alba,Ecuador,Haiti,Peru |
2023-08-07
Bron: Ajamu Baraka, 
Black Agenda Report 7 augustus 2023 ~~~

Versneld einde van de suprematie van de blanke wereld”.

De structurele crisis van het kapitalisme in zijn neoliberale vorm heeft een legitimiteitscrisis gecreëerd voor de kapitalistische heersers, waardoor het gebruik van geweld een permanente strategie is geworden om hun dominantie te handhaven.” (van de website van de Black Alliance for Peace)

De VS hebben onlangs troepen ingezet in Peru om de staatsgreep in dat land te ondersteunen, gevolgd door de inzet van troepen in Ecuador en het bizarre AFRICOM plan om troepen uit Kenia en Rwanda helemaal vanuit Afrika naar Haïti te sturen om de onwettige marionettenregering van Ariel Henry in dat land te ondersteunen.

Dit is waanzin, maar dan wel wanhopige waanzin!

De Fransen ervaren hun ergste nachtmerrie en zijn bezig om uit hun Afrikaanse rijk verdreven te worden. Ze hebben wanhopig de grens getrokken in Niger, waar ze gedwongen waren hun troepen te hergroeperen nadat ze uit Mali waren verdreven. Het leger heeft nu de macht overgenomen in Niger en de bevolking heeft de straten van de hoofdstad Niamey gevuld met Russische vlaggen en eist dat de Fransen en de VS uit hun land worden verdreven met hun dronebases, waaronder de moeder van alle dronebases in Agadez, waarvan de bouw meer dan 100 miljoen dollar heeft gekost.

We weten echter dat ze niet vreedzaam zullen vertrekken. Het volk van Irak eiste dat de VS zouden vertrekken en hun troepen zijn er nog steeds, net zoals ze in Syrië blijven om olie en tarwe te stelen. Het volk van Haïti vraagt niet om interventie, maar de arrogantie en psychopathologie van de blanke suprematie dwingt haar leiders om de volkeren van de wereld te negeren en te vertrouwen op wat zij het beste begrijpen – geweld en overheersing.

Het is niets vreemds dat de West-Europese machten zich zo gedragen nu ze geconfronteerd worden met het vooruitzicht van een wereld waarin ze niet langer hun wil kunnen opleggen en de waarde die de volkeren en landen van de wereld produceren niet langer voor hun eigen glorie kunnen onttrekken. Ze zijn tot de conclusie gekomen dat ze terug moeten vallen op het instrument waarmee ze de westerse hegemonie hebben gevestigd – oorlog in zijn meest extreme vorm.

Het geweld dat centraal staat in de relatie tussen de Europese kolonisator en de gekoloniseerde “ander” is niet veranderd sinds de Europeanen in 1492 vanuit Europa de Amerika’s binnentrokken.

Sinds het einde van de tweede imperialistische oorlog in 1945, de oorlog die verondersteld werd alle oorlogen te beëindigen, althans dat dacht men in Europa, hebben de VS als de nieuwe leider van de Westerse imperialistische wereld de gedragsnorm bepaald voor hoe het koloniale/kapitalistische Westen zich zou verhouden tot de niet-Europese wereld. Zelfs als ze zich uitspreekt voor mensenrechten en democratie, voeren de VS oorlogen op elk continent, werpen ze regeringen omver, vermoorden en martelen ze antikoloniale strijders en steunen ze actief moorddadige oorlogen van hun Europese bondgenoten.

De koloniale relatie was het kloppend hart van de westerse dominantie en koloniale machten voerden oorlogen van Algerije tot wat later Zimbabwe werd om die levensader op oude en nieuwe manieren te behouden. Hun inspanningen waren het meest meedogenloos in delen van de wereld waar ze grote aantallen blanke kolonisten hadden, zoals in Algerije, Kenia, Israël en Zuid-Afrika. Hun doel was om “succesvolle” blanke kolonistenprojecten in de VS, Canada, Nieuw-Zeeland en Australië te dupliceren, waar ze genocidale methoden gebruikten om inheemse volken te veroveren, hun land en vaak ook hun kinderen te stelen en de overlevenden tot op de dag van vandaag in koloniale slavernij te houden.

Maar er zit verandering in de lucht. Nu de VS is ontmaskerd als een papieren tijger na de nederlagen in Syrie, Irak en Afghanistan en de nederlaag in Oekraïne die nog moet worden bekendgemaakt aan de Amerikaanse bevolking, zijn de volkeren van het Zuiden, en in het bijzonder in Afrika, niet in de stemming om de voortdurende vernedering door Witte koloniale en kapitalistische instellingen te accepteren.

Toen de 15 leden tellende Economische Gemeenschap van West-Afrikaanse Staten (ECOWAS) namens de Afrikaanse elites en hun westerse bazen zei dat ze “alle noodzakelijke maatregelen” zou nemen, inclusief “het gebruik van geweld” tegen het Nigerese leger binnen een week om de afgezette president Mohamed Bazoum weer aan de macht te brengen, was de reactie dan ook heel anders dan een paar jaar geleden.

In tegenstelling tot het verleden, toen westerse elites bevelen gaven via hun neokoloniale marionetten en deze zonder tegenstand werden opgevolgd, zei Algerije dat het niet aan de kant zou blijven zitten als westerse machten Niger zouden aanvallen, vergelijkbaar met verklaringen van de regering van Guinee, en de militaire leiders van Burkina Faso en Mali dreigden met oorlog als de VS en Frankrijk Niger zouden aanvallen, zelfs als ze dat zouden doen via het zwarte gezicht van ECOWAS.

“Vrede is niet de afwezigheid van conflicten, maar eerder het tot stand brengen door middel van volksstrijd en zelfverdediging van een wereld die bevrijd is van de samenhangende problemen van wereldwijde conflicten, nucleaire bewapening en proliferatie, onrechtvaardige oorlog en ondermijning door middel van het verslaan van wereldwijde systemen van onderdrukking, waaronder kolonialisme, imperialisme, patriarchaat en blanke suprematie.” (BAP principe van eenheid)

De strijd voor vrede is de strijd tegen het westerse imperialisme onder leiding van de VS, die zich blijft openbaren als de grootste existentiële bedreiging voor de collectieve mensheid. De VS verklaren schaamteloos hun verbintenis met de nationale veiligheidsstrategie die ze “full spectrum dominance” noemen, de doctrine die de leidraad vormt van hun project om hun wereldwijde (en zelfs planetaire?) hegemonie te handhaven. Deze doctrine wordt ondersteund door Europese steun van de naties die onder de militaire paraplu van de NAVO vallen.

Het project is om de blanke overheersing te handhaven en te bevorderen met materiële en institutionele middelen. En wat wordt bedoeld met wereldwijde blanke overheersing? Westerse dominantie via het Internationaal Monetair Fonds (IMF), de Wereldbank, de Wereldhandelsorganisatie, controle over het mondiale banksysteem, de NAVO en de andere onderdelen van het mondiale militaire apparaat van de VS, en de hegemonie van de Amerikaanse dollar. Zo definieert de Black Alliance for Peace de macht van de blanken.

Maar er is meer.

Blanke Macht en de ideologie van blanke suprematie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De ideologie van blanke suprematie stelt dat de afstammelingen van de volkeren uit de gebieden die nu Europa worden genoemd de hoogste voorbeelden zijn van menselijke ontwikkeling, dat hun cultuur, sociale instellingen, religie en manier van leven inherent en van nature superieur zijn. Deze ideologische positie wordt normaal gemaakt door het internationale kapitalistische culturele en ideologische apparaat – media, entertainmentindustrie en Big Tech.

Voor de Black Alliance for Peace (BAP) kunnen blanke macht en blanke suprematie “niet worden gereduceerd tot [de] geïndividualiseerde houdingen en waarden van mensen die als blank worden gerankt. In plaats daarvan moet het worden gezien als een structuur van overheersing die ook ideologisch is ingebed in elk aspect van de Amerikaanse en Europese samenleving, in die mate dat het genormaliseerd is geworden, onzichtbaar als algemeen gezond verstand.”

Barack Obama, Kamala Harris, Lloyd Austin, Donald Trump, Anderson Cooper, Joe Biden, Paul Kagame (president van Rwanda), William Ruto (president van Kenia) en het grootste deel van het Zwarte misleiderschap in de VS zijn witte supremacisten.

De normalisering van blanke suprematie en de acceptatie van blanke overheersing vereist maatschappelijk zelfbedrog, zoals de zwarte filosoof Lewis Gordon betoogt. Het legt niet alleen de grenzen bloot van de rede en de geschiedenis zoals die tot uitdrukking komen in de hegemoniale liberale filosofische traditie. In het proces van universalisering van het eurocentrisme door het koloniale project, vertegenwoordigen blanke suprematie en blanke macht de ontkenning van geschiedenis en rede. De ” koloniale aard van het bestaan ” is geen abstract filosofisch concept. Het is werkelijkheid en als zodanig een fundamenteel doelwit voor ons om te transformeren in het dekoloniale project.

Daarom verwerpen we de vooronderstelling dat de Europese wereld, die in alle gebieden die ze koloniseerden wat Frantz Fanon “zones van niet-bestaan” noemde creëerde, waarbij ze de menselijkheid van de gekoloniseerden volledig verwierp om de meest meedogenloze en barbaarse uitbuiting van landen en volkeren te ondernemen, zich vandaag de dag zorgen maakt over welzijn, menselijkheid, democratie en “mensenrechten” in Haïti, Niger, Cuba, Palestina en de achterbuurten en arbeiderswijken van de VS.

Wat een onzin.

Alleen de meest naïeve mensen zouden geloven dat de Europeanen van vandaag, met hun pas ontdekte “humanitarisme” en “verantwoordelijkheid om te beschermen”, in feite de historische categorie van de permanente “ander” waartoe ze de Afrikanen en andere gekoloniseerde volkeren hadden gedegradeerd, hebben veranderd. Zoals Roger Taney, opperrechter van het Amerikaanse Hooggerechtshof, verklaarde in de Dred Scott-beslissing uit 1857 in de koloniaal-koloniale context van de V.S., zouden Afrikanen “geen rechten hebben die de blanke man verplicht was te respecteren.”

Nee, we laten ons niet in de war brengen door hoogdravende verklaringen van de heersende klassen van het meest wrede rijk in de geschiedenis van de mens op deze planeet.

De Amerikaanse en Europese kapitalistische heersende klassen blijven oorlog voeren om het einde van de blanke wereldhegemonie af te wenden. Dit blijkt uit de wereldwijde commandostructuren van de VS, waaronder de meer dan 800 militaire bases, de steun van beide partijen voor het obscene militaire budget, de NAVO en de proxyoorlog tussen de VS en Rusland in Oekraïne. Het wordt ook gedemonstreerd door de voortdurende militarisering van de politie, het massale opsluitingsregime en de infiltratie, ontwrichting en ondermijning van onze organisaties, inclusief de aanklachten tegen de Uhuru-3 en het toegenomen gebruik van de categorie “binnenlandse terrorist” om oppositie te criminaliseren.

De lijnen van het verzet worden hertekend.

Opnieuw geleid door Afrikanen op het continent en in de Afrikaanse diaspora, zal er volksverzet zijn tegen de gewapende aanval op Haïti. Op het continent hebben de leiders van Mali en Burkina Faso heel duidelijk gemaakt dat een imperialistische aanval op Niger zal worden opgevat als een aanval op Mali en Burkina Faso en dat ze met gelijke munt zullen reageren.

De oorlog die door het Westen wordt gevoerd is verhevigd. Nu komt er een nieuwe periode waarin het eenzijdige karakter wordt vervangen door een effectiever verzet. De taak is duidelijk voor ons: het einde verspoedigen van de existentiële bedreiging die de blanke wereldhegemonie vormt voor de collectieve mensheid.

Ajamu Baraka is voorzitter van het coördinatiecomité van de Black Alliance for Peace en redacteur en columnist van het Black Agenda Report. Baraka is lid van het uitvoerend comité van de U.S. Peace Council en het leiderschapsorgaan van de in de VS gevestigde United National Anti-War Coalition (UNAC) en de stuurgroep van de Black is Back Coalition.