Colombia,Venezuela |
2020-07-11
Bron: Lucas Leiroz  
AH Tribune 11 juli 2020 ~~~

Colombia staat onder een pro-Washington regering. De huidige president van het land, Iván Duque Márquez, staat bekend om een reeks beleidsmaatregelen die zijn afgestemd op de Verenigde Staten, waarbij de erfenis wordt voortgezet van zijn voorganger, voormalig president Juan Manuel Santos, die van Colombia een “mondiale partner” van de NAVO heeft gemaakt, waardoor het land kan deelnemen aan gezamenlijke militaire operaties van de westerse militaire alliantie.

Over het algemeen heeft het lange scenario van crises en spanningen in Colombia – gekenmerkt door drugshandel en het conflict tussen criminele groeperingen en rebellerende partijen – de regeringen van het land ertoe aangezet een beleid van afstemming met Washington te voeren in ruil voor veiligheid, die de laatste jaren is toegenomen.

Niet alle Colombiaanse politici staan echter achter deze maatregelen. Onlangs heeft de linkse senator Iván Cepeda aan de Colombiaanse congresvoorzitter Lidio García gevraagd een zitting te beleggen om de regering in verband met de permanente komst van Amerikaanse soldaten naar het land te onderzoeken en wettelijk te controleren. Volgens Cepeda is de aanwezigheid van deze militairen vijandig tegenover Colombia, omdat het de handhaving van de nationale soevereiniteit ernstig in het gedrang brengt.

Cepeda beweert dat de regering het Nationaal Congres moet raadplegen voordat ze de Amerikaanse militairen laat aankomen. Een recente beslissing van het Hooggerechtshof van Cundinamarca bewijst dat Cepeda gelijk heeft. Volgens de rechters van het Hof is de eenzijdige beslissing om buitenlandse troepen toe te laten in strijd met de Colombiaanse nationale grondwet en had de uitvoerende macht deze zaak eerst aan het Congres moeten voorleggen. Daarom heeft het Hof de regering gevraagd informatie te sturen over de lopende gezamenlijke operaties, met als doel de reden voor de komst van Amerikaanse troepen op te helderen. De termijn voor het versturen van het rapport was 6 juli en werd niet gehaald door de regering – die beweert dat ze tegen het besluit in beroep zal gaan. Vanwege de niet-naleving heeft Cepeda een verzoek ingediend voor de instelling van een speciaal congres.

Het exacte aantal Amerikaanse militairen in het land is onzeker, wat de zaak nog meer verdacht maakt. Sommige bronnen zeggen dat er meer dan 800 Amerikanen zijn, terwijl andere zeggen dat er tussen de 50 en 60 militairen zijn. De regering heeft geen officiële verklaring gegeven voor de redenen en het exacte aantal militairen. Aan de andere kant heeft de Amerikaanse ambassade in Colombia, onder druk, de zaak belicht en een onbevredigend antwoord gegeven. Volgens de Amerikaanse diplomaten komt militair personeel in Colombia aan om gezamenlijke operaties uit te voeren ter bestrijding van de drugshandel. Deze operaties zouden erop gericht zijn Venezuela en Nicolás Maduro, die volgens Donald Trump banden hebben met de drugshandel in de regio, te belegeren. Het is belangrijk om te onthouden dat de beschuldigingen van Trump tegen Maduro nooit zijn onderbouwd en dat er geen enkel bewijs is geleverd voor dergelijke banden tussen de Venezolaanse president en de drugshandel.

Onlangs zijn Colombiaanse huurlingen Venezuela over zee binnengevallen met Amerikaanse schepen. De Venezolaanse veiligheidstroepen hebben de aanval geneutraliseerd, maar sindsdien is het duidelijk geworden dat Colombia bereid is samen te werken met de VS om de regering van Nicolás Maduro omver te werpen. Blijkbaar bereiden Amerikaanse troepen die in het land aankomen zich dus voor op een volgende stap in dit oude Amerikaanse project om Venezuela te bezetten.

De Amerikaanse bewering dat de Venezolaanse regering banden heeft met de drugshandel wordt nog vreemder door haar bondgenootschap met Colombia, een staat die historisch gezien structurele banden heeft met de georganiseerde misdaad en de illegale drugshandel in Zuid-Amerika, en door deskundigen in de hele wereld als een echte narcostaat wordt beschouwd. Ook de Verenigde Staten zijn niet onschuldig aan schandalen met betrekking tot de internationale handel. De CIA is herhaaldelijk beschuldigd van samenwerking met criminele netwerken over de hele wereld. De Amerikaanse invasie van Afghanistan in 2001 garandeerde de VS de volledige controle over de opiumproductie in de regio. In Mexico heeft de Amerikaanse inlichtingendienst in ruil voor informatie en middelen meerdere malen samengewerkt met de activiteiten van het zogenaamde Guadalajara-kartel. Ook werkte de Amerikaanse inlichtingendienst jarenlang samen met de Panamese generaal Manuel Noriega, die sinds de jaren zestig publiekelijk betrokken is bij de drugshandel, in ruil voor militaire steun tegen de guerrilla’s in Nicaragua.

In feite zien we dat de drugshandel een gebrekkige en inconsistente rechtvaardiging is voor een invasie tegen Venezuela. Er zijn tegen Colombia en de Verenigde Staten veel geloofwaardiger en beruchtere bewijzen van drugshandel, en dat zijn nu juist de landen die deze operatie uitvoeren. We kunnen ons de werkelijke redenen hiervoor voorstellen: Washington is niet in staat zijn wereldwijde hegemonie in stand te houden, probeert wanhopig zijn macht in Latijns-Amerika te waarborgen en probeert daarvoor Maduro omver te werpen; Colombia verleent steun aan de VS in ruil voor een dekmantel voor de eigen criminele activiteiten, die door de regering en criminele netwerken van drugshandelsgroepen in ##collusie worden uitgevoerd, waarin dergelijke activiteiten ten onrechte aan Maduro zullen worden toegeschreven.

Hoe dan ook, wat nu duidelijk lijkt, is dat de VS van plan zijn Venezuela binnen te vallen via Colombia.

Topfoto: Staatssecretaris Michael R. Pompeo geeft in een bezoek op 21 januari 2020 instructies aan de Colombiaanse Politie van het Anti-Narcotica Directoraat in Bogota, Colombia. Krediet: Foto van het ministerie van Buitenlandse Zaken; Ron Przysucha/ Publiek domein.

Lucas Leiroz is een Research Fellow in Internationaal Recht aan de Federale Universiteit van Rio de Janeiro. Hij is ook een onafhankelijk journalist en een politiek activist. Zijn interesses omvatten internationaal recht, internationale betrekkingen, geopolitiek, ruimterecht en openbare veiligheid.