Oekraïne,Rusland |
1 oktober 2022
Bron: moonofalabama 30 september 2022 ~~~

In 1922 besloot Vladimir Il’ich Lenin, hoofd van de revolutionaire Unie van Socialistische Sovjetrepublieken, dat verschillende regio’s die eeuwenlang Russisch waren geweest en onder Russische heerschappij stonden, om onduidelijke redenen onder het bestuur van de Socialistische Sovjetrepubliek Oekraïne werden geplaatst. In 1954 werd een soortgelijke beslissing genomen met betrekking tot de autonome republiek Krim.

Het plotselinge uiteenvallen van de Unie in 1991 leidde tot ongeregeldheden in de nieuw ontstane republieken. Etnische Russen bevonden zich plotseling in een gebied dat niet langer door Moskou werd geregeerd. In verschillende van de nieuwe landen begonnen etnische niet-Russische meerderheden de Russische minderheden te onderdrukken. De huidige Baltische landen, Estland, Letland en Litouwen, zijn daar in verschillende mate voorbeelden van.

Vóór 1991 had Oekraïne nooit bestaan als staat of onafhankelijke entiteit. De vroege Kozakkenstammen in het gele deel en het groene deel van de kaart hadden Russische bescherming gevraagd tegen aanvallen van Polen, Litouwen en andere buren. In het nieuwe Oekraïne vormden etnische Russen bijna de helft van de bevolking en de partijen die zij steunden slaagden erin verschillende landelijke verkiezingen te winnen. Er waren grote stemmingsverschillen langs regionale/etnische lijnen. Het land onderhield sterke economische betrekkingen met Rusland. De industrie was afhankelijk van Russisch gas en bijna alle export van machines en staal ging naar Rusland.

Dat beviel de VS niet. Ze wilden controle over Oekraïne om Rusland onder druk te kunnen zetten. Tweemaal, in 2004 en in 2014, organiseerden zij ‘kleurenrevoluties’ om gekozen Oekraïense regeringen omver te werpen die, vooral om economische redenen, de voorkeur gaven aan betrekkingen met Rusland.

De kleurenrevolutie van 2014 was uitzonderlijk brutaal. De VS hadden extreem-rechtse groepen georganiseerd om het voortouw te nemen bij de gewelddadige protesten. (Dezelfde groepen waren begin jaren veertig bondgenoten van de Duitse nazi’s en voerden tussen 1948 en 1952 een door de CIA geleide guerrillaoorlog tegen de Sovjet-Unie). De gewelddadigheden op straat eindigden met een ongrondwettelijke regeringswisseling in Oekraïne.

De eerste wet die de nieuwe coupregering invoerde, was de verwerping van het Russisch als een van de officiële talen van Oekraïne. Voor ongeveer 50% van de Oekraïners is Russisch hun dagelijkse taal. Het Oekraïens zelf is een Russisch dialect. Bijna 100% van de Oekraïners begrijpt Russisch.

De etnisch Russische bevolking in Oekraïne vreesde te worden opgeheven. De Krim, die in 1991 vóór Oekraïne zijn onafhankelijkheid had gestemd en uitgeroepen, stemde, onder Russische bescherming, voor aansluiting bij Rusland. Moskou accepteerde de stap.

Mensen in andere voormalige Russische delen van Oekraïne protesteerden en sommigen in het oosten namen de wapens op. Zij versloegen tweemaal het Oekraïense leger en de vrijwilligersformaties die op hen werden afgestuurd. De Minsk I en II akkoorden die daarop volgden verplichtten Oekraïne om die Donbas oblasts aanzienlijke autonomie te geven. De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties erkende en steunde de akkoorden. Maar alle pogingen om ze uit te voeren werden door de VS gesaboteerd via de gewapende rechtse bewegingen die de regering in Kiev in hun greep hadden.

Acht lange jaren lang verdedigden de mensen in de Volksrepublieken Donetsk en Luhansk hun grenzen tegen voortdurende Oekraïense pogingen om het conflict met geweld op te lossen. Terwijl de mensen in die republieken hadden gestemd voor de onafhankelijkheid van hun republieken, en om een deel van Rusland te worden, wilde het Kremlin dat niet accepteren. Het wilde dat die republieken binnen Oekraïne bleven en drong aan op uitvoering van de Minsk-akkoorden.

In 2015 begonnen de VS en de NAVO met de opbouw van een nieuw Oekraïens leger. Dat lukte. In 2021 was het groter dan de meeste legers van NAVO-landen. Er werden plannen gemaakt om de Donbas-republieken binnen te vallen. In 2021 werd Rusland zich ervan bewust dat er binnenkort een eerste poging zou worden ondernomen. Het lanceerde grote manoeuvres van zijn eigen leger bij zijn westgrens om dergelijke pogingen af te schrikken. De situatie kwam tot rust.

Elke poging van Oekraïne om de Donbas te overmeesteren, en de waarschijnlijke progroms die zouden volgen, zouden een situatie hebben gecreëerd waarin de Russische regering door haar eigen bevolking onder zware druk zou worden gezet om in te grijpen. De Russen zien de inwoners van die gebieden als een deel van hun eigen volk.

Toen het Kremlin hoorde van nieuwe plannen om de Donbas-republieken in 2022 aan te vallen, nam het stelling. Het stuurde quasi ultimatums naar de VS en de NAVO en vroeg om veiligheidsovereenkomsten die Oekraïne het NAVO-lidmaatschap zouden ontzeggen. De ultimatums werden verworpen. De VS wilden oorlog in Oekraïne om a. Rusland te ‘verzwakken’ en b. meer controle te krijgen over hun Europese ‘bondgenoten’ en economische concurrenten.

Op 17 februari lanceerde het Oekraïense leger artillerievoorbereidingen voor een totale aanval op de Donbas-republieken. In de daaropvolgende dagen namen de beschietingen toe van ongeveer 40 artillerie-explosies per dag tot meer dan 2.000 per dag. Rusland moest ingrijpen.

Op 22 februari erkende zij de onafhankelijkheid van de Donbas-republieken en ondertekende met hen defensieovereenkomsten. Op 24 februari stuurde het zijn troepen om het Oekraïense leger te verslaan en toekomstige aanvallen op de Donbas onmogelijk te maken.

Sindsdien hebben Rusland en zijn geallieerde lokale strijdkrachten de controle verworven over heel Luhank, 60% van Donetsk en het grootste deel van de zuidelijke oblasten Kherson en Zaparozhia. Maar Rusland leerde ook dat de zeer beperkte troepen die het had gestuurd niet in staat waren om zijn doel, Oekraïne ontwapenen, te bereiken. Om reservisten op te roepen en in te zetten was een wettelijke wijziging nodig. Lokale ambtenaren in de door Rusland gecontroleerde oblasten organiseerden referenda om de bevolking te laten beslissen of zij onafhankelijk wilden worden van Oekraïne om zich vervolgens bij Rusland aan te sluiten. Grote meerderheden stemden voor de voorstellen.

Michael Tracey @mtracey – 11:13 UTC – 30 sep 2022

Inwoner van Oekraïne die oorspronkelijk uit Luhansk komt, vertelt de BBC dat “het er eerlijk gezegd op lijkt dat meer dan de helft van de bevolking” in zijn woonplaats de annexatie door Rusland steunt.
Ingesloten video

Vandaag heeft de president van de Russische Federatie overeenkomsten getekend met de republieken om ze deel te laten uitmaken van Rusland.

Elke poging om hen aan te vallen is nu een aanval op Rusland. Zij staan onder volledige bescherming van de Russische Federatie, haar leger en dat van haar bondgenoten.

Als Oekraïne de oorlog voortzet, betekent dat de zekere nederlaag van zijn leger en verdere versplintering, omdat meer regio’s zich bij Rusland zullen aansluiten en Polen, Hongarije en Roemenië zullen proberen de regio’s van Oekraïne in te nemen die zij voorheen controleerden.

De ‘westerse’ propaganda noemt de stemming voor aansluiting bij Rusland een ‘schijnvertoning’ en het proces een ‘annexatie’. Maar de stemmingen waren echt. De zeer hoge resultaten voor aansluiting bij Rusland zijn begrijpelijk omdat Oekraïne deze mensen heeft afgewezen en omdat de tegenstanders van Rusland deze regio’s allang hebben verlaten.

Het VN-handvest erkent een recht op zelfbeschikking. De VS maken zelf gebruik (misbruik) van dat recht wanneer dat in het voordeel van hun politieke doelen is:

In zijn toespraak tot de VN benadrukte Biden dat, zelfs als de stemming niet was gepland en een schijnvertoning was geweest, deze nooit zou worden erkend omdat het “een uiterst belangrijke schending van het VN-handvest” is. Hoe veranderlijk die bewering is, afhankelijk van de belangen van het Amerikaanse buitenlandse beleid, blijkt uit het feit dat Biden drie dagen eerder bijna gelijktijdig volhield dat “Taiwan zelf over zijn onafhankelijkheid oordeelt. …dat is hun beslissing.” Het schendt het VN-handvest niet als het tegen China werkt; het schendt het VN-handvest als het voor Rusland werkt. Bovendien erkent de VS officieel andere annexaties, onlangs nog de Marokkaanse annexatie van de Westelijke Sahara.

Maar de hypocrisie die Rusland het meest doet koken is Kosovo. Toen Kosovo zich in 2008 eenzijdig onafhankelijk verklaarde van Servië, zonder zelfs maar de pretentie van een referendum, erkenden de VS de verklaring , ondanks herhaalde VN-resoluties ter handhaving van de territoriale integriteit van Joegoslavië. Sakwa wijst er ook op dat de VS “het beruchte advies van het Internationaal Gerechtshof … dat de onafhankelijkheidsverklaring van Kosovo ‘niet in strijd was met het algemeen internationaal recht'” onderschreef.

AP doet verslag van de ceremonie van vandaag:

De Russische president Vladimir Poetin ondertekende vrijdag verdragen om delen van Oekraïne te annexeren in weerwil van het internationaal recht, en zwoer de nieuw ingelijfde regio’s te beschermen met “alle beschikbare middelen” in een nieuwe escalatie van zijn zeven maanden durende invasie van het land.

De Oekraïense president Volodymyr Zelenskyy reageerde door te zeggen dat zijn land een “versnelde” aanvraag indient om toe te treden tot het militaire bondgenootschap van de NAVO.

Poetin drong er bij Oekraïne op aan om aan tafel te gaan zitten voor vredesbesprekingen, maar hield onmiddellijk vol dat hij niet zal praten over het teruggeven van bezette gebieden – waardoor hij op ramkoers blijft met de Oekraïense regering en haar westerse medestanders die zijn landjepik hebben afgewezen.

Tijdens een ceremonie in het Kremlin in de sierlijke Sint-Joriszaal om de annexatie van de bezette delen van Oekraïne in te luiden, beschuldigde Poetin het Westen ervan de vijandelijkheden aan te wakkeren als onderdeel van een plan om Rusland te veranderen in een “kolonie” en een “menigte slaven”. Deze verharding van zijn standpunt, in het conflict dat tienduizenden mensen heeft gedood en verwond, heeft de spanningen, die al ongekend hoog zijn sinds de Koude Oorlog, verder opgevoerd.
…
De ceremonie in het Kremlin kwam drie dagen na de voltooiing in de bezette regio’s van door Moskou georkestreerde “referenda” over toetreding tot Rusland, die door Kiev en het Westen werden afgedaan als een schaamteloze landroof onder wapengeweld en gebaseerd op leugens.

Maar Poetin drong er in een vurige toespraak tijdens de ceremonie op aan dat Oekraïne de door het Kremlin geleide stemmingen “met respect” moest behandelen.

Na de ondertekeningsceremonie van de verdragen om zich bij Rusland aan te sluiten, verzamelden de in Moskou geïnstalleerde leiders van de bezette regio’s zich rond Poetin, waarbij zij allen de handen ineen sloegen, alvorens zich aan te sluiten bij het gezang van “Rusland! Rusland!” met het publiek.

Poetin ging ook tekeer tegen het Westen en beschuldigde de Verenigde Staten en hun bondgenoten ervan Rusland te willen vernietigen. Hij zei dat het Westen handelde “als een parasiet” en zijn financiële en technologische kracht gebruikte “om de hele wereld te beroven”.

Hij schilderde Rusland af als een land met een historische missie om zijn post-Sovjet status als grootmacht terug te winnen en de westerse overheersing, die volgens hem aan het instorten is, tegen te gaan.

“De geschiedenis heeft ons naar een slagveld geroepen om te vechten voor ons volk, voor het grote historische Rusland, voor toekomstige generaties,” zei hij.

Ik heb nog niets gehoord over nieuwe Russische plannen voor de oorlog. Maar ik verwacht dat de reactie van Rusland op de Oekraïense aanvallen, en op de steun van de NAVO daarvoor, binnenkort veel heftiger zal worden. Eerder zei Poetin over de oorlog “we zijn nog niet eens begonnen.”

Ik raad iedereen aan dat serieus te nemen.