Oekraïne,VS |
20 juni 2023
Door Peter Van Buren, 
we-meant-well-blog 17 juli 2023 ~~~

Joe Biden creëerde voor de VS een oorlog als geen ander, een oorlog waarin anderen sterven en de VS gewoon achterover leunen en op gigantische schaal de rekeningen betalen.

De Amerikanen doen geen pogingen tot diplomatie en de diplomatieke inspanningen van anderen, zoals de Chinezen, worden afgedaan als kwaadaardige pogingen om invloed in het gebied te krijgen (hetzelfde geldt voor het Chinese diplomatieke werk in de oorlog in Jemen). Biden komt dicht in de buurt van het bereiken van 1984’s doel van eeuwigdurende oorlogsvoering terwijl hij slechts een handvol Amerikaanse levens op het spel zet. Hij heeft lessen geleerd uit de Koude Oorlog en heeft ze al toegepast. Kunnen we het al de Biden Doctrine noemen?

Biden’s strategie is nu duidelijk genoeg na meer dan een jaar oorlog; wat hij in slechts 15 maanden naar Oekraïne heeft gestuurd is van helmen en uniformen naar F-16’s gesprongen en vertoont geen tekenen van stoppen. Het probleem is dat Amerikaanse wapens nooit genoeg zijn voor de overwinning en altijd “net genoeg” om de strijd door te laten gaan tot de volgende ronde. Als de Oekraïners denken dat ze gratis wapens krijgen van de VS, kunnen ze maar beter nagaan wie er echt voor alles betaalt, in bloed.

Poetin speelt dit spel zelf op een bepaalde manier, voorzichtig om niet iets te krachtdadigs te introduceren, zoals strategische bommenwerpers, en het evenwicht te verstoren en Biden de kans te geven om direct in de oorlog in te grijpen (je kunt de oude man Biden nu op tv horen uitleggen dat Amerikaanse luchtaanvallen nodig zijn om een genocide te voorkomen, het go-to excuus dat hij op de schoot van Obama heeft geleerd). Dat is wat de huidige escalatie inhoudt, luchtmacht. Oekraïne zal merken dat het zelfs met de belofte van de F-16 niet snel genoeg vliegtuigen kan verwerven en piloten kan opleiden (de minimale trainingstijd is 18-24 maanden), en vervolgens zal het de VS smeken om als zijn luchtmacht te dienen. Op dit moment zullen de vliegtuigen waarschijnlijk gestationeerd worden in Polen en Roemenië, wat suggereert dat de NAVO de hooggekwalificeerde taken van onderhoud en reparatie op zich zal nemen. Onduidelijk blijft de rol van de NAVO in het bijtanken vanuit de lucht om de vliegtuigen boven het slagveld te houden. Afgezien van de F-16’s, is een bijkomend voordeel van al deze wapencadeaus dat de overgrote meerderheid van de transfers tot nu toe “presidentiële aderlatingen” waren. Dit betekent dat de VS gebruikte of oudere wapens naar Oekraïne stuurt, waarna het Pentagon de door het Congres goedgekeurde fondsen kan gebruiken om hun voorraden aan te vullen door nieuwe wapens te kopen. Men kan de ironie niet missen dat oorlogsmachines die ooit in Irak stonden nu in Oekraïne op de grond staan.

De strategie van de VS lijkt gebaseerd op het creëren van een soort afschuwelijke gelijkspel, twee partijen die tegenover elkaar in een veld staan en op elkaar schieten tot één partij het voor gezien houdt. Hetzelfde als in 1865, hetzelfde als in 1914, maar de nieuwe factor is dat die legers vandaag de dag tegenover elkaar staan op die velden met 21e-eeuwse HIMARS-geschut, machinegeweren en andere moordwerktuigen die veel effectiever zijn dan een musket. Het is onhoudbaar, het vreet letterlijk mannen op, zij het geen Amerikanen. De vraag inmiddels hoeveel Oekraïners er nog moeten sterven wordt door Joe Biden privé beantwoord met “mogelijk allemaal”. Voor al het andere moet je cynisch geloven dat Biden denkt dat hij gewoon de overwinning kan kopen,

Tot nu toe was dit allemaal het draaiboek van de Koude Oorlog. Vechten tot de laatste Afghaan was een strategie die geperfectioneerd werd in het Afghanistan van de Sovjet-Unie in de jaren 1980. Maar wat anders is, is de schaal – sinds Rusland Oekraïne is binnengevallen, hebben de Verenigde Staten voor meer dan 37 miljard dollar aan militaire hulp gestuurd om de oorlogsinspanningen van Kiev te ondersteunen, de grootste wapenoverdracht in de Amerikaanse geschiedenis en een die niet lijkt te stoppen. Een enkele F-16 kost tot 350 miljoen dollar per exemplaar als hij wordt gekocht met wapens, onderhoudsapparatuur en kits met reserveonderdelen.

Ondanks de gelijkenissen met Koude Oorlog Strategie 101, zijn er in de tussenliggende jaren toch enkele lessen geleerd. Een van de zwakke punten van Amerika tijdens de Koude Oorlog en de Oorlog tegen het Terrorisme was het gebruik van marionettenregeringen die grotendeels werden opgelegd of gesteund door Amerikaans geld en spierkracht. Omdat deze regeringen de steun van de bevolking ontbeerden (zie Vietnam, Irak en Afghanistan), waren het non-starters met de levensduur van fruitvliegjes. Oekraïne is anders; de marionettenregering is de regering, die voor haar voortbestaan afhankelijk is van de VS, maar voorlopig min of meer rechtstreeks door het volk wordt gesteund.

De andere les die we geleerd hebben, heeft te maken met natievorming, of heropbouw of reconstructie, hoe de enorme naoorlogse uitgaven in dit conflict ook genoemd zullen worden. Geen gewone overheidsinspanningen meer zoals in Vietnam, Irak en Afghanistan. Deze keer wordt het allemaal particulier ondernemerschap. “Het is duidelijk dat het Amerikaanse bedrijfsleven de locomotief kan worden die opnieuw de wereldwijde economische groei zal voortstuwen,” zei president Zelensky, die er prat op ging dat BlackRock, JP Morgan, Goldman Sachs en anderen “al deel zijn gaan uitmaken van onze Oekraïense koers.”

De NYT noemt Oekraïne “de grootste bouwput ter wereld” en voorspelt projecten in de miljarden, volgens sommige schattingen zelfs 750 miljard dollar. Het zal, zegt de Times, een “goudkoorts zijn: de wederopbouw van Oekraïne zodra de oorlog voorbij is. Rusland voert zijn offensief op aan het begin van het tweede oorlogsjaar, maar het is nu al duidelijk dat de wederopbouw een duizelingwekkende taak is. Honderdduizenden huizen, scholen, ziekenhuizen en fabrieken zijn weggevaagd, samen met kritieke energievoorzieningen en kilometers aan wegen, spoorrails en zeehavens. De diepe menselijke tragedie is onvermijdelijk ook een enorme economische kans.” Eerder dit jaar tekenden JP Morgan en Zelensky een memorandum of understanding waarin stond dat Morgan Oekraïne zou helpen bij de wederopbouw.

En misschien hebben die grote Amerikaanse bedrijven de lessen van Irak en Afghanistan geleerd. Van de miljarden die werden uitgegeven, werd veel geld verspild aan doodlopende wegen en veel geld werd weggesluisd door corruptie. Maar succes of mislukking, de aannemers werden in onze terreuroorlogen altijd betaald. Met dat in gedachten schreven meer dan 300 bedrijven uit 22 landen zich in voor een tentoonstelling en conferentie in Warschau over de wederopbouw van Oekraïne. Op het World Economic Forum in Davos, Zwitserland, was het Oekraïnehuis afgeladen vol met mensen om de investeringsmogelijkheden te bespreken.

De uiteindelijke goudkoorts bij de wederopbouw is een interessante aanvulling op de strategie van Biden om tot de laatste Oekraïner te vechten. Hoe meer er wordt vernietigd, hoe meer er moet worden herbouwd en hoe meer geld er kan vloeien naar Amerikaanse bedrijven die slim genoeg zijn om bij de trog te wachten tot het moorden afneemt. Maar waarom wachten? Drones van Deense bedrijven hebben al elk gebombardeerd bouwwerk in de regio Mykolaiv Oblast in kaart gebracht, met het oog op het gebruik van de gegevens om beter te kunnen meebepalen welke wederopbouwcontracten moeten worden uitgeschreven.

Laten we wat lippenstift op deze strategie plakken en het de Biden Doctrine noemen. Onderdeel I is het beperken van directe Amerikaanse gevechtsbetrokkenheid terwijl het vuur voor anderen wordt aangewakkerd. Onderdeel II is het leveren van enorme hoeveelheden wapens om een gevecht tot de laatste lokale persoon mogelijk te maken. Onderdeel III is om de regering van het thuisland om te vormen tot een marionet in plaats van opnieuw een impopulaire regering te creëren. Onderdeel IV is om van het wederopbouwproces een winstcentrum voor Amerikaanse bedrijven te maken. Hoe lang de oorlog duurt en hoeveel er sterven maakt cynisch genoeg geen deel uit van de strategie. Het einde in Oekraïne, een diplomatieke uitkomst die de kaart terugzet naar het niveau van voor de invasie in 2022, is duidelijk genoeg voor Washington. De regering Biden lijkt er, beschamend genoeg, genoegen mee te nemen niet krachtig op te roepen tot diplomatieke inspanningen, maar in plaats daarvan de Russen uit te bloeden alsof dit Afghanistan 1980 is, zij het in het hart van Europa.