Eurazie,Rusland,VS |
28 augustus 2022
Bron:Andrew Korybko
oneworld.press 25 augustus 2022 ~~~

De Russische en Iraanse economieën zullen wederzijds profiteren door de verkoop van goedkope grondstoffen op de wereldmarkt, terwijl landen als India hun opkomst als multipolaire grootmachten zullen versnellen door de aankoop van deze export. Hun trilaterale as zal een kracht worden om rekening mee te houden, vooral als de eerste twee hun aardgasactiviteiten coördineren, aangezien zij de grootste aardgasreserves ter wereld hebben.

De invloedrijke, door de VS aangestuurde Westerse Mainstream Media (MSM), Politico, uitte dinsdag extreme frustratie over het onvermogen van Amerika om een toekomstige Russisch-Iraanse oliewisselovereenkomst tegen te houden, in afwachting van de succesvolle heronderhandeling van het Joint Comprehensive Plan Of Action (JCPOA), dat volgens recente berichten op het punt zou staan om eindelijk te worden bereikt. In hun stuk met de titel “Russia eyes Iran as sanctions-busting backdoor for oil sales“, betreuren zij hoe gemakkelijk “Iran Russische ruwe olie zou kunnen importeren naar zijn noordelijke Kaspische kust en vervolgens namens Rusland gelijkwaardige hoeveelheden ruwe olie zou kunnen verkopen in Iraanse tankers die vertrekken uit de Perzische Golf.” Dit verbond zou voor beide partijen voordelig zijn en het snel intensiever wordende strategische partnerschap tussen deze multipolaire grootmachten verder versterken.

De wereldwijde systemische overgang naar multipolariteit, die een ongekende versnelling heeft gekend in het licht van de meest recente, door de VS uitgelokte fase van het Oekraïense conflict dat een half jaar geleden begon, is bezig met een fundamentele transformatie van Eurazië. President Poetin verklaarde onlangs dat Rusland zijn status als wereldmacht heeft hersteld, hetgeen een accurate weerspiegeling is van Ruslands rol in de hedendaagse internationale betrekkingen. De ongekende sancties van het door de VS gecontroleerde Westen hebben op contraproductieve wijze de economisch-financiële basis van Amerika’s afnemende unipolaire hegemonie lamgelegd, wat samenviel met de samenwerking van Rusland met India en Iran om een derde invloedspool te vormen in de huidige bi-multipolaire tussenfase van de bovenvermelde systemische overgang naar complexere multipolariteit (“multiplexiteit”).

Deze twee factoren hebben het verloop van de Nieuwe Koude Oorlog onomkeerbaar veranderd: de afbrokkeling van de unipolaire hegemonie van de VS werd onvermijdelijk, terwijl India Rusland hielp bij het voorkomen van een mogelijk onevenredige afhankelijkheid van China, die er volgens sommige waarnemers toe had kunnen leiden dat de Volksrepubliek in de nabije toekomst de status van enige supermacht van Amerika had kunnen overnemen en aldus de met dat scenario verbonden systemische ongelijkheden had kunnen herhalen. Voor alle duidelijkheid: de auteur hecht geen geloof aan die grimmige voorspelling over China als vervanging van de vroegere rol van de VS in de internationale betrekkingen, maar wijst er alleen maar op hoe de “zwarte zwaan”-interventie van India dat scenario hoe dan ook onmogelijk heeft gemaakt.

Nu de structurele betekenis van het Russisch-Indiase strategische partnerschap is uitgelegd, zal de lezer de complementaire rol van het Russisch-Iraanse partnerschap beter kunnen begrijpen. Hoewel dit partnerschap minder invloedrijk is wat betreft de onmiddellijke hervorming van het traject van de mondiale systeemovergang, is het niet minder belangrijk wat betreft de gevolgen op lange termijn door de impact die het zal hebben op de energie-industrie. Deze twee multipolaire mogendheden zijn belangrijke spelers in die handel, vooral die in aardgas. Hun speculatieve plannen voor een olie-swapdeal, die zoveel paniek veroorzaakten bij Politico, hebben de potentie in zich om betrouwbare inkomsten te genereren voor beiden, terwijl ze ook hun partners helpen.

De Russische en Iraanse economieën zullen wederzijds profiteren door de verkoop van goedkope grondstoffen op de wereldmarkt, terwijl landen als India hun opkomst als multipolaire grootmachten zullen versnellen door de aankoop van deze exportproducten. Hun trilaterale as zal een kracht worden om rekening mee te houden, vooral als de eerste twee hun aardgasactiviteiten coördineren, aangezien zij de grootste aardgasreserves ter wereld hebben. Het is dan ook niet moeilijk te voorspellen dat het Russisch-Iraanse strategische partnerschap uiteindelijk een revolutie in de mondiale energie-industrie teweeg zal brengen, die op haar beurt de doodsteek zou kunnen toedienen aan de zogenaamde “petrodollar”, vooral in het scenario waarin Saoedi-Arabië olie aan China en anderen verkoopt in yuan.

De de-dollarisering van de aardgashandel, of die nu parallel loopt met het bovengenoemde scenario waarin Saoedi-Arabië en China de leiding nemen in de de-dollarisering van de oliehandel, dan wel in de plaats daarvan in het geval dat dit tweede scenario om welke reden dan ook niet doorgaat, zal de geschiedenis ingaan als een mijlpaal in de geschiedenis van de wereldeconomie. De speculatief op handen zijnde nauwe samenwerking tussen Rusland en Iran op het gebied van de oliehandel zal de weg bereiden voor wat zeer waarschijnlijk komen gaat, en dat zal voor iedereen van buitengemeen groot belang zijn omdat het aardgasverbruik naar verwachting voor onbepaalde tijd zal blijven toenemen. In de praktijk betekent dit dat deze twee gezamenlijk een onevenredig grote invloed zullen uitoefenen op de wereldeconomie op een indirecte maar niettemin tastbare wijze.

Aan hun bedoelingen hoeft ook niemand te twijfelen, aangezien Iran sinds 1979 een revolutionaire staat is, terwijl president Poetin eind vorige maand nog het wereldwijde revolutionaire manifest (NL-vertaling hier) van zijn land heeft onthuld. Iran en Rusland zijn het dus eens over de noodzaak alles te doen wat nodig is om de systemische overgang naar multipolariteit te versnellen, wat ongetwijfeld inhoudt dat zij hun rol in de energiehandel gezamenlijk moeten uitspelen om in deze sector supermachten te worden. Daarvan zullen zij wederzijds profiteren, terwijl zij ook de opkomst van hun gezamenlijke Indiase strategische partner als grootmacht zullen versnellen, wat de internationale betrekkingen zal helpen uit hun huidige bi-multipolaire tussenfase te breken en zo de opkomst van complexe multipolariteit zal inluiden, precies zoals hun leiders voor ogen staat, dit alles ten nadele van de afnemende hegemonie van de VS.

Andrew Korybko is een Amerikaans politiek analist