Colombia |
2021-04-05
Door Alice Loaiza 
Task Force on The Americas 5 april 2021 ~~~

Als mensen me vragen of het veilig is om Colombia te bezoeken, antwoord ik altijd dat het prima is als je geen Spaans spreekt en op de goed bewaakte toeristische route blijft. Maar je zult nooit de realiteit zien van een van de armste landen in Latijns-Amerika. Je zult nooit de massale verplaatsing van gemeenschappen zien of de moorden die worden gepleegd door paramilitairen en militairen of de politie die mensen in elkaar slaat op straat.

Indepaz, een Colombiaanse vredesorganisatie, registreerde elf bloedbaden in 2021. Een van de laatste was in het stadje Tarazá, Antioquia, waar drie jonge mannen werden neergeschoten door de Golf Clan, een van de grootste paramilitaire groepen in het land. Daarvoor was er een bloedbad in Tibú, Norte de Santander, waar paramilitairen een boerderij binnendrongen en drie van de ongeveer tien mensen doodden die daar bijeen waren. Na het bloedbad van Tarazá verdreven paramilitairen ongeveer 80 families uit de nabijgelegen dorpen El Socorro en El Seis. (Bron: Gerechtigheid voor Colombia, 2021). Er wordt gezegd dat er om de dag een moord wordt gepleegd door drugsbaronnen, paramilitairen, het leger of de politie in Colombia.

Sociale leiders, inheemsen en Afro-Colombianen zijn vaak het doelwit, vooral als hun gemeenschap opkomt voor haar gemeenschappelijke rechten. Overal waar bloedbaden worden aangericht, worden gezinnen ontheemd en wordt het land meestal bezet door de daders. Er zijn voortdurend massale protesten, maar de regering negeert ze. Toen duizenden inheemse mensen in oktober vorig jaar tot een minga (gezamelijk verzet) opriepen en naar Bogotá marcheerden om de systematische moord op landverdedigers en gemeenschapsleiders aan te klagen, weigerde president Duque hen te ontmoeten.

Sinds het vredesakkoord in 2016 door de regering en de Revolutionaire Strijdkrachten van Colombia (FARC-EP) werd ondertekend, is er veel staats- en paramilitair geweld geweest tegen gemeenschapsleiders, mensenrechtenverdedigers en voormalige guerrillastrijders. Indepaz meldt dat alleen al in 2020 ten minste 375 mensen zijn vermoord in 90 bloedbaden. 253 gedemobiliseerde FARC-guerilla’s zijn sinds 2017 vermoord. De moordenaars zijn meestal paramilitairen die heimelijk worden gesteund door de rechtse regering, landeigenaren, de kerken, en de illegale drugshandel. Deze krachten worden op hun beurt indirect gestuurd door het beleid en de praktijken van de VS.

Vóór de akkoorden waren de wreedheden van de regering onder meer “valse positieven”, waarbij het leger burgers doodde en beweerde dat zij strijders waren, alleen maar om het aantal doden te verhogen. Vorige maand concludeerde de Speciale Rechtbank voor de Vrede van Colombia, een rechtbank die werd opgericht in het kader van de vredesakkoorden tussen de opstandelingen van de FARC en de regering, dat het Colombiaanse leger tussen 2002 en 2008 meer dan 6.400 burgers buitengerechtelijk heeft gedood, bijna driemaal zoveel als het aantal “vals-positieven” dat eerder door de regering werd gemeld.

De VS hebben vele redenen om hun decennialange overheersing van Colombia en hun steun aan de regering van dat land voort te zetten. Colombia is een strategisch gelegen land dat zowel aan de Stille Oceaan als aan de Caribische Zee grenst. En Colombia doet het vuile werk voor de VS. Zo werden onlangs verschillende mislukte couppogingen in Venezuela georkestreerd door Colombia, en voert Colombia in heel Latijns-Amerika een mediaoorlog tegen Venezuela, Cuba, Nicaragua, en andere progressieve regeringen en bewegingen.

Als nieuw partnerlid van de NAVO traint Colombia nu huurlingen, politie en strijdkrachten van andere landen, waaronder die welke als VS-proxies in Midden-Amerika en elders worden ingezet. De integratie in de imperiale strategie van de VS blijkt uit het groeiende aantal militaire bases van de VS in Colombia en de opleiding van alle Colombiaanse militaire topfunctionarissen aan de Amerikaanse School of the Americas (nu WHINSEC). Verder werd Simón Trinidad, de belangrijkste vredesonderhandelaar voor de FARC EP, in 2004 uitgeleverd aan de Verenigde Staten en berecht voor drugshandel en gijzeling. Trinidad, nu 70, werd veroordeeld voor de beschuldiging van gijzeling en veroordeeld tot 60 jaar, in een onrechtvaardige criminalisering van volksverzet tegen een moorddadig regime.

Toch zijn de Colombianen nooit opgehouden met vechten. Sinds 2019 is er sprake van een soort permanente nationale staking, met voortdurende straatprotesten ondanks COVID-19. Deze protesten worden geconfronteerd met een van de brutalere politiemachten ter wereld, het Mobiele Anti-Ontstoring Squadron (ESMAD), opgericht door de VS. In Bogotá doodden ESMAD-troepen op 9 september vorig jaar meer dan tien mensen en raakten er honderden gewond.

De Colombiaanse sociale bewegingen, bestaande uit arbeiders, studenten, boeren, inheemse en Afro-Colombiaanse gemeenschappen, steunen het vredesakkoord van 2016 tussen de regering en de FARC-guerilla en het democratische politieke proces dat de sociale bewegingen in staat moest stellen zich te organiseren en de FARC en anderen in staat moest stellen aan verkiezingen deel te nemen zonder dat hun leiders en kandidaten werden afgeslacht. Zij streven naar een beter leven voor de grote meerderheid van hun medeburgers en een soeverein Colombia, in plaats van het land dat het nu is, onderworpen aan de politieke, economische en militaire dictaten van de VS.

De Amerikaanse interventie in Colombia heeft het tot een permanent oorlogsgebied gemaakt, een land dat bestaat voor de belangen van de VS, een pion om het hele Amerikaanse continent verder te controleren en te overheersen. Dus, als mensen mij vragen of het veilig is om naar Colombia te reizen, antwoord ik misschien zoals ik in de eerste zin van dit artikel heb uitgelegd. Maar als je Colombia echt wilt zien en leren kennen, ga er dan niet heen als toerist. Ga er in plaats daarvan heen om de mensen in hun gemeenschappen te begeleiden en over hun strijd te leren.

Bronnen: Al Jazeera 2/23/21; freesimontrinidad.org; MRonlin.org 6/5/20

Topfoto: Sobre la MINGA en Colombia ¡ De stem van de volkeren | bron: redamazonica.org