Nicaragua |
2021-04-26
Bron: S. Brian Willson 
brianwillson.com 26 april 2021 ~~~

“Een leugen die één keer verteld wordt, blijft een leugen, maar een leugen die duizend keer verteld wordt, wordt de waarheid.” Joseph Goebbels, Hitler’s Propaganda Minister, 1933-1945

President Ortega is een dictator. President Ortega is een dictator! President Ortega is een dictator. Zeg het keer op keer, en het wordt een geaccepteerde waarheid zonder enig bewijs. Welkom in de post-waarheid wereld, een Goebbels wereld.

In 1979 zegevierde het Sandinistisch Nationaal Bevrijdingsfront (FSLN ) over de meer dan vier decennia durende, door de VS gesteunde Somoza-dictatuur. Zo kwam een einde aan de “stabiele” speeltuin voor de rijke, rechtse Nicaraguaanse families en hun welgestelde Amerikaanse investeerdersvrienden, die in stand werd gehouden ten koste van de overgrote meerderheid van het Nicaraguaanse volk. Tot op de dag van vandaag heeft de VS de sociaal gezinde Sandinisten nooit vergeven dat zij het einde van het Somoza-tijdperk hebben afgedwongen. Velen van de rijke oppositie wonen nu in Miami, Florida.

Tien jaar van Reagan’s brutale terroristische oorlog tegen de Sandinistische regering kwam tot een einde in 1990 na meer dan 50.000 slachtoffers. Het FSLN verloor de verkiezingen van 1990 waarin de VS met bijna 50 miljoen dollar een kandidaat van de “Liberale” Partij, Violeta Chamorro, financierde als alternatief voor het FSLN.[1] Tijdens de aanloop naar de verkiezingen van 1990 in Nicaragua, verklaarde de regering Bush haar intentie van “keeping the Sandinistas guessing” (de Sandinisten laten vermoeden)” door middel van geheime inlichtingenoperaties (New York Times, 11 juni 1989) met als doel de verkiezingen te beïnvloeden. Nieuwe gelden voor de oppositiepartijen werden gerechtvaardigd om “het speelveld gelijk te maken” om de kans van de door de VS gecreëerde oppositie te vergroten om de Sandinistische president Daniel Ortega te verdrijven (Miami Herald, 18 okt. 1989). President Bush had in november 1989 beloofd dat het verwoestende handelsembargo en de terreuroorlog tegen Nicaragua onmiddellijk zouden worden opgeheven als de door de VS gesteunde presidentskandidaat, Violeta Chamorro, door een meerderheid van het Nicaraguaanse volk zou worden gekozen (Washington Post, 9 november 1989). Begrijpelijkerwijs verloren de uitgeputte Nicaraguanen en het FSLN de verkiezingen, maar in 2007 kwamen ze opnieuw aan de macht via democratische verkiezingen na 16 jaar repressief liberaal bewind.

In diplomatieke berichten beschreef de VS de regering Violeta Chamorro (1990-1995) als een regering die een “economische puinhoop” veroorzaakte, en de daaropvolgende regeringen Aleman en Bolaños (1996-2006) als totaal corrupt. De sociale vooruitgang, met inbegrip van de rechten van de vrouw, ondervond in deze periode ernstige tegenslagen. Niettemin is elke regering van de VS sinds 2007 vastbesloten om de Sandinistische regering onder leiding van president Ortega, die aantoonbaar populair blijft bij de overgrote meerderheid van de Nicaraguanen, af te zetten. De VS gebruikt dezelfde oude beschuldigingen ad nauseum zonder bewijs – dat hij een corrupte dictatuur leidt.

De nieuwe, door Sandinisten geleide coalitie heeft een regering gevormd waarin het “herstel van rechten” een belangrijke rol heeft gespeeld, als leidraad voor diverse beleidsmaatregelen, waaronder hernieuwde alfabetiseringscampagnes en de wederopbouw van openbaar onderwijs en openbare gezondheidszorg, naast andere belangrijke gebieden.[2] Sociale infrastructuur, waaronder wegen, parken, boerenmarkten, kinderopvangcentra en kraamklinieken in elke gemeente van het land, werd het kenmerk van de nieuwe regering. Dit beleid heeft ertoe bijgedragen dat Nicaragua tussen 2007 en 2020 een van de hoogste percentages van economische groei in Latijns-Amerika heeft gehad. Nicaragua heeft op 6 landen in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied na de hoogste indexscore voor menselijke ontwikkeling, terwijl het ook de hoogste rangschikking in de regio voor gendergelijkheid heeft bereikt.

Uit onderzoek van Wikileaks cables, memo’s van het ministerie van Buitenlandse Zaken, begrotingen van de National Endowment for Democracy (NED) en het US Agency for International Development (USAID), en documenten die in beslag zijn genomen bij de arrestaties van de door de VS georkestreerde coupverdachten van 2018 in Nicaragua, blijkt dat de VS misschien wel 200-300 miljoen dollar hebben uitgegeven om de door Ortega geleide Sandinistische regering te verdrijven. Gealarmeerd door de verkiezingsoverwinning van de Sandinisten in november 2006, was het uitdrukkelijke doel van de VS om in een nabije toekomst een regering tot stand te brengen die aansloot bij de belangen van de VS-regering, en dus de voorwaarden te scheppen voor een regimeverandering.

In een memorandum heeft een NED-filiaal, methoden geïdentificeerd om het “regime” van Nicaragua te destabiliseren en te veranderen, waaronder het versterken van het maatschappelijk middenveld om een staatsgreep tegen Daniel Ortega te vergemakkelijken.[3] De Amerikaanse ambassade en USAID hebben de voorwaarden voor een staatsgreep op zijn minst sinds 2013 voorbereid. Hun inspanningen bereikten hun hoogtepunt in de gewelddadige maar mislukte door de VS georkestreerde en gefinancierde couppoging van april-juli 2018 die enkele honderden Nicaraguaanse levens kostte, waaronder 23 geüniformeerde politieagenten. Tussen 2017-2020 heeft USAID tal van “humanitaire” inspanningen gefinancierd met meer dan 100 miljoen dollar, allemaal bedoeld om de Sandinistische regering te verzwakken. USAID beweert dat haar doel is om “Amerika’s belang te bevorderen en tegelijkertijd levens in de ontwikkelingswereld te verbeteren”.[4] In diezelfde periode, 2017-2020, heeft NED 68 projecten in Nicaragua gefinancierd met meer dan 5 miljoen dollar, ogenschijnlijk om Nicaraguanen te leren over Democratie, ook al heeft de VS er zelf nooit een gehad, noch was het ooit de bedoeling er een te hebben.[5]

Propaganda op steroïden: Weaponizing social media [6]

De VS maakt gebruik van de nieuwste DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency) instrumenten van het Ministerie van Defensie voor het gebruik van sociale media, het zogenaamde Social Media in Strategic Communication project (SMISC).[7] Door gebruik te maken van omvangrijke betaalde sociale media sites en platforms, waaronder YouTube, Facebook, WhatsApp en Twitter, aangevuld met de zielige, betrouwbare schoothondjes van de bedrijfsmedia, spinnen de VS en haar proxies propagandaverhalen die zich met een muisklik als een lopend vuurtje verspreiden. Dit is effectief gebleken in het creëren van een instant groepsgeest, een collectieve hallucinatie die een groot deel van het Amerikaanse publiek, en de internationale gemeenschap, overtuigt van “repressieve dictators” in sociale democratieën. Aldus is de weg vrijgemaakt voor steun van het Congres en de publieke opinie voor “corrigerende” interventie door de VS, d.w.z. “humanitaire regimewisselingen”, ook al is het gescripte verhaal volkomen verzonnen en absoluut onwaar. De VS konden deze communicatietechnieken in 2018 gebruiken om een staatsgreep uit te lokken door te beweren dat Nicaraguanen hun eigen burgers gewelddadig onderdrukten.

Overweldigende macht van propaganda – het vormen van onze gedachten – spin en hype

Joseph Goebbels, Hitler’s Propaganda Minister van 1933-1945, formuleerde het principe dat als een leugen maar vaak genoeg wordt verteld, het als de waarheid wordt geaccepteerd.[8] En hij wilde de massa’s zo vurig laten geloven dat het volk “verslaafd” raakte aan de Duitse zaak. [9] Door middel van propaganda om de publieke opinie te manipuleren, kan men de integriteit van de taal om zeep helpen – door de echte betekenis van woorden te verdraaien in een poging een feit of idee over te brengen dat past bij een agenda – of wat ik taalmoord noem. [10]

De obsessie van de Verenigde Staten om de democratisch gekozen Sandinistische president Daniel Ortega af te zetten benadert een vorm van krankzinnigheid. Met een socialistisch beleid dat de verarmden ten goede komt, wordt Ortega gezien als een belemmering voor de “belangen van de VS”. Maar de geschiedenis van de Amerikaanse inmenging en interventie onthult een uitgebreid arsenaal van technieken, trucs, leugens, omkoperij, methoden om “instemming te fabriceren”, en het uitoefenen van binnenlandse economische en politieke druk om haar doelstellingen van neoliberale regimewisseling te bereiken. Zoals vele lezers weten, is voor de VS de privatisering van het kapitaal als een neoliberale religie, die onvermijdelijk een de facto klassenoorlog creëert.

De progressieve Sandinisten

Sinds de Sandinisten in 2007 de politieke macht herwonnen, hebben zij toegezien op het ontstaan van de meest progressieve staat in Centraal-Amerika (CA). De verwezenlijkingen omvatten:

  • 2e hoogste economische groeicijfers en meest stabiele economie in Centraal-Amerika (CA)
  • het enige land in de regio dat 90% van zijn voedselproductie voor zijn rekening neemt
  • armoede, en extreme armoedecijfers gehalveerd – land met grootste vermindering van extreme armoede
  • Millenniumdoelstelling van de VN bereikt: halvering van ondervoeding
  • gratis basisgezondheidszorg, inclusief medicijnen
  • gratis onderwijs voor alle kleuter-, basis- en middelbare scholieren
  • analfabetisme vrijwel uitgebannen, tegen 36 procent in 2006
  • gemiddelde economische groei van meer dan 5 procent in de vijf jaar voorafgaand aan 2018 (volgens IMF en WB)
  • veiligste land in Centraal Amerika met een van de laagste misdaadcijfers in Latijns-Amerika
  • hoogste gendergelijkheid in de Amerika’s (World Economic Forum Gender Gap Reports)
  • heeft drugskartels buiten de deur gehouden, terwijl het een pioniersrol vervulde op het gebied van community policing
  • heeft niet bijgedragen aan de exodus van migranten naar de VS (in tegenstelling tot Honduras, El Salvador, Guatemala)
  • heeft de beste wegen in Centraal Amerika
  • leider in hernieuwbare energie
  • de belangrijkste toeristische bestemming in Centraal Amerika (vóór de Amerikaanse couppoging van 2018 en de georkestreerde demoniseringscampagne in de media)
  • vrijwel ononderbroken elektriciteit voor 99 procent van het land.

Door de VS georkestreerde maar mislukte coup in 2018

Op 1 mei 2018 schreef Benjamin Waddell een artikel in een door National Endowment for Democracy (NED) gefinancierde nieuwswebsite, Global Americas, “Laying the groundwork for Insurrection: A closer look at the US role in Nicaragua’s Social Unrest” (De basis leggen voor Opstand: Een nadere kijk op de rol van de VS in de sociale onrust in Nicaragua). Hij meldde dat NED tussen 2014 en 2017 54 projecten in Nicaragua had gefinancierd, ter bevordering van “een nieuwe generatie democratische jeugdleiders… die de democratie verdedigen”. Waddell besloot met te zeggen dat “ongeacht of de heer Ortega uit de macht wordt gezet, de betrokkenheid van de NED in Nicaragua de macht van transnationale financiering onthult om politieke uitkomsten in de 21e eeuw te beïnvloeden”. Het probleem is dat Nicaragua een stabiele democratisch verkozen regering heeft, maar dit feit wordt eenvoudigweg genegeerd door de VS omdat Nicaragua socialistische programma’s heeft, die strikte neoliberale privatisering afwijzen.

USAID’s en NED’s onderwijsprogramma’s aan universiteiten in Nicaragua, met name UCA en UPOLI, bereidden een netwerk van meer dan 2.000 jongeren voor (sommige schattingen gaan zelfs uit van 5.000) in cursussen zoals sociale mediavaardigheden voor “democratieverdediging”. Door de studenten computers, telefoons, enz. te geven, werden ze opgeleid om Facebook en Twitter te trollen met desinformatie. Door gebruik te maken van sociale-mediacampagnes waarbij de herkomst van de informatie onbekend en ongecontroleerd is, kunnen duizenden nepprofielen worden aangemaakt, Facebook-advertenties worden gesponsord, duizenden WhatsApp-berichten worden geproduceerd om feiten te verdraaien, en valse berichten worden verspreid.

Het DARPA SMISC-programma is in staat om overtuigende campagnestructuren te identificeren die de berichtgeving op sociale mediasites en in gemeenschappen beïnvloeden, en tegenberichten van tegenstanders te detecteren. Het gebruik van nepnieuws en valse berichtgeving op het internet, dat met de snelheid van het licht de besmettelijke cyberspace in wordt gelanceerd, creëert onmiddellijk geruchten, leugens en verkeerde informatie. Het is zeer moeilijk om vervolgens de leugens te corrigeren met bevestigde waarheid. De systematische destabilisatiestrategie manipuleert vaak met succes de publieke opinie.

Van 18-22 april 2018 heeft deze groep strijders van de sociale media onmiddellijk de publieke opinie gevormd en gecontroleerd door te “melden” dat de Nicaraguaanse politie protesterende studenten “afslachtte”, wat op zijn beurt bijdroeg tot gewelddadige protesten in heel Nicaragua. Op 18 april waren er een aantal studenten die protesteerden tegen veranderingen in de sociale zekerheidswetten (die nergens op sloegen aangezien de veranderingen allemaal in het voordeel van de arbeiders waren) die allemaal deel uitmaakten van het VS-plan en verschillende soorten “democratie”-training hadden gekregen. Sommigen van hen deden alsof ze Sandinistische jongeren waren (door hun T-shirts te dragen) en deden alsof ze de “demonstranten” pijn deden, die zelf deden alsof ze gewond waren door iets dat op bloed leek op hun hoofd of lichaam te smeren – het was allemaal onderdeel van een goed georchestreerd plan. Er waren nog anderen die provocerend stenen gooiden of op de politie schoten, en de politie verdedigde zichzelf. De eerste dag, 18 april, overtuigde de oppositie de natie ervan dat de politie een student had gedood, maar in werkelijkheid was er die dag niemand gedood. Maar het hele land werd overspoeld met nieuws over bloedbaden (die in feite niet plaatsvonden), wat de bevolking ophitste en mensen in de VS en Europa woedend maakte over de “repressieve” Nicaraguaanse politie. In feite werden de eerste drie mensen die de volgende dag, 19 april, werden vermoord, gedood door sluipschutters van de oppositie: een politieagent, een jonge Sandinista die hielp het kantoor van de burgemeester te bewaken tegen de oppositie in Tipitapa, en een voorbijganger.

Het was een geplande valstrik van de VS, medeplichtig met betaalde oppositieleiders in Nicaragua en betaald misdadigersgeweld. Met de “opstand” die tot eind juli duurde, waren de deelnemers zeer zeker van de overwinning op de Sandinistische regering, omdat ze hun verstoring “instructies volgden,” het verzamelen van enorme hoeveelheden Amerikaanse fondsen (Alleen USAID verstrekte 97,62 miljoen dollar van 2015 tot 2018; en de Fundacion Violeta Barrios de Chamorro die het belangrijkste kanaal is voor hulp aan oppositie media ontving 4,54 miljoen dollar in diezelfde jaren. (Zie: https://explorer.usaid.gov/cd/NICUSAID). Zij postten openlijk en dagelijks op verschillende sociale media sites hun moorden op en verbrandingen van Sandinisten in de straten; het in brand steken van een aantal Sandinistische huizen, scholen en kantoren; ontvoeringen en honderden folteringen van Sandinisten; allemaal bedoeld om de hele bevolking te terroriseren. Honderden wegversperringen, bemand door zwaar bewapende en met capuchons bewapende misdadigers, bevonden zich in geheel Nicaragua, waardoor vervoer zowel gevaarlijk als vrijwel onmogelijk werd. Van 8 juli tot 23 juli (“Caravana de la Paz”) heeft de politie met steun van de bevolking uiteindelijk alle wegversperringen met geweld verwijderd. Terwijl veel van de wegversperders op de politie schoten of weigerden zich over te geven op bevel van de politie, werden er tijdens dit opheffingsproces 9 politiemensen gedood.

Edgar Chamorro, lid van de prestigieuze Chamorro-familie, voormalig Jezuïtisch priester en gewoon hoogleraar aan de UCA (Universiteit van Midden-Amerika), was al vroeg lid van het directoraat van de belangrijkste Contra-strijdmacht in het begin van de jaren tachtig en fungeerde als hun belangrijkste woordvoerder voor de public relations. In 1987 was Edgar Chamorro de auteur van Packaging the Contras: A Case of CIA Disinformation. Hij schreef:

“In de excessen van het uitvinden van een kunstmatige strijdkracht, en in de behoefte om gebeurtenissen in scène te zetten en indrukken te creëren zonder rekening te houden met wezenlijke werkelijkheden, was er niet langer een onderscheid tussen werkelijkheid en fictie. Het beeld en de indruk waren belangrijker dan de inhoud….[L]eugens werden gebruikt om mensen en gebeurtenissen zo te manipuleren dat achter de leugens niets anders schuilging dan zelfillusie en zelfbedrog…. Er was sprake van een ontkenning van het morele onderscheid tussen goed en kwaad… en dat leidde tot een legitimatie van begrippen als een goede oorlog, een goede misdaad, een goede verkrachting, een goede leugen. Dit is hoe moord en marteling werden gerechtvaardigd, hoe de vernietiging van eigendom en de sabotage van een economie en het sociale weefsel van een natie werden verontschuldigd, dit alles in naam van patriottisme en anticommunisme”.

Dit is precies wat er gebeurde bij de staatsgreep van 2018, aangezien de deelnemers aan de staatsgreep de werkelijkheid volledig met fictie verborgen met behulp van sociale media, waardoor het morele onderscheid tussen goed en kwaad werd ontkend.

Een uitgelekte USAID memo in de zomer van 2020, onthulde up-to-date brutale Amerikaanse plannen genaamd “Responsive Assistance in Nicaragua” (RAIN) om de Nicaraguaanse regering omver te werpen door “het vernietigen van de openbare orde en andere gewelddadige acties”, dat “netwerkmonitoring om nepnieuws te creëren” zal omvatten. Meer dan 220 jaar geleden beschreven de Iroquois Indianen George Washington als de “Stadsvernietiger” (Iroquois: “Conotocarious”) nadat al hun dorpen op bevel van New York waren vernietigd. De VS hebben sindsdien naties en dorpen vernietigd in het kader van de “White Man’s Burden” (het beschaven van de wereld), gerechtvaardigd door “exceptionalisme”.

Dezelfde desinformatieprincipes worden vandaag toegepast met de bedoeling om de sociaal revolutionaire Sandinistische regering omver te werpen. Daarom kies ik ervoor om in het progressieve Nicaragua te leven, om alle leugens en desinformatie te documenteren die geproduceerd worden met de bedoeling om de ongelooflijke verwezenlijkingen van de Sandinistische regering teniet te doen.

Topfoto: Archieffoto

S. Brian Willson is een Vietnam oorlogsveteraan en opgeleid advocaat. Hij heeft een aantal landen bezocht om de gevolgen van het Amerikaanse beleid te onderzoeken. Hij schreef een psychohistorische memoires, Blood on the Tracks: The Life and Times of S. Brian Willson (PM Press, 2011), en schreef in 2018 Don’t Thank Me for my Service: My Viet Nam Awakening to the Long History of US Lies (Clarity Press). Hij is te zien in een documentaire uit 2016, Paying the Price for Peace: The Story of S. Brian Willson, and others in the Peace Movement, (Bo Boudart Productions).
Zijn web-essays: brianwillson.com. Hij is te bereiken op: postmaster@brianwillson.com. Hij is onderzoeksmedewerker van het Centrum voor Onderzoek van de Globalisering (CRG).

Voetnoten

[1] “Hoe de VS de verkiezingen van 1990 in Nicaragua kochten”: http://www.brianwillson.com/how-the-u-s-purchased-the-1990-nicaragua-elections/

[2] Nationaal Plan voor Menselijke Ontwikkeling van Nicaragua (PNDH), (2012), Plan Nacional de Desarrollo Humano Actualizado 2012-2016. Beschikbaar op http://www.pndh.gob.ni/

[3] “ZACHTE KLAP IN NICARAGUA WAS VAN TEVOREN VOORBEREID” https://bbackdoors.wordpress.com/2018/08/01/soft-blow-in-nicaragua-was-prepared-in-advance/

4] Merk op dat USAID beweert dat haar doel is “het belang van Amerika” te bevorderen, waarmee uiteraard de Verenigde Staten van Amerika worden bedoeld. De VS is slechts één van de 35 “Amerikaanse” landen met een totale bevolking van iets meer dan 1 miljard, verspreid over 16,4 miljoen vierkante mijl. De VS vormen met 331 miljoen mensen 31% van de “Amerikaanse” bevolking en wonen op 3,5 miljoen vierkante mijl, oftewel 21% van het “Amerikaanse” landoppervlak. De USAID eigent zich dus gewoonlijk het hele westelijk halfrond toe als haar domein.

[5] “Exposing the Founding Fathers and the US Constitution”: http://www.brianwillson.com/exposing-the-founding-fathers-and-the-us-constitution/

[6] P.W. Singer en Emerson T. Brooking, Like War: The Weaponization of Social Media(Boston: Houghton Mifflin Harcourt, 2018).

[7] “DARPA’s SMISC Program To Identify Misinformation or Deception Campaigns on Social Media and Conduct Its Own Propaganda Campaigns” (DARPA’s SMISC programma om misleidende of bedrieglijke campagnes op sociale media te identificeren en zijn eigen propaganda campagnes te voeren), https://idstch.com/home5/international-defence-security-and-technology/technology/ict/darpa-using-mind-control-techniques-manipulate-social-media/; “DARPA wants to simulate how social media spreads info like wildfire – DARPA SocialSim program develop high-fidelity computational simulation of online social behavior,” (DARPA wil simuleren hoe sociale media info verspreiden als wildvuur – DARPA SocialSim programma ontwikkelt high-fidelity computationele simulatie van online sociaal gedrag) https://www.networkworld.com/article/3158707/darpa-wants-to-simulate-how-social-media-spreads-info-like-wildfire.html.

[8] Leonard Doob, “Goebbels’ Principles of Propaganda,” Public Opinion Quarterly 14 (1950), 419-442, geciteerd in Dan D. Nimmo en Chevelle Newsome, Political Commentators in the United States in the 20th Century: A Bio-Critical Sourcebook (Westport, CT: Greenwood, 1997); Anthony Pratkanis en Eliot Aronson, Age of Propaganda: The Everyday Use and Abuse of Persuasion (Tijdperk van Propaganda: Het alledaagse gebruik en misbruik van overreding – New York: W.H. Freeman and Co., 1992), 8.

[9] Michael Zezima, Saving Private Power: The Hidden History of the ‘Good War’ (New York: Soft Skull Press, 2000), 4.

[10] Tragisch genoeg heeft dit lange patroon van het toebrengen van schade aan anderen en de Planeet Aarde om er zelf materieel beter van te worden, plaatsgevonden met weinig of geen kritische reflectie vanuit de heersende politieke, religieuze, economische of academische structuren. Daarom zijn we geneigd er niet over na te denken. Wanneer we geconfronteerd worden met de realiteit, hebben we een manier om die te ontkennen, en hebben we zo’n retorische dubbelzinnigheid ontwikkeld dat we misschien wel linguïstische zelfmoord hebben gepleegd op onze eigen Engelse taal. Onze obsessie met grenzeloos materialisme (en de enorme winsten die daaruit voortvloeien) vereist een voortdurende behoefte om meer en meer hulpbronnen te stelen. We moeten er dus zeker van zijn dat we de controle hebben over uitgestrekte gebieden in de wereld waar de hulpbronnen, markten en arbeidskrachten zich bevinden. In feite was de Koude Oorlog een dekmantel voor deze diepere strijd van de Haves tegen de Have-Nots (strijd van bezitters tegen zij die niets hebben). Elke echte lokale of regionale volksbeweging voor economische en politieke autonomie, lokale afhankelijkheid en rechtvaardigheid (de essentie van echte democratie) wordt een bedreiging voor de behoefte van de VS aan wereldwijde hegemonie. Deze vermeende bedreigingen moeten worden geëlimineerd om de continuïteit van de American Way Of Life (AWOL) te verzekeren. Zo is bijvoorbeeld het bestaan van Cuba als revolutionaire samenleving een “bedreiging” geweest sinds de volksrevolutie van 1959, omdat het een experiment is van een volksmaatschappij die niet onderhevig is aan de grillen en uitbuiting van een externe macht zoals de Verenigde Staten of Spanje. Natuurlijk zijn vele andere volksbewegingen in de afgelopen eeuw, vooral sinds de Tweede Wereldoorlog, meedogenloos gedwarsboomd omdat zij een soortgelijke “bedreiging” vormden.

Dit bericht is geschreven door brian, gepost op om 4:03 pm en gearchiveerd onder Brian’s Blog, The Most Dangerous of Rogue Nations: De Verenigde Staten, Uitdagen van traditioneel patriottisme, Nicara gua.http://www.brianwillson.com/goebbels-is-alive-in-nicaragua-relentless-us-conspiracy-against-nicaragua-by-using-fake-narratives-and-instituting-terror/ Bookmark the permalink. Volg alle reacties hier met de RSS feed voor dit bericht. Plaats een reactie of laat een trackback achter: Trackback URL.

Verwante berichten in dit Nederlandstalige openbaararchief