NAVO,Oekraïne,Rusland,VS |
7 februari 2023
Bron: Mike Whitney 
Unz.com (geblokkeerd in het westen), 
GlobalResearch 6 februari 2021 ~~~~.

Op 16 februari 2022, een volle week voordat Poetin gevechtstroepen naar Oekraïne stuurde, begon het Oekraïense leger met de zware bombardementen op het gebied (in Oost-Oekraïne) dat door voornamelijk etnische Russen wordt bezet. Ambtenaren van de waarnemersmissie van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) bevonden zich op dat moment in de buurt en hielden de beschietingen bij. De OVSE ontdekte dat het bombardement in de loop van de week dramatisch toenam tot een hoogtepunt op 19 februari, de dag waarop totaal 2.026 artilleriebeschietingen werden geregistreerd.
NB: het Oekraïense leger beschoot in feite civiele gebieden langs de bestandslijn die door andere Oekraïners werden bewoond.

Wij willen benadrukken dat de functionarissen van de OVSE in hun professionele hoedanigheid bewijs uit de eerste hand verzamelden van beschietingen in het gebied. Uit hun gegevens blijkt dat de Oekraïense strijdkrachten hun eigen bevolking bombardeerden en doodden. Dit is allemaal gedocumenteerd en niet in twijfel getrokken.

Dus de vraag die we ons allemaal moeten stellen is deze: Is het bombarderen en afslachten van de eigen bevolking een “oorlogsdaad”?

Wij denken van wel.

En als we gelijk hebben, dan moeten we logischerwijs aannemen dat de oorlog begon vóór de Russische invasie (die een volle week later begon).

We moeten ook aannemen dat de vermeende “ongeprovoceerde agressie” van Rusland helemaal niet ongeprovoceerd was, maar het gepaste humanitaire antwoord op het opzettelijk doden van burgers. Om te beweren dat de Russische invasie “niet uitgelokt” was, zouden we moeten zeggen dat het afvuren van meer dan 4000 artilleriegranaten op steden en buurten waar vrouwen en kinderen wonen, geen uitlokken is? Wie zal dat standpunt verdedigen?

Niemand, want het is absurd. Het doden van burgers in de Donbas was een duidelijke provocatie, een provocatie die bedoeld was om Rusland tot een oorlog aan te zetten. En – zoals we eerder zeiden – de OVSE had waarnemers ter plaatse die volledige documentatie verschaften van de beschietingen terwijl die plaatsvonden.

Dit is natuurlijk een grote breuk met het “officiële verhaal” waarin Rusland wordt aangewezen als de dader van de vijandelijkheden. Maar, zoals we hebben laten zien, is dat gewoon niet het geval. Het officiële verhaal klopt niet. Toch zal het u misschien niet verbazen dat de meeste reguliere media geen enkele aandacht besteedden aan het feitenonderzoek van de OVSE in Oost-Oekraïne. De enige uitzondering was Reuters dat op 18 februari een bewust ondoorzichtig verslag publiceerde onder de titel “Russia voices alarm over sharp increase of Donbass shelling”. Hier is een fragment:

De Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov heeft vrijdag zijn bezorgdheid geuit over een sterke toename van de beschietingen in Oost-Oekraïne en beschuldigde de speciale OVSE-waarnemingsmissie ervan te verdoezelen wat volgens hem Oekraïense schendingen van het vredesproces waren…..

Washington en zijn bondgenoten hebben de vrees geuit dat de opleving van het geweld in de Donbass deel zou kunnen uitmaken van een Russisch voorwendsel om Oekraïne binnen te vallen. De spanningen zijn al hoog opgelopen door de Russische militaire opbouw in het noorden, oosten en zuiden van Oekraïne.

“We zijn zeer bezorgd over de berichten van de afgelopen dagen – gisteren en eergisteren was er een sterke toename van beschietingen met wapens die verboden zijn volgens de Minsk-akkoorden,” zei Lavrov, verwijzend naar vredesakkoorden die een einde moeten maken aan het conflict. “Tot nu toe zien we dat de speciale waarnemingsmissie haar best doet om alle vragen die wijzen op de schuld van de Oekraïense strijdkrachten glad te strijken,” zei hij tegen een persconferentie.

Het Oekraïense leger ontkende vrijdag het vredesproces van Minsk te schenden en beschuldigde Moskou ervan een informatieoorlog te voeren door te beweren dat Kiev burgers beschoot, beschuldigingen die volgens het leger leugens waren en bedoeld om het land te provoceren.” (Rusland slaat alarm over sterke toename beschietingen Donbass, Reuters)

Let op de slimme manier waarop Reuters zijn berichtgeving inkadert, zodat de beweringen van het Oekraïense leger even geloofwaardig zijn als die van de Russische minister van Buitenlandse Zaken. Wat Reuters verzuimt te vermelden is dat het rapport van de OVSE Lavrov’s versie van de gebeurtenissen verifieert en de beweringen van de Oekraïners weerlegt. Het is de taak van een journalist om onderscheid te maken tussen feit en fictie, maar opnieuw zien we hoe agenda-gestuurd nieuws niet bedoeld is om te informeren, maar om te misleiden.

Quote: Larry C. Johnson, A Son of a New Revolution

Het punt dat we proberen te maken is eenvoudig: De oorlog in Oekraïne is niet begonnen door een tirannieke Russische leider (Poetin) die het Sovjetrijk opnieuw wil opbouwen. Dat verhaal is een bedrog dat in elkaar is geflanst door neocon spindoctors om publieke steun op te bouwen voor een oorlog met Rusland. De feiten die ik hier presenteer kunnen worden geïdentificeerd op een kaart waar de feitelijke explosies plaatsvonden en werden vervolgens geregistreerd door ambtenaren wier taak het was om juist dat te doen. Zie je het verschil tussen de twee? In het ene geval berust het verhaal op speculatie, gissingen en psychologisch gebrabbel; in het andere geval is het verhaal gekoppeld aan feitelijke gebeurtenissen die ter plaatse plaatsvonden en werden gecatalogiseerd door getrainde professionals in het veld. In welke versie van de gebeurtenissen heeft u meer vertrouwen?

Conclusie: Rusland is de oorlog in Oekraïne niet begonnen. Dat is een nepverhaal. De verantwoordelijkheid ligt bij het Oekraïense leger en hun leiders in Kiev.

En hier is nog iets dat in de selectieve berichtgeving van de media meestal buiten beschouwing wordt gelaten. Voordat Poetin zijn tanks de grens over stuurde naar Oekraïne, beriep hij zich op artikel 51 van de Verenigde Naties, dat een wettelijke rechtvaardiging biedt voor militair ingrijpen. Natuurlijk hebben de Verenigde Staten dit vaak gedaan om hun talrijke militaire interventies te legitimeren. Maar in dit geval kun je zien waar de zogenaamde Responsibility To Protect (R2P) eigenlijk gerechtvaardigd zou kunnen zijn, want volgens de meeste schattingen heeft het Oekraïense leger meer dan 14.000 etnische Russen gedood sinds de door de VS gesteunde staatsgreep acht jaar geleden. Als er ooit een situatie was waarin een defensieve militaire operatie kon worden gerechtvaardigd, dan was dit het wel. Maar dat verklaart nog steeds niet volledig waarom Poetin artikel 51 van de VN inriep. Daarvoor wenden we ons tot voormalig wapeninspecteur Scott Ritter, die het als volgt uitlegde:

“De Russische president Vladimir Poetin, die zich op artikel 51 beriep, gaf opdracht tot wat hij noemde een “speciale militaire operatie” …..

Krachtens artikel 51 kan er geen twijfel bestaan over de legitimiteit van de bewering van Rusland dat de Russischtalige bevolking van de Donbass acht jaar lang het slachtoffer is geweest van een wreed bombardement, waarbij duizenden mensen zijn omgekomen…. Bovendien beweert Rusland over schriftelijk bewijs te beschikken dat het Oekraïense leger voorbereidingen trof voor een massale militaire invasie in de Donbass, die door de door Rusland geleide “speciale militaire operatie” werd voorkomen. [Uit cijfers van de OVSE blijkt een toename van beschietingen van het gebied door de regering in de dagen voordat Rusland binnenviel].

..Het komt erop neer dat Rusland een aanspraak heeft gemaakt op de toepassing van artikel 51 op grond van de doctrine van anticiperende collectieve zelfverdediging, oorspronkelijk bedacht door de VS en de NAVO.

Hoewel het in de mode kan zijn voor mensen, organisaties en regeringen in het Westen om de voorspelbare conclusie te omarmen dat de militaire interventie van Rusland een moedwillige schending is van het Handvest van de Verenigde Naties en, als zodanig, een illegale aanvalsoorlog vormt, is de ongemakkelijke waarheid dat van alle beweringen over de rechtmatigheid van pre-emption onder artikel 51 van het Handvest van de Verenigde Naties, de rechtvaardiging van Ruslands invasie van Oekraïne op stevige juridische grond staat.” (“Russia, Ukraine & the Law of War: Crime of Aggression“, Consortium News)

Hier is wat meer achtergrondinformatie uit een artikel van buitenlandpolitiek analist Danial Kovalik:

“Men moet deze discussie beginnen met het accepteren van het feit dat er al een oorlog gaande was in Oekraïne gedurende de acht jaar voorafgaand aan de Russische militaire inval in februari 2022. En, deze oorlog door de regering in Kiev … eiste het leven van ongeveer 14.000 mensen, velen van hen kinderen, en ontheemde ongeveer 1,5 miljoen meer … De regering in Kiev, en vooral haar neonazistische bataljons, voerden aanvallen uit tegen deze volkeren … juist vanwege hun etniciteit. ..

Hoewel het VN-Handvest unilaterale oorlogshandelingen verbiedt, bepaalt het in artikel 51 ook dat “niets in dit Handvest afbreuk doet aan het inherente recht van individuele of collectieve zelfverdediging …” En dit recht op zelfverdediging is zo uitgelegd dat landen niet alleen op daadwerkelijke gewapende aanvallen mogen reageren, maar ook op de dreiging van een dreigende aanval.

In het licht van het bovenstaande ben ik van mening dat Rusland het recht had uit zelfverdediging te handelen door in te grijpen in Oekraïne, dat een proxy was geworden van de VS en de NAVO voor een aanval – niet alleen op Russische etnische groepen in Oekraïne – maar ook op Rusland zelf.” (“Waarom de interventie van Rusland in Oekraïne volgens het internationaal recht legaal is“, RT)

Heeft iemand in de westerse media melding gemaakt van het feit dat Poetin artikel 51 van de VN inriep voordat hij de speciale militaire operatie lanceerde?

Nee, dat hebben ze niet, want dat zou een erkenning zijn dat Poetins militaire operatie in overeenstemming is met het internationaal recht. In plaats daarvan blijven de media de fictie verspreiden dat “Hitler-Poetin probeert het Sovjetrijk te herbouwen”, een bewering waarvoor geen enkel bewijs bestaat. Let wel, Poetins operatie behelst niet het omverwerpen van een buitenlandse regering om een door Moskou gesteunde stroman te installeren, of het bewapenen en trainen van een buitenlands leger dat als proxies zal worden gebruikt om een geopolitieke rivaal te bestrijden, of het volstoppen van een land met ultramodern wapentuig om zijn eigen beperkte strategische doelstellingen te bereiken, of het plegen van terroristische daden van industriële sabotage (Nord-Stream 2) om de economische integratie van Azië en Europa te verhinderen. Nee, Poetin heeft geen van deze dingen gedaan. Maar Washington wel, want Washington wordt niet beperkt door het internationale recht. In de ogen van Washington is het internationaal recht slechts een ongemak dat wordt weggewuifd wanneer unilaterale actie nodig is. Maar Poetin is lang niet zo arrogant in dit soort zaken, in feite houdt hij zich al heel lang aan de regels omdat hij gelooft dat de regels bijdragen aan ieders veiligheid. En hij heeft gelijk, dat doen ze.

En daarom beriep hij zich op artikel 51 voordat hij de troepen stuurde om de mensen in de Donbas te helpen. Hij vond dat hij een morele verplichting had om hen te helpen, maar wilde dat zijn acties in overeenstemming waren met het internationaal recht. Wij denken dat hij beide heeft bereikt.

De Amerikaanse imperiale planner George Kennan, een architect van de eerste koude oorlog, schreef in 1948: “Wij hebben ongeveer 50% van de rijkdom van de wereld, maar slechts 6,3% van de bevolking.” “Onze echte taak” is “deze positie van ongelijkheid te handhaven.” @BenjaminNorton

Hier is iets anders dat je nooit zult zien in de westerse media. U zult nooit de werkelijke tekst zien van Poetins veiligheidseisen die twee maanden voor het uitbreken van de oorlog werden gesteld. En de reden dat je ze niet te zien krijgt, is omdat zijn eisen legitiem, redelijk en noodzakelijk waren. Alles wat Poetin wilde was de basisgarantie dat de NAVO niet van plan was haar bases, legers en raketlocaties aan de grens van Rusland te plaatsen. Met andere woorden, hij deed hetzelfde wat alle verantwoordelijke leiders doen om de veiligheid van hun eigen volk te verdedigen.

Hier volgen enkele kritische passages uit de tekst van Poetins voorstel aan de VS en de NAVO:

Artikel 1

De partijen werken samen op basis van de beginselen van ondeelbare, gelijke en onaantastbare veiligheid en daartoe

ondernemen zij geen acties en nemen zij niet deel aan of steunen zij geen activiteiten die de veiligheid van de andere partij aantasten;

voeren de partijen individueel of in het kader van een internationale organisatie, militaire alliantie of coalitie geen veiligheidsmaatregelen uit die de fundamentele veiligheidsbelangen van de andere partij kunnen ondermijnen.

Artikel 3

De partijen maken geen gebruik van het grondgebied van andere staten met het oog op het voorbereiden of uitvoeren van een gewapende aanval op de andere partij of van andere acties die de kernbelangen van de veiligheid van de andere partij raken.

Artikel 4

De Verenigde Staten van Amerika verbinden zich ertoe verdere uitbreiding van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie naar het oosten te voorkomen en de staten van de voormalige Unie van Socialistische Sovjetrepublieken de toetreding tot het bondgenootschap te ontzeggen.

De Verenigde Staten van Amerika zullen geen militaire bases vestigen op het grondgebied van de Staten van de voormalige Unie van Socialistische Sovjetrepublieken die geen lid zijn van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie, hun infrastructuur niet gebruiken voor militaire activiteiten en geen bilaterale militaire samenwerking met hen ontwikkelen.

Artikel 5

De partijen zien af van het inzetten van hun strijdkrachten en bewapening, ook in het kader van internationale organisaties, militaire allianties of coalities, in gebieden waar dit door de andere partij als een bedreiging voor haar nationale veiligheid zou kunnen worden gezien, met uitzondering van een dergelijke inzet op het nationale grondgebied van de partijen.

De partijen zien af van het vliegen met zware bommenwerpers die zijn uitgerust voor nucleaire of niet-nucleaire bewapening of van het inzetten van oppervlakteschepen van welk type ook, ook in het kader van internationale organisaties, militaire allianties of coalities, in de gebieden buiten het nationale luchtruim respectievelijk de nationale territoriale wateren, van waaruit zij doelen op het grondgebied van de andere partij kunnen aanvallen.

De partijen voeren een dialoog en werken samen om de mechanismen ter voorkoming van gevaarlijke militaire activiteiten op en boven de volle zee te verbeteren, onder meer door afspraken te maken over de maximale naderingsafstand tussen oorlogsschepen en luchtvaartuigen.

Artikel 6

De partijen verbinden zich ertoe buiten hun nationale grondgebieden en in de gebieden van hun nationale grondgebieden geen raketten met grondlancering voor de middellange en de korte afstand in te zetten van waaruit deze wapens doelen op het nationale grondgebied van de andere partij kunnen aanvallen.

Artikel 7

De partijen zien af van de plaatsing van kernwapens buiten hun nationale grondgebied en brengen dergelijke wapens die bij de inwerkingtreding van het Verdrag reeds buiten hun nationale grondgebied zijn geplaatst, terug naar hun nationale grondgebied. De partijen verwijderen alle bestaande infrastructuur voor de plaatsing van kernwapens buiten hun nationale grondgebied.

De partijen leiden geen militair en burgerpersoneel van niet-nucleaire landen op om kernwapens te gebruiken. De partijen houden geen oefeningen of trainingen voor generieke strijdkrachten die scenario’s bevatten waarin het gebruik van kernwapens voorkomt.” (“To Make Sense of War”, Israel Shamir, Unz Review)

Je hoeft geen genie te zijn om erachter te komen waar Poetin zich zorgen over maakte. Hij was bezorgd over de uitbreiding van de NAVO en, in het bijzonder, de opkomst van een vijandige militaire alliantie gesteund door in Washington opgeleide nazi’s die grondgebied op zijn westelijke flank bezetten. Was dat onredelijk van hem? Had hij deze door de VS gesteunde Russofoben moeten omhelzen en hen moeten toestaan hun raketten aan zijn grens te plaatsen? Zou dat verstandig zijn geweest?

Dus, wat kunnen we afleiden uit Poetins lijst van eisen?

Ten eerste kunnen we afleiden dat hij niet probeert het Sovjetrijk te reconstrueren, zoals de MSM onophoudelijk volhoudt. De lijst is uitsluitend gericht op veiligheidseisen, niets anders.

Ten tweede bewijst het dat de oorlog gemakkelijk voorkomen had kunnen worden als Zelensky gewoon de status quo had gehandhaafd en formeel had aangekondigd dat Oekraïne neutraal zou blijven. In feite stemde Zelensky in maart in onderhandelingen met Moskou in met neutraliteit, maar Washington verhinderde dat de Oekraïense president de deal doorzette, wat betekent dat de regering Biden grotendeels verantwoordelijk is voor het voortdurende conflict. (RT publiceerde vandaag een artikel waarin duidelijk wordt gesteld dat er in maart een akkoord was bereikt tussen Rusland en Oekraïne, maar dat dit akkoord opzettelijk door de VS en het VK in de kiem werd gesmoord. Washington wilde een oorlog).

Ten derde toont het aan dat Poetin een redelijke leider is wiens eisen gretig hadden moeten worden aanvaard. Was het onredelijk van Poetin om te vragen dat “de partijen afzien van het inzetten van hun strijdkrachten en … militaire allianties … in gebieden waar een dergelijke inzet door de andere partij kan worden gezien als een bedreiging voor haar nationale veiligheid”? Was het onredelijk dat hij vroeg dat “de partijen alle bestaande infrastructuur voor het inzetten van kernwapens buiten hun nationale grondgebied opheffen”?

Waar zijn precies de “onredelijke eisen” die Poetin zou hebben gesteld?

Die zijn er niet. Poetin stelde geen eisen die de VS niet zouden hebben gesteld als ‘de schoen aan de andere voet zat’.

Ten vierde bewijst het dat de oorlog geen strijd is voor Oekraïense bevrijding of democratie. Dat is onzin. Het is een oorlog die tot doel heeft Rusland te “verzwakken” en uiteindelijk Poetin uit de macht te zetten. Dat zijn de hoofddoelen. Dat betekent dat de Oekraïense soldaten niet sterven voor hun land, maar voor een droom van de elite om de NAVO uit te breiden, Rusland te verpletteren, China te omsingelen en de hegemonie van de VS nog een eeuw te verlengen. Oekraïne is slechts het slagveld waarop de strijd tussen de grote machten wordt uitgevochten.

We proberen in dit artikel een aantal punten te maken:

  1. Wie is de oorlog begonnen?
    Antwoord: Oekraïne is de oorlog begonnen.
  2. Was de Russische invasie een schending van het internationaal recht?
    Antwoord: Nee, de Russische inval zou moeten worden gerechtvaardigd op grond van artikel 51 van de Verenigde Naties.
  3. Had de oorlog voorkomen kunnen worden als Oekraïne zich neutraal had verklaard en aan de redelijke eisen van Poetin had voldaan?
    Antwoord: Ja, de oorlog had vermeden kunnen worden.
  4. Het laatste punt betreft het Verdrag van Minsk en hoe de oneerlijkheid van de westerse leiders de definitieve regeling in Oekraïne zal beïnvloeden. Ik ben ervan overtuigd dat noch Washington noch de NAVO-bondgenoten enig idee hebben hoe ernstig de internationale betrekkingen zijn gedecimeerd door het verraad van Minsk. In een wereld waar juridisch bindende overeenkomsten gemakkelijk terzijde kunnen worden geschoven in naam van het politieke opportunisme, is de enige manier om geschillen op te lossen brute kracht. Heeft iemand in Duitsland, Frankrijk of Washington hierover nagedacht voordat ze handelden? (Maar eerst wat achtergrondinformatie over Minsk).

Het doel van het Minsk-akkoord was een einde te maken aan de gevechten tussen het Oekraïense leger en etnische Russen in de Donbas-regio van Oekraïne. Het was de verantwoordelijkheid van de vier deelnemers aan het verdrag – Duitsland, Frankrijk, Rusland en Oekraïne – om ervoor te zorgen dat beide partijen zich aan de voorwaarden van het akkoord hielden. Maar in december zei de voormalige Duitse bondskanselier Angela Merkel in een interview met een Duits tijdschrift, dat het nooit de bedoeling is geweest de overeenkomst uit te voeren, maar dat het plan was de tijd te gebruiken om Oekraïne sterker te maken om zich voor te bereiden op een oorlog met Rusland. Het is dus duidelijk dat de Verenigde Staten vanaf het begin van plan waren een oorlog met Rusland uit te lokken.

Op 5 september 2014 ondertekenden Duitsland, Frankrijk, Oekraïne en Rusland allemaal Minsk, maar het verdrag mislukte en de gevechten werden hervat.

Op 12 februari 2015 werd Minsk 2 ondertekend, maar ook dat mislukte.

Bekijk dit korte segment op You Tube van Amit Sengupta die een kort overzicht geeft van Minsk en de implicaties ervan: (Ik heb het stuk zelf uitgetypt en eventuele fouten zijn van mij).

(11:40 minuut) “In 2015 werden Duitsland en Frankrijk geacht een neutrale rol te spelen.Ze werden geacht Oekraïne en Rusland de regels te laten volgen. Maar dat deden ze niet, en de reden dat ze dat niet deden is wat Angela Merkel onthulde in haar interview op 7 december. Merkel zei: “Het Minsk-akkoord van 2014 was een poging om Oekraïne tijd te geven. Het gaf ook tijd om sterker te worden, zoals vandaag te zien is. Het Oekraïne van 2014 en 2015 is niet het moderne Oekraïne.” Eigenlijk hebben alle drie de partners van het Minsk-akkoord gelogen en Rusland verraden. Zelfs Poetin zei: “Op een dag zal Rusland een overeenkomst met Oekraïne moeten sluiten, maar Duitsland en Frankrijk hebben Rusland verraden en helpen Oekraïne nu met wapens.”… Het is een schande dat westerse politieke leiders onderhandelingen aangaan die ze niet van plan zijn na te komen of af te dwingen…(De Oekraïense president Petro Porosjenko heeft hetzelfde toegegeven als Merkel en Hollande)….Nu heeft zelfs Poetin erkend dat het een vergissing was om in te stemmen met de Minsk-akkoorden. Hij zei zelfs dat het Donbas probleem destijds met wapengeweld had moeten worden opgelost. (2015) Rusland wachtte 8 jaar om de onafhankelijkheid van Donbas te erkennen, en lanceerde vervolgens dit jaar een grootschalige aanval. Maar toen was Poetin in de veronderstelling dat de akkoorden van Minsk – gegarandeerd door Duitsland en Frankrijk en unaniem onderschreven door de VN-Veiligheidsraad inclusief de Verenigde Staten – de crisis zouden oplossen en de Donbas autonomie zouden geven terwijl ze deel zouden blijven uitmaken van Oekraïne. Duitsland en Frankrijk zouden ervoor zorgen dat de Minsk-akkoorden van 2015 tot 2022 werden uitgevoerd. Het collectieve westen heeft altijd geweten dat oorlog de enige oplossing was. Ze hebben nooit vrede gewild, ze speelden gewoon mee in naam van het Minsk akkoord.us, je ziet het, het is een diplomatieke “overwinning” voor het westen……

Frankrijk en Duitsland kalmeerden Rusland met het Minsk akkoord en gaven valse hoop op een vreedzame oplossing. Maar in werkelijkheid kochten ze tijd voor Oekraïne om zijn leger op te bouwen. Er was nooit een diplomatieke oplossing; het collectieve westen – waaronder de Verenigde Staten, de NAVO, de Europese Unie en de G-7 – heeft Rusland wijsgemaakt dat er een diplomatieke oplossing was voor het Donbas-conflict (maar) in plaats daarvan bereidden ze Oekraïne voor op een volwaardige oorlog tegen Rusland. Dus, hoe dan ook, deze oorlog moest er komen. Er was nooit een diplomatieke oplossing…. Dit is wat Angela Merkel wilde overbrengen: “De Koude Oorlog is nooit afgelopen”. Zij was de Duitse bondskanselier toen in 2014 de staatsgreep in Oekraïne plaatsvond en de Minsk-akkoorden werden ondertekend. Daarom heeft haar bijdrage aan dit dubbelzinnige spel samen met Duitsland, Frankrijk, Oekraïne en de VS- tot deze oorlog geleid. En dat weet ze heel goed. Maar hoe dan ook, het zal niet goed aflopen voor Duitsland en Frankrijk, wier economieën zwaar getroffen zijn. Oekraïne is volledig verwoest. Het is het Afghanistan van Europa geworden. Het zijn de westerse politieke leiders die schuldig zijn aan de slachting van Oekraïne. Sinds 2014 voert de Oekraïense regering wrede militaire aanvallen uit op Russisch sprekende Oekraïense burgers in de Donbas-regio. Duizenden Russisch sprekende burgers zijn gedood. Rusland had het gebied in 2014 samen met de Krim moeten terugnemen. Maar toen liep Rusland in de val van het Minsk-akkoord van de westerse landen. … Niet Rusland is deze oorlog begonnen, maar de Verenigde Staten. Oekraïne is slechts een pion die wordt gesteund door de VS en de andere Europese regeringen. En het is jammer dat de Oekraïense regering de belangen van de Verenigde Staten dient en niet die van het Oekraïense volk.” (“Angela Merkels onthulling over Minsk-akkoorden | Rusland-Oekraïne-oorlog”, Amit Sengupta, You Tube)

Video va. 11.40

Het belang van het verraad van Minsk en de impact ervan op de definitieve regeling in Oekraïne kan niet genoeg worden benadrukt. Als het vertrouwen weg is, kunnen naties hun veiligheid alleen garanderen met brute kracht. Dat betekent dat Rusland zijn buitengebied zo ver moet uitbreiden als nodig is om buiten het schootsveld van de vijand te blijven. (Poetin, Lavrov en Medvedev hebben al aangegeven dat ze precies dat van plan zijn). Ten tweede moet dit nieuwe veiligheidsgebied permanent worden versterkt met gevechtstroepen en dodelijke wapens die op scherp staan. Als verdragen instrumenten worden voor politiek opportunisme, dan moeten landen een permanente staat van oorlog accepteren.

Dit is de wereld die Merkel, Hollande, Porosjenko en de VS hebben gecreëerd door ervoor te kiezen “de hoeksteen van de internationale betrekkingen” (verdragen) te gebruiken om hun eigen enge oorlogszuchtige doelstellingen te bevorderen.

We vragen ons af of iemand in Washington zich realiseert wat ze hebben gedaan?

Topfoto: Russische President Vladimir Poetin | Archieffoto

Michael Whitney is een gerenommeerd geopolitiek en sociaal analist uit de staat Washington. Hij begon zijn carrière als onafhankelijk burgerjournalist in 2002 met een engagement voor eerlijke journalistiek, sociale rechtvaardigheid en wereldvrede.

Gerelateerd (berichten in dit archief):