VS |
15 maart 2023
Bron: Ann Garrison, 
Black Agenda Report 15 maart 2023 ~~~

De oproep aan de VS om hun militaire interventies te beëindigen wordt vaak gedaan om nieuwe oorlogen tegen machtigere landen te kunnen voeren. Het lijkt erop dat de enige keuzes bestaan uit eeuwige oorlogen of het einde van de wereld.

Terwijl de aandacht van de wereld is gericht op de Amerikaanse proxy-oorlog met Rusland in Oekraïne, blijven 900 Amerikaanse troepen Syrië bezetten, al sinds 2017, en blijven 2000 troepen gestationeerd in Irak, 20 jaar nadat de VS het land aanvielen, de regering omverwierpen en de president ophingen. Ongeveer 500 zijn in Somalië sinds Biden ze in juni 2022 opnieuw heeft ingezet.

Op 8 maart stemden de Commissie voor Buitenlandse Betrekkingen van het Huis en de Senaat voor resoluties tot intrekking van de Authorizations of Military Force (AUMF’s) tegen Irak uit 1991 en 2002, maar dat was nauwelijks een overwinning voor de anti-oorlogsgemeenschap omdat de VS-troepen blijven met de instemming van de huidige Iraakse regering.

Eveneens op 8 maart stemde het Huis van Afgevaardigden tegen de House Concurrent Resolution 21 om alle Amerikaanse troepen binnen 180 dagen uit Syrië terug te trekken in overeenstemming met de War Powers Act van 1973, die bepaalt dat Amerikaanse strijdkrachten niet naar de oorlog kunnen worden gestuurd tenzij het Congres de oorlog verklaart of tenzij er een nationale noodsituatie ontstaat door een aanval op de VS.

De voorstanders van de resolutie voerden aan dat de Authorization for the Use of Military Force die 22 jaar geleden, na 9/11, werd aangenomen, geen wettelijke rechtvaardiging vormt voor lopende Amerikaanse oorlogen. Tegenstanders van de resolutie betoogden dat ISIS een bedreiging blijft vormen en dat de 22 jaar oude AUMF nog steeds rechtsgeldig is.

Volgens het “Costs of War Project” van Brown University hebben de VS het AUMF van na 9/11 ingeroepen als rechtsgrondslag voor luchtaanvallen en operaties in acht landen, detentie in één land (Guantanamo, Cuba), en steun aan “partners in de strijd tegen het terrorisme” in dertien landen.

Resolutie 21

In het debat voorafgaand aan de stemming over Resolutie 21 noemde niemand het militaire industriële motief om de oorlog voort te zetten, maar de Republikein Joe Wilson uit South Carolina merkte wel op dat terugtrekking zou betekenen dat het Al-Omar olieveld, het grootste in Syrië en de locatie van de grootste Amerikaanse basis daar, verloren zou gaan. Wilson zei natuurlijk niet dat dit zou betekenen dat de olie van Syrië aan Syrië wordt teruggegeven. Hij zei: “Bij terugtrekking zullen terroristen ook ongehinderd toegang hebben tot het Omar-olieveld.”

Niemand wees erop dat artikel 2(4) van het VN-Handvest “het dreigen met of gebruiken van geweld tegen de territoriale integriteit of politieke onafhankelijkheid van enige staat” verbiedt, waardoor de Amerikaanse bezetting een internationale misdaad is, omdat Amerikaanse functionarissen daar niet over praten. Internationaal recht is alleen voor andere naties om te gehoorzamen.

Florida Republikein Matt Gaetz legde uit waarom hij de resolutie had ingediend:

“De meeste Amerikanen kennen geen enkele Syriër. En dus kunnen mensen die dit debat volgen zich afvragen hoe het komt dat Syrië het grote platform is geworden van de grote machtsstrijd in de wereld. Het begint in 2011, tijdens de Arabische Lente, als Assad, die ontegenzeggelijk een gek en een despoot is, het vuur opent op zijn eigen protesterende bevolking. Dan loopt een deel van het Syrische leger over, ze voeren oorlog tegen Assad, en ineens worden er een heleboel wapens en geld vanuit de rijke Golfmonarchieën via Jordanië naar Syrië gestuurd.

“Dus Iran gaat niet gewoon toekijken terwijl Assad hun bondgenoot is, ze activeren Hezbollah, ze vallen dan Syrië binnen. Dus nu heb je Jordanië, de Golf monarchieën, Iran, maar wacht, Rusland brengt hun visie op de wereld naar voren voor regimebehoud, of je nu Maduro of Assad bent, dus raken ze betrokken, en wat krijgen ze voor hun tijd, een warm water haven in de oostelijke Middellandse Zee.

“Dus we hebben Rusland, de Golf monarchieën. Israël begint zich zorgen te maken over Hezbollah en Iran. Dus sluit Israël een deal met Rusland om Iran uit Zuid-Syrië te houden. En als het niet erger wordt dan dat… Dan heb je ineens de Koerden die Syrië de oorlog verklaren. En het maakt het een beetje rommelig, dat de Koerden ook in conflict zijn met Turkije, dat een NAVO-bondgenoot is.

“En dan zeggen de Verenigde Staten in 2015 op de een of andere manier: ‘Weet je wat, we moeten betrokken raken bij deze puinhoop in Syrië.’ En sinds we daar zijn, hebben we Amerikanen zien sterven, we hebben tien miljarden dollars verspild zien worden.

En wat hilarisch is aan het AUMF van 2001, waar de neo-conservatieven mee zwaaien als een soort toestemmingsbriefje voor elke neo-conservatieve fantasie om een Arabische woestijn in een Jeffersoniaanse democratie te veranderen, is dat datzelfde AUMF van 2001 de aanval zou rechtvaardigen op de mensen waartegen we vechten, en de mensen die we financieren, omdat beide banden hebben met al Qaeda, en natuurlijk ging het AUMF van 2001 over al Qaeda, al dat gepraat over de wederopstanding van ISIS.

“Ik moedig mijn collega’s aan om het rapport van de inspecteur-generaal van het laatste kwartaal te lezen, waarin staat dat ISIS geen bedreiging vormt voor het vaderland. En dat de Turken operaties uitvoeren in Syrië, tegen ISIS, terwijl Assad en Rusland alle reden hebben om druk uit te oefenen op ISIS. Ik geloof niet dat wat tussen een kalifaat en geen kalifaat staat, de 900 Amerikanen zijn die naar dit helse landschap zijn gestuurd zonder definitie van overwinning, zonder duidelijk doel, en louter bestaand als een overblijfsel van het mislukte beleid van meerdere voormalige presidenten om het regime te veranderen.”

Gaetz introduceerde het artikel uit 2016 van de LA Times met de kop, “In Syrië vechten milities gewapend door het Pentagon, tegen die gewapend door de CIA.”

De Democraat uit Montana, Ryan Zinke, antwoordde dat we ISIS in Syrië moeten bestrijden, of ze hier op straat moeten bestrijden:

“Maar het lijdt geen twijfel dat Syrië ook een centrum blijft voor radicale islamitische krachten en terrorisme, zoals ISIS, zoals de PKK. Dit zijn organisaties die nooit zullen stoppen. Ze zijn vastbesloten deze natie en onze bondgenoten te vernietigen, en we moeten ons bewust zijn van hun doelstellingen. Tot slot, de harde waarheid is dit. Of we bestrijden hem in Syrië, of we bestrijden ze hier; of we bestrijden en verslaan ze in Syrië, of we vechten in de straten van onze natie.”

Gaetz’s argument voor terugtrekking was nauwelijks ideaal, maar zijn antwoord aan Zinke was treffend:

“Mijn vaderlandslievende collega, de heer Zinke van Montana gaf het spel op toen hij zei dat ISIS nooit weg zal zijn. Dus vermoedelijk is het standpunt van degenen die dat standpunt innemen dat we voor altijd in Syrië moeten blijven, en er misschien de 51e staat van moeten maken.”

In het meest verontrustende en onheilspellende moment van de hoorzitting zei de Republikeinse Anna Polina uit Florida dat we alle troepen nodig hebben om het tegen China op te nemen:

“We moeten ons richten op grotere problemen zoals China. Vergis je niet, als we China op zijn woord geloven, dan komt er een strijd tussen gelijken, en die zal 100% van ons leger vergen.”

Met andere woorden, we moeten uit al deze “eeuwige oorlogen” stappen om ons voor te bereiden op Armageddon. Dat gevoel werd bevestigd in een rapport in de militaire publicatie Task and Purpose met als kop: “Militairen kopen meer raketten en andere wapens om China en Rusland te bestrijden.“

Het Huis stemde de resolutie uiteindelijk weg met 103 tegen 321 stemmen: 47 Republikeinen stemden voor, 171 tegen, terwijl 56 Democraten voor stemden, 150 tegen en 11 congresleden niet stemden. De progressieve partij van de Democraten in het Huis steunde naar verluidt een ja-stem, maar de partij telt 101 leden, dus nauwelijks meer dan de helft stemde in het beste geval voor de resolutie.

Enige weerstand tegen sommige Amerikaanse oorlogen is beter dan geen weerstand, maar in het Congres is dat voorlopig het beste wat er te behalen valt.

Ann Garrison is een Black Agenda Report bijdragende redacteur gevestigd in de San Francisco Bay Area. In 2014 ontving ze de Victoire Ingabire Umuhoza Democratie- en Vredesprijs voor haar verslaggeving over conflicten in het Afrikaanse gebied van de Grote Meren. U kunt haar bereiken op ann(at)anngarrison.com.