Iran,Israel |
juni 19, 2025
Bron:  Loode Vanoost  
dewereldmorgen 19 juni 2025 ~~~

Oorlogen worden nooit gevoerd voor de officiële redenen die de oorlogsstokers er voor geven. Met de echte redenen krijg je immers je bevolking niet mee. Eveneens van alle tijden is de meegaandheid van de grote media om dat officiële narratief netjes binnen de krijtlijnen ‘kritisch’ te reproduceren. Hierbij zeven argumenten tegen deze oorlog.

Dat het publiek zich baseert op de volledig eenzijdige weergave van de oorlog tegen Iran door de grote media valt nog enigszins te vatten. Als je jarenlang dezelfde refreintjes hoort, blijft daar iets van hangen.

Dat refrein klinkt zo. Iran is de baarlijke duivel van het vrije Westen sinds 1979 – niet ervoor toen het net omgekeerd de grootste bondgenoot was van het Westen in het Midden-Oosten. Toen zakte dat regime van de sjah in elkaar, dat de VS en Groot-Brittannië er in 1953 hadden geïnstalleerd na een door de CIA en MI5 georchestreerde staatsgreep (zie 15 augustus 1953: 70 jaar sinds VS en GB de democratie in Iran vernietigden).

Op 1 januari 1978 ontving VS-president Carter de sjah van Iran, dictator van de ‘stabiele’ grootste Westerse bondgenoot in het Midden-Oosten. Foto: Public Domain

De democratisch verkozen regering onder leiding van Mohammad Mossadegh beging toen immers de kapitale fout om de belangen van de eigen bevolking te plaatsen boven de geopolitieke belangen van de VS en Groot-Brittannië en meer bepaald van het oliebedrijf Anglo Iranian Oil Company (dit bedrijf bestaat nog steeds onder een andere naam, zie verder).

Context en geschiedenis

Het zijn telkens weer dezelfde twee ingrediënten die volledig ontbreken in de berichtgeving van de mainstream media waar dingen blijkbaar altijd plots, zomaar, zonder aanleiding, zonder provocatie, gebeuren.

Na 14 jaar ballingschap in Frankrijk keert Ayatollah Khomeini op 1 januari 1979 terug in Iran. Het Westen rekent er dan nog op dat hij aan hun kant zal staan. Foto: GNU Free Documentation Licence

Dat het ruime publiek die context en die geschiedenis niet kent, is niet verwonderlijk. Mensen hebben de zorgen van hun dagelijkse leven en bovendien, de media brengen hen die noodzakelijke informatie niet.

Dat excuus geldt niet voor de grote media die wel degelijk toegang hebben tot alle nodige informatie. Tenminste als ze daar open voor staan, verder kijken dan de infofeed van Reuters en AP, én als ze dat minimale historisch besef hebben.

Wie beweert dat het Westen zelf een verantwoordelijkheid draagt in deze escalatie, wordt weggezet als een bondgenoot van het regime in Iran. Zo eenvoudig is dat. Het spaart tevens de moeite uit om tegenargumenten te moeten geven.

Dus daarom hier in zeven punten mijn kijk op de oorlog tegen Iran.

1. De inlichtingendiensten van de VS en GB weten dat Iran niet in staat is om op korte termijn kernwapens te maken. Ook Netanyahu weet dat. Hij beweert al sinds 1992 dat Iran ‘op het punt staat een kernwapen te ontwikkelen’. Hij weet echter dat wanneer hij die leugen steeds weer herhaalt, en wanneer die ook steeds zonder veel duiding in de media wordt weergegeven, er wel iets van zal blijven hangen.

Iran heeft wel degelijk ooit plannen gehad om eigen atoomwapens te maken. Daarvoor kwamen Iraanse wetenschappers onder andere naar het Studiecentrum voor Kernenergie in Mol, naar Frankrijk en naar de VS voor hun opleiding. Dat was zo tot 1979 toen Iran nog ‘stabiel’ onder de laars van de sjah leefde. Henry Kissinger was daar heel open over. Toen ze hem vroegen of het consequent is om nu tegen kernwapens voor Iran te zijn en dat onder de sjah toe te juichen, was zijn antwoord verfrissend eerlijk: “Toen waren ze pro-westers. Dus kon het toen wel.”

3. De huidige oorlog tegen Iran gaat ook niet tegen het theocratisch karakter van het Iraanse regime op zich. Als dat al zo zou zijn, waarom zijn wij dan zo’n goede maatjes met nog ergere theocratische regimes in de rest van het Midden-Oosten – en dat al sinds de Tweede Wereldoorlog? België houdt regelmatig handelsmissies naar Saoedi-Arabië en omstreken. Het bestuur van de stad Antwerpen nodigt Saoedische zakenlui uit om in de haven te investeren.

4. Deze oorlog gaat al evenmin over terugkeer van democratie voor de Iraanse bevolking. Zoals hierboven al even vermeld, de laatste maal dat Iran een democratische regering had, pleegden VS en GB een staatsgreep in 1953 en maakten van het regime van de sjah het – volgens Amnesty International – ergste folterregime op aarde tot 1979.

Dat alles ten dienste van de Anglo Persian Oil Company, in 1935 herdoopt tot Anglo Iranian Oil Company, die weigerde belastingen te betalen aan Iran voor zijn aardolie. Met zijn Iraanse megawinsten kon dat bedrijf vervolgens zijn wereldpositie financieren. Het bedrijf bestaat nog steeds en werd één jaar na de staatsgreep herdoopt in British Petroleum (BP). Het ging niet alleen maar over dat ene bedrijf. Wat de democratische regering van Iran wilde doen, zou een veel te slecht voorbeeld geven aan alle oliestaten ter wereld.

AIOC wordt BP (1954). Foto: mohammadmossadegh.com

5. Waar dit dan wel over gaat? Iran is ongehoorzaam. Het steunt verzetsorganisaties Hezbollah in Libanon en Hamas in Gaza en weigert zich te richten naar de Westerse bevelen. In mainstream jargon heet het dat Iran een destabiliserende rol speelt in het Midden-Oosten. Stabiliteit mag je hier niet begrijpen volgens de definitie in het woordenboek. Dat begrip staat hier voor de ‘stabiliteit’ van brutale pro-westerse dictaturen die hun eigen bevolking terroriseren en voor de ‘stabiliteit’ van de bezetting en kolonisatie van Palestina – die nu zijn apotheose kent met de genocide in Gaza.

6. Natuurlijk is het regime in Iran niet geliefd door zijn bevolking. Nogal wiedes voor een zelfbewust volk met een duizenden jaren oude hoogstaande cultuur – veel ouder dan de Westerse ‘beschaving’– dat sinds 1953 overleeft zonder democratie. Maar nogmaals, dat zal de verdedigers van deze oorlog een worst wezen.

Een gezaghebbende bron van informatie over Iran volgens grote Westerse media. Foto: Alain Roland/European Commission

7. Als Iran uit elkaar zou vallen als staat, of als er terug een pro-westers regime à la sjah aan de macht zou komen, ligt de weg volledig open voor de VS en zijn vazal Israël voor volledige hegemonie over het Midden-Oosten. De VS heeft de olie van het Midden-Oosten zelf niet nodig. De EU en China wel. Daarom moet Iran vallen. Voor de Iraniërs is democratie ondertussen verder van huis dan ooit tevoren. BBC en ITV hebben eerder al de zoon van de sjah geïnterviewd (zie foto), die zowaar een terugkeer wil naar de ‘democratie’ onder zijn vader.

Gerelateerd (eerdere artikelen in dit archief):