EU,Oekraïne,VS |
24 juni 2022
Bron: Mike Whitney 
Information Clearing House 17 juni 2022

Hier is je overdenking van de dag, m.b.t. de ‘reserve currency’: Elke Amerikaanse dollar is een cheque op een rekening die 30 triljoen dollar rood staat.

Het is zo. Het “volle vertrouwen en krediet” van het Amerikaanse ministerie van Financiën is grotendeels een mythe die bijeen wordt gehouden door een institutioneel kader dat rust op een fundament van puur zand. In feite is de Amerikaanse Dollar (USD) het papier niet waard waarop hij gedrukt is; het is een schuldbekentenis die dobbert in een oceaan van rode inkt. Het enige wat de USD ervan weerhoudt in het niets te verdwijnen, is het vertrouwen van goedgelovige mensen die haar als wettig betaalmiddel blijven aanvaarden.

Maar waarom blijven mensen vertrouwen hebben in de dollar, terwijl de gebreken ervan bij iedereen bekend zijn? Per slot van rekening is Amerika’s $30 biljoen staatsschuld nauwelijks een geheim, evenmin als de extra $9 biljoen die zich heeft opgestapeld op de balans van de Fed. Dat is een sluipende schuld waarvan het Amerikaanse volk zich totaal niet bewust is, maar waar het toch verantwoordelijk voor is.

Om die vraag te beantwoorden, moeten we kijken naar hoe het systeem eigenlijk werkt en hoe de dollar overeind wordt gehouden door de talloze instellingen die na WO2 in het leven werden geroepen. Deze instellingen bieden een kader voor het uitvoeren van de langste en meest flagrante oplichterij uit de geschiedenis, het ruilen van duur geproduceerde goederen, grondstoffen en harde arbeid voor strookjes groen papier met dode presidenten erop. Men kan zich alleen maar verbazen over het genie van de elites die dit bedrog hebben uitgedokterd en het vervolgens zonder een kik te geven aan de massa’s hebben opgedrongen. Natuurlijk gaat het systeem vergezeld van diverse handhavingsmechanismen die iedereen die zich probeert los te maken van de dollar of, God helpe ons, een alternatief systeem probeert op te zetten, snel uit de weg ruimen. (Denk aan Saddam Hoessein en Muammar Kadhafi.) Maar afgezien van het institutionele kader en het meedogenloos uitroeien van tegenstanders van de dollar, is er geen reden waarom de mensheid gebonden zou blijven aan een munt die begraven ligt onder een berg schulden en waarvan de werkelijke waarde vrijwel onbekend is.

Het is niet altijd zo geweest. Er was een tijd dat de dollar de sterkste munt ter wereld was en zijn plaats aan de top van de hoop verdiende. Na de tweede wereldoorlog was de VS “de eigenaar van de meerderheid van het goud in de wereld” en daarom besloot een internationale delegatie “dat de valuta’s van de wereld niet langer aan goud gekoppeld zouden zijn, maar aan de Amerikaanse dollar, “omdat de greenback zelf aan goud gekoppeld was”. Hier is meer uit een artikel op Investopedia:

“De regeling kwam bekend te staan als de Bretton Woods Overeenkomst. Het stelde het gezag in van centrale banken, die vaste wisselkoersen zouden handhaven tussen hun valuta’s en de dollar. Op hun beurt zouden de Verenigde Staten de Amerikaanse dollars inwisselen voor goud op de vraag….

De Amerikaanse dollar werd officieel gekroond tot ’s werelds reservevaluta en werd dankzij de overeenkomst van Bretton Woods ondersteund door ’s werelds grootste goudreserves. In plaats van goudreserves, legden andere landen reserves van Amerikaanse dollars aan. Omdat ze een plaats nodig hadden om hun dollars op te slaan, begonnen landen Amerikaans schatkistpapier (staatsobligaties) te kopen, dat ze beschouwden als een veilige opslagplaats van geld.

De vraag naar schatkistpapier, gekoppeld aan de tekorten die nodig waren om de oorlog in Vietnam en de binnenlandse programma’s van de Grote Samenleving te financieren, zorgden ervoor dat de Verenigde Staten de markt overspoelden met papiergeld….

De vraag naar goud was zo groot dat president Richard Nixon zich genoodzaakt zag in te grijpen en de dollar los te koppelen van goud, wat leidde tot de zwevende wisselkoersen van vandaag. Hoewel er periodes van stagflatie zijn geweest, wat wordt gedefinieerd als hoge inflatie en hoge werkloosheid, is de Amerikaanse dollar de reservevaluta van de wereld gebleven.” (“How the U.S. Dollar Became the World’s Reserve Currency“, Investopedia)

Maar nu is het goud weg en wat overblijft is een dampende stapel schulden. Dus, hoe heeft de dollar in hemelsnaam zijn status als ’s werelds belangrijkste valuta kunnen behouden?

Voorstanders van het dollarsysteem zullen je vertellen dat het iets te maken heeft met “de omvang en kracht van de Amerikaanse economie en de dominantie van de Amerikaanse financiële markten”. Maar dat is onzin.

De waarheid is dat de status van reservevaluta niets te maken heeft met “de omvang en sterkte” van Amerika’s post-industriële, op diensten gerichte, door zeepbellen aangedreven, derde-wereld-uitbuitende economie. Evenmin heeft het iets te maken met de vermeende veiligheid van Amerikaanse staatsobligaties, dat – naast de dollar – de grootste Ponzi-zwendel aller tijden is.

De echte reden waarom de dollar de belangrijkste valuta ter wereld is gebleven, is vanwege de kartelvorming van het Centrale Bankwezen. De Westerse Centrale Banken zijn de facto een monopolie, geleid door een kleine kliek van onderkruipers die hun monetaire beleid coördineren en samenspannen om hun maniakale doodsgreep op de financiële markten en de wereldeconomie te handhaven. Het is een Monetaire Maffia en, zoals George Carlin ooit zei: “Jij en ik zitten er niet in. Jij en ik zijn geen lid van de grote club.” Waar het op neerkomt: Het is de onophoudelijke manipulatie van de rentevoeten, forward guidance (tijdige koersbepaling) en Quantitative Easing (QE, kwantitatieve versoepeling) die de dollar op zijn hoge maar onverdiende plaats heeft gehouden.

Maar dat alles staat op het punt te veranderen, wat volledig te wijten is aan Biden’s roekeloze buitenlandse beleid, dat cruciale spelers in de wereldeconomie dwingt hun eigen concurerende systeem te creëren. Dit is een echte tragedie voor het Westen, dat een eeuw lang non-stop rijkdom heeft onttrokken aan de ontwikkelingslanden. Nu – als gevolg van de economische sancties tegen Rusland – ontstaat een geheel nieuwe orde waarin de dollar in bilaterale handelsovereenkomsten de plaats zal innemen van nationale valuta (afgehandeld via een onafhankelijk financieel vereffeningssysteem) totdat – later dit jaar – Rusland een op de beurs verhandelde, door grondstoffen ondersteunde valuta lanceert die zal worden gebruikt door handelspartners in Azië en Afrika. De diefstal van de Russische buitenlandse reserves door Washington in april heeft het huidige proces versneld, dat nog werd versneld door Rusland de toegang tot buitenlandse markten te ontzeggen. Kortom, de economische sancties en boycots van de VS hebben de dollarvrije zone met ettelijke ordes van grootte uitgebreid en de totstandkoming van een nieuwe monetaire orde afgedwongen.

Hoe dom is dat? Decennialang heeft de VS een zwendel uitgebuit, waarbij ze hun visafval ruilden voor dingen van echte waarde. (olie, geproduceerde goederen en arbeid) Maar nu heeft het Biden-bende dat systeem helemaal afgedankt en de wereld verdeeld in oorlogvoerende kampen.

Maar, waarom?

Om Rusland te straffen, is dat het?

Ja, dat is het.

Maar, als dat het geval is, moeten we dan niet eerst proberen uit te vinden of de sancties echt werken of niet, voordat we het systeem roekeloos veranderen?

Daar is het te laat voor. De oorlog tegen Rusland is begonnen en de eerste resultaten stromen al binnen. Kijk maar naar de manier waarop we de Russische munt, de roebel, hebben vernietigd. Het is schokkend! Hier is het nieuwtje, in een artikel op CBS:

“De Russische roebel is de best presterende valuta in de wereld dit jaar ….

Twee maanden nadat de waarde van de roebel was gedaald tot minder dan een Amerikaanse penny als gevolg van de snelste en zwaarste economische sancties in de moderne geschiedenis, heeft de munt van Rusland een verbluffende ommekeer gemaakt. De roebel is sinds januari 40% in waarde gestegen ten opzichte van de dollar.

Normaal zou een land dat geconfronteerd wordt met internationale sancties en een groot militair conflict, beleggers zien vluchten en een gestage uitstroom van kapitaal zien, waardoor zijn munt zou dalen….

De veerkracht van de roebel betekent dat Rusland gedeeltelijk afgeschermd is van de strenge economische sancties die westerse landen na de invasie van Oekraïne hebben opgelegd…” (“Russia’s ruble is the strongst currency in the world this year“, CBS News)

Huh? Bedoel je dat de aanval op de roebel toch niet heeft gewerkt?

Daar lijkt het wel op. Maar dat betekent niet dat de sancties een mislukking zijn. Oh, nee. Kijk maar eens naar het effect dat ze hebben gehad op Russische grondstoffen. De exportopbrengsten zijn flink gedaald, toch? Hier is meer van CBS:

“Grondstofprijzen zijn momenteel torenhoog, en ook al is er een daling in het volume van de Russische export als gevolg van embargo’s en sancties, de stijging van de grondstofprijzen compenseert deze dalingen ruimschoots,” zei Tatiana Orlova, hoofd econoom opkomende markten bij Oxford Economics.

Rusland haalt bijna 20 miljard dollar per maand binnen uit de export van energie. Sinds eind maart zijn veel buitenlandse kopers ingegaan op de vraag om energie in roebels te betalen, waardoor de waarde van de munt is gestegen.” (“Rusland’s roebel is de sterkste munt in de wereld dit jaar“, CBS News)

Neem je me in de maling? Bedoel je dat de roebel stijgt en dat Poetin meer poen binnenhaalt met grondstoffen dan ooit tevoren?

Ja, en het is dezelfde geval met het handelsoverschot van Rusland. Kijk eens naar dit uittreksel van een artikel in The Economist:

“De export van Rusland… heeft zich verrassend goed gehouden, inclusief de export naar het Westen. Door de sancties kan de verkoop van olie en gas aan het grootste deel van de wereld ononderbroken doorgaan. En een piek in de energieprijzen heeft de inkomsten verder doen stijgen.

Analisten verwachten dan ook dat het handelsoverschot van Rusland in de komende maanden recordhoogten zal bereiken. Het IIF (Institute of International Finance) schat dat het overschot op de lopende rekening, dat de handel en bepaalde financiële stromen omvat, in 2022 kan uitkomen op 250 miljard dollar (15% van het bbp van vorig jaar), meer dan het dubbele van de 120 miljard dollar die in 2021 werd genoteerd. Dat de sancties het handelsoverschot van Rusland hebben doen toenemen en zo hebben bijgedragen aan de financiering van de oorlog, is teleurstellend, aldus de heer Vistesen. Mevrouw Ribakova meent dat de doeltreffendheid van financiële sancties haar grenzen heeft bereikt. Een besluit om de handelssancties aan te scherpen moet de volgende stap zijn.

Maar het kan enige tijd duren voordat dergelijke maatregelen effect sorteren. Zelfs als de EU haar voorstel om Russische olie te verbieden zou uitvoeren, zou het embargo zo langzaam worden ingevoerd dat de olie-import van de Gemeenschap uit Rusland dit jaar met slechts 19% zou dalen, aldus Liam Peach van het adviesbureau Capital Economics. Het volledige effect van deze sancties zou pas begin 2023 voelbaar zijn – op dat moment zal Poetin miljarden hebben vergaard om zijn oorlog te financieren. (“Russia is on track for a record trade surplus“, The Economist)

Laat me dit even op een rijtje zetten: De sancties zijn in feite schadelijk voor de VS en helpen Rusland, dus de experts vinden dat we meer sancties moeten opleggen? Is dat het?

Precies. Nu we onszelf in de voet hebben geschoten, denken de experts dat het verstandig zou zijn om ook in de andere voet te schieten.

Ben ik de enige die getroffen is door de krankzinnigheid van dit beleid? Kijk eens naar dit fragment uit een artikel op RT:

“Rusland zou in 2022 een recordbedrag van 100 miljard dollar kunnen verdienen aan de verkoop van gas aan Europese landen als gevolg van de sterk gestegen energieprijzen, meldde de Franse krant Les Echos deze week, onder verwijzing naar analisten van Citibank.

Volgens de krant zullen de verwachte inkomsten uit de gasverkoop bijna twee keer zo hoog zijn als vorig jaar. In de analyse is geen rekening gehouden met winsten uit de verkoop van andere Russische grondstoffen, zoals olie, steenkool en andere mineralen.

Les Echos meldt dat, ondanks sancties en waarschuwingen voor een grootschalig embargo op Russische energie, de 27 EU-landen ruwweg 200 miljoen dollar per dag naar Gazprom blijven sturen.” (“Russian gas revenues projected to hit new highs“, RT)

Dus de inkomsten uit de verkoop van gas en olie overspoelen de schatkist van Moskou letterlijk als nooit tevoren. Ondertussen zijn de energieprijzen in de EU en Amerika omhoog geschoten naar een 40-jaar record.

Ziet u hoe contraproductief dit beleid is?

De EU zakt weg in een recessie, de aanvoerlijnen zijn ernstig verstoord, er ontstaan steeds meer voedseltekorten en de gas- en olieprijzen rijzen de pan uit. Volgens elke objectieve maatstaf zijn de sancties niet alleen mislukt, maar hebben ze zelfs een averechtse uitwerking gehad. Zien de mensen van Biden niet welke schade ze aanrichten? Staan ze volledig los van de realiteit?

Stel je voor dat de Oekraïeners Biden’s nieuwe artillerie batterij (HIMARS) gebruiken om steden in Rusland te beschieten? En wat dan?

Dan trekt Poetin de handschoenen uit en sluit hij onmiddellijk de stroom van koolwaterstoffen naar Europa af. Dat is wat er gaat gebeuren als Washington doorgaat met escaleren. Daar kunt u op rekenen. Als Ruslands “Speciale Militaire Operatie” plotseling een oorlog wordt, zullen de lichten in heel Europa uitgaan, huizen zullen bevriezen, fabrieken zullen stilvallen, en het continent zal afglijden naar een langdurige en pijnlijke depressie.

Denkt er iemand in Washington over deze dingen na of zijn ze allemaal zo bedwelmd van hun eigen persberichten dat ze het contact met de werkelijkheid volledig hebben verloren?

Hier is meer uit een artikel op RT:

“Zelfs terwijl het collectieve Westen blijft volhouden – tegen alle waarneembare realiteit in – dat het conflict in Oekraïne voor Kiev goed verloopt, worden de grote media steeds ongemakkelijker over de situatie op het economische front. Steeds meer waarnemers geven toe dat de embargo’s die de VS en zijn bondgenoten hebben opgelegd niet de Russische economie verpletteren, zoals oorspronkelijk de bedoeling was, maar eerder hun eigen….

“Rusland is de economische oorlog aan het winnen,” verklaarde Larry Elliott, economieredacteur bij de Guardian, op donderdag. “Het is nu drie maanden geleden dat het westen zijn economische oorlog tegen Rusland is begonnen, en die verloopt niet volgens plan. Integendeel, het gaat zelfs heel slecht,” schreef hij…

In een essay van 30 mei zei Guardian-columnist Simon Jenkins ook dat het embargo had gefaald…

Zoals Jenkins opmerkt, hebben de sancties in feite de prijs van Russische exportproducten zoals olie en graan doen stijgen – waardoor Moskou wordt verrijkt in plaats van verarmd, terwijl de Europeanen een tekort aan gas en de Afrikanen een tekort aan voedsel hebben. (“Nu sancties niet werken en de opmars van Rusland doorgaat, veranderen de westerse media hun toon over Oekraïne“, RT)

Heb je dat deel over “Rusland dat de economische oorlog wint” begrepen? Wat denk je dat dat in praktische termen betekent?

Betekent het dat de mislukte poging van Washington om zijn mondiale hegemonie te handhaven door Rusland te “verzwakken”, in feite enorme druk legt op het transatlantisch bondgenootschap en de NAVO, die een herziening van de betrekkingen teweeg zal brengen die zal leiden tot een opstandige afwijzing van het “rules-based system.” (op westerse regels gebaseerde systeem).

Is dat wat het betekent? Gaat Europa zich afsplitsen van Washington en Amerika laten wegzinken onder zijn 30 triljoen dollar aan rode inkt?

Ja, dat is precies wat het betekent.

Uncle Sam’s 30 Year Bender

Voorstanders van de proxy-oorlog van Washington hebben geen idee van de omvang van hun fout of van de schade die ze hun eigen land toebrengen. Het Oekraïne-debacle is het hoogtepunt van 30 jaar bloedige interventies die ons naar een kantelpunt hebben gebracht waar het wel en wee van de natie op het punt staat een dramatisch slechte wending te nemen. Als de dollarzone krimpt, zal de levensstandaard dalen, de werkloosheid stijgen en de economie in een neerwaartse spiraal terechtkomen.

Washington heeft zijn kwetsbaarheid voor een catastrofale geopolitieke terugslag, die op het punt staat de Nieuwe Amerikaanse Eeuw snel en ondraaglijk tot een einde te brengen, zwaar onderschat.

Een wijs leider zou alles doen wat in zijn macht ligt om ons terug te trekken van de rand van de afgrond.