As van Verzet,Irak,Iran,Jemen,Libanon,Palestina |
juli 5, 2025
Bron: vanessa beeley en UK Column 
substack 5 juli 2025 ~~~

Er wordt veel gesproken over de omsingeling van Iran door Amerikaanse militaire bases en de dreiging die daarvan uitgaat, maar er wordt aanzienlijk minder aandacht besteed aan de Ring of Fire van Iran, die Washington en Tel Aviv dreigt op te slokken.

Heeft Iran het regionale verzet gecreëerd of eraan meegewerkt?

Het verzet tegen het imperialistische project in de regio West-Azië (Midden-Oosten) heeft diepe historische en culturele wortels voor de mensen in de regio. Het was nooit exclusief voor een religie; het was verbonden met een Arabische identiteit en beschaving. De hedendaagse dominantie van een islamitisch verzet is een relatief recent fenomeen en moet niet worden gezien door een sektarische bril, omdat het alle sekten en ideologieën blijft omvatten. Religie en cultuur hebben van oudsher een streven naar rechtvaardigheid, verdediging van territoriale integriteit, regionale identiteit en menselijke waardigheid aangemoedigd. Een vroeg voorbeeld is koningin Zenobia van Palmyra in Syrië, die de Romeinse bezetting trotseerde en zich tot haar dood verzette.

Naarmate de rijken en de sociale structuur in de regio zich ontwikkelden, ontwikkelde het verzet zich tot een structuur van door de staat geleide bewegingen en volksbewegingen. Er ontstonden verschillende basisgroepen, vooral in Palestina, Syrië, Libanon en Irak. Aanvankelijk was dit een reactie op de Sykes-Picot generatie van Brits en Frans kolonialisme, en later op Amerikaanse en Brits-Zionistische bezettingen. Niet-statelijke verzetsgroepen groeiden ook uit het onvermogen van sommige Arabische naties om rechtstreekse oorlogen te voeren tegen de zionistische bezettingstroepen, om verschillende redenen. De Islamitische Revolutie van 1979 in Iran veranderde de status quo door de verzetsideologie te legitimeren en deze facties te steunen, waardoor ze zich konden ontwikkelen en hun militaire capaciteit konden versterken.

In 1936 werd de Grote Palestijnse Opstand tegen het Britse Mandaat met geweld neergeslagen. Dit maakte de weg vrij voor de Nakba van 1948, de etnische zuivering van de Palestijnen door de door de Britten getrainde Haganah terroristische troepen. Dit leidde tot de oprichting van de zogenaamde staat Israël op Palestijns land.

Nadat Arabische legers er niet in slaagden om Palestina in 1948 te bevrijden, lanceerden Palestijnen en Arabieren een aantal verzetsinitiatieven die zich aan beide kanten van het politieke spectrum bevonden, zowel links als rechts. De meest opvallende was Fatah, dat in 1965 gewapende operaties begon vanuit Libanon en Jordanië. Andere volgden al snel: het Popular Front, het Democratic Front, en de People’s Party, en later de Islamitic Jihad, Hamas en verschillende volkscomités.

Na de Israëlische invasie van Zuid-Libanon in 1978 ontstonden er nieuwe Libanese verzetsgroepen. Hiertoe behoorden het Libanees Nationaal Verzetsfront – een linkse coalitie die in 1982 werd gevormd onder leiding van de Libanese Communistische Partij en de Organisatie voor Communistische Actie – en de sjiitische Amal Beweging, die in 1974 werd opgericht. Hezbollah ontstond later in de jaren ’80 als reactie op de zionistische invasie van Libanon in 1982 en de gruwelijke, door zionisten georkestreerde slachting van Sabra en Shatila. De zionisten werden in 2000 door Hezbollah uit Libanees land verdreven en Hezbollah werd de facto de politieke en militaire autoriteit in het zuiden. De inzet van Hezbollah werd gesteund door Syrië, dat op dat moment de politiek en veiligheid in Libanon controleerde met ongeveer 15.000 troepen ter plaatse.

De Iraanse revolutie van 1979 leidde ertoe dat Iran een ferm ideologisch standpunt innam tegen het westerse imperialisme en de proxy-bezettingsmacht in de regio. Als gevolg daarvan begon Iran inheemse verzetsbewegingen te steunen, zowel direct als indirect. Deze groepen werden nooit gezien als ‘proxies’, maar als bondgenoten, en de steun was niet gebaseerd op sekte, maar op hun verzet tegen de bezetting. Iran steunde de Palestijnse soennitische moslimverzetsgroepen zonder aarzelen op basis van deze principes.

De verzetsbewegingen werden organisch gevormd als reactie op de wreedheid en tirannie van de bezettingsmacht, gesteund door het westerse imperialistische blok. Iran heeft ze niet opgericht als een soort outreach voor Iraans expansionisme, zoals vaak wordt beweerd door westerse ‘denktanks’ en regimes.

Gedeelde belangen verenigden de staat en niet-statelijke actoren in de hele regio. Dit is een natuurlijke reactie op de door het Westen gedomineerde hegemonie, grondstofpiraterij en etnische suprematie. Deze verzetsgroepen werden belangrijke partners in wat bekend werd als de ‘Ring of Fire’, een defensieve strategie voor Iran en zijn bondgenoten, geen netwerk van ondergeschikten. Zelfs in Irak ontstonden verzetsgroepen pas na de twee door de VS geleide Golfoorlogen, niet daarvoor, toen het Irakese regime van Saddam Hoessein sjiitische gemeenschappen vervolgde en oorlog voerde tegen Iran. Deze verzetsgroepen werden nog sterker toen ze in Irak de strijd aangingen met de Westerse proxy ISIS, na het begin van de oorlog tegen Syrië in 2011.

Ontmoeting met de legendarische Abu Mahdi al-Muhandis in Irak, november 2017. Foto: Vanessa Beeley.

In november 2017 ontmoette de auteur de voormalige leider van de Iraakse Popular Mobilisation Forces (PMF), Abu Mahdi al-Mohandes, in Irak met een mediadelegatie. In 2020 werd deze visionair, ingenieur van beroep en legendarisch bevelhebber, samen met IRGC-commandant Qassem Soleimani vermoord. Het was een eerste stap van Donald Trump om Iran te verzwakken. Tijdens de bijeenkomst vertelde al-Mohandes:

De VS leverde geen enkele kogel om ISIS te bestrijden.

De Amerikaanse tanks hadden geen munitie. Er waren 12 Apache helikopters, die als enige missie hadden om Amerikaanse diplomaten uit de groene zone te evacueren als ISIS erin zou slagen Bagdad binnen te dringen.

Toen het bloedbad op de Sinjar berg en de ontvoering van duizenden Yazidi’s plaatsvond in augustus 2014, deden de Amerikaanse vliegtuigen niets tegen ISIS. Alleen Iran, volgens Al Mohandes, kwam in actie en voorkwam een nog groter bloedbad, waardoor de strijdkrachten van de Hashed (PMF) 300.000 Yazidi’s konden bevrijden.

Dit is een perfect voorbeeld van waarom het verzet nodig is: om slachting, bezetting en vervolging door westerse proxy-troepen in de regio, inclusief Israël, te voorkomen.

Hieronder volgen de belangrijkste verzetsbewegingen en gewapende facties die banden hebben met Iran.

Libanon

Terwijl de Amal-beweging een getrainde militaire vleugel en sterke banden met Iran heeft, is Hezbollah de machtigste en meest toegewijde bondgenoot. Aanvankelijk gesteund door Syrië, nam Iran later het voortouw door aanzienlijke financiële, militaire en politieke steun te verlenen, waardoor Hezbollah zich kon ontwikkelen tot een professionele militaire macht.

Hezbollah bestaat uit twee takken: een politieke tak en een militaire tak. De politieke tak zorgt voor de strategische leiding, politieke betrokkenheid en het beheer van onderwijs, gezondheidszorg en sociale instellingen om ALLE Libanese gemeenschappen te dienen, ongeacht sekte of politieke overtuiging. Hezbollah neemt deel aan verkiezingen, heeft parlementszetels en speelt een invloedrijke rol in de Libanese politiek. Dit ondanks alle inspanningen van de VS en Israël om Hezbollah van het politieke toneel in Libanon te verwijderen.

De militaire tak heeft naar schatting meer dan 100.000 strijders, volgens sommige bronnen mogelijk zelfs 150.000. Hezbollah heeft een aantal regionale eenheden. Volgens onderzoek van zionistische en westerse denktanks heeft Libanon vijf belangrijke regionale eenheden.

  • Nasr Eenheid: Opereert in het zuiden van Libanon, van de Israëlische grens tot aan de Litani-rivier.
  • Badr-eenheid: Bestrijkt het gebied van ten noorden van de Litani tot Sidon.
  • Aziz Eenheid: Opereert van het zuidoosten van Libanon tot het westen van Beqaa.
  • Haider-eenheid: Actief in centraal Beqaa, Baalbek en Hermel.
  • Naamloze Eenheid: Bevindt zich in de zuidelijke buitenwijken van Beiroet.
  • Regionale eenheden: Overzien theaters zoals Syrië en Palestina. Israël noemt dit ‘Eenheid 133’.

Functioneel bestaat de structuur van Hezbollah uit:

  • Raket Eenheid: Richt zich op het verbeteren van de nauwkeurigheid van raketten.
  • Anti-Pantser Eenheid: Gespecialiseerd in het vernietigen van Israëlische tanks; de effectiviteit was opmerkelijk tijdens de oorlog van 2006.
  • Artillerie-eenheid: Verzorgt mortieren, zelfrijdende kanonnen en raketwerpers ter ondersteuning van infanterieoperaties.
  • Luchtmachteenheid: Bedient verkennings- en gevechtsdrones.
  • Luchtverdedigingseenheid: Verdedigt het Libanese luchtruim tegen Israëlische vliegtuigen; een lid schoot in 2006 een Israëlische ‘Yasur’-helikopter neer.
  • Pantser- en tankeenheid: Gevormd tijdens de oorlog tegen de regimeveranderingoorlog in Syrië, heeft deze eenheid aan uitgebreide gevechten deelgenomen, van Qusayr tot de gevechten in Qalamoun.
  • Interventie en Speciale Eenheden – Radwan Eenheid: Bekend om elite aanvalscapaciteiten; sleutel in de Syrië oorlog en belast met de verovering van Noord-Israël in elk toekomstig conflict.
  • Abbas Brigades: Dezelfde functie als Radwan, gespecialiseerd in offensieve grondgevechten.
  • Marine-eenheid: Uitgerust met antischipraketten, speedboten, minionderzeeërs en marinekommando’s. Heeft in 2006 drie Israëlische marineschepen aangevallen.
  • Cybereenheid: Houdt zich bezig met elektronische oorlogvoering en cyberoperaties en wordt vaak beschuldigd van aanvallen op de Israëlische infrastructuur.
  • Beveiligingseenheid: Houdt toezicht op interne en externe inlichtingen en beschermt personeel en locaties.
  • Trainingseenheid: Beheert onderwijsprogramma’s en militaire kampen.
  • Operatie Eenheid: Leidt centrale en regionale commandocentra. Gelijkwaardig aan CENTCOM.
  • Planning- en onderzoekseenheid: Ontwikkelt strategische plannen en studies.
  • Financiële eenheid: Beheert de militaire financiën.
  • Eenheid Logistiek en Bevoorrading: Levert voertuigen, wapens en logistieke ondersteuning in zowel oorlog als vrede.
  • Genie-eenheid: Gespecialiseerd in explosieven, landmijnen en hinderlagen – beroemd om de Al-Otaybah hinderlaag.
  • Communicatie-eenheid: Beheert het bedrade en draadloze netwerk van Hezbollah; de ontmanteling ervan was de aanleiding voor het 7 mei conflict met de Libanese regering in 2008.
  • Combat Medical Unit: Verleent medische zorg in de frontlinie.
  • Oorlogsmedia Eenheid: Houdt zich bezig met media en psychologische oorlogvoering en archiveert de communicatie-output van Hezbollah.

Palestina

Palestijnse verzetsgroepen verschillen in ideologie en strategie. Sommige, zoals Hamas en de Islamitische Jihad, hanteren islamitische kaders, terwijl andere, zoals het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP), marxistisch-linkse doctrines volgen. De meeste van de grotere groepen leggen de nadruk op gewapend verzet, terwijl facties zoals Fatah, vooral na de Oslo-akkoorden, verschoven in de richting van politieke onderhandelingen, waarbij ze uiteindelijk tegenover het verzet kwamen te staan en de administratieve controle over de Westelijke Jordaanoever overnamen, in feite als bondgenoot van het zionistische regime.

Ondanks langdurige interne verdeeldheid slaagden de Palestijnse facties erin om in 2006 een Joint Operations Room op te richten, die in 2018 werd uitgebreid met meerdere facties onder de naam Joint Room of Palestinian Resistance Factions. De iconische commandant Yahya Sinwar beschreef het als “de kern van een bevrijdingsleger en een model voor verenigde actie”. De militaire effectiviteit werd het duidelijkst na de operatie van 7 oktober 2023.

Hamas

Hamas werd opgericht in 1987 tijdens de Eerste Intifada. Het wordt beschouwd als de invloedrijkste factie die zich inzet voor gewapend verzet tegen Israël. De militaire vleugel, de Izz al-Din al-Qassam Brigades, is een van de machtigste in Palestina. Hamas is voornamelijk gevestigd in Gaza, maar is ook aanwezig op de Westelijke Jordaanoever, vooral in de belegerde vluchtelingenkampen, waar de populariteit sinds 7 oktober enorm is toegenomen.

Op 7 oktober 2023 lanceerde Hamas de Al-Aqsa Flood operatie, een grote militaire aanval die Israël met verstomming sloeg en reacties uitlokte van andere facties en regionale fronten. Structureel lijkt Hamas op Hezbollah, met zowel politieke als militaire afdelingen, maar met kleinere aantallen en een lichtere bewapening. In antwoord op de bewering dat ‘Israël Hamas heeft geschapen’, wat op zijn best een simplistisch argument is en op zijn slechtst de daadkracht van het Palestijnse verzet ondermijnt, zijn er een aantal online artikelen en interviews beschikbaar om dit populaire verhaal in twijfel te trekken.

Het arsenaal van het Palestijnse verzet varieert van Qassam-raketten met een korte afstand (15 km) tot R-160-raketten (160 km) en Ayyash-raketten (250 km), die oorspronkelijk van Syrische makelij zijn en nu lokaal worden geproduceerd. Hamas beschikt ook over antitank geleide wapens zoals de Kornet, Yasin raket, Konkurs, Noord-Koreaanse Fagot (Phoenix) en Sagger raketten. Het heeft ook luchtafweersystemen (bijv. SAM-7) en verkennings- en gevechtsdrones (bijv. Zouari-drones).

Hamas heeft meer dan 50.000 strijders, georganiseerd in regionale brigades en bataljons, elk geleid door een lokale commandant:

  • Noord-Gaza Brigade: 7 gevechtsbataljons, waaronder een elite-eenheid.
  • Gaza Brigade: 7 gevechtsbataljons (samengevoegde sectoren)
  • Centrale brigade: 5 gevechtsbataljons, met elite-eenheden
  • Brigade Khan Younis: 6 gevechtsbataljons, waaronder elite-eenheden
  • Rafah Brigade: 5 bataljons, inclusief elite-eenheden

Elke brigade omvat gespecialiseerde eenheden:

  • Commando (Elite) Eenheid: Hoog opgeleid voor speciale operaties, ondersteund door inlichtingendiensten en met ongeveer 5.000 strijders.
  • Anti-Armor Eenheid: Richt zich op Israëlische tanks en APC’s met RPG-7, Kornet, Yasin-105 en IED’s uit de Shuwaz-serie. Heeft Merkava tanks en Namer voertuigen vernietigd.
  • Signalen Eenheid: Beheert alle communicatie – bekabeld en draadloos – en bouwde een beveiligd bekabeld netwerk voor gebruik op het slagveld en in tunnels. Dit netwerk was een doelwit in de mislukte Israëlische operatie Sword’s Edge, waarbij commandant Nour al-Din Baraka het leven liet.
  • Andere gespecialiseerde eenheden zijn:
  • Genie
  • Luchtverdediging
  • Artillerie
  • Sluipschutters
  • Martelaars Operaties
  • Ondersteuning
  • Rekrutering en moreel
  • Productie
  • Hinderlaag
  • Raket
  • Cyber
  • Drone-oorlogvoering

In 2014 onthulde Hamas zijn marinecommando (kikvorsmannen) tijdens het Gazaconflict. In 2016 kondigde het een ‘Schaduweenheid’ aan die verantwoordelijk was voor het bewaken van gevangengenomen vijandelijke soldaten. Tijdens de Al-Aqsa Flood operatie in 2023 onthulde het het ‘Falcon Squadron’ van zijn militaire elitebrigade in de lucht.

Islamitische Jihad

De Palestijnse Islamitische Jihad (PIJ) werd opgericht in oktober 1981 en heeft dezelfde ideologische wortels als Hamas, maar heeft zich onafhankelijk ontwikkeld. De organisatie blijft zich inzetten voor de gewapende strijd als de enige weg naar bevrijding. De militaire vleugel, de Al-Quds Brigades, opereert voornamelijk in Gaza, maar is ook actief op de Westelijke Jordaanoever, vooral in gebieden als Jenin en Hebron.

De Al-Quds Brigades behoren tot de grootste en meest ontwikkelde militaire facties in Palestina. Ze hebben hun in eigen land geproduceerde wapensystemen ontwikkeld, waaronder:

  • Raketten voor de korte afstand: Quds-, Fajr- en Buraq-varianten met een bereik tot 120 km.
  • Verkennings- en aanvalsdrones: met name het Jenin-model.
  • Meerdere raketwerpers en snelvuursystemen.

De groep opereert in Gaza, de Westelijke Jordaanoever, delen van Israël en zelfs Zuid-Libanon. De groep heeft naar schatting 30.000 strijders, verspreid over de verschillende operatiegebieden.

Al-Aqsa Martelaren Brigades

Hoewel Fatah het gewapende verzet officieel heeft opgegeven, vooral nadat Mahmoud Abbas het leiderschap overnam en de militaire vleugel ophief, doken de Al-Aqsa Martelaren Brigades in 2021 weer op. Dit volgde op de Battle of Sword of Jerusalem en de spanningen in Sheikh Jarrah, en markeerde een heropleving na 16 jaar demilitarisering op de Westelijke Jordaanoever.

De nieuw leven ingeblazen brigades absorbeerden verschillende aangesloten groepen, waaronder:

  • Nidal al-Amoudi Brigade
  • Leger van de Storm
  • Martelaar Ayman Judeh Groep
  • Abdul Qader al-Husseini Bataljons

Ze hebben sindsdien een opmerkelijke rol gespeeld in militaire confrontaties in Gaza.

Andere gewapende groeperingen verbonden met Iran of onafhankelijk

Er zijn nog verschillende andere groeperingen actief in Palestina, met aparte ideologische en militaire structuren. Deze omvatten:

  • Popular Resistance Committees; gewapende vleugel: Al-Nasser Salah al-Din Brigades
  • Democratisch Front for the Liberation of Palestine; militaire vleugel: National Resistance Brigades
  • Popular Front for the Liberation of Palestine; militaire vleugel: Abu Ali Mustafa Brigades
  • PFLP – General Command; militaire vleugel: Jihad Jibril Brigades
  • Palestinian Freedom Movement; militaire vleugel: Ansar Brigades
  • Palestinian Mujahideen Movement (een afsplitsing van Fatah); militaire vleugel: Mujahideen Brigades

Jemen

Het Jemenitische leger en de Volkscomités

Het officiële Jemenitische leger bestaat uit vier takken: Grondtroepen, Luchtstrijdkrachten en Luchtafweer, Marine- en kustverdedigingstroepen en grenswachttroepen, naast strategische reservetroepen, waaronder speciale operaties, presidentiële wacht en raketbrigades. Het totale aantal personeelsleden wordt geschat op ongeveer 80.000. De militaire middelen omvatten:

  • 11 gemechaniseerde infanteriebrigades
  • 14 pantserbrigades
  • 10 luchtverdedigingsbrigades
  • 2 marinebrigades
  • 6 raket- en artilleriebrigades
  • 8 luchtvaartbrigades
  • 30 infanteriebrigades
  • Samen met 3 marinebases, luchtpolitiebrigades en radareenheden.

Begin 2015 lanceerde de door Saoedi-Arabië geleide coalitie, gesteund door de VS, de VAE en andere Arabische en westerse landen, een oorlog tegen Jemen onder de naam ‘Operation Decisive Storm’. Het Jemenitische leger verzette zich tegen deze campagne, samen met de Volkscomités, die inheemse milities zijn en zich van oudsher aansloten bij het leger tegen buitenlandse inmenging. Brigadegeneraal Yahya Saree is de officiële woordvoerder van de Jemenitische strijdkrachten.

Ansar Allah: In de westerse media bekend als de ‘Houthi’s’.

De geschiedenis van Ansar Allah is lang en wordt gevormd door zes oorlogen tegen de troepen van president Ali Abdullah Saleh in Jemen. Ansar Allah heeft zich van oudsher verzet tegen de invloed van Saoedi-Arabië, de VS, het Westen en Israël. Later waren ze verwikkeld in een van de wreedste moderne oorlogen tegenover de coalitie onder leiding van Saoedi-Arabië, die tot doel had de beweging te vernietigen. In plaats daarvan heeft Ansar Allah tegenslagen, blokkades en immense ontberingen omgezet in een kracht. Hun achterban breidde zich uit, hun militaire industrie ontwikkelde zich en hun ideologische betrokkenheid verhardde, waardoor ze een reputatie kregen als strijders op blote voeten die een coalitie van regionale machten versloegen.

Je kunt hier, hier, hier en hier een aantal artikelen lezen over de agressieoorlog tegen het Jemenitische volk. Een uitstekend boek van Dr. Isa Blumi genaamd Destroying Yemen is ook een aanrader.

Structureel lijkt Ansar Allah op Hezbollah, maar met duidelijke lokale aanpassingen. Ze hebben een volledige politieke vleugel en een militair apparaat, georganiseerd in brigades en gespecialiseerde gevechtseenheden. Deze basis positioneert hen als potentiële toekomstige heersers van Jemen, een vooruitzicht dat de Golf, Zionistische en Westerse mogendheden verontrust. Hoewel de precieze aantallen onbekend zijn, gaan schattingen uit van minimaal 500.000 strijders, van wie velen goed getraind zijn. Lokale beelden tonen commandotroepen die gemodelleerd zijn naar de Radwan-eenheid van Hezbollah.

Hun belangrijkste capaciteiten zijn hun raketarsenaal en hun eigen raketontwikkelingsprogramma. Deze omvatten kruisraketten, ballistische raketten en hypersonische raketten. Het bereik varieert van de Tochka van 70 km tot de Toufan, die met een kernkop van 800 kg een afstand van 2000 km kan bereiken. Deze laatste werd gebruikt tegen Israël en omzeilde met succes de verschillende lagen van de Amerikaanse en Israëlische luchtverdediging. Trump liet zich onlangs ontvallen dat Jemen zijn eigen raketten produceerde, wat in tegenspraak is met de vaak herhaalde bewering dat Jemen een Iraanse ‘proxy’ is die voor zijn raketvoorraden afhankelijk is van Iran.

Ansar Allah zet ook een breed scala aan drones in, van verkenningsvliegtuigen tot aanvalsvliegtuigen en rondvliegende munitie. De Samad-serie heeft een operationeel bereik van 150 tot 2.500 km.

Hun zeemacht is een van hun meest strategische troeven. Ze beschikken over snelle aanvalsboten zoals Asif, Malah en Nadheer. Deze kunnen 107 mm Katjoesja-raketten lanceren en hebben middelzware tot lichte wapens aan boord, sommige zijn uitgerust met luchtverdedigingssystemen. Ze hebben ook zeer effectieve onbemande vaartuigen (USV’s) voor gevechten en maritieme surveillance.

De groep heeft publiekelijk verklaard in het bezit te zijn van verschillende zeemijnen, waaronder de types Masjour, Thaqib, Karrar en Mujahid. Deze onderwaterexplosieven zijn ontworpen om oppervlakteschepen of onderzeeërs te beschadigen of te vernietigen. Elk model varieert in activeringsmethode en dieptetolerantie.

Ansar Allah bezit ook Rubezh raketten, een kustverdedigingssysteem van Russische makelij dat gebruik maakt van Kh-35UI anti-scheepsraketten met een bereik van 260 km. Deze raketten vliegen dicht boven het wateroppervlak om radar te ontwijken en dragen een 145 kg zware explosieve kernkop die ontworpen is om de romp van een schip te doorboren voordat hij ontploft.

De groep heeft ook zijn eigen antischipraketten ontwikkeld, zoals Tankeel, Hatim, Faleq en Sayyad; dit zijn kruisraketten die worden geleid door radar- of infraroodzoekers met een bereik tussen 200-400 km, die sterk lijken op Iraanse ontwerpen. Daarnaast kan hun Quds-4 kruisraket voor grondaanvallen land- en zeedoelen raken tot op 800 km afstand, gebaseerd op door Iran ontwikkelde technologie die is overgedragen aan Jemen.

Luchtverdediging van Ansar Allah

Ansar Allah heeft de afgelopen jaren laten zien over opmerkelijke luchtverdedigingscapaciteiten te beschikken door meerdere Amerikaanse drones neer te schieten. Onder hen was de MQ-9 Reaper, een gevechtsdrone met een lange vliegduur die 27 uur op meer dan 15 km hoogte kan vliegen.

Ze hergebruikten Russische lucht-luchtraketten, zoals de AA-10 Alamo-B en AA-11, door ze om te bouwen tot grond-luchtraketten. De AA-10, oorspronkelijk ontworpen voor de 4e generatie Russische gevechtsvliegtuigen zoals de MiG-29 en Su-35, is sinds 2017 een van de meest gebruikte systemen van Ansar Allah. Het is zeer effectief tegen vliegtuigen, helikopters, kruisraketten en drones en werd ingezet in hinderlagen diep in het bergachtige terrein van Jemen om doelen op lage hoogte te onderscheppen.

De Wa’id drone, met een bereik van 2.500 km, is een voorbeeld van lange afstand loitermunitie, ontworpen om vijandelijke verdediging te overweldigen met gecoördineerde salvo’s van vijf of meer van zulke drones.

Hoewel Iran de basistechnologie heeft geleverd, net als bij Hezbollah, heeft Ansar Allah de productie gelokaliseerd in faciliteiten in de bergen. Hun geavanceerde raketten zijn manoeuvreerbaar en semi-stealth, waardoor de kans toeneemt dat ze doelen treffen, ook al zijn ze niet haarscherp. Vanuit een kosten-batenstandpunt is het verlies van een paar drones of raketten verwaarloosbaar vergeleken met de potentiële schade aan Israëlische of Amerikaanse oorlogsschepen.

Irak

Irak heeft een grote verscheidenheid aan gewapende groeperingen met aanzienlijke militaire en politieke invloed. Hieronder bevinden zich door Iran gesteunde sjiitische groepen, voormalige anti-ISIS milities, anti-VS verzetsgroepen en gewapende soennitische en Koerdische groepen. De meest prominente onder hen zijn georganiseerd onder de Popular Mobilisation Forces (PMF), een door de staat erkende paraplu die in 2014 werd gevormd om ISIS te bestrijden.

  1. Asa’ib Ahl al-Haq (AAH)
  • Strijders: 10,000-15,000
  • Bewapening: Middelzware tot zware wapens en ballistische raketten
  • Leider: Qais al-Khazali
  • Invloed: Sterk in Bagdad, Basra, Dhi Qar en Muthanna
  • Politieke tak: Fatah Alliantie
  1. Kata’ib Hezbollah (KH)
  • Strijders: 5,000-10,000
  • Bewapening: Drones en precisieraketten
  • Leider: Abu Ali al-Askari (volgde Abu Mahdi al-Muhandis op, die in 2020 werd gedood)
  • Invloed: Bagdad, Diyala en de grens met Syrië
  1. Saraya al-Salam (voorheen Mahdi-leger)
  • Strijders: 5,000-8,000
  • Leider: Muqtada al-Sadr
  • Invloed: Sadr-stad (Bagdad), Najaf en Diwaniyah
  1. Harakat al-Nujaba
  • Strijders: 3,000-5,000
  • Bewapening: Geavanceerde raketten, inlichtingeneenheden
  • Leider: Akram al-Kaabi
  • Invloed: Bagdad, Karbala, Anbar
  • Vormde de Golan Bevrijdingsbrigade tijdens haar aanwezigheid in Syrië (naar schatting 3.000 strijders), maar de ineenstorting van Damascus maakte een einde aan deze activiteit.
  1. Kata’ib Sayyid al-Shuhada
  • Strijders: 2.000-4.000
  • Leider: Abu Alaa al-Walae
  • Actief in Bagdad en Diyala.
  1. Badr Organisatie (voorheen Badr-korps)
  • Strijders: 10,000+
  • Leider: Hadi al-Amiri
  • Politieke vleugel: Onderdeel van de Fatah Alliantie
  • Invloed: Bagdad, Basra en Diyala
  1. Saraya al-Khorasani
  • Strijders: 1,000-3,000
  • Opereert onder PMF

Na de moord op commandanten Abu Mahdi al-Muhandis en Qassem Soleimani in 2020, op bevel van president Trump, ontstonden nieuwe antikolonialistische verzetsgroeperingen die zich richten op Amerikaanse troepen en belangen. Hoewel kleiner, spelen ze een actieve rol in drone- en raketaanvallen, vooral na de Palestijnse Al-Aqsa Flood operatie. Ze lanceerden aanvallen vanuit Irak en in Syrië tegen Amerikaanse en Israëlische doelen en dienden als regionaal steunfront.

Tot deze groepen behoren Kata’ib Hezbollah Irak, Islamic Resistance Squadrons, Wa’ad al-Sadiq Corps, Muhammad Baqir al-Sadr Forces, Imam Hussein Brigade, Zulfiqar Brigade, Qassem al-Jabareen Resistance, Ashab al-Kahf Resistance, Saraya Awliya al-Dam, International Resistance Faction, Second 20th Revolution Brigades, Usbat al-Thaireen, Ulul Azm Group, Sabiqun Bataljon, Khaybar Brigade, Thaer al-Muhandis Group, Abu al-Fadl al-Abbas Forces, Saraya al-Muntaqim, Martyr Karim Darham Group, Montaqimoun Brigade en Thaireen Brigade.

Alleen al in 2021 voerden deze groepen naar schatting 262 aanvallen uit op Amerikaanse strijdkrachten of logistieke konvooien in Irak, waarbij ze gebruik maakten van IED’s.

Ook actief is de Tribal PMF, een soennitische pro-regeringsmacht. Deze factie is groot, maar niet goed georganiseerd en opereert voornamelijk in de provincies Anbar en Salah al-Din, naast het reguliere Iraakse leger.

Samengevat blijven de door Iran gesteunde sjiitische groepen het machtigst, terwijl christelijke, soennitische en Koerdische facties invloed behouden in hun respectieve regio’s.

Afghanistan

Hezbollah Afghanistan

Hezbollah Afghanistan is een sjiitische politieke partij die in 1980 is opgericht als onderdeel van de ‘Acht van Teheran’, een coalitie van aan Iran gelieerde Afghaanse verzetsgroepen. De partij vocht tegen de Sovjet- en Afghaanse regeringstroepen tijdens de Sovjet-Afghaanse oorlog (1979-1989). Het werd een legale politieke partij in 2005 en ontwikkelde nauwe banden met Liwa Fatemiyoun, een aan Iran gelinkte Afghaanse militie.

Hezbollah Afghanistan heeft weliswaar een gemeenschappelijke naam, maar is niet rechtstreeks verbonden met de Libanese Hezbollah, behalve dat beide partijen banden hebben met Iran. Hezbollah blijft actief in de Afghaanse politiek en komt op voor sjiitische belangen. Sommige onderzoekers beweren dat Hezbollah Afghanistan en Liwa Fatemiyoun zijn gefuseerd; anderen zien ze als afzonderlijke maar samenwerkende entiteiten.

Liwa Fatemiyoun

Liwa Fatemiyoun is een sjiitische Afghaanse militie die in 2014 werd opgericht door Ali Reza Tavasoli (Abu Hamed) om ISIS te bestrijden. De militie wordt gefinancierd, getraind en geleid door de Iraanse Islamitische Revolutionaire Garde (IRGC). Tavasoli stierf in 2015 in de strijd tegen de Westerse-Al-Qaeda-troepen in het zuiden van Syrië.

Schattingen schatten de sterkte van de groep op ongeveer 14.000 strijders, zoals verklaard door plaatsvervangend commandant Sayyed Hassan Hosseini (‘Sayyed Hakim’). De groep vocht eind 2017 in Syrië, in het bijzonder in Deir ez-Zor en Al-Bukamal, als onderdeel van een gezamenlijke campagne van Iran, Syrië en Rusland tegen ISIS, een westerse entiteit, in het oosten van Syrië. Dit was één gelegenheid waarbij Syrische strijdkrachten samenwerkten met de door de VS gesteunde Koerdische milities die aan de overkant van de Eufraat verzameld waren.

Liwa Fatemiyoun gebruikt lichte tot middelzware wapens, waaronder geweren, sluipschutters, 23mm kanonnen, RPG’s en geleide antitankraketten.

Pakistan

Liwa Zainabiyoun

Dit is een Pakistaanse sjiitische militie bestaande uit rekruten uit Parachinar en Khyber Pakhtunkhwa, waarvan sommigen van Baloch afkomst zijn. Aanvankelijk werden ze in 2013 ingezet in Syrië om het heiligdom Sayyida Zaynab te verdedigen, dat nu wordt aangevallen door het Al Qaeda Jolani-regime (Ahmed Al Sharaa). Oorspronkelijk waren ze aangesloten bij Liwa Fatemiyoun, maar later vormden ze hun eigen splintergroep.

Liwa Zainabiyoun telt nu ongeveer 5.000 strijders, met ervaring in Damascus, Daraa, Latakia en Aleppo, en speelde een cruciale rol in verschillende belangrijke gevechten. De groep wordt alom gerespecteerd om zijn professionele gevechtsvaardigheden.

Overige grensoverschrijdende facties

Iraakse verzetsgroepen verlenen ook steun aan andere opkomende verzetsbewegingen:

  • Islamitisch Verzet in Jordanië: Bevat naar verluidt leden van de Moslim Broederschap.
  • Islamitisch Verzet op het Arabisch Schiereiland: Samengesteld uit Hijaz (Saoedische) sjiieten uit de regio Qatif.
  • Saraya al-Ashtar in Bahrein: Bekend als het Islamitisch Verzet in Bahrein.
  • Hoewel er weinig informatie beschikbaar is, hebben alle drie de verantwoordelijkheid opgeëist voor drone-aanvallen op Israëlische militaire locaties in 2024. Alle drie zijn ze uitdagers van de sektarische tirannie in hun respectieve landen en zijn ze standvastige aanhangers van de Palestijnse zaak.

Syrië

Verzetsgroepen in Zuid-Syrië

Na de Libanonoorlog van 2006 richtte de Syrische regering in samenwerking met Hezbollah verzetscellen op langs de bezette Golanhoogten. De Syrische inlichtingendienst hield toezicht op de rekrutering. Het Arabische leger van Syrië zorgde voor trainingsfaciliteiten en Hezbollah zorgde voor de gevechtsvoorbereiding.

Schattingen schatten deze strijdkrachten op 20.000-30.000 strijders, voornamelijk lokale Syriërs. Hun missie was uiteindelijk om de door de Zionisten bezette Golan te bestormen in coördinatie met de Radwan-eenheid van Hezbollah. Het plan, dat aanvankelijk gepland was voor 2013-2015, werd in de ijskast gezet als gevolg van de door de VS en het VK geleide regime-change oorlog tegen Syrië die in 2011 van start ging.

Na de val van de Syrische regering op 8 december 2024 blijft het lot van deze strijders onbekend. Waarschijnlijk zijn sommigen verhuisd naar Zuid-Libanon, terwijl anderen verborgen blijven in Daraa, Quneitra en Suwayda in Zuid-Syrië.

Daarnaast ontsnapten naar schatting 60-80.000 officieren en soldaten van het Syrische leger naar Irak. Dit waren ervaren strijders die eerder in de Syrische woestijn gestationeerd waren om tegen ISIS te vechten. Nog een groot aantal SAA’s bevindt zich nu in Libanon.

Conclusie: Kan Iran vertrouwen op de ‘Ring of Fire’?

Hieronder staat een kaart van de Council on Foreign Relations (CFR) van Amerikaanse bases die de grenzen van Iran bedreigen.

Hoewel er veel wordt gezegd over het feit dat Amerikaanse militaire bases Iran omsingelen met vijandige bedoelingen, wordt er weinig gezegd over de door Iran gesteunde ‘Ring of Fire’ die de Amerikaanse bases in de regio effectief omringt. Dit kwam aan het licht tijdens de meest recente zionistische agressie tegen Iran, toen we de toewijding van deze verzetsgroepen zagen voor de verdediging van Iran en hun antipathie tegen de Amerikaanse militaire bezetting van de regio. Deze groepen sloten al snel de gelederen in de oorlog tegen de ‘arrogante machten’ en vormden een bedreiging voor de Amerikaanse geallieerde hegemonie in de regio.

Om de macht en invloed van deze verzetsgroepen te kunnen beoordelen, moet je zowel hun kracht als de factoren die hun beslissingen bepalen begrijpen. Een belangrijke kracht ligt in hun aanpassingsvermogen en hun vermogen om zich te ontwikkelen onder politieke en logistieke beperkingen.

Sommige groepen worden echter beperkt door de binnenlandse politieke dynamiek. Hezbollah in Libanon kan geen open oorlog beginnen zonder nauwkeurige politieke berekeningen, ondanks het feit dat het meer dan 150.000 raketten bezit, waarvan vele met precisiewerk en binnen het bereik van Israël (waardoor de reactietijd voor de Iron Dome korter wordt). Veel Libanezen, waaronder pro-westerse facties, zijn tegen een dergelijke actie en zouden Hezbollah de schuld geven voor het meeslepen van Libanon in een oorlog – een scenario dat Israël en de VS actief aanmoedigen.

De Iraakse Volksmobilisatie Strijdkrachten (PMF) hebben te maken met vergelijkbare beperkingen in een land dat verdeeld is door concurrerende politieke agenda’s. Zelfs Liwa Fatemiyoun en Liwa Zainabiyoun, actief in Afghanistan en Pakistan, zijn beperkt in aantal en hebben niet de meerderheid van de steun van de bevolking in hun respectieve landen.

Ondanks de ineenstorting van Syrië als ruggengraat van de Verzetsas, voorheen de belangrijkste strategische bondgenoot van Iran, en de zware verliezen die Hezbollah en Palestijnse groepen hebben geleden, blijft de ‘Ring van Vuur’ operationeel en krachtig. Schattingen suggereren:

  • Palestijnse facties: minstens 50.000 korteafstandsraketten
  • Hezbollah: minstens 100.000 korte- tot middellangeafstandsraketten
  • Iraakse facties: ongeveer 100.000 raketten
  • Jemen: ongeveer 150.000 raketten
  • Iran zelf: minstens 300.000 raketten van verschillende types

In totaal worden de zionistische en Amerikaanse bases in de regio omringd door een voorzichtige schatting van 700.000 raketten, waaronder ballistische en hypersonische raketten, die in recente conflicten al effectief en accuraat zijn gebleken. Iran produceert deze raketten op industriële schaal. Jemen heeft een succesvolle productiecapaciteit voor raketten en zelfs Hezbollah is niet volledig afhankelijk van Iran voor de productie van wapens.

Jemen is nu misschien wel de belangrijkste strategische kracht in deze vergelijking, dankzij het krachtige arsenaal, het moeilijke terrein dat een invasie over de grond bijna onmogelijk maakt en de controle over de Straat van Bab al-Mandeb in de Rode Zee.

De impact van Jemen werd onmiskenbaar na de mislukte wapenstilstandsovereenkomst van Trump die hij verkocht als een Jemenitische overgave, maar die in werkelijkheid een capitulatie van de VS was na 1 miljard dollar aan militaire uitgaven voor een mislukte militaire missie om ‘de Houthi’s te vernietigen’.

Wat Ansar Allah bereikte was niet alleen een tactisch succes; het markeerde ook een strategische wereldwijde machtsverschuiving en een grote klap in het gezicht van de Amerikaanse militaire doctrine en vermeende suprematie.

Misschien wel het belangrijkste element in de lange oorlog tegen Iran is de recente mogelijkheid van een Jihad ‘Fatwa’ uitgesproken door prominente islamitische geleerden, tegen de VS en de zionistische regimes. Dit komt van Enemy Watch op Telegram:

Op dit moment is de situatie zodanig geëvolueerd dat drie prominente autoriteiten in de sjiitische wereld, elk op hun eigen manier, hebben gewaarschuwd voor de mogelijke uitvaardiging van een jihad fatwa tegen de Verenigde Staten en het zionistische regime.

Ayatollah Seyyed Ali Sistani waarschuwde, in reactie op de dreigementen van de VS en Israël, dat als de aanval op de Marja’iyya (religieuze autoriteit) en Leider van de Ummah (Imam Khamenei) doorgaat, er onvermijdelijk een jihad fatwa zal worden uitgevaardigd.

De geschiedenis van de sjiitische jurisprudentie laat zien dat telkens wanneer de Marja’iyya werd bedreigd, er een fatwa werd uitgevaardigd en de Ummah in opstand kwam. Van het Tabaksprotest tot het verzet tegen ISIS, van de Grondwettelijke Revolutie tot de bezetting van Irak, de Marja’iyya heeft zich nooit stil gehouden.

De gevechtslinies zijn getrokken. Irans ‘Ring of Fire’ blijft actief en krachtig, ondanks recente verliezen in de regio, vooral in Syrië. Het vormt nog steeds een dreigende en serieuze uitdaging voor de Amerikaanse en zionistische dominantie en expansiedrift in de regio, en bovenal is het een onaantastbare barrière tegen de langetermijnagenda om Iran te vernietigen en het land een zionistisch-vriendelijk regime op te leggen.

gerelateerd (berichten in subarchief ‘middenoosten’):