Venezuela |
2021-11-23
Bron:  Madelein García en Pérez Pirela
La Iguana TV 23 november 2021 (livestream) ~~~

Nabeschouwing: Waarom heeft de oppositie de mega-verkiezingen verloren? [VIDEO van Livestream. Duur: 170 minuten] ~~~

Met Nederlandstalig verslag .

Verslag van de nabeschouwing

Afgelopen zondag, 21 november, is Venezuela opnieuw naar de stembus gegaan om regionale en lokale overheden te kiezen. In totaal werden 23 gouverneurs, 335 burgemeesters, 253 wetgevers van de deelstaten en 2.471 gemeenteraadsleden verkozen, en iets meer dan 8,9 miljoen Venezolanen namen eraan deel.

Ter gelegenheid van dit evenement heeft filosoof en deskundige op het gebied van politieke communicatie Miguel Ángel Pérez Pirela de verkiezingsresultaten in detail geanalyseerd, want hoewel één blok de meerderheid van de posten in de wacht heeft weten te slepen, is de balans van winst en verlies complexer dan op het eerste gezicht lijkt.

Pérez Pirela benadrukte dat het, om te begrijpen wat er afgelopen zondag in Venezuela is gebeurd, absoluut noodzakelijk is kwantitatieve en kwalitatieve analysemethoden te combineren.

Volgens hem moeten degenen die het over de megaverkiezingen hebben, het hebben over het terugroepingsreferendum, dat grondwettelijk voor volgend jaar kan worden uitgeschreven, en de presidentsverkiezingen van 2024.

In deze editie van Desde Donde Sea was ook journaliste Madelein García, correspondente voor de zender teleSUR in Caracas, te gast. Zij gaf een gedetailleerd historisch overzicht van de redenen waarom de oppositie bij de verkiezingen opnieuw een nederlaag heeft geleden, en verschafte nadere bijzonderheden over andere incidenten in verband met de verkiezingen en de verklaringen aan de pers van het hoofd van de waarnemingsmissie van de Europese Unie, Isabel Santos.

-Algemene resultaten van de 21N verkiezingen

De Nationale Kiesraad (CNE) heeft het eerste bulletin met de resultaten van de 23 gouverneurschappen en het burgemeesterschap van de hoofdstad Caracas na middernacht bekendgemaakt, nadat de transmissie van 90,12% van de stembureaus was voltooid.

De communicator wees erop dat de uitslag categorisch was: de coalitie onder leiding van de regerende Verenigde Socialistische Partij van Venezuela (Psuv) won in 18 deelstaten en het burgemeesterschap van Caracas, terwijl de oppositieorganisaties in drie deelstaten wonnen, terwijl over twee gouverneurschappen nog een besluit moet worden genomen.

Na de bekendmaking van de verkiezingsautoriteit, sprak president Nicolás Maduro het land toe om allen die aan de verkiezingen hadden deelgenomen te feliciteren en drong hij er bij de pas verkozen oppositiegouverneurs van Zulia, Nueva Esparta en Cojedes op aan om samen te werken voor het land. (v.a. minuut 6:52 in de livestream)

In verband met de gegevens merkte hij op dat de Nationale Kiesraad deze maandag het tweede bulletin heeft gepubliceerd, waarin informatie is opgenomen over de 335 burgemeestersverkiezingen, alsmede over de tot dusver waargenomen algemene tendensen.

Zo zijn volgens de verkiezingsmacht reeds 322 van de 335 burgemeestersposten toegekend en heeft de regeringscoalitie, evenals bij de gouverneursposten, de meerderheid (205) van de betwiste posten in de wacht gesleept, waarvan 59 aan de Mesa de la Unidad Democrática, 27 aan de Alianza Democrática en 21 aan andere organisaties en electorale allianties.

Hij benadrukte ook dat de Psuv de burgemeesterschappen van 10 van de 11 belangrijkste stedelijke centra van het land heeft gewonnen, met uitzondering van de stad Maracaibo, in de deelstaat Zulia, die zal worden geregeerd door de oppositie Francisco Ramírez (MUD).

Madelein García vertelt in detail waarom de oppositie de mega-verkiezingen heeft verloren.

Pérez Pirela introduceerde journaliste Madelein García, die de verkiezingen van aanvullend commentaar voorzag. Volgens haar doet het verkiezingsproces alle verhalen teniet die beweren dat Venezuela een dictatuur is.

García drong er bovendien op aan dat de escalatie, die in 2002 begon met de staatsgreep tegen de toenmalige president Hugo Chávez en culmineerde in 2019, toen de extremistische oppositie, gesteund door de Verenigde Staten, zichzelf tot president uitriep met de vaste bedoeling de controle te verwerven over de buitenlandse rijkdommen van Venezuela, die zelfs zijn gebruikt om geweld te financieren.

De correspondent merkt echter op dat na de dood van president Chávez in 2013 een nieuwe escalatie van multidimensionale agressie begon: La Salida (De Uitgang), gepromoot door Leopoldo López, die zich uiteindelijk overgaf aan justitie om de bewering te staven dat er politieke gevangenen in Venezuela waren.

Anderzijds maakten zij instrumenteel gebruik van degenen die stierven ten gevolge van terroristisch geweld – velen van hen identificeerden zich met het chavismo of met politie- en militaire functionarissen – om een matrix van systematische schendingen van de mensenrechten te bevorderen.

Volgens hem lagen deze twee aspecten ten grondslag aan het decreet waarin de voormalige Amerikaanse president Barack Obama Venezuela tot “een ongewone en buitengewone bedreiging” voor de nationale veiligheid verklaarde.

In 2015 schiep de oppositie de voorwaarden om de Nationale Assemblee te winnen, die in plaats van een ruimte voor democratie, het instrument van de oppositieleiders werd om de regering omver te werpen via nieuwe guarimbas, die plaatsvonden gedurende vier maanden van 2017

Daarom stelde de regering een nationale grondwetgevende vergadering voor en een hervatting van de dialoog, waaruit de oppositie zich uiteindelijk in januari 2018 terugtrok, toen over alle onderhandelingspunten al overeenstemming was bereikt en alleen nog maar de overeenkomst hoefde te worden ondertekend, dankzij een oproep die het hoofd van haar delegatie had ontvangen.

Evenzo herinnerde hij eraan dat een van de door de oppositie geëiste punten – vervroeging van de presidentsverkiezingen – daadwerkelijk is uitgevoerd, omdat deze verkiezingen, hoewel zij in december 2018 hadden moeten plaatsvinden, in 2018 hebben plaatsgevonden.

Deze mislukte dialoog leidde tot een schisma binnen de oppositie, aangezien sommige sectoren, die vandaag de zogenaamde Democratische Alliantie vormen, besloten om met de regering in zee te gaan en ermee instemden om naar de presidentsverkiezingen te gaan.

García wees erop dat de zogenaamde G4-partijen –Voluntad Popular, Un Nuevo Tiempo, Acción Democrática en Primero Justicia- niet aan deze verkiezingen hebben deelgenomen. Volgens hem was de weigering van deze sector te wijten aan het feit dat het hun niet goed uitkwam om aan de verkiezingen deel te nemen.

Hoe dan ook, bij de presidentsverkiezingen van 2018 werd Maduro herkozen en een van zijn mededingers – Henri Falcón, de verslagen kandidaat bij de regionale verkiezingen van 2021 – herhaalde hetzelfde narratief als de oppositie: het scanderen van fraude, het bekritiseren van de rode beleidspunten en het demoniseren van de autoriteiten van de verkiezingsarbiter.

Slechts drie maanden later ging de oppositie nog verder door een moordaanslag met behulp van onbemande vliegtuigen te beramen, waarbij methoden werden gebruikt die doen denken aan de Colombiaanse parapolitiek, die, indien succesvol, alle hoofden van overheidsinstellingen zouden hebben vermoord.

Alsof dat nog niet genoeg was, benadrukte Madelein García, hebben zij, profiterend van het feit dat elke 5 januari een nieuwe richtlijn van de Nationale Assemblee moet worden gekozen, de regering van president Nicolás Maduro genegeerd en de kaart Juan Guaidó gespeeld en het idee naar voren geschoven om hem tot “interim-president” uit te roepen, een besluit dat uiteindelijk op 23 januari 2019 werd uitgevoerd en waarachter volgens bronnen dicht bij Guaidó die hem niet langer vergezellen, Donald Trump zelf zat.

Om hun gezicht op internationaal niveau te wassen, rechtvaardigden zij de manoeuvre door te beweren dat er in het land een “machtsvacuüm” bestond dat de voorzitter van het parlement verplichtte de uitvoerende taken op zich te nemen.

Minder dan een maand later organiseerde de groep de zogenaamde binnenkomst van humanitaire hulp in het land via Colombia, vergezeld van een concert onder leiding van iconische zangers uit de culturele industrie van de regio, waarachter een poging tot gewapende inval schuilging, waarbij Venezolaanse militairen werden lastiggevallen om de “democratie” te steunen.

Zij wees erop dat Trump tegelijkertijd een boodschap heeft gestuurd “aan het Venezolaanse volk”, die volgens de correspondent lijkt op de boodschap die Obama stuurde voordat hij samen met de NAVO Libië bombardeerde en Muammar al-Gaddafi versloeg.

Op 22 februari 2019, zo herinnerde zij zich, vond in Cúcuta een door miljardair Richard Branson georganiseerd concert plaats, gevolgd door een schandelijk incident waarbij prostituees betrokken waren.

Madelein García verklaarde dat Freddy Superlano, toen plaatsvervanger en thans aspirant-gouverneur van Barinas, en zijn neef met het geld van de vermeende humanitaire hulp naar een discotheek waren gegaan, dronken waren geworden, drugs hadden gebruikt en in het gezelschap van twee vrouwen naar een plaatselijk hotel waren gegaan. Beiden werden gedrogeerd en beroofd, en Superlano’s neef stierf.

Op hetzelfde feest probeerde Loren Saleh, een andere extremistische oppositieleider, een vrouw te verkrachten. Naar aanleiding van het incident greep de politie in en werd Saleh gearresteerd. Volgens García werd hij echter op bevel van de Colombiaanse regering vrijgelaten.

Voor de journalist zijn deze verwijzingen belangrijk omdat sommige van de mensen die zich kandidaat stelden voor deze mega-verkiezingen betrokken waren bij deze en andere ernstige incidenten. Naast Superlano noemde hij José Manuel Olivares en Manuel Rosales, de laatste in verband gebracht met de verduistering van Monómeros.

Anderzijds kondigde Colombia op 23 februari een grenssluiting aan die niet strookte met de eis van binnenkomst van humanitaire hulp waarover senator Marco Rubio, de afgevaardigde van Trump in het Congres in het geval van Venezuela, en de presidenten Sebastián Piñera (Chili) en Iván Duque (Colombia) victorie kraaiden.

Aan de Venezolaanse kant was er op de Simón Bolívar Internationale Brug een minimale veiligheidsring van de Bolivariaanse Nationale Politie (PNB) en migratieambtenaren, terwijl er aan de Colombiaanse kant niemand was. Plotseling, zei hij, reden pantservoertuigen met verraderlijke soldaten dwars door de mensen op de brug, waaronder een Chileense journalist.

Deze militairen stapten met geweren uit de tanks en staken over naar de Colombiaanse kant, waar ze werden opgewacht door Villca Fernández, een oppositieleider die op beschuldiging van terrorisme gevangen had gezeten en kort voor de gebeurtenissen dankzij de Chileense regering was vrijgelaten, en door José Manuel Olivares, toen afgevaardigde voor Voluntad Popular en nu verliezende kandidaat voor het gouverneurschap van La Guaira.

Van daaruit ging het teleSUR-verslaggevingsteam naar een andere grensovergang, de Tienditas-brug, waar de Venezolaanse autoriteiten watertankers hadden opgesteld om de doorgang vanuit Colombia te verhinderen.

Intussen rukte de invasie van mensen aan de zijkanten van de bruggen op, met de bedoeling de humanitaire hulp te verbranden, gezien het mislukken van de militaire operatie. García meldt dat de Colombiaanse president, Iván Duque, Guaidó scherp heeft bekritiseerd omdat hij hem had misleid door hem te verzekeren dat hij werd gesteund door grote militaire contingenten.

Dit was de reden voor het opvoeren van de opiniematrix van het verbranden van humanitaire hulp, waarvan zij Venezuela tevergeefs probeerden te beschuldigen door de door teleSUR opgenomen beelden, waarvan de echtheid maanden later door The New York Times werd bevestigd, in diskrediet te brengen.

Een ander aspect waar García tijdens het interview op zinspeelde, was de manier waarop Guaidó Colombia is binnengekomen, ondanks het feit dat hem verboden was het land te verlaten. Zoals later bekend werd, kreeg de ex-parlementslid hulp van de narco-paramilitaire bende Los Rastrojos en het was de voormalige Colombiaanse president Álvaro Uribe Vélez zelf die de nodige stappen ondernam om hun de bijbehorende hulp te verlenen.

Anderzijds bleek uit de analyse van de sporen van de vermeende humanitaire hulp die door met de oppositie geïdentificeerde agenten was verbrand, dat het om oorlogsmateriaal ging, meer bepaald materiaal om de zogenaamde guarimbas nieuw leven in te blazen.

Na deze mislukking probeerde de extremistische vleugel van de oppositie een mislukte staatsgreep te plegen (april 2019), die tot doel had Leopoldo López vrij te krijgen en andere acties, zoals de operatie Gideon, op touw te zetten. Voormalig generaal Clíver Alcalá, zo herinnerde García zich, ontmoette oud-marinier Jordan Groudeau, die verantwoordelijk was voor operatie Gideon, die in mei 2020 werd uitgevoerd.

In datzelfde jaar, 2019, werd het nationale elektriciteitssysteem aangevallen, waardoor de energievoorziening in het land gedurende ongeveer een maand ernstig werd verstoord; de VS-sancties werden verscherpt en er vond toe-eigening plaats van Venezolaanse tegoeden in het buitenland.

Volgens haar kwam de meest opmerkelijke gebeurtenis voor de oppositie uit haar eigen gelederen, aangezien ongeveer 80 afgevaardigden in opstand kwamen tegen Guaidó’s uitvallen en, hoewel zij hun felle oppositie tegen de regering onderstreepten, het sanctiebeleid volledig verwierpen en met de regering om de tafel gingen zitten om een electoraal pad te consolideren voor de parlementsverkiezingen, die gepland zijn voor 2020.

Deze groep, die nu deel uitmaakt van de Democratische Alliantie, is sindsdien gediscrimineerd door de extremistische oppositie en zelfs genegeerd door de leden van de verkiezingswaarnemingsmissie van de Europese Unie, die ervoor hebben gekozen deze sector tijdens hun verblijf in het land niet te ontmoeten, zoals García tijdens de persconferentie van dinsdag door het hoofd van de missie, Isabel Santos, aan de kaak heeft gesteld.

Terugkerend naar het jaar 2020 bracht zij het beschamende incident ter sprake dat Juan Guaidó in scène heeft gezet door met plaatsvervangende afgevaardigden – omdat de belangrijkste parlementsleden hem niet langer steunden – door een hek het gebouw van het Federale Wetgevende Paleis binnen te sluipen (hij wilde een foto die de hele wereld rond zou gaan) en vervolgens de oppositieafgevaardigde Luis Parra, die door de meerderheid democratisch tot hoofd van het Nationale Wetgevende Parlement was verkozen, achterna te zitten om hem scheldwoorden toe te schreeuwen.

García García herinnert eraan dat deze stap van fundamenteel belang was voor de herinstitutionalisering van de Nationale Assemblee en de benoeming van de rectoren van de CNE door het Hooggerechtshof (TSJ), terwijl zij, ook al beschikten het over een ruime parlementaire meerderheid, de benoemingen niet overeenkomstig de Magna Carta wilden verrichten, met het argument dat dit een “legitimering” van de staat zou inhouden.

Juist daardoor konden nieuwe electorale rectoren bij consensus worden benoemd, onder wie Enrique Márquez, een figuur die banden heeft met Juan Guaidó’s pseudo-regering van usurpatie.

García heeft vraagtekens geplaatst bij de verklaringen van het hoofd van de verkiezingswaarnemingsmissie van de Europese Unie, Isabel Santos, waarin zij de regering ervan beschuldigt tegenstanders te diskwalificeren, ondanks het feit dat van veel van de door de extremistische oppositie voorgedragen leiders is aangetoond dat zij hebben deelgenomen aan opruiende en terroristische gewelddaden.

Madelein García benadrukte dat da de samenstelling van de nieuwe Assemblée nationale in januari 2021, waarbij het Chavisme nog steeds het grootste aantal zetels in handen heeft, de oppositie voortdurend wordt geraadpleegd over beslissingen van groot belang, die vaak bij consensus worden genomen.

Desondanks kon de groep niet anders dan de Venezolaanse overheid erkennen, de inspanningen en resultaten van de CNE voor de organisatie van een goed verloop van de verkiezingen erkennen en de fraude-matrix definitief begraven, aangezien duidelijk was geworden dat het geautomatiseerde systeem betrouwbaar is.

Alsof dat nog niet genoeg was, feliciteerden het hoofd van de missie van het Europees Parlement, Jordi Cañas, en andere leden van het Europees Parlement na afloop van de persconferentie het hoofd van de missie met wat, te oordelen naar hun commentaar, een in scène gezette gebeurtenis leek te zijn, door te zeggen dat “het heel goed was gegaan”, “je was perfect”, “het was heel emotioneel, je hebt ons allemaal aan het huilen gemaakt”.

De communicator trok de verklaringen van Santos in twijfel, volgens welke de mega-verkiezingen in betere omstandigheden hadden plaatsgevonden dan de vorige, ondanks het feit dat er in Brussel al 15 jaar geen verkiezingen meer waren gehouden.

Ook interessant om op te merken is het feit dat een oppositiekandidaat voor het gouverneurschap van de deelstaat Bolívar een andere oppositiekandidaat met geweld heeft aangevallen, door het lid van het Europees Parlement van de hand gewezen werd; hoewel de aanval voor haar ogen plaatsvond, beschreef zij deze als een onbeduidende zaak.

-Hoe deed Chavismo het in de grote steden?

Pérez Pirela, die opnieuw het woord nam, benadrukte dat de oppositie “ultraverdeeld” was en dat het resultaat was dat het chavismo de meeste zetels won, tot op het punt dat het 10 van de 11 belangrijkste burgemeestersposten in het land won, met uitzondering van de stad Maracaibo, waar de kandidaat van de Mesa de la Unidad Democrática (Democratische Eenheids Ronde Tafel) won.

Volgens de deskundige waren dinsdagmiddag de gouverneurschappen van de staten Barinas en Apure echter nog niet toegewezen, omdat het verschil tussen de voornaamste kanshebbers klein is. In deze orde verzekerde León Arismendi, plaatsvervangend rector van de CNE, dat de resultaten in de loop van de dag bekend zouden worden gemaakt, hoewel na 21.00 uur de kanshebbers nog niet waren bekendgemaakt.

-De resultaten in detail

Hoewel niet te ontkennen valt dat de regerende Verenigde Socialistische Partij van Venezuela de meeste betwiste posten heeft gewonnen en zelfs belangrijke verkiezingszetels heeft veroverd, is het waar dat de totale opkomst nauwelijks boven de 42% is uitgekomen, aldus de analist.

Om deze stelling te staven, herinnerde hij aan de verklaringen van de Mexicaanse academicus Héctor Díaz Polanco, die het evenement als internationaal waarnemer bijwoonde en zei dat er een “prachtig” deelnamepercentage was, als men de internationale normen in aanmerking neemt.

Hij herinnerde er ook aan dat na de bekendmaking van het tweede bulletin, waarin voorspelbaar een iets hogere opkomst was aangekondigd, Jorge Rodríguez, voorzitter van de Venezolaanse Nationale Assemblee, de uitslag verdedigde door te verzekeren dat 8,9 miljoen Venezolanen gebruik hebben gemaakt van hun stemrecht en dat dit de enige stemmen zijn die kunnen worden geteld.

Anderzijds benadrukte de socialistische leider ook dat sectoren uit het hele politieke spectrum kandidaten hebben kunnen voordragen en hebben kunnen meedingen naar posten, verkiezingsgetuigen hebben gehad en hebben deelgenomen aan de verschillende controles die door de CNE zijn uitgevoerd, zonder dat er incidenten zijn gemeld.

Hoewel de beweringen van Rodríguez en andere verkiezingsdeskundigen juist zijn, wijst Pérez Pirela erop dat de opkomst varieerde van 54,17% (Cojedes) tot 36,32% (burgemeester van Caracas). Andere entiteiten die een relatief lagere opkomst dan het gemiddelde registreerden waren Bolívar (36,44%), Aragua (36,60%) en Carabobo (36,67%), zei hij.

Volgens hem benadrukken de regionale resultaten ook het verlies van ruimte voor de zogenaamde Democratische Eenheidsronde, aangezien alle gouverneurs die in 2017 op dat ticket werden verkozen, verloren door een combinatie van factoren, waaronder de onmogelijkheid voor de rechtse oppositie om afzonderlijke kandidaturen voor te stellen.

Om dit punt toe te lichten benadrukte hij dat dit met name het geval is in het geval van de zittende gouverneur van Tachira, Laidy Gómez, die tot de gelederen van de oppositiepartij Democratische Actie behoort maar een fervent criticus is van de sancties en het “interim” van Juan Guaidó, terwijl Antonio Barreto Sira (Anzoátegui), Alfredo Díaz (Nueva Esparta) en Ramón Guevara (Mérida), door hun slechte prestaties naar de derde plaats zijn gedegradeerd, zoals Jorge Rodríguez, voorzitter van de Nationale Assemblee, maandagmiddag in verklaringen aan de pers heeft aangegeven.

De analist wees erop dat wanneer het vergrootglas iets dichterbij komt, andere interessante gegevens aan het licht komen. De website La Tabla meldt bijvoorbeeld dat in slechts vijf van de 23 gouverneurschappen de kandidaten met meer dan 50 procent van de stemmen hebben gewonnen, negen andere met tussen 45 en 49 procent van de stemmen en zeven andere met minder dan 45 procent.

In het algemeen werd het meest gestemd op de huidige gouverneur van Delta Amacuro, Lizeta Hernández (60,55%), terwijl het minst werd gestemd op Miguel Rodríguez, de Psuv-kandidaat in Amazonas (40,23%), zei zij.

Madelein García is van mening dat de eclatante overwinning van het chavismo in de meeste deelstaten en gemeenten een gevolg is van de bewustwording van de bevolking en de organisatie van de partij.

In het geval van de deelstaat Zulia (zoals in de andere plaatsen waar de oppositie heeft gewonnen) wordt de overwinning echter verklaard door de ontberingen die zij de inwoners hebben aangedaan, die uiteindelijk voor een ander alternatief hebben gekozen.

Met betrekking tot het burgemeestersambt in Santa Rita (oostkust van het Meer, Zulia) verklaarde hij dat, in de trant van paramilitairen, doodsbedreigingen zijn geuit aan het adres van leden van de PSUV, onder meer aan het adres van de persoon van de socialistische vaandeldrager, hetgeen veel kiezers in die gemeente heeft doen besluiten niet naar de stembus te gaan.

Een ander aspect dat García aan de orde stelde, was de verdeeldheid binnen de oppositie, die hen enkele posten heeft gekost, zoals het gouverneurschap van Táchira en Lara. Op dit punt, aldus Pérez Pirela, pakt het democratische spel de oppositie.

Wat de burgemeestersposten betreft, wonnen de Psuv-kandidaten weliswaar de meerderheid (205 van de 335), maar bij nadere beschouwing blijkt dat lokale oppositiepolitici erin geslaagd zijn in 117 gemeenten te winnen, wat een aanzienlijke stijging betekent, aangezien zij er in 2017 slechts 29 wonnen, waaronder twee onafhankelijken.

Zo heeft Pedro Calzadilla bij de aanbieding van het tweede bulletin gedetailleerd aangegeven dat van de 335 posten voor burgemeesters en burgemeesters er reeds 322 zijn toegewezen: 205 aan de Gran Polo Patriótico (GPP), 59 aan de Mesa de la Unidad Democrática (MUD), 37 aan Acción Democrática (AD) en 21 aan andere partijen.

Als we ons alleen richten op de winst van de MUD, zouden de resultaten voor de lokale overheid er als volgt uitzien: 2021 (59), 2017 (26), 2013 (76) en 2008 (56), waaruit volgt dat de rechtse oppositie bij deze gelegenheid haar beste historische resultaat op dit gebied in de afgelopen 13 jaar heeft behaald.

Evenzo, ook al heeft de Psuv in de belangrijkste steden gewonnen en in de meeste gouverneurschappen gezegevierd, lijkt het resultaat erop te wijzen dat de burgers de burgemeesters hebben gestraft voor slecht bestuur – 90 % van de Psuv-burgemeesters heeft niet meegedongen naar herverkiezing – terwijl zij de regionale of nationale regering niet verantwoordelijk hielden voor de mislukkingen, vervolgde hij.

Madelein García erkende van haar kant dat de oppositie weliswaar positieve resultaten boekt wanneer zij zich organiseert en aan de verkiezingen deelneemt, maar dat zij weinig belangstelling heeft voor regeren omdat haar “business” niet democratie of regeren is, maar het zich toe-eigenen van overheidsgelden door middel van het plunderen van de bezittingen van het land door miljardairs met medeplichtigheid van het Office of Foreign Assets Control (OFAC).

De voorlichter herinnerde er ook aan dat Superlano, die voorzitter was van de Comptroller’s Commission van de vorige legislatuur, in medeplichtigheid met Guaidó’s vertegenwoordiger in Washington, Carlos Vecchio, zakenlieden en andere actoren afperste en dreigde hen op te nemen in de duistere lijsten van de OFAC.

Tot slot wees Pérez Pirela op het electorale debacle van het extremisme van de oppositie en op de groei van een nieuw oppositieblok, hetgeen systematisch door de Europese Unie wordt genegeerd. Volgens García gebeurt dit omdat Vecchio en andere agenten erin geslaagd zijn de Brusselse hiërarchen ervan te overtuigen dat er in Venezuela een dictatuur heerst en dat hun handelingen door de grondwet worden beschermd.