Middenoosten |
8 oktober 2024

Bron: Thierry Meyssan Voltaire Netwerk, Paris 8 oktober 2024 ~~~

Het is een ernstige vergissing om te denken dat heel Iran tegen de kolonisatie van Palestina door Israël is. Een groep Iraniërs, zij het een minderheid, hoopt nog steeds de handel met het Westen nieuw leven in te blazen in ruil voor een overeenkomst met het genocidale regime van Benyamin Netanyahu.

Ook in de talen: Deutsch ελληνικά English 
Español français italiano Português русский
De pro-Amerikaanse president Hashemi Rafsanjani werd de rijkste man van zijn land door wapens te verhandelen met Elliott Abrams. Vervolgens stuurde hij Iraanse soldaten om onder NAVO-commando te vechten in Bosnië-Herzegovina. Tot slot nam hij deel aan de kleurenrevolutie waarin werd geprobeerd zijn opvolger, president Mahmoud Ahmadinejad, omver te werpen.

De meesten van ons denken dat de Islamitische Republiek Iran zich in de eerste plaats tegen Israël keert. Dit miskent de leer van Imam Khomeini en negeert de vele betrekkingen tussen de twee landen.

Rouhollah Khomeiny was een anti-imperialist in een land dat leed onder het Verenigd Koninkrijk en daarna onder de Verenigde Staten.
Het is niet algemeen bekend in het Westen, maar tijdens de Eerste Wereldoorlog leed Iran onder een verschrikkelijke hongersnood die een derde, zo niet de helft van de bevolking decimeerde, waardoor het een van de belangrijkste slachtoffers van het conflict werd [1]. Deze catastrofe is in het Westen nauwelijks beschreven en wordt over het algemeen niet genoemd in werken over de Grote Oorlog. In ieder geval zijn de Iraniërs ervan overtuigd dat de genocide werd veroorzaakt door het opeisen van oogsten om het Britse leger te voeden in de oorlog tegen de Ottomanen en vervolgens tegen het jonge Rode Leger in Iran.
Later, in 1953, heeft het Verenigd Koninkrijk samen met de Verenigde Staten de Iraanse premier Mohammad Mossadegh, die de olie had genationaliseerd ten koste van de Anglo-Persian Oil Company, ten val gebracht en vervolgens de nazi Fazlollah Zahedi als zijn opvolger geïnstalleerd [2].
Zahedi richtte vervolgens een sadistische politieke politiemacht op, de SAVAK [3], met de hulp van een groep revisionistische zionisten gedelegeerd door Yitzhak Shamir, toen hoofd van een afdeling van de Israëlische Mossad.

De politieke politie van de Sjah, de SAVAK, werd geleid door Teymour Bakhtiar, maar zijn officieren waren voormalige leden van de Duitse Gestapo en Israëlische revisionistische zionisten.

Daarom zijn de geschriften van Ayatollah Khomeini altijd in de eerste plaats gericht tegen de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk (“de grote Satan en de kleine Satan”), waarbij Israël alleen wordt voorgesteld als een product van de Angelsaksen en niet als een onafhankelijke macht.

De nauwe banden van het Perzische Rijk met Israël zijn echter nooit verdwenen. Tot op de dag van vandaag wordt de Eilat-Ashkelon pijplijn, die in 1968 onder de Sjah werd aangelegd, geëxploiteerd door een bedrijf dat voor de helft in handen is van Israël en voor de helft van Iran. In Israël staat op elke publicatie over de eigenaars van deze pijpleiding 15 jaar gevangenisstraf [4].

Dit gezegd hebbende, is het goed om nog eens te wijzen op de betekenis van de Iran-Contra-affaire in de geschiedenis van de Islamitische Republiek.

Deze operatie van de Amerikaanse geheime diensten was bedacht door de SS-Hauptsturmführer Klaus Barbie, die de dictatuur van Hugo Banzer in Bolivia en het kartel van Medellín had georganiseerd. Het doel was om wapens te leveren aan de pro-Amerikaanse huurlingen die vochten tegen de revolutie van Augusto Sandino (de “Sandinisten”). Barbie werd echter gearresteerd en uitgeleverd aan Frankrijk. Kolonel Oliver North, die aan het hoofd stond van een geheim moordteam binnen de Nationale Veiligheidsraad, nam de zaak over. Hij bedacht een veel complexere operatie: de bevrijding van Amerikaanse burgers die gegijzeld waren tijdens de Libanese burgeroorlog in ruil voor wapens voor de Islamitische Republiek Iran om zich te verdedigen tijdens de oorlog die Irak had ontketend, en om president Saddam Hoessein omver te werpen. Deze wapens zouden door Israël zijn omgeleid van de wapens die door de Verenigde Staten werden geleverd en zouden naar Iran zijn gebracht. Maar een deel ervan is terecht gekomen bij de Nicaraguaanse Contra’s. Dit project kreeg de steun van de onderminister van Buitenlandse Zaken,, de revisionistische zionist Elliott Abrams.

In dat verband werd er contact gelegd met een Iraans parlementslid, Hassan Rohani, die de Amerikaanse diensten kende uit de tijd van de Sjah. Hij stelde hen voor aan de voorzitter van de Majlis (parlement), Hashemi Rafsanjani. De operatie was zo belangrijk dat de commissies die aan Rafsanjani werden betaald, hem in staat stelden om de rijkste man van zijn land te worden.

Ondanks alle officiële onderzoeken naar deze duistere zaak, blijven de belangrijkste zaken geheim. Hoe het ook zij, het is duidelijk dat Hassan Rohani (president van 2013 tot 2021) en Hashemi Rafsanjani (president van 1989 tot 1997) samenwerkten in het team van Oliver North en Elliott Abrams.

In 2006-2007 gaf Elliott Abrams – nog steeds Elliott Abrams – samen met Liz Cheney (dochter van vicepresident Dick Cheney) leiding aan de Syria Policy and Operations Group, een interagentschappelijk instituut van de regering Bush Jr. met een ultrageheim budget. Deze was belast met de hulp aan de Iraanse oppositie en aan al diegenen die tegen het “mullah-regime” vochten, waar ze zich ook bevonden.

De revisionistische zionist Elliott Abrams heeft niet alleen terreur gezaaid in Latijns-Amerika, hij heeft ook het Iraanse beleid beïnvloed, de huidige coalitie van Benyamin Netanyahu aan de macht gebracht en jarenlang de huidige Franse minister van Europese Zaken, Benjamin Haddad, in dienst gehad.

Oliver North is niet meer actief, maar Elliott Abrams organiseerde de laatste verkiezingscampagne van Benyamin Netanyahu, en zijn alliantie met de Kahanisten (Itamar Ben-Gvir’s Jewish Force en Bezalel Smotrich’s Jewish Home) om de revisionistische zionistische stroming (van fascist Zeev Jabotinsky [5]) te hervormen en haar hervorming van Israëls grondwettelijke wetten (die de oppositie en veel commentatoren hebben omschreven als een “staatsgreep”).

Iraniërs willen hun rivalen niet vernietigen. Dus wanneer twee groepen met elkaar in conflict komen, richten ze meestal een commissie op om ze te verzoenen. Wanneer de commissie hier meestal niet in slaagt en in plaats daarvan in conflict komt met een andere instelling, creëren ze een vierde, enzovoort. Uiteindelijk eindigen ze met een zeer ingewikkeld organigram waarin de kleinste beslissing een tiental handtekeningen vereist die niemand ooit kan verzamelen. Zo blokkeert het systeem zichzelf.

In 1993-1994 stuurde de Revolutionaire Garde soldaten om aan de zijde van de NAVO in Bosnië-Herzegovina te vechten. Ze kwamen president Alija Izetbegović te hulp. Op dat moment was er geen tegenstelling tussen de Islamitische Republiek van president Hashemi Rafsanjani en de Angelsaksen. Saoedi-Arabië en het Arabische Legioen van Osama bin Laden namen deel aan deze gezamenlijke operatie.

In 2005 werd een enorme perscampagne gelanceerd tegen de nieuwe Iraanse president, de anti-imperialist Mahmoud Ahmadinejad. Het persbureau Reuters verzon een uitspraak van president Mahmoud Ahmadinejad om te suggereren dat hij Israël van de kaart wilde vegen. Dit valse citaat leidde tot een veroordeling door de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties voordat de onwaarheid werd ontdekt en Reuters een bericht van ontkenning uitgaf [6]. President Ahmadinejad had gewoon gezegd dat de staat Israël, net als de Sovjet-Unie, door de tijd zou worden weggevaagd, niet dat de bevolking in zee zou moeten worden gegooid. Het maakt niet uit: het valse citaat staat nu in veel boeken als een vaststaand feit.
Het was ook in die tijd dat de Angelsaksen een campagne begonnen om mensen te laten geloven dat Iran kernwapens wilde verwerven om Israël te vernietigen. Op deze manier hoopten ze een aanval op Iran te rechtvaardigen na de aanvallen op Afghanistan en Irak [7]. Maar het was de Sjah die een atoombom wilde, een project dat in 1988 plechtig werd opgegeven door Imam Rouhollah Khomeiny en sindsdien nooit meer nieuw leven werd ingeblazen.

In 2009, toen de Verenigde Staten een kleurenrevolutie probeerden te ontketenen tijdens de herverkiezing van de nationalistische president Mahmoud Ahmadinejad, leunde Washington duidelijk op de voormalige president Hashemi Rafsanjani. In 2013 slaagden ze er uiteindelijk in om te onderhandelen met gezanten van de Opperste Leider, Ayatollah Ali Khameni, om de groep van Ahmadinejad uit de presidentsverkiezingen te verdrijven en Hassan Rohani aan te stellen.

In 2011 werd een Iraanse contraspionageambtenaar aangesteld die de infiltratie van de Mossad moest tegengaan en die… een Israëlische agent was. Hij bleef in functie tot 2021 en woont nu in Israël. Hij had zich omringd met een team van ongeveer twintig mensen die met hem naar Israël waren gevlucht. Zij waren het die de moorden op de nucleaire wetenschappers en de diefstal van de daarna door Benyamin Netanyahu tentoongestelde archieven organiseerden.

De familie van de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken van Iran, Abbas Araghchi, wacht vol ongeduld op een akkoord tussen Teheran en de Verenigde Staten en op de opheffing van het handelsembargo. De familie is eigenaar van het grootste internationale verkoopbedrijf van Iraanse tapijten.

Onder deze omstandigheden hoeft het niet te verbazen dat een Iraanse bron Israël heeft geïnformeerd over de plaatsen en tijdstippen waarop het de leiders van Hezbollah één voor één zou kunnen vermoorden. Vooral omdat de Opperste Leider momenteel onderhandelt met de regering Biden met als doel een akkoord te bereiken voor 5 november, de datum van de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Dit betekent dat de pro-Amerikaanse Amerikanen nu invloedrijker zijn dan ooit in Teheran.

Het grootste probleem in Iran is niet de tegenstelling tussen conservatieven en vernieuwers, zoals de westerse pers beweert (de conservatieve Mahmoud Ahmadinejad was voor de vrijheid om de sluier en de baard te dragen, terwijl de vernieuwer Mir Hossein Moussavi tegen de vrijheid van homoseksuelen was), maar in de verlamming van de instellingen. Er is zeker een anti-Joodse stroming in Iran, evenals er een nazi-partij was, maar de Joodse gemeenschap is vertegenwoordigd in de Majlis (parlement). Het politieke leven in Iran kan meer in sociologische termen worden uitgelegd: de bourgeoisie in Teheran en Isfahan halen hun rijkdom uit de internationale handel en streven daarom naar de afschaffing van de handelsbeperkingen terwijl de kleine mensen op het platteland zich de hongersnood herinneren die hun families decimeerde onder het onverbiddelijke toezicht van de Angelsaksen.

Om te onthouden:

  •  Een kleine Iraanse minderheid sympathiseert met het Westen en Israël. President Rafsanjani had soldaten onder NAVO-commando naar Bosnië en Herzegovina gestuurd om te vechten.
  •  Het is niet onmogelijk om een anti-Israëlisch discours te voeren en toch zaken te doen met Tel Aviv. Tot op de dag van vandaag exploiteren de twee staten een gezamenlijke oliepijpleiding die vitaal is voor de Israëlische economie.
  •  Pro-Israëlische Iraniërs bekleden belangrijke posities in de Islamitische Republiek. Het is niet verrassend dat het Iraanse functionarissen waren die Hassan Nasrallah verraden hebben.

Steun Voltairenet met:  een donatie van 25 euro, 50 euro,  een 100 euro, 500 euro, 1000 euro
Dankzij jou kunnen we doorgaan. Of nog beter: abonneer je op onze wekelijkse vertrouwelijke nieuwsbrief.(NB: deze vertrouwelijke brief is voorlopig alleen beschikbaar in het Engels, Frans, Duits of Spaans.) Thierry Meyssan

[1] The Great Famine and Genocide in Iran: 1917-1919, Mohammad Gholi Majd, University Press of America (2013).

[2] «CIA declassifies more of “Zendebad, Shah!” – internal study of 1953 Iran coup», National Security Archives, February 12, 2018.

[3] «SAVAK: A Feared and Pervasive Force», Richard T. Sale, Washington Post, May 9, 1977. Debacle: The American Failure in Iran. Michael Ledeen, Vintage (1982).

[4] “Israel and Iran collaborate to exploit the Eilat-Ashkelon pipeline”, Translation Anoosha Boralessa, Voltaire Network, 9 January 2018,.

[5] Zeev Jabotinsky is een fascist in de volle zin van het woord. Hij was een bondgenoot van Benito Mussolini en richtte zijn militie, Betar, op in de buitenwijken van Rome onder zijn bescherming. Tot aan zijn dood steunde hij de As tegen de Geallieerden.

[6] “Reuters participates in a propaganda campaign against Iran”, Voltaire Network, 23 November 2005.

[7] “Who’s afraid of Iran’s civilian nuclear programme?”, by Thierry Meyssan, Voltaire Network, 27 July 2010.

gerelateerd (berichten in dit archief):