Oekraïne,Rusland,VS |
26 augustus 2022

Bron: MoonofAlabama 24 augustus 2022 ~~~

Nu de oorlog in Oekraïne bijna een half jaar duurt, produceren veel media hun conclusies over het begin van de oorlog. Maar bij nadere beschouwing gaat het om oppervlakkige beschrijvingen van wat men aanneemt dat de plannen van Rusland aan het begin van de oorlog waren en hoe die veronderstelde plannen passen bij de veronderstelde werkelijkheid.

De Washington Post heeft een lang ‘exclusief’ stuk met als kop:

Strijd om Kiev: Oekraïense moed, Russische blunders redden samen de hoofdstad

Het beschrijft eerst het onmiddellijke begin van de oorlog en stelt dan een valse veronderstelling:

De vraag waar iedereen op dat moment voor stond, zei [de Oekraïense minister van Binnenlandse Zaken Denis] Monastyrsky, was: “Hoe ver kan de vijand gaan met die enorme vuist?”

Als de Russen de zetel van de macht in Oekraïne zouden kunnen grijpen, of er op zijn minst voor zouden kunnen zorgen dat de regering in paniek zou vluchten, zou de verdediging van het land snel uit elkaar vallen. Moskou zou een marionettenregering kunnen installeren.

Dat was het plan van het Kremlin.

Ik weet niet waarom de auteurs denken dat ze weten wat het plan van het Kremlin was. Ik ben er zeker van dat het beschrevene niet is wat Rusland van plan was na te streven.

Een stuk in Newsweek doet soortgelijke beweringen:

How Putin Botched the Ukraine War and Put Russia’s Military Might at Risk

De Oekraïense verdedigers zijn inderdaad vastberaden geweest, terwijl de Russische troepen te kampen hadden met slechte slagveldleiders, inferieure wapens en een onwerkbare bevoorradingsketen. Ze zijn ook gehinderd door Poetin zelf. Hij heeft de situatie in de wereld verkeerd ingeschat en persoonlijk opdracht gegeven tot een rampzalige invasie, met als doel de regering in Kiev omver te werpen. Hij leidde een mislukte poging om Donbas in te nemen, waardoor de Russische strijdkrachten uitgeput raakten.
…
“Poetin denkt, net als elke andere dictator die we in de moderne tijd hebben gekend, dat hij het beter weet, meer dan zijn eigen leger en meer dan alle deskundigen,” vertelt een hoge inlichtingenfunctionaris die zich met Rusland bezighoudt (en anonimiteit heeft gevraagd om openhartig te kunnen spreken) aan Newsweek.
…
De invasie van februari was bedoeld om Volodymyr Zelensky ten val te brengen en het hele land over te nemen, en Rusland zette tienduizenden troepen in Wit-Rusland in het noorden van Oekraïne in, waarmee het een bedreiging vormde voor Kiev.

Gezien het overweldigende numerieke overwicht van Rusland verwachtte Poetin dat de regering in Kiev in niet meer dan 72 uur zou vallen.

Er is geen bewijs dat deze beweringen waar zijn.

Aan het begin van het jaar stond Rusland voor een probleem. Eerst en vooal moest het de toelating van Oekraïne tot de NAVO verhinderen. Onderhandelingen met de VS waren op niets uitgelopen. In de onmiddellijke situatie moest Rusland ook een dreigende Oekraïense aanval op de Donbas-republieken voorkomen.

Er waren verschillende mogelijke manieren om dat te bereiken, elk met een eigen tijdschema en prijs.

Aan het begin van de oorlog maakte Poetin een opmerking aan het adres van de Oekraïense militairen om op te geven, de nodige concessies te doen en de burgerregering af te zetten als die het niet met hen eens was. Maar tijdens de eerste oorlogsdagen werd het onmiddellijk duidelijk dat de Oekraïense legerleiding dat niet wilde of niet durfde. Deze militaire staatsgreep zou voor zowel Rusland als Oekraïne de goedkoopste oplossing zijn geweest.

Een tweede optie was de Oekraïense regering onder druk te zetten om in te stemmen met de Russische voorwaarden om de oorlog te beëindigen. Het Oekraïense leger uit de Donbas te verwijderen, de Krim als deel van Rusland te aanvaarden en alle associatieplannen met de NAVO af te wijzen.

De verplaatsing van Russische troepen naar de omgeving van Kiev was bedoeld om dat te bereiken. Dat doel werd bijna bereikt tijdens besprekingen die eind maart in Turkije werden gehouden. Zodra de Oekraïne leek in te stemmen met de voorwaarden van het Kremlin, en met een mogelijke top, gaf Rusland zijn troepen opdracht zich terug te trekken uit de stad.

Op 29 maart vatte France24 zijn dagelijkse reportageverzameling samen met dit:

Oekraïne stelde voor een neutrale status aan te nemen en een 15-jarige overlegperiode over de toekomst van de door Rusland bezette Krim, zolang een volledig staakt-het-vuren met de Russische strijdkrachten wordt overeengekomen, zeiden onderhandelaars bij de afsluiting van vredesbesprekingen in Istanbul op dinsdag. Ondanks Russische beloften om de militaire operaties in de buurt van Kiev en Tsjernigiv “radicaal” te verminderen, drongen westerse functionarissen aan op voorzichtigheid.

De hoop van het Kremlin op een snelle beëindiging van het conflict werd teleurgesteld toen Zelenski enkele dagen later plotseling alle concessies die zijn onderhandelaars in Istanbul hadden gedaan, weerlegde.

Dit volgde op een telefoongesprek tussen de Britse premier Boris Johnson en Zelenski op 2 april en op het bezoek van Johnson aan Kiev op 9 april.

Een verslag in de Oekraïense Pravda beschrijft wat er gebeurde (machine vertaling):

Na de aankomst van de Britse premier Boris Johnson in Kiev is een mogelijke ontmoeting tussen de Oekraïense president Vladimir Zelenski en de Russische president Vladimir Poetin minder waarschijnlijk geworden.
…
[T]twee dingen gebeurden, waarna een lid van de Oekraïense delegatie, Mikhail Podolyak, openlijk moest toegeven dat de ontmoeting van de presidenten “van de baan” was.

Het eerste is het verspreiden van verhalen over wreedheden, verkrachtingen, moorden, massamoorden, berovingen, willekeurige bombardementen, honderden en duizenden andere oorlogsmisdaden, begaan door Russische troepen in de tijdelijk bezette Oekraïense gebieden…

Het tweede obstakel voor overeenkomsten met de Russen is op 9 april in Kiev aangekomen.”

Details: Volgens UP-bronnen in de kring van Zelensky bracht de Britse premier Boris Johnson, die vrijwel zonder waarschuwing in de hoofdstad verscheen, twee eenvoudige boodschappen mee.

De eerste is dat Poetin een oorlogsmisdadiger zou zijn, die moet worden uitgeknepen; er moet niet met hem worden onderhandeld.

En ten tweede dat Oekraïne niet bereid is om met hem akkoorden over garanties te ondertekenen.

Dit standpunt van Johnson getuigde: het collectieve Westen, dat Zelenski in februari nog aanbood zich over te geven en weg te lopen, vond nu dat Poetin helemaal niet zo almachtig was als hij zich voordeed, en dat er juist nu een kans was om hem te vermorzelen.

Drie dagen nadat Johnson naar het Verenigd Koninkrijk was vertrokken, maakte Poetin publiekelijk bekend dat de besprekingen met Oekraïne “in een impasse zijn geraakt”.

Het ‘westen’, in de vorm van Joe Biden’s boodschapper Boris Johnson, vertelde Zelensky – eerst in een telefoongesprek en daarna persoonlijk – dat hij er alleen voor zou staan als hij een staakt-het-vuren-overeenkomst zou ondertekenen waarin enige concessies aan Rusland zouden worden gedaan.

Het initiatief van Rusland om snel concessies te doen, en zijn motief om troepen rond Kiev te houden, was mislukt omdat het “westen” er niet mee akkoord ging. Het wilde een lange oorlog om Rusland ten val te brengen.

Zelenski aanvaardde de “westerse” druk voor een oorlog “tot de laatste Oekraïner” en beëindigde de onderhandelingen door nieuwe eisen te stellen die Rusland nooit zou kunnen aanvaarden.

Sindsdien verwijderde Rusland zijn troepen uit de omgeving van de grote steden Kiev, Chernihiv, Sumy en Karkiv. Dit om de Oekraïense troepen weg te houden van de burgers in de steden, om te voorkomen dat zij bloot gesteld werden aan de massale artillerie-aanvallen die de Russen langs de frontlijn gebruiken.

Daar worden de troepen “gedemilitariseerd” en “gedenazificeerd”, precies zoals Poetin had bevolen.

Wie zegt dat Rusland “te traag” is en “geen vooruitgang boekt” langs de frontlijn, begrijpt deze situatie niet. Rusland sleept de Oekraïense troepen doelbewust naar de landelijke frontlijn om ze daar te vernietigen zonder massale burgerslachtoffers te maken:

Het Russische leger vertraagt bewust zijn opmars in de speciale militaire operatie in Oekraïne om het aantal burgerslachtoffers te beperken, zei de Russische minister van Defensie Sergej Sjoigoe woensdag op een bijeenkomst van defensiechefs van lidstaten van de Shanghai Cooperation Organization (SCO).

“We houden ons strikt aan het humanitair recht tijdens de speciale operatie. Aanvallen worden uitgevoerd met uiterst precieze wapens op de militaire infrastructuurfaciliteiten van de Oekraïense strijdkrachten, waaronder commandoposten, vliegvelden, depots, versterkte gebieden en locaties van de defensie-industrie. Tegelijkertijd wordt alles in het werk gesteld om burgerslachtoffers te voorkomen. Het vertraagt zeker de opmars, maar we doen het bewust”, aldus Shoigu.

Als het volgende document echt origineel is lijkt deze aanpak behoorlijk succesvol te zijn.

groter

Tot 1 juli, volgens het document, waren de verliezen van het Oekraïense leger:

  • 76.640 doden
  • 42.704 gewonden of granaatscherven
  • 7.244 gevangen genomen
  • 2.816 vermisten
  • 1.610 niet-gevechtsslachtoffers (zelfmoorden?)

De totale aantallen lijken me realistisch. Het aantal doden is hoger dan mijn schatting, maar het aantal gewonden lijkt laag in verhouding tot het aantal doden.

Daar kunnen verschillende redenen voor zijn. De evacuatie van gewonden uit stellingen die onder artillerievuur liggen is uiterst moeilijk en de Oekraïense militaire medische dienst is niet bepaald acuraat. Er zijn geen helikopter-evacuaties en geen rupsvoertuigen die de gewonden kunnen afvoeren.

Veel gewonden zullen daardoor het “gouden uur” missen en gewoon sterven voordat zij onder effectieve medische verzorging kunnen worden gebracht. We kunnen er ook van uitgaan dat de Oekraïense staf alleen de zwaargewonden telt en dat mensen die worden opgelapt en teruggestuurd naar de frontlinie hier waarschijnlijk niet toe worden gerekend.

1 juli was in de 17e week van de oorlog en het totale aantal waarschijnlijke doden op de bovenstaande lijst is 81.066. Dat komt neer op een gemiddeld dodental van 4.767 per week of 681 Oekraïense soldaten per dag. Aangezien de eerste weken van de oorlog niet uitzonderlijk bloedig waren, ligt het aantal huidige doden per dag waarschijnlijk hoger.

Sinds de peildatum van bovenstaand rapport zijn negen weken verstreken. Er zijn waarschijnlijk nog eens 42.000 doden bijgekomen.

Deze aantallen komen overeen met de dagelijkse “clobber list” van het Russische leger, waarin melding wordt gemaakt van enkele honderden Oekraïense slachtoffers per dag als gevolg van luchtaanvallen en goed gerichte munitie.

Een recent stuk in de New York Times over de kosten van oorlog geeft ook enkele cijfers:

Generaal Valeriy Zaluzhnyi, de hoogste bevelhebber van de Oekraïense strijdkrachten, zei maandag dat ongeveer 9.000 Oekraïeners aan het front waren gesneuveld.
…
Functionarissen van het Pentagon] schatten dat er deze maand 70.000 tot 80.000 Russen gedood of gewond zijn; zij schatten het aantal doden op 20.000.

Deze cijfers zijn gewoon niet geloofwaardig. Hier is waarom:

Analisten schatten dat Rusland ongeveer 10.000 artilleriegranaten per dag afvuurt, een daling ten opzichte van een piek van wel 20.000 tijdens de campagne om Luhansk in te nemen, en dat Oekraïne enkele duizenden artilleriegranaten per maand afvuurt.

10 tot 20 duizend artilleriegranaten per dag(!) betekent zo’n 450.000 artilleriegranaten per maand afgevuurd van Russische zijde. Het Oekraïense tegenvuur is gedaald tot “enkele duizenden artillerie kogels per maand”. Dat is een verhouding van 100 op 1.

Hoe kan dat in hemelsnaam resulteren in slechts 9.000 gedode Oekraïners en 80.000 Russische slachtoffers? Dat kan gewoon niet.

Met de opzettelijk langzame opmars die Shoigu beschrijft, wordt het oorlogsdoel bereikt om Oekraïne te ‘demilitariseren’ terwijl het Russische leger een minimum aan slachtoffers maakt.

De meeste van de ervaren jongere officieren, kapiteins en majoors en de hogere sergeanten die de ruggengraat van het Oekraïense leger vormden, zullen nu dood zijn. Samen met de grote materiële verliezen en de hoge verliezen onder de manschappen zal het Oekraïense leger hierdoor steeds minder in staat zijn tot enige georganiseerde manoeuvre of weerstand.

Het enige wat overblijft is Oekraïens kanonnenvoer dat door de Russische artillerie met enorme wreedheid wordt opgevreten.

Het is triest dat het zover heeft moeten komen. Oekraïne – verkeerde veronderstellingen, verkeerde conclusies – en een heleboel dode soldaten

Nu de oorlog in Oekraïne een half jaar aansleept, produceren veel media hun conclusies over het begin van de oorlog. Maar bij nadere beschouwing gaat het om oppervlakkige beschrijvingen van wat men aanneemt dat de plannen van Rusland aan het begin van de oorlog waren en hoe die veronderstelde plannen passen bij de veronderstelde werkelijkheid.

De Washington Post heeft een lang ‘exclusief’ stuk met als kop:

Strijd om Kiev: Oekraïense moed, Russische blunders redden samen de hoofdstad

Het beschrijft eerst het onmiddellijke begin van de oorlog en stelt dan een valse veronderstelling:

De vraag waar iedereen op dat moment voor stond, zei [de Oekraïense minister van Binnenlandse Zaken Denis] Monastyrsky, was: “Hoe ver kan de vijand gaan met die enorme vuist?”

Als de Russen de zetel van de macht in Oekraïne zouden kunnen grijpen, of er op zijn minst voor zouden kunnen zorgen dat de regering in paniek zou vluchten, zou de verdediging van het land snel uit elkaar vallen. Moskou zou een marionettenregering kunnen installeren.

Dat was het plan van het Kremlin.

Ik weet niet waarom de auteurs denken dat ze weten wat het plan van het Kremlin was. Ik ben er zeker van dat het beschrevene niet is wat Rusland van plan was na te streven.

Een stuk in Newsweek doet soortgelijke beweringen:

How Putin Botched the Ukraine War and Put Russia’s Military Might at Risk

De Oekraïense verdedigers zijn inderdaad vastberaden geweest, terwijl de Russische troepen te kampen hadden met slechte slagveldleiders, inferieure wapens en een onwerkbare bevoorradingsketen. Ze zijn ook gehinderd door Poetin zelf. Hij heeft de situatie in de wereld verkeerd ingeschat en persoonlijk opdracht gegeven tot een rampzalige invasie, met als doel de regering in Kiev omver te werpen. Hij leidde een mislukte poging om Donbas in te nemen, waardoor de Russische strijdkrachten uitgeput raakten.
…
“Poetin denkt, net als elke andere dictator die we in de moderne tijd hebben gekend, dat hij het beter weet, meer dan zijn eigen leger en meer dan alle deskundigen,” vertelt een hoge inlichtingenfunctionaris die zich met Rusland bezighoudt (en anonimiteit heeft gevraagd om openhartig te kunnen spreken) aan Newsweek.
…
De invasie van februari was bedoeld om Volodymyr Zelensky ten val te brengen en het hele land over te nemen, en Rusland zette tienduizenden troepen in Wit-Rusland in het noorden van Oekraïne in, waarmee het een bedreiging vormde voor Kiev.

Gezien het overweldigende numerieke overwicht van Rusland verwachtte Poetin dat de regering in Kiev in niet meer dan 72 uur zou vallen.

Er is geen bewijs dat deze beweringen waar zijn.

Aan het begin van het jaar stond Rusland voor een probleem. In het grotere geheel moest het de toelating van Oekraïne tot de NAVO verhinderen. Onderhandelingen met de VS waren op niets uitgelopen. In de onmiddellijke situatie moest Rusland ook een dreigende Oekraïense aanval op de Donbas-republieken voorkomen.

Er waren verschillende mogelijke manieren om dat te bereiken, elk met een eigen tijdschema en prijs.

Aan het begin van de oorlog maakte Poetin een opmerking aan het adres van de Oekraïense militairen om op te geven, de nodige concessies te doen en de burgerregering af te zetten als die het niet met hen eens was. Maar tijdens de eerste oorlogsdagen werd het onmiddellijk duidelijk dat de Oekraïense legerleiding dat niet wilde of niet durfde. Deze militaire staatsgreep zou voor zowel Rusland als Oekraïne de goedkoopste oplossing zijn geweest.

Een tweede optie was de Oekraïense regering onder druk te zetten om in te stemmen met de Russische voorwaarden om de oorlog te beëindigen. Het Oekraïense leger uit de Donbas te verwijderen, de Krim als deel van Rusland te aanvaarden en alle associatieplannen met de NAVO af te wijzen.

De verplaatsing van Russische troepen naar de omgeving van Kiev was bedoeld om dat te bereiken. Het bereikte dat doel bijna tijdens besprekingen die eind maart in Turkije werden gehouden. Zodra de Oekraïne leek in te stemmen met de voorwaarden van het Kremlin, en met een mogelijke top, gaf Rusland zijn troepen de opdracht zich terug te trekken uit de stad.

Op 29 maart zomerde France24 zijn dagelijkse reportageverzameling met dit:

Oekraïne stelde voor een neutrale status aan te nemen en een 15-jarige overlegperiode over de toekomst van de door Rusland bezette Krim, zolang een volledig staakt-het-vuren met de Russische strijdkrachten wordt overeengekomen, zeiden onderhandelaars bij de afsluiting van vredesbesprekingen in Istanbul op dinsdag. Ondanks Russische beloften om de militaire operaties in de buurt van Kiev en Tsjernigiv “radicaal” te verminderen, drongen westerse functionarissen aan op voorzichtigheid.

De hoop van het Kremlin op een snelle beëindiging van het conflict werd teleurgesteld toen Zelenski enkele dagen later plotseling alle concessies die zijn onderhandelaars in Istanbul hadden gedaan, weerlegde.

Dit volgde op een telefoongesprek tussen de Britse premier Boris Johnson en Zelenski op 2 april en op het bezoek van Johnson aan Kiev op 9 april.

Een verslag in de Oekraïense Pravda beschrijft wat er gebeurde (machine vertaling):

Na de aankomst van de Britse premier Boris Johnson in Kiev is een mogelijke ontmoeting tussen de Oekraïense president Vladimir Zelenski en de Russische president Vladimir Poetin minder waarschijnlijk geworden.
…
[T]twee dingen gebeurden, waarna een lid van de Oekraïense delegatie, Mikhail Podolyak, openlijk moest toegeven dat de ontmoeting van de presidenten “uit de tijd” was.

Het eerste is de onthulling van wreedheden, verkrachtingen, moorden, massamoorden, berovingen, willekeurige bombardementen, honderden en duizenden andere oorlogsmisdaden gepleegd door Russische troepen in de tijdelijk bezette Oekraïense gebieden…

Het tweede obstakel voor overeenkomsten met de Russen is op 9 april in Kiev aangekomen.”

Details: Volgens UP-bronnen dicht bij Zelensky bracht de Britse premier Boris Johnson, die vrijwel zonder waarschuwing in de hoofdstad verscheen, twee eenvoudige boodschappen mee.

De eerste is dat Poetin een oorlogsmisdadiger is, hij moet worden uitgeknepen, en er moet niet met hem worden onderhandeld.

En ten tweede dat Oekraïne niet bereid is om met hem akkoorden over garanties te ondertekenen.

Dit standpunt van Johnson getuigde: het collectieve Westen, dat Zelenski in februari nog aanbood zich over te geven en weg te lopen, vond nu dat Poetin helemaal niet zo almachtig was als hij zich voordeed, en dat er juist nu een kans was om hem uit te knijpen.

Drie dagen nadat Johnson naar het Verenigd Koninkrijk was vertrokken, maakte Poetin publiekelijk bekend dat de besprekingen met Oekraïne “in een impasse zijn geraakt”.

Het ‘westen’, in de vorm van Joe Biden’s boodschapper Boris Johnson, vertelde Zelensky – eerst in een telefoongesprek en daarna persoonlijk – dat hij er alleen voor zou staan als hij een staakt-het-vuren-overeenkomst zou ondertekenen waarin enige concessies aan Rusland zouden worden gedaan.

Het initiatief van Rusland om snel concessies te doen, en zijn motief om troepen rond Kiev te houden, was mislukt omdat het “westen” er niet mee akkoord ging. Het wilde een lange oorlog om Rusland ten val te brengen.

Zelenski aanvaardde de “westerse” druk voor een oorlog “tot de laatste Oekraïner” en beëindigde de onderhandelingen door nieuwe eisen te stellen die Rusland nooit zou kunnen aanvaarden.

Sindsdien verwijderde Rusland zijn troepen uit de omgeving van de grote steden Kiev, Chernihiv, Sumy en Karkiv. Dit om de Oekraïense troepen weg te houden van de burgers in de steden en hen bloot te stellen aan de massale artillerie-aanvallen die de Russen langs de frontlijn gebruiken.

Daar worden de troepen “gedemilitariseerd” en “gedenazificeerd”, precies zoals Poetin had bevolen.

Wie zegt dat Rusland “te traag” is en “geen vooruitgang boekt” langs de frontlijn, begrijpt deze situatie niet. Rusland sleept de Oekraïense troepen doelbewust naar de landelijke frontlijn om ze daar te vernietigen zonder massale burgerslachtoffers te maken:

Het Russische leger vertraagt bewust zijn opmars in de speciale militaire operatie in Oekraïne om het aantal burgerslachtoffers te beperken, zei de Russische minister van Defensie Sergej Sjoigoe woensdag op een bijeenkomst van defensiechefs van lidstaten van de Shanghai Cooperation Organization (SCO).

“We houden ons strikt aan het humanitair recht tijdens de speciale operatie. Aanvallen worden uitgevoerd met uiterst precieze wapens op de militaire infrastructuurfaciliteiten van de Oekraïense strijdkrachten, waaronder commandoposten, vliegvelden, depots, versterkte gebieden en locaties van de defensie-industrie. Tegelijkertijd wordt alles in het werk gesteld om burgerslachtoffers te voorkomen. Het vertraagt zeker de opmars, maar we doen het bewust”, aldus Shoigu.

Als het volgende document echt origineel is lijkt deze aanpak behoorlijk succesvol te zijn.

groter

Tot 1 juli, volgens het document, waren de verliezen van het Oekraïense leger:

76.640 doden
42.704 gewonden of granaatscherven
7.244 gevangen genomen
2.816 vermisten
1.610 niet-gevechtsslachtoffers (zelfmoorden?)

De totale aantallen lijken me realistisch. Het aantal doden is hoger dan mijn schatting, maar het aantal gewonden lijkt laag in verhouding tot het aantal doden.

Daar kunnen verschillende redenen voor zijn. De evacuatie van gewonden uit stellingen die onder artillerievuur liggen is uiterst moeilijk en de Oekraïense militaire medische dienst is niet bepaald up to date. Er zijn geen helikopter-evacuaties en geen rupsvoertuigen die de gewonden kunnen afvoeren.

Veel gewonden zullen daardoor het “gouden uur” missen en gewoon sterven voordat zij onder effectieve medische verzorging kunnen worden gebracht. We kunnen er ook van uitgaan dat de Oekraïense staf alleen de zwaargewonden telt en dat mensen die worden opgelapt en teruggestuurd naar de frontlinie hier waarschijnlijk niet toe worden gerekend.

1 juli was in de 17e week van de oorlog en het totale aantal waarschijnlijke doden op de bovenstaande lijst is 81.066. Dat komt neer op een gemiddeld dodental van 4.767 per week of 681 Oekraïense soldaten per dag. Aangezien de eerste weken van de oorlog niet uitzonderlijk bloedig waren, ligt het aantal huidige doden per dag waarschijnlijk hoger.

Sinds de peildatum van bovenstaand rapport zijn negen weken verstreken. Er zijn waarschijnlijk nog eens 42.000 doden bijgekomen.

Deze aantallen komen overeen met de dagelijkse “clobber list” van het Russische leger, waarin melding wordt gemaakt van enkele honderden Oekraïense slachtoffers per dag als gevolg van luchtaanvallen en goed gerichte munitie.

Een recent stuk in de New York Times over de kosten van oorlog geeft ook enkele cijfers:

Generaal Valeriy Zaluzhnyi, de hoogste bevelhebber van de Oekraïense strijdkrachten, zei maandag dat ongeveer 9.000 Oekraïeners aan het front waren gesneuveld.
…
[T]deze maand schatten ambtenaren van het Pentagon dat 70.000 tot 80.000 Russen waren gedood of gewond; zij schatten het aantal doden op 20.000.

Deze cijfers zijn gewoon niet geloofwaardig. Hier is waarom:

Analisten schatten dat Rusland ongeveer 10.000 artilleriegranaten per dag afvuurt, een daling ten opzichte van een piek van wel 20.000 tijdens de campagne om Luhansk in te nemen, en dat Oekraïne enkele duizenden artilleriegranaten per maand afvuurt.

10 tot 20 duizend artilleriegranaten per dag(!) betekent zo’n 450.000 artilleriegranaten per maand afgevuurd van Russische zijde. Het Oekraïense tegenvuur is gedaald tot “enkele duizenden artillerie kogels per maand”. Dat is een verhouding van 100 op 1.

Hoe kan dat in hemelsnaam resulteren in slechts 9.000 gedode Oekraïners en 80.000 Russische slachtoffers? Dat kan gewoon niet.

Met de opzettelijk langzame opmars die Shoigu beschrijft, wordt het oorlogsdoel bereikt om Oekraïne te ‘demilitariseren’ terwijl het Russische leger een minimum aan slachtoffers maakt.

De meeste van de ervaren jongere officieren, kapiteins en majoors en de hogere sergeanten die de ruggengraat van het Oekraïense leger vormden, zullen nu dood zijn. Samen met de grote materiële verliezen en de hoge verliezen onder de manschappen zal het Oekraïense leger hierdoor steeds minder in staat zijn tot enige georganiseerde manoeuvre of weerstand.

Het enige wat overblijft is Oekraïens kanonnenvoer dat door de Russische artillerie met enorme wreedheid wordt opgevreten.

Het is triest dat het zover heeft moeten komen