Iran,Middenoosten,VS |
3 mei 2025
Bron:  Thierry Meyssan 
Voltaire Netwerk Paris 29 april 2025 ~~~

Het grote publiek weet niets over de werkelijke kwesties in de onderhandelingen tussen Washington en Teheran. In dit artikel wordt een situatie beschreven waarin de leugens zich al drie decennia opeenstapelen, waardoor het bijzonder moeilijk is om vooruitgang te boeken. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, gaat de nucleaire kwestie in Iran niet over de vraag of Teheran al dan niet een kernbom zal krijgen, maar over de vraag of het zal lukken om Palestina te helpen zonder wapens te gebruiken.

Ook in de talen: Deutsch ελληνικά English 
Español français italiano русский

Anderhalve maand geleden kondigde ik aan dat president Donald Trump, nog voordat de vrede in Oekraïne was gesloten, onderhandelingen met Iran zou openen [1]. Zoals gewoonlijk overlaadden commentatoren die de ideologie van Joe Biden aanhangen me met sarcasme, terwijl mijn collega’s, specialisten in internationale zaken, mijn observaties oppikten [2].

Het verschil tussen hen lag in hun begrip van de onderhandelingen in Oekraïne. Voor de eerstgenoemden was het de wraak van Donald Trump op Volodymyr Zelensky, of een knieval voor Vladimir Poetin. Voor de tweede groep was het juist een verlangen naar vrede met Rusland, zodat de Verenigde Staten hun middelen konden besteden aan economisch herstel.

Als gevolg daarvan is de Iraanse kwestie door elke partij anders benaderd. Voor de eerstgenoemde is het een kwestie van voortzetting van de chaos die tijdens het eerste mandaat is begonnen met de terugtrekking uit het nucleaire akkoord (JCPoA).. Voor de tweede groep daarentegen is het een kwestie van verlangen naar vrede met Iran, aangezien Iran de enige regionale macht is die het verzet tegen Israël steunt.

Begin maart 2024 stuurde president Donald Trump een brief naar de Leider van de Revolutie, Ayatollah Ali Khameney. Het bestaan van dit document werd door de schrijver ervan zelf genoemd tijdens zijn toespraak tot het Congres op 4 maart, en vervolgens besproken in de pers. Volgens Sky News Arabia, dat het document heeft gelezen, nodigt Donald Trump uit tot onderhandelingen, waarbij hij aangeeft: “Als u de uitgestoken hand afwijst en kiest voor het pad van escalatie en steun aan terroristische organisaties, waarschuw ik u voor een snelle en vastberaden reactie […] Ik schrijf deze brief om nieuwe horizonten te openen voor onze relatie, weg van de jaren van conflict, onbegrip en onnodige confrontatie waarvan we de afgelopen decennia getuige zijn geweest […] De tijd is gekomen om vijandigheid achter ons te laten en een nieuwe pagina van samenwerking en wederzijds respect te openen. We hebben vandaag een historische kans […] We zullen niet werkeloos toezien bij de bedreigingen van uw regime tegen ons volk of onze bondgenoten […] Als u bereid bent om te onderhandelen, zijn wij dat ook. Maar als u de eisen van de wereld blijft negeren, zal de geschiedenis uitwijzen dat u een uitstekende kans hebt gemist.”

Tegelijkertijd lanceerden de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk verschillende aanvallen tegen Ansar Allah in Jemen. In tegenstelling tot de vorige aanvallen waren deze niet gericht op ondergrondse militaire doelen, maar op politieke doelen verspreid onder de burgerbevolking. Ze doodden leiders van de beweging en maakten veel andere bijkomende slachtoffers, wat neerkomt op oorlogsmisdaden.

Ansar Allah, in het Westen pejoratief bekend als de “Houthi familiebende” of “de Houthi’s”, heeft Israëlische schepen in de Rode Zee aangevallen om Tel Aviv te dwingen in te stemmen met het doorlaten van humanitaire hulp naar Gaza.

Omdat Washington en Londen van mening waren dat ze hiermee de internationale handel belemmerden maar daarvoor geen toestemming hadden gekregen van de Veiligheidsraad, hervatten ze de oorlog tegen de Ansar Allah-beweging. Ze begonnen met het aanvallen van militaire doelen, maar realiseerden zich al snel dat deze diep onder de grond lagen en niet op een noemenswaardige manier geraakt konden worden.

De brief van Donald Trump kwam pas op 12 maart aan in Teheran en de Iraanse reactie liet lang op zich wachten. Het is belangrijk om te begrijpen dat Teheran, hoewel het gevleid was door de geheimgehouden handgeschreven benadering van Washington, verschillende aspecten van het gedrag van Trump niet kon accepteren.

• Ten eerste hebben de Verenigde Staten, trouw aan de Trumpistische techniek van de Art of the Deal, Iran bedreigd terwijl ze het land probeerden te paaien. Voor internationale betrekkingen gelden niet dezelfde regels als voor het bedrijfsleven. Toegeven aan dreigementen is een teken van zwakte, hetgeen de Iraniërs in deze onderhandelingen niet konden accepteren. Ayatollah Ali Khamenei zei op 28 maart: “De vijandschap van de Verenigde Staten en Israël is er altijd geweest. Ze dreigen ons aan te vallen, wat we niet erg waarschijnlijk achten, maar als ze een misstap begaan, zullen ze zeker een tegenaanval krijgen. Als de vijanden denken dat ze het land kunnen uitlokken, zal de Iraanse natie zelf reageren.” Dit werd op 30 maart herhaald door president Donald Trump, die tegen NBC News zei: “Als ze niet tot een overeenkomst komen, zullen er bombardementen komen. Het zullen bombardementen zijn zoals ze nog nooit eerder hebben gezien.
Volgens het Handvest van de Verenigde Naties (artikel 2, lid 4) “onthouden de leden zich in hun internationale betrekkingen van het dreigen met of gebruiken van geweld tegen de territoriale integriteit of politieke onafhankelijkheid van enige staat”.
De onderhandelingen waren dus al gecompromitteerd voordat ze begonnen waren.
• Bovendien was het afslachten van de leiders van Ansar Allah een zinloze oorlogsmisdaad: Generaal Qassem Soleimani had door het reorganiseren van de “Axis of Resistance” de voormalige Iraanse proxies hun totale vrijheid teruggegeven. Tot op heden heeft Teheran geen enkele invloed, behalve ideologische, op Ansar Allah. Ambassadeur Amir Saeid Iravani heeft deze punten dan ook aangekaart bij de Verenigde Naties [3].
• Last but not least: Donald Trump, die tegenstrijdige signalen opstapelt, heeft de Iraniërs niet toegestaan om zijn betrekkingen met Israël te beoordelen. Steunt hij het ’twee-staten’ project voor een bi-nationale staat in Palestina (die gesteund wordt door de Verenigde Naties)? Of een Joodse staat in Palestina (zionisme)? Of een “Groot-Israël” (revisionistisch zionisme)? Niemand weet het precies.

Uiteindelijk stuurde Iran een geheim antwoord op de geheime brief van de Verenigde Staten en konden de onderhandelingen beginnen, maar alleen in indirecte vorm. Met andere woorden, de twee delegaties spraken niet rechtstreeks met elkaar, maar alleen via een bemiddelaar. Op deze manier accepteerde Teheran de uitnodiging, maar sprak het zijn afkeuring uit over de manier waarop het georganiseerd was.

Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk grepen direct in en riepen een besloten vergadering van de Veiligheidsraad bijeen. Parijs en Londen wilden een aantal openstaande kwesties behandelen. Aangezien er niets is uitgelekt, is het niet duidelijk of president Emmanuel Macron en premier Keir Starmer duidelijkheid wilden scheppen over wat alle andere pogingen tot onderhandelingen had doen mislukken, of dit juist wilden verdoezelen wat nog meer onduidelijkheid zou kunnen scheppen.

De volgende dag, 13 maart, ontbood Mohammad Hassan-Nejad Pirkouhi, directeur-generaal Internationale Vrede en Veiligheid van het Iraanse ministerie van Buitenlandse Zaken, de ambassadeurs van de Verenigde Staten, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. Hij bekritiseerde hen voor het houden van een “onverantwoordelijke en provocerende” vergadering van de Veiligheidsraad, waarbij de mechanismen van de Verenigde Naties worden misbruikt. Hij benadrukte dat Iran weliswaar zijn belofte om uranium niet tot meer dan 3,67% te verrijken niet meer nakomt, maar wel zijn JCPoA-verplichtingen jegens IAEA-inspecteurs nakomt alskook aan zijn verplichtingen in het kader van het Verdrag inzake de niet-verspreiding van kernwapens (NPV).

We mogen niet vergeten dat Iran zich in zijn algemeenheid, na de Verenigde Staten, heeft teruggetrokken uit het JCPoA en de geheime bilaterale akkoorden van die tijd, maar nog steeds zijn JCPoA-verplichtingen nakomt [4]. Daarentegen hebben Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, hoewel ze beweren de JCPoA te respecteren, geen stappen ondernomen om de gevolgen van de terugtrekking van de VS te verzachten, wat in strijd is met de geest van de tekst.
Het Verenigd Koninkrijk nam onmiddellijk wraak door aan te geven dat het bereid was om uiterlijk 18 oktober (de deadline voor deze procedure) de VN-sancties opnieuw in te stellen als Iran zijn uraniumverrijking niet zou inperken. De VN-sancties zijn in feite opgeschort, niet ingetrokken.

Er hebben al drie rondes van indirecte onderhandelingen plaatsgevonden. De Amerikaanse delegatie werd geleid door Steve Witkoff, de speciale gezant van president Donald Trump voor het Midden-Oosten, en de Iraanse delegatie door minister van Buitenlandse Zaken Abbas Araghchi. De eerste en derde bijeenkomst werden gehouden in Muscat en Oman, terwijl de tweede werd gehouden op de ambassade van het sultanaat in Rome, in aanwezigheid van de directeur van het Internationaal Atoomenergie Agentschap (IAEA), de Argentijn Rafel Grossi.
Sayyid Badr bin Hamad bin Hamood al-Busaidi, de Omaanse minister van Buitenlandse Zaken, speelde bij elke gelegenheid de rol van bemiddelaar en reisde heen en weer tussen de delegaties.

Van Amerikaanse zijde werden talloze verklaringen afgelegd, met een opeenstapeling van onduidelijkheden en tegenstrijdigheden, zowel over de vorige onderhandelingsronden als vooral over de rode lijnen van Washington. Iedereen denkt dus te begrijpen wat de VS willen. Ook in Iran is het publieke debat bijzonder ondoorzichtig. We moeten echter niet vergeten dat er een stroming is die lering trekt uit de Libische en Koreaanse affaires en ons verzekert dat als Ayatollah Rouhollah Khomeiny nog zou leven, hij waarschijnlijk zijn fatwa waarin massavernietigingswapens werden veroordeeld, zou intrekken en juist toestemming zou geven voor de atoombom. Niet omdat hij het moreel vond vanuit moslimperspectief, maar omdat het Iran zou beschermen tegen de dreigingen waarmee het wordt geconfronteerd. De Libisch-Arabische Jamahiriyyah van Muammar Kadhafi, die op het punt stond zo’n bom te bemachtigen, ontmantelde zijn installaties vrijwillig en werd door Washington gefeliciteerd voordat het door Washington werd verpletterd. Terwijl de Democratische Volksrepubliek Korea van Kim Jong-un er nog steeds in slaagt het Pentagon te weerstaan omdat het de bom heeft en erover opschept.

Op 22 april verduidelijkte president Donald Trump zijn denkwijze in een uitgebreid interview met Time Magazine. Daarin verklaarde hij dat hij de Verenigde Staten had teruggetrokken uit de JCPOA en opdracht had gegeven tot de moord op generaal Qassem Soleimani om Iran het vermogen te ontnemen om het verzet tegen Israël aan te wakkeren, een voorwaarde voor vrede in de regio. Hij had dit nog nooit verklaard en het helpt om zijn intentie tijdens deze onderhandelingen te begrijpen. [5]

Ondertussen hebben Benyamin Netanyahu’s “revisionistische zionisten” (niet te verwarren met “zionisten” kortweg), drie decennia van leugens voortzettend, de druk opgevoerd om de lopende contacten te saboteren [6]. In Washington heeft hun opperhoofd, Elliott Abrams, een memo [7] gepubliceerd met daarin wat hij noemt de “7 hoofdzonden” van vorige Amerikaanse regeringen in hun omgang met Iran. Dit document geeft inzicht in het standpunt van de oorlogszuchtigen.

Volgens de memo faalde de JCPOA waarover de regering-Obama onderhandelde om de nucleaire ambities van Iran in te tomen en gaf het, door bepaalde geblokkeerde fondsen terug te geven, het land de middelen om Israël te bestrijden. Tijdens de 5+1 gesprekken in Lausanne en Genève kwamen alle spelers (behalve de Verenigde Staten, vertegenwoordigd door minister van Buitenlandse Zaken John Kerry) echter tot de conclusie dat er sinds 1988 en de fatwa van Imam Rouhollah Khomeiny geen militair nucleair programma meer was in Iran. Dit punt, dat nog steeds wordt betwist door Israël, werd op 24 maart bevestigd door de Amerikaanse directeur van de inlichtingendienst, Tulsi Gabbard, tijdens haar hoorzitting in de Senaat en in haar jaarverslag over de bedreigingen tegen het eigen land [8]. Het is absoluut duidelijk voor Duitsland, China, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en Rusland (en waarschijnlijk voor vele anderen) dat de Israëlische beschuldiging nergens op gebaseerd is; dat het lauter bedrog is.
• 1) Op basis van deze vaak herhaalde leugen eisen de “revisionistische zionisten”, gebruikmakend van het feit dat Iran, in reactie op de terugtrekking van de Verenigde Staten uit de JCPOA en de geheime overeenkomsten die het had ondertekend met John Kerry, is doorgegaan met het verrijken van uranium tot 60%, dat Teheran wordt verboden om uranium te verrijken.
Het is belangrijk om deze eis te begrijpen: het zou Iran elk civiel programma verbieden, inclusief bijvoorbeeld de bestralingen die westerlingen in al hun ziekenhuizen uitvoeren.
Deze eis komt erop neer dat we Iran terug willen sturen naar onderontwikkeling. Het komt overeen met de manier waarop bepaalde Europese staten hun koloniën hebben verboden van moderne activiteiten om ze onder hun overheersing te houden.
• 2) De “revisionistische zionisten” eisen verder dat de onderhandelingen zich niet beperken tot het nucleaire programma, maar ook de rakettenkwestie moeten omvatten. Al jaren beweren Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk ten onrechte dat de ontwikkeling van ballistische en hypersonische raketten door Teheran in strijd is met de VN-sancties. Daarbij verwarren ze opzettelijk het onderzoek naar en de productie van ballistische raketten met de kernkoppen die ze zouden kunnen dragen als Iran ze had.
Rusland en China zijn meerdere malen tussenbeide gekomen om de Veiligheidsraad eraan te herinneren “dat geen van de bestaande internationale instrumenten en mechanismen, in het bijzonder het Missile Technology Control Regime of het Verdrag inzake de niet-verspreiding van kernwapens, Iran expliciet of impliciet verbieden raket- en ruimteprogramma’s te ontwikkelen”. [9]
Tijdens het Iraanse bombardement op Israël op 1 oktober 2024 bleek dat alle Iraanse raketten en drones hun doel misten of tijdens de vlucht werden neergeschoten, met uitzondering van alle hypersonische raketten, die allemaal hun doel raakten. Deze kwestie, die niets te maken heeft met kernbommen, is daarom essentieel voor Israël.
• 3) De “revisionistische zionisten” eisen ook dat het toezicht wordt uitgevoerd op westerse voorwaarden, niet op Iraanse voorwaarden. Voorlopig is Iran echter, met zijn eigen instemming, onderworpen aan de strengste IAEA-verificatieprocedures die ooit zijn ingesteld. Teheran leeft deze procedures nauwgezet na en er is geen reden om het land nieuwe procedures op te leggen, tenzij we een probleem willen creëren waar er geen is.
• 4) De “revisionistische zionisten” zeggen verder dat de dreiging van Amerikaans geweld niet voortijdig moet worden opgegeven. Dit is echter de enige beschaafde manier van handelen, zoals vastgelegd in het eerder genoemde Handvest van de Verenigde Naties (artikel 2, lid 4).
Wetende dat Israël niet de middelen heeft om Iran zelf aan te vallen en dat Tel Aviv voortdurend druk uitoefent op Washington om het mee te sleuren in een oorlog tegen Teheran, is het gemakkelijk te begrijpen wat er achter dit vierde punt schuilgaat.
• 5) Vervolgens verzetten de revisionistische zionisten zich tegen de versoepeling van VN-sancties en unilaterale dwangmaatregelen door de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en de Europese Unie, omdat dit Iran zou aanmoedigen om terrorisme te financieren.
We hebben het hier niet over de moorden die Teheran in het buitenland laat plegen, maar over zijn steun aan Hamas, de Islamitische Jihad, Hezbollah en het verzet in Irak, in gedachten houdend dat het Ansar Allah niet langer financieel of militair steunt. De conflicten in Palestina, Syrië en Irak zijn echter allemaal volksverzet tegen Israëlische militaire acties. Ze zijn legitiem onder het internationaal recht (wat niet betekent dat alle acties die in hun naam worden uitgevoerd legitiem zijn).
Deze eis is er daarom alleen op gericht om Israël toe te staan door te gaan met het schenden van VN-resoluties, niet om te voorkomen dat Iran deze schendt.
• 6 en 7) De “revisionistische zionisten” sluiten af met de eis dat het andere “kwaadwillige gedrag” van Iran niet mag worden genegeerd en dat de sancties tegen terrorisme niet mogen worden versoepeld in ruil voor vooruitgang in de nucleaire kwestie. Iran vertoont echter, net als andere staten, geen “kwaadaardig gedrag” ten opzichte van de Verenigde Staten. Waar we het hier over hebben is de Iraanse steun aan het verzet tegen het zionisme, waarvan revisionistische zionisten begrijpelijkerwijs vrezen dat deze weer in een aanzienlijke financiële vorm zal worden hervat.

Deze lange uiteenzetting geeft je een idee van de inhoud van de onderhandelingen tussen Washington en Teheran. Het moet gezegd worden dat het team van Donald Trump vol zit met personen die overtuigd zijn door de retoriek van de revisionistische zionisten. Veel parlementsleden, zowel Democraten als Republikeinen, benaderen het Midden-Oosten niet door hun eigen ervaring, maar door de bril van hun belangrijkste donor, het American Israel Public Affairs Committee (AIPAC).
Merav Ceren, die net benoemd is tot hoofd Israël-Iran bij de Nationale Veiligheidsraad van het Witte Huis, heeft een dubbele nationaliteit en is officier bij de Israëlische Strijdkrachten (IDF) [10].
Het hoofd van de Amerikaanse delegatie naar Oman, Steve Witkoff, is anderzijds een projectontwikkelaar die in verschillende landen werkt, niet alleen in de Verenigde Staten maar ook in moslimstaten. Hij heeft zijn onafhankelijke opstelling al getoond door te onderhandelen over de Oekraïense kwestie en te luisteren naar de argumenten van beide partijen. Er is geen enkele reden, en zeker niet zijn Joodse geloof, om hem van vooringenomenheid te verdenken. Hij reageerde dan ook positief toen de Iraniërs hun voorstel herhaalden om van het Midden-Oosten een kernwapenvrije zone te maken zoals Latijns-Amerika [11]; een voorstel… dat ook Israël omvat.

De vierde onderhandelingsronde vindt plaats op 3 mei. Beide partijen zijn zich er nu van bewust dat de sleutel tot vrede ligt in de mogelijkheid van Donald Trump om te breken met de revisionistische zionisten en concrete vooruitgang te boeken voor de Palestijnen.

Topfoto: Ayatollah Ali Khamenei heeft toestemming gegeven voor indirecte onderhandelingen met de Verenigde Staten, ondanks de dreigementen van Donald Trump.

Voetnoten:

gerelateerd (berichten in dit archief):