWO onder haar voeten afbrokkelen. Na de midterms in de verkiezingen van november 2022 te hebben verloren als gevolg van een economische ineenstorting en stijgende gasprijzen, tikt het Biden-regime zelf uiteindelijk af, omdat een burgeroorlog slechts om de hoek zou liggen. Biden kiest voor een witte vrede met Rusland en biedt aan zich terug te trekken uit Syrië in ruil voor bevriezing van de oorlog in Oekraïne en terugkeer naar de status quo van een grijze zone tussen de NAVO en Rusland. Dit bevredigt Rusland niet, dat volledige denuclearisatie, demilitarisatie en denazificatie van Oekraïne en onafhankelijkheid voor Charkov eist. In ruil daarvoor zal Rusland alle terroristische aanslagen tegen het land en het materiële verlies dat het door drie decennia Amerikaans imperialisme heeft geleden, achter zich laten en zijn versnelling in de richting van nucleair primaat terugschroeven door zich weer aan te sluiten bij een nieuw wapenverdrag dat rekening houdt met de opkomst van nieuwe technologieën. Hoewel geen van beide partijen volledig tevreden is met de oplossingen, is er een stabieler evenwicht bereikt en opent het akkoord de deur voor een bredere grand deal met betrekking tot het smeden van een nieuwe veiligheids- en financiële wereldorde.

De drie partijen, de VS, China en Rusland, houden een vredesconferentie en begraven de strijdbijl van de economische en nucleaire oorlog. Lijnen met invloedssferen worden over de hele wereld getrokken en een nieuwe, schijnbaar eerlijkere VN wordt opgericht. De USD, met zijn verloren reservestatus en nu zwaar gedevalueerd, wordt slechts één onderdeel van een mandje valuta. Deze worden uiteindelijk gedekt door tastbare nationale producten, waardoor de wurgende controle van de financiën verdwijnt en weer in handen komt van de producenten. De VS lossen hun interne tegenstrijdigheden op door de ‘Mockingbird’ media [CIA-controlled fake-news] terug te schroeven, waardoor ondernemingen wat lucht krijgen en kunnen floreren. Met zijn rijke basis aan grondstoffen en behoud van de voornaamste allianties kan de VS de storm van eigen makelij gemakkelijk doorstaan.

Hoewel de harde grenzen van de USSR na haar ineenstorting zichtbaar krompen, zijn de zachte grenzen van de VS niet zo duidelijk, maar storten zij zeker in. Afwijzing van ontaarding en terugkeer naar het geloof neemt de wereld in beslag, en versterkt zelfs de gelovigen binnen de VS. Een heropleving van het christendom in de Verenigde Staten staat tegenover de atheïstische kustelite, die besluit de kat uit de boom te kijken en haar excessen terug te schroeven. De strijd om de economische ineenstorting wordt uiteindelijk overwonnen door werkethiek en een positieve kijk op de toekomst – en door hulp van een verrassende partij. Noch Rusland, noch China willen de VS zien vallen, omdat het als evenwicht tussen de twee partijen dient, en beide bieden het gunstige deals aan in een poging er invloed te kopen.

Hoewel het Amerikaanse rijk nu nooit een ‘new America century’ zal meemaken, zal het deelnemen aan een nieuwe eeuw waarin het nog een kans heeft om een pad voor de mensheid naar de sterren te smeden.

Waarschijnlijkheid van het scenario: Onwaarschijnlijk, vanwege zware ideologische vooroordelen en extreme ambities aan de kant van de VS. Dit scenario lijkt China en Rusland te bevoordelen, maar is het meest vreedzame einde van dit conflict en creëert uiteindelijk drie, enigszins even sterke partijen. De VS hebben een onverzadigbare zucht naar dominantie en zullen hybride dreigingen voor Rusland blijven creëren totdat deze laatste partij besluit dat een grens is overschreden, of totdat er een ongeluk gebeurt. De bevolking van de VS zou proactieve maatregelen moeten nemen om de mockingbird media tegen te gaan en hun regime in hun eigen belang in het nauw te brengen.

Geleerde lessen: Door geduld zal een afbrokkelende reus uiteindelijk op zijn eigen grote voetafdruk vallen. Door te wachten tot de Verenigde Staten haar om vrede komen vragen, kunnen de Russen een grote, maar geen totale overwinning behalen en tegelijkertijd de onbekende uitkomst van een vernietigende kernoorlog vermijden. Tegelijkertijd zal te veel geduld leiden tot het uitbreken van een conflict, zodat dit scenario niet haalbaar is door handhaving van het huidige evenwicht.

Scenario B: Inzet van kernwapens door de VS

Voortgaand op hun weg om Rusland in Oekraïne koste wat het kost te verslaan, zetten de VS een tweeledige strategie op, waarbij gebieden rond Oekraïne heimelijk worden aangevallen met behulp van de snellereactiegroep van de NAVO rond Oekraïense bataljons. Het ultimatum aan Rusland is duidelijk: trek je terug en ga niet de confrontatie met ons aan, of we verslaan jullie met kernwapens op het slagveld. Wanneer de Russen deze bluf afblazen en de formaties met kracht verslaan, zal een tactische kernraket worden afgevuurd op de zegevierende Russische troepen. De VS had zich hierop vooraf voorbereid, met een niet-serieel geproduceerde ATACMS Block III raket, met een Mk4 trap dat een W76-2 5kT tactische kernkop draagt. De Russische luchtverdediging wordt in eerste instantie overrompeld door HiMARS gelanceerde MLRS aanvallen die het veld verzadigen, waardoor verschillende ATACMS raketten door de verdediging kunnen glippen waarvan er één de nucleaire kernkop draagt. Met een paddestoelwolk zichtbaar aan de horizon, sterven honderden tot duizend Russische troepen en raken gewond door deze aanval. De VS had het vizier gericht op een grotendeels open veld en was van plan de aanval uit te voeren net onder wat de VS als Ruslands nucleaire drempel beschouwt – de Russische strategische nucleaire strijdkrachten vallen stil, zoals de VS voorspelden.

De NAVO presenteerde de nucleaire aanval onmiddellijk als een Russische tactische nucleaire aanval op zegevierende Oekraïense troepen. Sommige internetspeurders beseften onmiddellijk dat, door een fout van de aan de CIA gelieerde media, de nucleaire aanval werd aangekondigd nog voordat de aanval plaatsvond. Deze mensen werden onmiddellijk online gecensureerd. Al hun accounts werden tegelijkertijd geblokkeerd en ze verloren zelfs de toegang tot hun bankrekeningen. Om de schade op te ruimen, creëerden “fact checkers” een verhaal om alle losse eindjes aan elkaar te knopen.

De westerse wereld en een paar delen van de “derde wereld” waren overtuigd: Rusland had een nucleaire aanval uitgevoerd, de geest was uit de fles. De VS riepen de AVVN (Algemene Verzameling) op om bijeen te komen en Rusland helemaal uit de VN te verwijderen, en met name zijn permanente zetel in de VN-Veiligheidsraad. Hoewel de AVVN normaal gesproken een dergelijke bevoegdheid niet heeft, is er een controversiële bepaling met de naam “Uniting for peace”, die eerder in het jaar 2022 werd gebruikt voor het conflict in Oekraïne, waardoor de AVVN de VN-Veiligheidsraad kon overrulen. De Russen staan nu op straat, buiten de VN-Veiligheidsraad, zonder economische of diplomatieke banden met welke belangrijke lidstaat dan ook, nadat dezelfde dag nog grootschalige sancties tegen hen zijn ingesteld.

De VS gebruiken de achterdeurcommmunicatie en vertellen Rusland dat ze bereid zijn de grenslijnen in Oekraïne te bevriezen zoals ze zijn. De Russen accepteren het aanbod in complete shock en de NAVO begint zich terug te trekken, zet een blauwe hoed op en wordt VN-troepen die nu zijn toegewezen aan de definitieve demarcatielijn in Oekraïne. Rusland is ernstig gekortwiekt en diplomatiek en economisch geïsoleerd.

De VS verklaren een wijziging van hun nucleaire houding, in het licht van wat zij aan de wereld presenteerden als de aanval van Rusland. Zij beweren dat, nu Rusland een precedent heeft geschapen, zij geen andere keuze hebben dan tactische kernwapens in te zetten als onderdeel van hun arsenaal om conflicten in de wereld op te lossen, zodat niemand anders eraan zou denken ze zelf te gebruiken. Hoewel dit duidelijk onzin is, stemt de wereld toe en beeft in angst voor de VS, nu machtiger dan ooit en bereid om kernwapens te gebruiken tegen kleine staten.

De VS gebruiken onmiddellijk hun nieuwe bevoegdheden en een veel lagere drempel om bevroren conflicten in hun voordeel op te lossen. De “einde van de geschiedenis” menigte wordt bejubeld als zijnde juist, waarbij tactische kernwapens veel nuttiger zijn dan strategische kernmachten. Het begint eerst in Syrië, waar Assad wordt gevraagd af te treden of een onmiddellijke tactische nucleaire aanval tegemoet te zien. Omdat hij ziet dat Rusland in Oekraïne ineenstort, geeft Assad gehoor. Vervolgens brengt de VS hetzelfde dreigement naar Jemen, dat niet voldoet, en vervolgens wordt aangevallen met kernwapens op verschillende locaties om de Houthi’s op de been te brengen. Uiteindelijk geven ze zich over om de burgers in de door hen gecontroleerde gebieden te beschermen.

Als je genoeg Amerikanen voor de gek houdt met jingoïsme (aggresief en proactieve buitenlands beleid) en haat tegen een doelwit, is het gemakkelijk om ze te laten bejubelen wat ze anders als misdaden zouden beschouwen.

De VS gaan dan over tot het domineren van Iran en vervolgens delen van Afrika met dezelfde nucleaire bedreigingen, die nu door het Amerikaanse publiek als een normale soort aanval worden opgevat, als bonus op de overwinning tegen Rusland en in het Midden-Oosten. De Chinezen isoleren zich en bouwen een nucleair programma op zoals Rusland, terwijl Rusland zijn tijd afwacht om uiteindelijk de wereld te verlossen van het nucleaire monster dat het had gecreëerd met zijn ontoereikende en te conservatieve besluitvorming.

De VS heeft echter andere plannen. De VS beginnen kernkoppen in compacte vorm over te brengen naar Oekraïne, om ze naar belangrijke locaties in Rusland te smokkelen. Dit zijn nucleaire opslagplaatsen, belangrijke industriegebieden en politieke besluitvormingscentra. Omdat Rusland intern sterk verzwakt is, kunnen veel van deze toestellen onopgemerkt blijven.

Na het uitvoeren van een demonstratieaanval met nucleair terrorisme in Rusland, waarvan de schuld wordt gegeven aan Oekraïners die uit zijn op wraak, nemen de Amerikanen nog een laatste keer contact op met de Russen en vragen hen om een onvoorwaardelijke overgave, aangezien de veiligheid in gevaar is gebracht en overal in het land kernbommen zijn geplaatst. De eisen van de VS zijn niets minder dan “dekolonisatie”, een totale opsplitsing van Rusland. Het Kremlin komt nog één keer bijeen en neemt een definitief besluit.

Waarschijnlijkheid van het scenario: Mogelijk, delen zijn zelfs waarschijnlijk. Hoewel het onwaarschijnlijk is dat de Russen van een dergelijke aanval zouden terugdeinzen, is dit waarschijnlijk het operationele plan van de NAVO zoals die door de VS wordt geleid. De obsessie met tactische kernwapens met een lage slagkracht kan niet anders verklaard worden dan door het beoogde gebruik van deze wapens voor politieke en misschien zelfs geheime doeleinden.

Geleerde lessen: Het is belangrijk om een hoge drempel te hebben voor het gebruik van kernwapens, er kunnen ongelukken gebeuren en geen enkele verdediging is perfect. Toch kan het niet gebruiken ervan wanneer het nodig is een absolute nachtmerrie voor de planeet creëren. Soms is een rotte vrede veel erger dan een gerechtvaardigde oorlog.

Scenario C: Russische verrassingsaanval met kernwapens

De VS blijven Rusland binnen Oekraïne aanvallen met een NAVO-macht bestaande uit “onlangs gepensioneerde” VS-soldaten naast nauwelijks verborgen Poolse soldaten die als huurlingen optreden. Voortbouwend op hun succes in Charkov, en de aanvallen die de besluitvormingscentra in Kiev gedeeltelijke uitschakelden negerend, lanceren de VS een massale aanval op Cherson.

De Russen zijn in staat de zeer grote aanval eerst terug te vechten, maar beginnen onmiddellijk het gebied en ook de stad te evacueren. De Russen moeten zoveel mogelijk tijd winnen zonder de NAVO rechtstreeks te confronteren en zonder het nucleaire ultimatum van de VS te activeren.

Rusland lanceert op zijn beurt verkennende aanvallen over de grens van Oekraïne van Kiev tot Charkov, een grote frontlijn wordt geopend, waardoor de NAVO gedwongen wordt nog meer troepen (en meer openlijk) in Oekraïne in te zetten. Rusland schakelt ook het Oekraïense regime verder uit, nadat tijdens deze strijd verschillende wrede terroristische aanslagen rond Russische steden worden uitgevoerd. Tot verrassing van velen gaat deze strijd door tot het voorjaar van 2023. De Russen geven uiteindelijk de stad Kherson op, schijnbaar verslagen in Oekraïne, maar houden vast aan Energodar en houden een verdedigingslinie over de Krim. Tegen die tijd ligt een groot deel van Kiev in puin en houdt het Russische leger overal zorgvuldig een kleine voetafdruk. Thuis kondigt Rusland een totale oorlogseconomie aan, waarin een enorme hoeveelheid middelen voor militaire productie wordt voorzien.

Het verlies van Kherson en het falen om de situatie onder controle te krijgen, levert Poetin echter scherpe kritiek op. De gruwelijke beelden van de in Kherson achtergelaten burgers die brutaal werden vermoord door Oekraïense nazi’s waren voor de Russen te veel om te verdragen. Omwille van de eenheid van de Russische Federatie treedt Poetin af en draagt de leiding over aan Medvedev, een havik die pleitte voor veel hardere maatregelen tegen het westen. Onnodig te zeggen dat dit grotendeels een cosmetische maatregel was, aangezien beide mannen de controle over de Russische besluitvormingsraad al deelden, maar de zet wordt door de spottende media aangeprezen als een nederlaag, en een bewijs dat Rusland in Oekraïne wordt teruggeworpen.

De VS zijn zeer gebrand op de schijn van een overwinning en proberen Medvedev tot een valse ontspanning te verleiden en stellen een IAEA-deal op om VN-“blauwhelmen” rond de perimeter van Energodar te plaatsen. Het plan is om Oekraïne heimelijk toe te staan de nucleaire faciliteit in te nemen en de hele regio onder de dreiging van een nucleaire meltdown te houden. Rusland weigert. In plaats daarvan versterkt Medvedev de frontlinie ten zuiden van de Dnjepr. De oorlog duurt nog een jaar en vele maanden, met meer slachtoffers en een veel bezorgder Russisch publiek omdat zelfs een verandering van leiderschap het tij van de oorlog niet doet keren. Als vergelding voor de voortdurende oorlog trekt Rusland zijn diplomaten terug uit westerse landen en roept zijn burgers terug.

Thuis was het tijdstip bijna aangebroken. De VS, het VK en de NAVO beseften het niet, maar Ruslands rode lijn was al overschreden en de noodzakelijke beslissingen waren allemaal al genomen. Het enige wat de Russen nodig hadden was tijd, tijd om te plannen en de nodige militaire middelen te verzamelen voor de volgende fase van de oorlog, die buiten Oekraïne – en tegen de NAVO zelf – zal plaatsvinden.

Maanden gaan voorbij en op een dag in het voorjaar van 2025 belt Medvedev onverwachts met Macron, waarbij de details van het gesprek geheim worden gehouden, maar het onderwerp een vredesaanbod is. De VS weigert, blij met de status quo en druk bezig met het plannen van de volgende fase. Een paar nachten later, 2 uur ’s nachts Washington DC tijd, passeert een CME de aarde die de satellietcommunicatie lijkt te verstoren… maar de technici staan voor een raadsel omdat ze helemaal niet meer online lijken te komen.

“Het spijt me Vladimir, het moest gebeuren.”

Ze realiseerden zich niet dat duizenden Russische hypersonische raketten met atoomtips, in de vorm van Kinzhals, Zircons en Avanguard, gelanceerd vanuit jets en andere platforms, hun weg naar hen vonden. Voordat iemand het kan voorzien, treffen de raketten de NAVO, NORAD en de VS, met als doelwitten elk beslissingscentrum zoals het Pentagon (met kernkoppen met lage opbrengst) en de meeste nucleaire silofaciliteiten op het land en ABM-verdedigingen, luchtmachtbases, waarbij alleen de uitvoerende macht wordt gespaard van directe uitschakeling. Tegelijkertijd worden vele Britse posten en nucleaire onderzeeërs tot zinken gebracht door nucleaire torpedo’s.

Niettemin overleeft een groot deel van de NAVO. De burgertol van deze aanvallen was minimaal, nog geen tienduizenden. Maar omdat het protocol erom vroeg en de NAVO geen gedwongen vrede wilde, lanceerde zij een antwoordaanval op Rusland met honderden overgebleven kernkoppen. Helaas voor hen hebben de Russen de laatste twee decennia hun ABM-afweer verzadigd.

Bijna elke raket die op Rusland wordt afgevuurd, wordt verslagen. De kruisraketten die worden gelanceerd vanaf resterende ABM-locaties die tevens als lanceerinstallaties voor kruisraketten dienen, worden neergeschoten door S-300- en S-400-raketten, die met honderden rond de Russische perimeter staan opgesteld. Silo-raketten en ballistische raketten van onderzeeërs die de stratosfeer binnenkomen, worden neergeschoten door S-550 raketten, nog voordat de MIRV-kernkop is geactiveerd. Als al het andere faalt, vernietigt de S-500 REV’s met kernkoppen nog voor ze landen. Om de lancering van verdere raketten te stoppen, worden NAVO-oppervlakte schepen in de buurt van Rusland vernietigd door een groot aantal antischipraketten, in zeer korte tijd.

Ondanks deze moedige inspanning worden Moskou en andere steden rond Rusland tientallen keren getroffen door 100kT W76 kernkoppen en een paar keer door nucleaire kruisraketten. Gelukkig zijn de meeste burgers al nachten van tevoren naar bunkers gebracht zonder dat het ontdekt werd, waardoor de totale tol lager uitvalt. Met de merkwaardige uitzondering van Frankrijk, dat grotendeels buiten de strijd bleef en waarvan de onderzeeërs nooit hun dokken verlieten, had de NAVO echter minder geluk. De Russische tweede aanval kwam uiteindelijk aan op NAVO-steden en leverde totale vernietiging op van NAVO’s industriële basis en vermogen om oorlog te voeren. Luchthavens, havens en andere faciliteiten worden volledig vernietigd. De slachtoffers zijn onvoorstelbaar hoog, met honderden megaslachtoffers.

De NAVO laat zich echter niet afschrikken en behoudt enig gezag en controle, met veel straaljagers die de eerste aanval hebben overleefd en straaljagers gewapend met B61 en B83 die op weg zijn naar Rusland. Die halen het echter nooit, want ze worden neergeschoten door de Russische R37M buiten gezichtsveld, en door het strakke net van S-400 en S-300 A2AD.

Om de wereld nog meer verwoesting te besparen en de dwaasheid van de voortdurende oorlog aan te tonen, zet Rusland twee van zijn Poseidon kerntorpedo’s met een kernkop van 200MT in bij de oostelijke en westelijke kustlijn van Engeland. Dit veroorzaakt twee catastrofale 500 meter hoge radioactieve tsunami’s die zich een weg banen door het hele Britse eiland en tweederde van de bevolking doden, waarbij de overlevenden zich grotendeels in het noorden en op het platteland bevinden. Zelfs de ondergrondse bunkers waar de elite woont, worden verdronken in radioactief water, ondanks de bewering dat ze hermetisch zijn afgesloten. In de grote steden zijn er nul overlevenden en het land zou een eeuw lang onbruikbaar zijn.

De Russen nemen contact op met de overlevende uitvoerende klasse in de VS en berichten hen over de vernietiging. Vervolgens wordt bekend gemaakt dat talloze van dergelijke torpedo’s rond elke kustlijn zijn geplaatst en dat er een korte tijd wordt gegund om een beslissing te nemen. Met het vooruitzicht van totale vernietiging door een wapen waar ze geen antwoord op hebben, stemt de elite in de VS uiteindelijk in met een staakt-het-vuren en begint te onderhandelen over de voorwaarden voor overgave aan Rusland.

De wereld is geschokt door deze aanval en velen zijn geschokt dat Rusland zo’n “barbaarse aanval” zou uitvoeren. Een hele natie is in een paar minuten van de planeet gewist. De Russen zelf vragen berouwvol om vergeving en herinneren de wereld aan de pijn en het lijden dat zij hebben doorstaan om te overleven. Na honderden jaren te zijn aangevallen door de westerse wereld en na veertig miljoen slachtoffers te hebben gemaakt door West-Europese handen in de Tweede Wereldoorlog, was Rusland niet van plan zich nog een keer de dupe te laten worden van de criminaliteit van de wereld. Velen begrepen het, maar ook velen zouden begrijpelijkerwijs de rest van hun leven wrok blijven koesteren.

Nu de NAVO en de VS als grootmachten zijn verdwenen, proberen hun overlevenden opnieuw op te bouwen en te herstellen wat er te redden valt. Rusland, dat wroeging voelt, helpt de Verenigde Staten zo goed mogelijk. China volgt dit voorbeeld en de twee concurreren om invloed. Het gevaar voor de wereld werd nu gezien als een potentieel conflict tussen twee voormalige vrienden en nu primaire grootmachten, China en Rusland. Velen wensten dat zij op dit punt de multipolaire wereldoplossing hadden aangenomen, maar wat gebeurd is, is gebeurd en de mensen konden alleen maar dromen van een andere wereld met tranen in hun ogen om wat verloren was gegaan.

Waarschijnlijkheid van het scenario: Mogelijk en waarschijnlijk. Het is niet te zeggen wanneer de Russen zullen aanvallen en waar hun drempels liggen. Hoe meer tijd er verstrijkt in dit conflict, hoe waarschijnlijker het is dat de Russen zich klaar voelen voor deze laatste optie.

Geleerde lessen: Gestoorde vooringenomenheid kan de beste onder ons treffen. Als je ziet hoe Rusland klap na klap krijgt, is het heel gemakkelijk om Rusland af te doen als een partij die bluft. Toch hebben we al geleerd dat dit niet het geval was toen Rusland een invasie in Oekraïne lanceerde nadat het dagenlang had beweerd dat het dat niet van plan was. Vandaag vertelt het ons dat een nucleaire oorlog niet kan worden gewonnen en nooit mag worden begonnen. Waarom bouwt het dan precies de wapens waarmee het een dergelijke oorlog zou kunnen winnen?

Aan de andere kant van het spectrum zijn de VS duidelijk niet in de stemming om hun imperium te laten instorten en hebben zij Rusland geen diplomatieke weg aangeboden om het probleem op te lossen. Haar voortdurende dreigementen om kernwapens tegen Rusland te gebruiken, vermomd als bezorgdheid voor Russisch nucleair gebruik, zullen de Russen uiteindelijk geen andere keuze laten dan de Verenigde Staten en de NAVO in een paar uur tijd te vernietigen. Wanneer de aanval plaatsvindt, moeten er voorzieningen worden getroffen om een oplossing te vinden die het leven van de burgers spaart, hoe pijnlijk een nederlaag ook kan zijn.

Scenario D: Uitsterven van de mens op het aardoppervlak

Speelt zich af als scenario C, maar deze keer neemt de NAVO door extreme druk de kerncentrale van Zaporozhye (ZNPP) in Energodar in, waarbij de Russen volkomen verrast zijn door deze ontwikkeling. In de wetenschap dat de NAVO nu de hele regio onder nucleaire chantage kan houden, geeft Rusland niet op en blijft vechten om de controle over de centrale. In het daaropvolgende conflict gebeurt er een fout, waardoor de centrale smelt en catastrofaal ontploft en een groot deel van Donbass, Europa en delen van Rusland worden besmet. In tegenstelling tot scenario C is dit voor de Russen echter een diepe rode lijn, omdat delen van hun grondgebied nu net als Tsjernobyl tot verboden gebied zijn verklaard. De NAVO heeft dit niet zo bedoeld, maar de Oekraïense nazi’s misschien wel, de paniek sloeg toe en er werd driftig naar Moskou gebeld.

De oproepen mochten echter niet baten. De grond was weg, de getroffen mensen waren besmet. De oorlog in Oekraïne was bij gebrek aan beter verloren, maar de NAVO kon niets doen om Rusland terug te betalen voor wat het had gedaan. Het VK kon niet anders dan Rusland de schuld geven van de meltdown van de ZNPP – de Russen waren niet bereid tot discussie. De besmetting van één kerncentrale creëert meer radioactieve neerslag dan een complete kernoorlog in scenario C, zodat elke bezorgdheid over de habitat is verdwenen.

Met een snelle voorbereiding van hun bevolking en het vullen van ondergrondse schuilplaatsen beginnen de Russen hun vergeldingsaanvallen met als doel de NAVO vrijwel onmiddellijk te vernietigen in plaats van te verslaan. Om de volle omvang van hun vastberadenheid te demonstreren, komt een vergelijkbaar aantal kerncentrales op de doelwitlijst te staan, met als doel een even groot deel van de NAVO tot een onbewoonbare woestenij te maken. Hoewel Rusland niet volledig voorbereid is om toe te slaan, lanceert het alles wat het kan, hoewel het in vergelijking met scenario C minder goed presteert omdat het geen raketten en verdedigingsmiddelen voor de aanval heeft.

Het aantal doden bij de NAVO liep in de 100 megadoden en 10 megadoden aan Russische kant dankzij de spaarzaamheid. Toch was dit een complete ramp voor Rusland. De NAVO volgde op en viel de Russische kerncentrales aan. De oorlog eindigt niet en duurt jaren, waarbij beide partijen plotseling doelen aan de oppervlakte aanvallen met kernbommen en er geen enkele poging wordt gedaan om het probleem op te lossen of de verantwoordelijkheid voor de ramp op zich te nemen.

Geleidelijk aan wordt met de langdurige nucleaire oorlog en patstelling het aardoppervlak onherbergzaam voor menselijk leven, en in ieder geval zouden veel overgebleven vreedzame steden in het oosten plotseling ontploffen dankzij de tactische kernwapendoctrine van de NAVO. De resterende denktanks, nu diep onder de grond, hadden een nieuwe theorie van de Amerikaanse hegemonie ontwikkeld, gebaseerd op het uitsluitend heroveren van de oppervlakte en het herstellen daarvan met behulp van “AI-gestuurde stralingsconsumerende biologie” en andere gehypte technologieën. In werkelijkheid deden ze wat ze het beste kunnen, de macht voor zichzelf behouden en de mensen een onwinbare oorlog voor hen laten uitvechten.

Geleidelijk aan verdwijnt de mensheid van het oppervlak van de planeet en zakken de twee partijen voor eeuwen en misschien millennia terug onder de grond, nadat ze een onvervangbaar thuis voor hun nageslacht hebben vernietigd. Er was maar één uitweg, de zoektocht naar een nieuwe thuisplaneet, maar met zoveel vernietigde grondstoffen zou dat een nog onmogelijke droom blijken te zijn.

Waarschijnlijkheid van het scenario: Onwaarschijnlijk maar uiterst riskant. Hoe extreem dit scenario ook is, het is belangrijk te begrijpen wat er op het spel staat door het ergste scenario in gedachten te houden.

Geleerde lessen: Hoe erg het ook is, bepaalde wetten moeten gevolgd worden. Een kerncentrale mag nooit het doelwit zijn van een nucleaire oorlog, ongeacht welk doelwit zich in de buurt bevindt. Het regime in Kiev moet worden verwijderd voor zijn voortdurende aanvallen op de ZNPP en de NAVO moet bewust worden gemaakt van de gevolgen die zouden optreden als een van deze aanvallen zou slagen, hoe onwaarschijnlijk dat ook is.

Dit scenario moet door beleidsmakers en besluitvormers onmogelijk worden gemaakt. Er moet wereldwijd worden geprotesteerd om de NAVO te vragen zich terug te trekken en Rusland te vragen de veiligheid rond de centrale te verhogen en er een buffer omheen te bouwen, ook al moet Oekraïne nu grondgebied afstaan om dat mogelijk te maken. Oekraïne is te barbaars gebleken om het bezit van een kerncentrale aan te kunnen en heeft dus een regimewisseling nodig; velen in DC zijn zich daar waarschijnlijk al van bewust, ook al speelt dat in hun huidige voordeel.

Scenario U: Uw scenario

Het is zeer waarschijnlijk dat geen van de bovenstaande scenario’s zal plaatsvinden, maar misschien zullen we geluk of pech hebben om elementen ervan mee te maken. Nu is het uw beurt om een scenario te bedenken, de waarschijnlijkheid ervan en de lessen die we eruit kunnen leren.

Kunt u een manier vinden om de wereld uit deze gevaarlijke impasse te halen? Kun je het Russische streven naar veiligheid van zijn vaderland bevredigen en tegelijkertijd de bloeddorstigheid van een stervend Amerikaans rijk vermijden? Kun je de nucleaire geest in bedwang houden zonder paradoxaal genoeg uit te nodigen tot een nucleaire aanval en uiteindelijke wereldwijde chantage? Kun je het snel genoeg doen om een nuclear primacy scenario te vermijden? Kun je de planeet redden voor onze soort die haar habitat nodig heeft om in dit universum te kunnen bestaan?

De inzet is hoog, maar alle prioriteiten zijn voor u uiteengezet, compleet met gedetailleerde hyperlinks zodat niemand het oneens kan zijn met de feiten en er weinig ruimte overblijft voor interpretatie. Behalve natuurlijk door ideologen, waarmee u helaas rekening moet houden in uw scenario.

U zult verbaasd zijn hoe snel alleen al het doordenken van dit conflict met harde feiten mensen kan wakker schudden voor zowel de gevaren van de situaties als de mogelijkheid om in een andere en veiligere wereld te leven. Ik wou dat ik zelf een oplossing had, maar die heb ik niet, maar hoe meer dit artikel zich verspreidt en hoe meer mensen feedback geven, vooral in de commentaren, hoe groter de kans dat een van ons een oplossing heeft. Onderschat de diepte van de menselijke geest niet, en stel dit alsjeblieft niet uit, want de tijd dringt en het einde van het conflict is nabij. Deel uw scenario in het forum (i.o.) [3] of op elk ander platform dat u wenst.

De auteur geeft toestemming om dit artikel te kopiëren, zolang het woordelijk wordt overgenomen.

Conclusie

Net zoals de koude oorlog eindigde met het uitbreken van vrede en een “nieuwe wereldorde”, zou dit conflict binnenkort wel eens tot een eigen einde kunnen komen. Of het vreedzaam eindigt zoals voorheen, of in oorlog, moet nog blijken. De geostrategie van de VS vereist volledige naleving door landen, met heimelijke en openlijke middelen. Mocht de nucleaire geest uit de fles komen, dan is het mogelijk dat de VS ook nucleaire chantage tegen kleine naties zal gebruiken om zich opnieuw als machtscentrum te vestigen en een nieuwe Amerikaanse eeuw te veroveren. Het is ook mogelijk dat een catastrofale kernoorlog het eindresultaat zou zijn, en inderdaad het einde van onze soort.

Hoe dan ook, de toekomst is ongeschreven en het beste wat we kunnen doen is er met elkaar over praten met een realistische kijk op de situatie, niet met verdraaide propaganda. Uiteindelijk zullen we moeten handelen als we in een andere wereld willen leven. Als genoeg mensen tot bezinning komen kunnen we naar meer ideeën toe die daadwerkelijk kunnen helpen om dit ding tot een einde te brengen.

[1] Vermakelijk genoeg riepen ze terecht op tot het schrappen van wat de F-35 is geworden en stelden ze dat “[De F-35] exorbitante hoeveelheden geld van het Pentagon zou opslorpen terwijl het slechts beperkte verbeteringen van de huidige capaciteiten zou opleveren. De besparingen van deze geannuleerde programma’s moeten worden gebruikt om het proces van militaire transformatie te stimuleren”.

[2] Hoewel het THAAD-programma het veel beter deed.

[3] Om een debat op gang te brengen over de consequenties en mogelijke scenarios voor Nederlandstalige gebieden, en de actieve rol en verantwoordelijkheden van de Nederlandse en Belgische regeringen te bespreken, wil het openbaararchief, dat zich voorheen uitsluitend beperkte tot selecteren, vertalen en (openbaar) archiveren van in de gevestigde media gemiste wereldjournalistiek, binnenkort een forumsectie voor een online debat openen op https://openbaararchief.nl/forum