Brazilie |
2022-11-10
 
Bron: Francisco de Campos Lopes 
Southfront 10 november 2022 ~~~

Francisco de Campos Lopes (ingezonden bericht):

Door mijn verontwaardiging over het artikel van Lucas Queiroz (Lucas Leiroz) “Political Polarization in Brazil reaching point of no return“, voelde ik de urgentie om een andere mening te schrijven. Ik kan me voorstellen hoe moeilijk het voor de rest van de wereld is om te begrijpen wat hier gebeurt, en daar komt nog bij dat onze cultuur eigenaardig is.

De week na de verkiezingen, werden gekenmerkt door verontrustende momenten. Er was sprake van politiek geweld door aanhangers van Bolsonaro die gefrustreerd waren over de verkiezingsuitslag. Vooral omdat de uiteindelijke uitslag werd beslist door kiezers uit een armere regio van het land, hoewel met een rijke cultuur en de oorsprong van onze geschiedenis.

Ondanks de wegblokkades door enkele vrachtwagenchauffeurs die, zonder steun van een bepaalde sector, besloten om sociale chaos te veroorzaken en een militaire interventie te eisen, waren de aanvallen gering en lokaal. Sommige burgers kwamen in opstand tegen iedereen in de buurt. Een gepensioneerde politieman hing op de markt een 7-jarige jongen op omdat hij zei dat hij voor Lula was. Een jongeman verliet zijn huis in Belo Horizonte – Minas Gerais, vastbesloten om PT-aanhangers neer te schieten, kort nadat de resultaten bekend waren gemaakt, en doodde een andere jongeman en een 12-jarig meisje. Hij liet anderen gewond achter. De verdediging zegt dat hij gek werd, en dat hij medicijnen slikt voor geestelijke stoornissen. Sommige studenten werden in elkaar geslagen op universiteiten, en misschien nog een andere zaak die me ontgaat.

Wegversperringen kregen alleen steun van de meest ongeschoolde delen van onze samenleving, zij die onderworpen zijn aan nepnieuws, verspreid in mobiele apps. Alle elites, zakelijk, politiek of cultureel, verwierpen deze misplaatste daad, die zonder onderscheid de gewone burger schaadde, en de bevoorrading van onze steden in gevaar bracht. Weinig mensen konden veel schade aanrichten, voornamelijk door de trage besluitvorming van de politie om op te treden bij deze criminele acties.

De federale snelwegpolitie leek deze mensen zelfs enige steun te geven, door middel van video’s en daden bij de acties, maar vooral door te besluiten het zo te laten en te zien wat er zou gebeuren. Op de dag van de verkiezingen probeerden zij de Lula-stemmers tegen te houden om naar de stembureaus te komen, hoewel het hun door het kiesgerechtshof was verboden om op die dag de wegen te blokkeren. Daar komt nog bij dat dit jaar een verbazingwekkend record aan electorale intimidatie is geweest, met veel gevallen die een duidelijke poging waren om stemmen te kopen.

Het geval in Mirassol – Sâo Paulo, was dat van een bestuurder die bij geen enkele groepering is aangesloten en samen met zijn moeder in de auto zat. Hij voelde zich bedreigd toen hij werd tegengehouden bij de blokkade, en werd zelfs aangevallen, zodat hij versnelde om te ontsnappen. Pro-Bolsonaro militanten bleken kinderen te gebruiken om bestuurders tot stoppen te dwingen door ze alleen midden op de baan te zetten. Niemand stierf, de snelheid van de auto was laag.

De Homeless Workers Movement, of MTST, overwoog de mogelijkheid om de blokkades te ontmantelen, maar dit werd hen afgeraden door politieke bondgenoten. Het merkwaardige feit dat de georganiseerde supporters van Corinthians en Atlético Mineiro erin slaagden de demonstranten te verdrijven zonder geweld te gebruiken, alleen met kreten van orde, en het openen van de wegen. Er waren 3 gevallen, waarvan in twee gevallen het doel alleen was om de stadions te bereiken.

Op zaterdag 5 oktober zijn er geen wegen geblokkeerd. De straten van Brazilië zijn rustig. Zoals in het grootste deel van het land op de dagen van de eerste en tweede verkiezingsronde. Brazilië is in de war, we gaan 10 jaar van volksmobilisatie tegemoet, beïnvloed door bewegingen als de “Arabische lente” en “Occupy Wall Street”. De politiek heeft de families belast, veel vriendschappen zijn uit elkaar gevallen.

De economie kreeg een enorme schok te verwerken door de aanval die koste wat kost werd ingezet om te proberen de PT van de macht te beroven, onder het mom van corruptiebestrijding. President Dilma Rousseff werd afgezet zonder ooit van een strafbaar feit te zijn beschuldigd. Het was gewoon een gebrek aan politieke vaardigheid. En Lula werd gearresteerd door een rechter die in de VS was opgeleid om de methoden van dat land te gebruiken, en op te treden als een echte aanklager, en Lula te veroordelen zonder bewijs dat hij enige onrechtmatige beloning heeft ontvangen.

Er waren vele hiaten, en hier zijn we weer. Lula verkozen, met een land dat verbijsterd is door laster, variërend van het vermeende complot van het Federale Hooggerechtshof met Globo, tot twijfels over de waarheidsgetrouwheid van elektronische stemmachines, een apparaat dat al tientallen jaren bij onze verkiezingen wordt gebruikt. Bolsonaro probeerde tijdens de campagneperiode grote beschuldigingen te vermijden, maar toen hij besefte dat hij ging verliezen, besloot hij de geloofwaardigheid van het proces krachtiger aan te vallen.

Het was echter een mislukte aanval. Temeer omdat een politieke bondgenoot, Roberto Jefferson, weigerde te worden gearresteerd, toen hij zich niet hield aan zijn huisarrest en een rechter van het Federale Hooggerechtshof aanviel met vernederende woorden. Hij besloot te schieten op de federale politieagenten die in zijn huis waren. Er werden 50 geweerschoten en 3 granaten afgevuurd. Een agent raakte gewond aan verschillende lichaamsdelen, en ook de plaatsvervanger heeft enkele snijwonden. Dit gebeurde 7 dagen voor de verkiezingen.

Een tot federaal afgevaardigde gekozen kandidaat, Carla Zambelli, een andere bondgenoot, achtervolgde minder dan 24 uur voor de verkiezingen met een pistool in haar hand, naast de hulp van andere gewapende beveiligers, een jonge zwarte man van arme komaf, een journalist. Hij daagde haar uit en zei enkele woorden die verwijzen naar een verleden dat zij probeert te verbergen. De stormloop eindigde in een bakkerij, met alle klanten bang, en met wapens op scherp, met geschreeuw van ga op de grond liggen, jij vuilnis! Dit alles in een chique wijk van São Paulo.

Hoezeer een groot deel van de bevolking ook tegen Lula heeft gestemd, en het was meer een stem tegen Lula dan pro-Bolsonaro, onze samenleving is moe van zoveel schaamte, zoveel geweld. Ik zag dat veel activisten in hun campagnes al volledig gedemobiliseerd zijn. Klagen over de arme mensen in het noordoosten die Lula hebben gekozen, maar zij hebben de uitslag geaccepteerd. Zelfs sommigen van hen maakten duidelijk dat ze zouden blijven werken voor een betere toekomst van onze samenleving, en dat ze erkennen dat Bolsonaro heeft verloren door vele fouten, dat hij een kans had om te winnen, en die heeft verspild.

Brazilië is een warmbloedig land, het kan heel eng zijn in tijden van crisis. Toch kunnen we een vijandige houding moeilijk volhouden. We willen in vrede leven, werken, voetbal kijken, lachen. De focus van het grootste deel van de bevolking, op dit moment, is het kijken naar de Wereldbeker, en hopen dat we eindelijk Hexa kampioen worden. Families kijken ernaar uit om weer samen te komen, in harmonie te genieten van de feestdagen.

Het deel van de bevolking dat radicaal links is, voornamelijk gevestigd in de chique wijken van São Paulo en Rio de Janeiro, en radicaal rechts, gevestigd in de zuidelijke regio van het land, met immigratie uit Oost-Europa, en in de zone van conflict met inheemse en geaccentueerde kaalslag, in de zuidelijke grenzen van het Amazonewoud, vormen een minderheid van de bevolking.

De overgrote meerderheid haat de politiek. Bolsonaro zelf, werd gekozen omdat hij de “anti-politieke” kandidaat was. Maar de laatste jaren, en vooral in deze verkiezingsrace, heeft hij bewezen even politiek te zijn als ieder ander. Zoals in het geval van Jefferson, zijn grote bondgenoot, waarbij hij schade probeerde te voorkomen toen de schietpartij begon, door de minister van Justitie te sturen om over de situatie te onderhandelen, maar toen hij zag dat de schade was aangericht, besloot hij te zeggen dat hij nooit met hem bevriend is geweest. Zijn leugens grensden aan humor.

Bolsonaro won een groot aantal stemmen, maar niet de harten of geesten. En hij verloor de politieke steun die hij had. Alle gerespecteerde politici, inclusief zijn voormalige bondgenoten, haastten zich om Lula’s overwinning te erkennen. Zijn zwijgen van 45 uur was beschamend. De crisis van de bezetting van de wegen kwam voor zijn rekening. Toen hij zich uitsprak, vermeed hij de naam van Lula te noemen, maar toch erkende hij het resultaat en gaf hij toestemming voor het begin van de regeringswisseling.

Op vrijdag 11/04 ontving hij de gekozen vice-president, Geraldo Alckmin, om te praten over het proces van regeringswisseling. Als een duidelijk teken van dialoog, van erkenning dat het zo zal zijn. In het laatste debat tussen Lula en hem, op 10/29, verklaarde hij zelfs dat hij de uitslag zou accepteren. En dat deed hij ook, ondanks dat hij de dingen liet gebeuren, om te zien dat het onvermijdelijk was.

Lula is er al in geslaagd een brede basis van bondgenoten op te bouwen om in de wetgevende macht te kunnen regeren. De economie van Brazilië maakt een goed moment door. Het hele land herinnert zich dat in zijn regering welvaart de regel was voor de hele bevolking.

De media zullen veel gunstiger zijn dan in de vorige regering, vanwege de angst die Bolsonaro veroorzaakte. Ik heb er vertrouwen in dat deze donkere jaren, tussen de staatsgreep van 2016, de Pandemie en Bolsonaro’s poging om de democratie voor eens en altijd te vernietigen, tot het verleden zullen behoren.