geopolitiek,Oekraïne,oost-Europa |
8 februari 2024
Bron: Andrew Korybko 
substack 6 februari 2024 ~~~

In het hedendaagse “Fort Europa”, speelt Polen een soortgelijke rol ten opzichte van Duitsland als het fascistische Italië speelde met de nazi’s; als ondergeschikte Duitse partners wier gedelegeerde taak het was om Berlijn te ontlasten van de controle over delen van het continent.

De nieuwe Poolse minister van Defensie Wladysław Kosiniak-Kamysz, een politiek aangestelde met absoluut nul militaire ervaring, zei in een interview met lokale media dat “ik elk scenario aanneem en dat ik de ergste het meest serieus neem” toen hem werd gevraagd naar de mogelijkheid dat Rusland zijn land zou aanvallen. Dit is niets anders dan schaamteloze bangmakerij om de ondergeschiktheid van Polen aan Duitsland vorige week te rechtvaardigen, nadat het informeel zijn eisen voor herstelbetalingen naast zich neerlegde en instemde met de vorming van een “militair Schengen”.

Hier zijn wat achtergrondinformatie voor degenen die dit nog niet zo hebben gevolgd (taal:Engels):

Voor het gemak van de lezer wordt de essentie ervan hieronder samengevat.

De terugkeer van de door Duitsland gesteunde Donald Tusk in het Poolse premierschap moedigde de feitelijke leider van het blok aan om de volgende fase van zijn hegemoniale plannen uit te voeren, waarbij het zijn militaire invloed over het hele continent wil uitbreiden. Daartoe stelde het het “militaire Schengen” voor, dat het vorige week met Nederland en Polen sloot om het transport van troepen en uitrusting naar zijn nieuwe tankbasis in Litouwen te vergemakkelijken. Deze corridor zal in de toekomst waarschijnlijk worden uitgebreid tot Estland en mogelijk Finland.

Het resulterende “Fort Europa” dat nu in versneld tempo wordt gebouwd, lijkt onheilspellend veel op zijn tegenhanger uit de Tweede Wereldoorlog wat betreft structuur en de strategische intentie om zich voor te bereiden op een oorlog met Rusland, waarvoor Polen angstzaaierij bedrijft om te rechtvaardigen dat het zich ondergeschikt maakt aan Duitsland. De binnenlandse context waarbinnen Kosiniak-Kamysz beweerde dat hij het scenario van een Russische aanval serieus neemt, werd behandeld in deze twee onderstaande analyses:

Kortom, Tusk heeft zijn toevlucht genomen tot totalitaire middelen om zijn beoogde Duits geïnspireerde liberaal–globalistische model op te leggen aan deze van oudsher conservatief-nationalistische samenleving, wat de ergste politieke crisis sinds de jaren tachtig heeft veroorzaakt. Hij probeerde zwakjes het publiek hiervan af te leiden op een vals-patriottische basis door hen op te hitsen over de valse dreiging die Rusland vanuit het oosten voor hun land vormt, maar dit verhaal werd gemakkelijk in diskrediet gebracht nadat men zich herinnerde dat Polen in het noorden grenst aan de Russische regio Kaliningrad.

Met dit in gedachten zijn zowel zijn beweringen als die van Kosiniak-Kamysz in diskrediet gebracht omdat Rusland Polen al vanuit die richting zou kunnen aanvallen en binnenvallen zonder eerst door Oekraïne te moeten stormen, om nog maar te zwijgen over Wit-Rusland, dat een veel grotere grens met Polen heeft. Terwijl de eerste deze leugen verspreidde om af te leiden van de Poolse politieke crisis, herleeft de tweede om de “militaire Schengen” deal van vorige week te rechtvaardigen, die Duitse troepen voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog vrij door Polen zal zien reizen.

Nog verontrustender is het feit dat onderminister van Buitenlandse Zaken Andrzej Szejn een “herzlich wilkommen!” (“warm welkom”) uitsprak aan Duitse troepen in het midden van de vorige maand als ze zich permanent willen stationeren in zijn land, zoals ze net overeengekomen zijn te doen in buurland Litouwen. De enige mogelijke kans om preventief de woede van het publiek over deze ongekende schending van het Poolse historische geheugen en soevereiniteit te temperen, is om de Rusland-kaart te spelen die helaas veel conservatief-nationalisten aanspreekt.

Hoe het ook zij, de oppositie is zich terdege bewust van de misleidende praatjes van het Tusk-regime en trapt waarschijnlijk niet in zijn bangmakerij over een Russische invasie van hun land vanuit Oekraïne, hoewel ook gezegd moet worden dat de vorige regering zich op soortgelijke retoriek baseerde om de bewapening van Kiev te rechtvaardigen. Eind vorig jaar, tijdens het Pools-Oekraïense graandispuut, raakten zij en hun basis echter geïrriteerd door dat land en de premier beschuldigde Duitsland er toen zelfs van achter de rug van Polen een deal met Oekraïne te sluiten.

Om deze redenen wordt niet verwacht dat de nieuwste bangmakerij de gewenste resultaten zal opleveren, en de oppositie zou er goed aan doen om maximaal bloot te leggen hoe het Tusk-regime Polen ondergeschikt heeft gemaakt aan Duitsland via het “militaire Schengen” op een nep anti-Russische basis die eigenlijk gaat over het aflossen van gunsten aan Berlijn. De geplande militaire investeringen van de vorige regering moesten ertoe leiden dat Polen de leider zou worden van een Centraal-Europese coalitie om Rusland in bedwang te houden, gecentreerd rond het “Drie Zeeën Initiatief” (3SI).

Dat zou Polen op zijn beurt in staat hebben gesteld om mettertijd zijn lang verloren status van grote mogendheid te herstellen, en dat alles met het grote strategische doel om een nieuw centrum van invloed te creëren tussen Duitsland en Rusland, dat Warschau dan zou kunnen gebruiken om op meerdere fronten op één lijn te komen met Duitsland, de VS, China en Turkije. Deze plannen zijn sindsdien geschrapt onder Tusk, die er de voorkeur aan gaf Polen ondergeschikt te maken aan Duitsland door Berlijn Warschau’s 3SI (Drie Zeeën Initiatief) te laten overnemen via het “militaire Schengen” en Polen tot zijn grootste vazal te maken.

De nieuwe geostrategische rol van zijn land is het ondersteunen van de leidende positie van Duitsland om Rusland in Centraal-Europa in bedwang te houden. Daartoe zal Berlijn Warschau waarschijnlijk toestaan door te gaan met het geplande militaire investeringsprogramma, maar met de bedoeling dat het de Duitse belangen ondersteunt in plaats van de Poolse. Zelfs als Polen deelneemt aan een uitgebreid “militair Schengen” tot aan Estland, zal dat zijn als het hulpje van Duitsland, niet als een onafhankelijke invloedspool in de regio zoals de vorige regering voor ogen had.

In het hedendaagse “Fort Europa” speelt Polen een soortgelijke rol ten opzichte van Duitsland als het fascistische Italië speelde met de nazi’s, als ondergeschikte Duitse partners wier gedelegeerde taak het was om Berlijn te ontlasten van de controle over delen van het continent. In die tijd lag de door Duitsland goedgekeurde “invloedssfeer” van Rome in Zuidoost-Europa, terwijl die van Warschau in Centraal-Europa zal blijven. Het verschil is echter dat de nieuwe ondergeschiktheid van Polen aan Duitsland wel eens veel langer zou kunnen duren dan die van Italië.

Gerelateerd (berichten in dit archief:)