Uncategorized |
2023-08-16
Bron: Tanya Wadhwa 
peoplesdispatch 16 augustus 2023 ~~~

De Ecuadoraanse advocate Patricia Carrión sprak met Peoples Dispatch over de afschaffing van een controversieel mijnbouwdecreet dat volgens activisten de belangen van mijnbouwbedrijven bevorderde.

Temidden van de politieke, institutionele en veiligheidscrisis in Ecuador heeft Guillermo Lasso geprobeerd om zijn macht om per decreet te regeren, die hij heeft verkregen door het ontbinden van het parlement en het activeren van het cross-death mechanisme in mei, te gebruiken om wetten te bevorderen die de zakelijke sectoren in het land zouden bevoordelen en in sommige gevallen een bedreiging zouden vormen voor de rechten van het volk waar hard voor gevochten is.

Dit was het geval met presidentieel decreet 754 dat de conservatieve president Guillermo Lasso op 1 juni in werking liet treden. Het decreet hervormde de Organieke Milieucode en machtigde het Ministerie van Milieu om milieuoverlegprocessen versneld uit te voeren door gebieden te militariseren en het proces van het verlenen van vergunningen voor mijnexploitatie in inheemse en boerengebieden te versnellen.

Decreet 754 werd al snel bestreden en bekritiseerd door inheemse gemeenschappen, die van mening waren dat het een schending was van hun rechten op vooroverleg, participatie in de besluitvorming, aanpassing van de regelgeving, rechtvaardigheid en de rechtsstaat.

De Confederatie van Inheemse Nationaliteiten van Ecuador (CONAIE) heeft het decreet scherp veroordeeld omdat het het recht op milieuoverleg verwart met het recht op vrije, voorafgaande en geïnformeerde raadpleging zoals vastgelegd in de grondwet. De organisatie herinnerde eraan dat voorafgaande raadpleging een recht is dat ervoor zorgt dat inheemse gemeenschappen worden geraadpleegd voordat er beslissingen worden genomen over projecten die hen rechtstreeks kunnen treffen.

Op 13 juni had CONAIE samen met andere inheemse en sociale organisaties het Grondwettelijk Hof benaderd en verzocht om voorzorgsmaatregelen en opschorting van het decreet.

Na de beslissing van het Constitutionele Hof vierde de CONAIE deze als “een overwinning van de sociale strijd en de eenheid van de volkeren”. De confederatie verzekerde dat “de verzetsstrijders zullen blijven strijden totdat decreet 754 wordt ingetrokken en de gebieden worden bevrijd van de dreiging van mijnbouw”.

De regering van Lasso sprak haar intentie uit om door te gaan met de consultatieprocessen die gaande waren in het kanton Las Naves en de parochie Palo Quemado.

De inwoners van de kantons Las Naves en Sigchos, respectievelijk in de provincies Bolívar en Cotopaxi, protesteren al sinds juli tegen deze milieuoverlegprocedures. De politie en het leger hebben op deze vreedzame demonstraties gereageerd met brute repressie, waarbij traangasbussen werden afgevuurd en stenen naar de demonstranten werden gegooid. Tijdens deze protesten zijn meer dan een dozijn mensen gewond geraakt en verschillende boerenleiders gearresteerd.

Peoples Dispatch sprak met Patricia Carrión, advocaat bij de Oecumenische Mensenrechtencommissie (CEDHU) om te begrijpen waarom het decreet tot wijdverspreid verzet heeft geleid en wat er achter de beschuldigingen van ongrondwettelijkheid zit.

Peoples Dispatch: Kunt u ingaan op de bewering dat het decreet de mijnbouwbedrijven bevoordeelt en de rechten van Ecuadoraanse burgers schendt?

Patricia Carrión: De nationale regering heeft dit decreet vooral toegepast in gebieden die van belang zijn voor de mijnbouw, zoals het kanton Las Naves in de provincie Bolívar, de kantons Las Pampas en Palos Quemados in de provincie Cotopaxi en andere in de provincie Napo. Dit heeft geleid tot een directe reactie van de bevolking op de onrechtmatige en willekeurige manier waarop de regering, via het Ministerie van Milieu en de openbare veiligheidsdiensten, de politie en het leger, het decreet heeft gebruikt om milieuoverleg in gebieden op te leggen.

Het ministerie heeft door dit decreet uit te voeren zeer, zeer korte termijnen en deadlines vastgesteld om het raadplegingsproces uit te voeren. Stel je voor, het heeft slechts 14 dagen vastgesteld voor het verstrekken van uitgebreide, voldoende informatie, in een geschikte taal, enz. aan de gemeenschappen. Daarna wordt er een hoorzitting of vergadering gehouden waar de zorgen van de bevolking worden besproken en vervolgens wordt de beslissing genomen. Dit administratieve proces moet binnen een zeer korte termijn worden afgerond. In feite moet het hele proces worden afgerond in ongeveer 70 dagen. De meeste van deze dagen zijn bestemd voor administratief werk, dat zal worden gedaan door overheidsfunctionarissen op kantoren. De enige keren dat ze in de gebieden zullen zijn, is precies tijdens de eerste 14 dagen om informatie te verstrekken en een tweede keer wanneer de vergadering zal worden gehouden om de respons te ontvangen om de raadpleging te houden.

De gemeenschappen en de organisaties die we begeleiden hebben kritiek geuit op het feit dat de garantie van vrije en voorafgaande informatie aan het publiek, ten eerste, geen redelijke tijdslimiet heeft; ten tweede, de informatie die wordt verstrekt in een beangstigende omgeving, dat wil zeggen, het gebeurt op politiebureaus, in colosseums of in gesloten ruimtes, afgezet door politie en militairen. Het is duidelijk dat de mensen die informatie willen, worden ontmoedigd om die te vragen op een plaats die vol is met politie en afgezet door militairen. Het is dus zeker geen consultatie die als vrij kan worden bestempeld, omdat het wordt verstoord door het opdringen van militairen en politie in de gebieden.

Bovendien gaan de politie en het leger van huis tot huis met overheidsfunctionarissen om informatie te verstrekken. Wat voor logische keuze hebben mensen? Het is een staat van permanente intimidatie die niet alleen het recht op deelname aan de publieke en vrije informatievoorziening heeft geschonden, maar provoceert ook de mensen wier grondgebied bedreigd en gemilitariseerd wordt en heeft daarom conflicten en confrontaties veroorzaakt tussen landverdedigers en de politie en militairen die hun grondgebied binnendringen.

Deze confrontaties hebben op hun beurt geleid tot een aantal andere problemen. Verschillende mensen zijn gewond geraakt en verschillende mensen zijn gecriminaliseerd. Vorige week nog vond de laatste hoorzitting plaats van twee mensen die waren gearresteerd voor de typische misdaden die verdedigers ten laste worden gelegd in het kader van de criminalisering van sociaal protest. Natuurlijk zijn dit allemaal manieren om mensen te intimideren en deelname te beperken.

PD: Wat vindt u van de reactie van de regering-Lasso op de uitspraak van het Constitutionele Hof met betrekking tot het decreet?

PC: In juli vaardigde het Constitutionele Hof een resolutie uit met betrekking tot de ongrondwettigheidsklacht die was ingediend door de CONAIE en werd ondersteund door verschillende amicus curiae namens lokale organisaties. Het Hof besloot het beroep toe te wijzen en schortte ook het decreet voorlopig op.

Dit betekent dat de raadpleging niet kan worden voortgezet op de manier waarop het werd uitgevoerd, omdat het Hof eerst de waarheidsgetrouwheid heeft geverifieerd. De feiten die ik u heb verteld: de abrupte manier waarop de politie binnenkwam om het overleg bij te staan, de korte termijnen, het niet garanderen van enige norm, enzovoorts, dit alles is door het Hof geverifieerd als waarheidsgetrouw. Hiermee stellen ze dat alles wat de sociale organisaties ertoe bracht om de actie te vragen echt was.

De tweede reden was de ernst van de schade die dit raadplegingsproces had veroorzaakt. Zoals ik u heb beschreven in termen van rechten, werd er ernstige schade toegebracht aan mensen en de natuur in termen van schending van rechten en dat zou zo blijven. De derde voorwaarde was de dreiging van verdere schade die dit raadplegingsproces zou veroorzaken. Dit waren dus de drie voorwaarden die het Hof kon verifiëren en waarop het besloot om de uitvoering van het decreet voorlopig op te schorten.

Na deze beslissing hebben de minister van Mijnbouw en ook het ministerie van Milieu echter openbare verklaringen afgelegd op sociale netwerken, waarin stond dat ze het niet eens waren met de beslissing van de rechtbank en dat ze verzoekschriften ter verduidelijking gingen indienen.

Het lijkt ons ongeloofwaardig, ongelooflijk en onvoorstelbaar dat de regering, nadat de rechtbank een zeer goed onderbouwde resolutie heeft uitgevaardigd waarin de uitvoering van het decreet wordt opgeschort vanwege de vaststelling van ernstige schade en de dreigende ernst van de schade, het decreet wil blijven toepassen en aandringt op de uitvoering van een arbitraire, onwettige, ongrondwettelijke en illegale raadpleging.

Dit lijkt ons buiten proportie. Het standpunt van de nationale regering is duidelijk in tegenspraak met de bescherming van de uitoefening van rechten en de bescherming van rechten die een regering zou moeten garanderen. Het is duidelijk dat de economische belangen van de bedrijven die in de rij staan bij het Ministerie van Milieu om dit absurde raadplegingsproces uit te voeren en gemakkelijk een vergunning te krijgen en te beginnen met mijnbouw in het geval van de drie kantons die ik noemde, belangrijker zijn voor de regering.

De regering stuurt ook een boodschap op nationaal en internationaal niveau dat hier in Ecuador zelfs de nationale regering de beslissingen van de hoogste autoriteit, het Constitutionele Hof, niet accepteert. De economische belangen van de bedrijven staan zelfs boven de beslissingen van het Constitutionele Hof. Dit is zeer ernstig in een rechtsstaat. Het toont aan dat de regering bereid is om zonder respect voor rechten en resoluties een consultatieproces op te leggen dat mensenrechten, collectieve rechten en natuurrechten schendt.

Topfoto: De CONAIE bekritiseert de militarisering van de parochie Palo Quemado, in de provincie Cotopaxi, om de milieuraadpleging op te leggen, op 23 juli (Foto: CONAIE/Twitter)

Gerelateerd (berichten in dit archief):