Bron: Eric Zuesse southfront 27 september 2022 ~~~
Amerika creëert, legt op en dwingt de sancties tegen Rusland af, die de energieprijzen in Europa opdrijven en daardoor de Europese bedrijven ertoe aanzetten naar Amerika te verhuizen, waar de belastingen, veiligheids- en milieuvoorschriften en arbeidsrechten veel lager zijn en de winsten voor de investeerders dus veel hoger zullen zijn.
Bovendien kan Amerika zijn eigen energie leveren. Daarom zijn bevoorradingsketens in de VS minder gevaarlijk dan in Europa.
Er is steeds minder reden voor een bedrijf om iets in Europa te doen behalve verkopen aan Europeanen, die steeds wanhopiger worden om te krijgen wat ze zich kunnen veroorloven, nu Rusland, dat de goedkoopste energie en andere grondstoffen leverde, door de sancties uit de Europese markten wordt gewurgd. Geld kan bewegen, zelfs als de eigenaar dat niet kan. De Europese burgers zullen nu verder en verder achterblijven nu de rijkdom van Europa vlucht – voornamelijk naar Amerika (wiens regering deze kapitaalvlucht van Europa’s rijkdom heeft veroorzaakt).
De leiders van Europa hebben samengewerkt met de leiders van Amerika, om deze Europese neergang te veroorzaken (door zich aan te sluiten bij Amerika’s sancties tegen Rusland, in plaats van deze af te wijzen), maar de Duitse bedrijven kunnen ook aanzienlijke voordelen genieten van verplaatsing of uitbreiding in Amerika. Het Duitse zakenblad Handlelsblatt berichtte op 25 september:
“Steeds meer Duitse bedrijven breiden hun vestigingen in Noord-Amerika uit: Washington trekt Duitse bedrijven aan met goedkope energie en lage belastingen. Dat geldt vooral voor de zuidelijke staten. Berlijn is verontrust – en wil tegenmaatregelen nemen.”
Er staat verder:
“Talrijke Duitse bedrijven zijn van plan vestigingen in de VS op te richten of uit te breiden. … Amerikaanse staten zoals Virginia, Georgia en Oklahoma tonen steeds meer belangstelling” om deze bedrijven speciale stimulansen te bieden om hun produktie naar de VS te verplaatsen of althans uit te breiden. Pat Wilson, commissaris van het departement van economische ontwikkeling van Georgia, vertelt Duitse bedrijven bijvoorbeeld dat “onze energiekosten laag zijn en de netwerken stabiel. … Bedrijven die naar Georgia komen [uit Duitsland] verkleinen hun ecologische voetafdruk.” Aangezien een van de belangrijkste redenen waarom de Duitse regering de Russische brandstofleveranties afknijpt (anders dan ter “ondersteuning van de democratie in Oekraïne”, enz.) is dat die Russische leveranties fossiele brandstoffen zijn, kan Amerika Europese bedrijven aantrekken (zelfs op basis van “groene” argumenten) door te adverteren met een grotere “energie-efficiëntie” dan in Europa – niet noodzakelijk in de strikte zin van het milieu, maar zeker in de zin van lagere energiekosten, aangezien de Amerikaanse regelgeving veel minder streng is dan in de EU.
De Irish Examiner schreef op de 25e ook:
“Europese industrie buigt onder gewicht van stijgende energieprijzen: Volkswagen, Europa’s grootste autofabrikant, waarschuwde vorige week dat het de productie uit Duitsland en Oost-Europa zou kunnen verplaatsen als de energieprijzen niet dalen.”
Ook op de 25e kopte Oil Price dot com “Europe Faces An Exodus Of Energy-Intensive Industries”, en vermeldde met name dat “de Amerikaanse staalgigant ArcelorMittal eerder deze maand zei dat het de productie van een staalfabriek in Duitsland en een eenheid van een andere fabriek, eveneens in Duitsland, met de helft zou verminderen. Het bedrijf zei de beslissing te hebben gebaseerd op de hoge gasprijzen. … ArcelorMittal kondigde eerder dit jaar plannen aan om een fabriek in Texas uit te breiden.”
Op 26 september publiceerde de New York Times “Factory Jobs Are Booming Like It’s the 1970s: De Amerikaanse verwerkende industrie beleeft een opleving, met bedrijven die meer werknemers in dienst nemen te midden van een hoge consumentenvraag naar producten.” In totaal “hadden fabrikanten in augustus van dit jaar ongeveer 1,43 miljoen banen toegevoegd, een netto toename van 67.000 werknemers boven het prepandemische niveau.” En dit is nog maar het begin van Amerika’s herindustrialisatie en economisch herstel, want het verlies van banen uit Europa is nog maar net begonnen. Deze Duitse bedrijven beginnen op de Amerikaanse bodem en laten de Europese arbeiders achter, om op eigen kracht te zwemmen of te zinken (degenen die dat kunnen).
Ook op 26 september kopte Thomas Fazi op unherd dot com: “The EU is sleepwalking into anarchy: Its sanctions are crippling the bloc’s working class”, en documenteerde dat deze uitholling van Europa’s economieën het meest wordt ervaren door Europa’s lagere economische klassen, die het minst in staat zijn ermee om te gaan, maar in de steek worden gelaten door de groep met het hogere vermogen, de investeerders, die hun geld naar het buitenland sturen, zoals oligarchen uit de bananenrepubliek doen, en die zich daar misschien ook gemakkelijk zullen vestigen.
Op 19 september kopte de New York Times: “Crippling’ Energy Bills Force Europe’s Factories to Go Dark: Manufacturers are furloughing workers and shut down lines because they can’t pay the gas and electric charges”. Een grote werkgever in Noord-Frankrijk, de glasfabriek Arc International, weet bijvoorbeeld niet of hij zal overleven: “Nicholas Hodler, de directeur, overzag de lopende band, blauw glinsterend van de aardgasvlammen [gas dat uit Rusland kwam en nu tien keer zoveel kost als een jaar geleden]. Jarenlang werd Arc aangedreven door goedkope energie die het bedrijf hielp uit te groeien tot ’s werelds grootste producent van glazen serviesgoed. … Maar de impact van Ruslands abrupte afsluiting van gas naar Europa [gedwongen door de sancties] heeft het bedrijf met nieuwe risico’s overspoeld. De energieprijzen zijn zo snel gestegen dat de heer Hodler in twee maanden tijd zes keer zijn prognoses heeft moeten herschrijven. Onlangs heeft hij een derde van de 4.500 werknemers van Arc gedeeltelijk op non-actief gesteld om geld te besparen. Vier van de negen ovens van de fabriek zullen worden stilgelegd; de andere zullen worden omgeschakeld van aardgas naar diesel, een goedkopere maar meer vervuilende brandstof.”
De “Groene” partijen in heel Europa, zoals in de personen van de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock, en de Duitse minister van Economische Zaken en Klimaatactie Robert Habeck, hebben de Europese beweging tegen de invoer van Russische brandstoffen geleid, en het zou kunnen blijken dat zij Europa er in feite toe hebben gebracht zijn koolstofvoetafdruk te vergroten, als het eindresultaat blijkt te zijn om over te schakelen op meer kolen en dieselbrandstoffen, zoals zij nu doen.
Dit had niet kunnen gebeuren zonder de leiders, zowel in Amerika als in Europa, die de weg bereiden voor de achteruitgang van de Europese economieën, en voor de opbloei van die van Amerika – waardoor steeds meer investeerders, en hun investeringen, naar Amerika worden getrokken, vanuit de vazalstaten van het Amerikaanse regime (zoals Duitsland en Frankrijk), vooral in de EU en de NAVO (deze nieuwe bananenrepublieken). De begunstigden van dit alles zijn niet alleen Amerika’s wapenproducenten, zoals Lockheed Martin, en winningsbedrijven zoals ExxonMobil, die groeien door de ineenstorting van Europa die het gevolg is van het feit dat Europa zich afsnijdt van de goedkope energie die het vroeger genoot. De toekomst ligt weer open, voor investeerders in de Verenigde Staten. Het is come-one, come-all, voor investeerders uit Europa, en laat alle anderen in Europa gewoon zinken, als ze er niet uit kunnen.
Het nieuwe boek van onderzoekshistoricus Eric Zuesse, AMERICA’S EMPIRE OF EVIL: Hitler’s Posthumous Victory, and Why the Social Sciences Need to Change,, gaat over hoe Amerika na de Tweede Wereldoorlog de wereld overnam om haar te onderwerpen aan Amerikaanse en gelieerde miljardairs. Hun kartels onttrekken de rijkdom van de wereld door controle over niet alleen hun ‘nieuws’-media maar ook de sociale ‘wetenschappen’ – en duperen het publiek.