As van Verzet,Irak,Iran |
oktober 8, 2022

Bron: Elijah J. Magnier ejmagnier.com 8 oktober 2022 ~~~

Het besluit van de 23 OPEC+ leden om de energieproductie vanaf november en voor één jaar met twee miljoen vaten per dag te verminderen (gelijk aan 2% van de wereldwijde energieproductie) is van grote betekenis voor het westen en Rusland. Dit besluit is niet genomen om Moskou te steunen of om de VS uit te dagen en vijandig te stemmen. Het komt veeleer voort uit een reflectieve keuze waarbij de belangen van de olieproducerende landen voorop staan en uit de noodzaak om het nu geproduceerde overschot van drie en een half miljoen vaten, een hoeveelheid die de wereld niet langer dringend nodig heeft, terug te dringen. Stel immers dat de COVID-19 epidemie zich in China verspreidt. In dat geval zouden de leiders het land kunnen sluiten en zou het olieverbruik ongetwijfeld dalen, waardoor de olieprijs zou dalen en bijgevolg de belangen van de OPEC+-landen zouden worden geschaad.

In 2016 werd OPEC+ opgericht door 10 nieuwe leden toe te voegen aan de oorspronkelijke 13 olieproducerende landen om de prijzen stabiel te houden door het aanbod te verlagen wanneer de vraag afneemt. Saoedi-Arabië en Rusland produceren elk 10 van de 42 miljoen vaten olie per dag van de totale OPEC+ productie. In 2020 verlaagde de OPEC+ haar olieproductie met 10 miljoen vaten per dag om de crashende prijs op te krikken door een gebrek aan kopers toen de wereld werd getroffen door de COVID-19 pandemie. Aan het begin van de oorlog in Oekraïne en door de overweldigende angst die de internationale markt trof voor een mogelijk tekort aan Russische olie, steeg de prijs tot 122 dollar per vat om vlak voor het besluit om de productie deze week te verlagen, tot onder de 89 dollar te dalen.

De VS vroegen OPEC+ om de productie niet te verlagen – toen president Biden tijdens zijn bezoek aan Saoedi-Arabië aan kroonprins Mohamad Bin Salman vroeg om de productie te verhogen – om politieke redenen die vooral gericht waren tegen de Russische economie. Een dergelijke eis betekent minder inkomsten voor alle 23 OPEC+ leden en een vermindering van de inkomsten met miljarden dollars. De reactie van Washington op het OPEC+-besluit is egoïstisch en overdreven. De OPEC+ producerende landen – die ongeveer 40% van de ruwe olie in de wereld produceren – zijn niet tegen Washington, maar zullen tegelijkertijd geen hoeveelheid olie produceren alleen om het beleid van president Joe Biden te volgen. De Amerikaanse president ziet het OPEC-besluit als een bedreiging, omdat het in de buurt komt van de tussentijdse congresverkiezingen in november.

Maar zeker is dat dit moedige OPEC-besluit de economie van de olieproducerende landen steunt en het westen – dat 11% van de wereldbevolking vertegenwoordigt – onder druk zet om het beleid van oorlogen en sancties, vooral de sancties tegen Venezuela en Iran, op te geven.

De leden van de OPEC+-landen kunnen niet handelen volgens de eenzijdige belangen van “Amerika eerst”, noch acht slaan op het Europese principe, dat zijn problemen beschouwt als de problemen van de hele wereld. Het besluit van het Europese continent om na 5 december geleidelijk af te zien van Russisch gas, en later van ruwe olie, zal nog pijnlijker worden voor de Europese bevolking. De beslissingen van de Europese leiders geven aan dat zij zelden in het belang van de Europese bevolking zijn, maar veeleer in het belang van de Verenigde Staten met hun streven naar wereldheerschappij. De Europeanen betalen hoge prijzen voor al hun goederen en energievoorziening omdat de EU-leiders een grote kloof hebben gecreëerd tussen hen en de rest van de bevolking.

Een adviseur van een Europese premier zei dat “de vernietiging van Europa en zijn economie aanvaardbaar is voor Washington als dat leidt tot de vernietiging van de Russische economie en de nederlaag van Moskou in de voortdurende oorlog”. De unipolariteit van de VS kan zich collaterale schade veroorloven zoals de verarming van Europa en het veranderen van het oude continent in een gigantisch slagveld tussen Moskou en Washington. “Het lijdt geen twijfel dat Europa na Oekraïne de grootste verliezer is in de oorlog op het Europese continent. Het is onterecht dat westerse functionarissen zeggen dat het OPEC+-besluit een vijandige daad is, gezien de eerdere productieverhoging als reactie op eerdere eisen van de VS. Daarom is de terugkeer naar de eerdere olie
productierendement niet aan de orde voor ten minste zes maanden. De politieke gevolgen zullen in strijd zijn met de anti-Russische plannen van de VS, en Moskou zal profiteren van de stopzetting van de oliestroom op de internationale markt.

Immers, onafhankelijke en soevereine staten hebben het recht te doen wat zij willen en te beslissen wat in de eerste plaats hun belangen dient. Wat vermeld moet worden is dat Rusland profiteert van de vermindering van de olieproductie. Het verkoopt reeds olie met een korting van 30 dollar per vat minder dan ruwe Brent-olie, de internationale olie-benchmark, aan China en India. Beide landen hebben – in tegenstelling tot de meerderheid van de EU-landen – het Amerikaanse verzoek om Russische olie en gas te boycotten afgewezen omdat zij energie nodig hebben en hun industrie en economie niet willen schaden. China en India importeren meer olie uit Rusland dan alle EU-landen samen.

De keuze van OPEC+ zal de prijzen doen stijgen of ten minste een scherpe daling voorkomen, waardoor Rusland grote sommen geld kan binnenhalen en zich kan onttrekken aan de poging van de VS om zijn economie lam te leggen, ook al steunt zijn jaarlijkse begroting niet uitsluitend op de verkoop van energie. De VS en Europa zullen proberen barrières of plafonds op te werpen voor de energieprijzen. Het westen is echter in een weinig benijdenswaardige situatie terechtgekomen door de behoefte aan energie voor de komende winter en zijn industrie. De VS verdienen meer geld door hun gas tegen een hoge prijs aan Europa te verkopen. De VS is ook een olieproducerend en -consumerend land, maar gebruikt zijn reserves om zijn binnenlandse olieprijzen te beheersen. Bovendien probeert Amerika Europa gerust te stellen over de beschikbaarheid van energiebronnen. Nu stuit het echter op de dorst en de angst van de markten. Daarom zullen de Europese leiders het, gezien de huidige gang van zaken, een uitdaging vinden om zich te voegen naar het Amerikaanse beleid om de economische belegering van Rusland in stand te houden. Daarom is Amerika van mening dat het besluit van de OPEC+ niet in het belang van zijn anti-Russisch beleid en campagne is genomen .

Wat zou het alternatief kunnen zijn? De VS lopen voorop bij het herstel van de betrekkingen met Venezuela, zodat Caracas kan terugkeren op de wereldoliemarkten, terwijl het nucleaire akkoord met Iran nog steeds buiten bereik is. Dit geeft aan hoezeer de VS de controle moet herwinnen voordat de westerse leiders hun eenheid verliezen en unilaterale beslissingen gaan nemen – zoals Hongarije – die de handelsbetrekkingen met Rusland in stand houden of herstellen. Dit is wat Amerika nooit wil zien gebeuren. Washington zal de handhaving van significante handel tussen Europa en Rusland daarom niet accepteren.

OPEC + hield rekening met de belangen van haar lidstaten en bevolking. De OPEC winden waren tegengesteld voor de Amerikaanse schepen. En onafhankelijke soevereine staten hebben het recht om hun belangen boven alle andere aanspraken te stellen, zelfs als deze botsen met de plannen van de VS. Maar dit soort actie is niettemin een belangrijke en ongebruikelijke stap die veel traditionele bondgenoten van de VS zonder aarzelen nemen wanneer zij de Amerikaanse plannen een klap willen geven.

Subscribe to get access to all articles

Copyright © https://ejmagnier.com   2020 

Subscribe monthly

Log in

Elijah Magnier, aan mijn lezers:  De nieuwsindustrie is onder grote druk komen te staan door het neoliberalisme en de COVID lockdown. Helaas rest mij geen andere keuze dan om individuele ondersteuning te vragen. Door je in te schrijven ondersteun je de onderzoeksjournalistiek die nodig is voor een goed begrip van wat er in het Midden-Oosten (en globaal} gebeurt. Hartelijke  dank aan iedereen die hieraan bijdraagt. – Elijah J. Magnier