Bron: Ariana Pérez 
amerika21 14 oktober 2022 ~~~

Cali. Sinds de linkse regering van Gustavo Petro en Francia Márquez drie maanden geleden, op 7 augustus, aantrad, is er veel veranderd in Colombia. Bovenal is er tastbare hoop. Maar temidden van de optimistische stemming neemt het geweld angstaanjagende vormen aan.

Vorige week werden vijf mensen op brute wijze afgeslacht in Cali. Zwaarbewapende mannen met capuchons patrouilleren ‘s nachts in de wijk Siloé van de Zuid-Colombiaanse metropool. In de nacht van 4 augustus, rond 2 uur ‘s nachts, schoten zij op een groep jongeren die voor hun voordeur zaten te vieren. Vier van hen stierven ter plaatse, doorzeefd met kogels, een ander bezweek kort daarna aan zijn verwondingen. Vier van de slachtoffers zijn tot nu toe bij naam bekend: Carlos Andrés Jiménez, Arley Sánchez, Víctor Alfonso Castro Cabezas en Esteban David Vásquez.

In Siloé organiseert de bevolking momenteel een tribunaal om de mensenrechtenschendingen door de staat en de regering onder ex-president Iván Duque aan te pakken.

Een paar dagen eerder werden twee verminkte lichamen gevonden bij een beek ten zuiden van de stad. Beide vrouwen kwamen uit Cali en waren vermoord en vervolgens uit de stad meegenomen. Bovendien zijn er vorig jaar al verschillende moorden gepleegd op degenen die betrokken waren bij de protesten.

Deze gewelddaden worden door waarnemers gezien als onderdeel van een politieke “strategie van onveiligheid” die een enorme bedreiging vormt voor de mensen, vooral in de gemarginaliseerde regio’s van het land. Het is geweld als gevolg van sociale intolerantie, vaak openlijk “sociale zuivering” genoemd.

Al weken worden er pamfletten gesignaleerd die zijn ondertekend door de paramilitaire groep Autodefensas Gaitanistas de Colombia (AGC) en waarin wordt aangekondigd dat zij mensen zullen vermoorden die zich na zonsondergang op straat bevinden. In Cali verschijnen ook talloze graffiti op huizenmuren om de aandacht te vestigen op de aanwezigheid van deze gewapende groepen.

De gerichte moorden op sociaal kwetsbare personen worden toegeschreven aan de paramilitaire groepen, die daarmee controle uitoefenen in de steden en op het platteland, terreur zaaien en de mobiliteit van de mensen beperken.

De overheidsinstellingen hebben tot dusver vooral gereageerd met een massale militarisering van de misdaadlocaties, wat echter soms eerder tot meer angst dan tot meer veiligheid onder de bevolking leidt.

Er wordt gespeculeerd over de mate waarin de gewelddaden reacties zijn op het beleid van de regering van Petro en Márquez.

In de maanden na haar aantreden is de deelname van de mensen aan dialogen en inspraakruimten steeds meer toegenomen. Het “beleid van perfecte vrede”, de start van vredesonderhandelingen en het staakt-het-vuren met verschillende bij het conflict betrokken groepen hebben de laatste tijd veel steun gekregen. Maar onder de oppervlakte zijn politiek rechts en de economische elite ziedend. Analisten vrezen dat de corrupte structuren zich niet zonder massaal verzet hun macht zullen laten afnemen.


Topfoto: Deze vier jongeren en één andere persoon werden brutaal vermoord in Cali


Opmerking openbaararchief-redaktie:

Waarschijnlijk is dit (opvallend willekeurige) paramilitaire geweld aangestuurd door de vorige machthebbers, delen van het legerleiding en de VS, om een situatie te creeren, zoals die in Haiti, dat als argument voor een militaire interventie gebruikt kan worden. In Colombia zou zo’n situatie als argument voor een (gedeeltelijke) machtsgreep van het leger gebruikt kunnen worden, als altijd gecontroleerd, gesteund en getraind door de VS.

Het is een variant op de bekende een-tweetjes die aan vele interventies voorafgegaan zijn (Irak 2010, Syrie 2011, Haiti …, Libie .., Mali, …. ). Het is in veel literatuur onder de aandacht gebracht en sinds Julius Ceasar een standaard strategie voor voortgezette kolonisatie en uitbuiting (In de Nederlandse, Franse, Britse en Anglo-amerikaanse koloniale wereldrijken veelvuldig toegepast en geperfectioneerd)

Ook de Violentia, de Colombiaanse burgeroorlog na de in dood gesmoorde kans op een links regeringsbeleid in 1948, past min of meer in dit rijtje. Dit geweld moet daarom zeer sereus genomen worden en door de overheid, met het volk in de buurten gecoordineerd, adequaat worden aangepakt.


Eerdere berichten in dit archief: