Bron:  Elijah J. Magnier 
ejmagnier.com 6 augustus 2024 ~~~

Geopolitieke spanningen tussen Israël en Iran vormen al lange tijd een hoeksteen van de politiek in het Midden-Oosten. De recente moord in Teheran op Ismail Haniyeh, het politieke hoofd van Hamas, heeft deze spanningen aanzienlijk verscherpt. Deze gebeurtenis heeft Israël gedwongen om zich voor te bereiden op onmiddellijke vergelding door Iran en een mogelijk langdurig, escalerend conflict. Bemiddelingspogingen hebben Iran er niet van kunnen weerhouden om vergeldingsmaatregelen te nemen tegen wat het ziet als een flagrante schending van zijn soevereiniteit, vooral in het licht van de sabotage en afwijzing door de Israëlische premier Benjamin Netanyahu van een staakt-het-vuren in Gaza.

Netanyahu’s besluit, tegen de aanbevelingen van zijn veiligheidsdiensten in om het conflict in Gaza te beëindigen, heeft Iran vastbesloten gemaakt om hard en pijnlijk te reageren op Israël. Deze situatie dreigt verder te escaleren, omdat elk belangrijk conflict tussen Iran en Israël waarschijnlijk alle leden van de ” As van Verzet ” zal aantrekken, die ongeacht de gevolgen niet passief zullen blijven, tenzij Israël de gevolgen van zijn agressie aanvaardt.

Netanyahu’s escalatie wordt gedreven door zijn idee om Iran en zijn bondgenoten te bestrijden met Amerikaanse steun, omdat hij niet alleen kan vechten. De VS hebben een coalitie van westerse mogendheden gevormd om de raketten van Iran te onderscheppen. Deze coalitie biedt Israël niet alleen morele steun, maar ook een volledig militair partnerschap, waardoor alle strijdkrachten onvermijdelijk in hetzelfde conflict verwikkeld raken.

Ondanks de beweringen van de Amerikaanse regering dat de extra troepen die naar het Midden-Oosten worden gestuurd puur defensief zijn, weet Netanyahu dat de VS Israël niet alleen zullen laten vechten. Dit ondanks de terughoudendheid van de VS om betrokken te raken bij een grotere oorlog, vooral nu hun bases in het Midden-Oosten gevaar lopen tijdens de presidentsverkiezingen. President Joe Biden heeft er herhaaldelijk bij Netanyahu op aangedrongen om de oorlog te beëindigen en voorgestelde deals te accepteren, maar hij blijft deze toenaderingen afwijzen.

Bovendien vergroten de voorbereidingsmaatregelen en de politieke ontwikkelingen in Israël het risico op een breder, diepgaander conflict in het Midden-Oosten, dat waarschijnlijk met meerdere vergeldingscycli vanuit Iran gepaard zal gaan en waarbij mogelijk regionale en mondiale actoren betrokken zullen raken. De mogelijke gevolgen van een dergelijk conflict kunnen ernstig zijn, met aanzienlijke gevolgen voor de stabiliteit in de wereld en de levens van miljoenen mensen.

De beslissing van de premier om het conflict te laten escaleren is ingegeven door politieke motieven om aan de macht te blijven tot het einde van zijn termijn in oktober 2026. Escalatie en oorlog kunnen soms de politieke aanhang consolideren en de oppositie marginaliseren. Handelen tegen de aanbevelingen van Mossad- en Shabak-chefs in zou kunnen wijzen op een strategie die gericht is op het demonstreren van beslissend leiderschap en onafhankelijkheid in de besluitvorming, wat nationalistische sentimenten zou kunnen aanwakkeren.

Israëls strategische voorbereidingen op een breder conflict met Iran, waaronder maatregelen om ononderbroken stroomvoorziening voor kritieke infrastructuur te garanderen, voorraden van essentiële medicijnen en medische voorraden te vergroten en satelliettelefoons uit te delen aan personeel op sleutelposities, benadrukken de ernst van de situatie.

Geconfronteerd met aanzienlijke politieke tegenstand heeft Netanyahu vergaande maatregelen genomen tegen het advies van zijn inlichtingenchefs in en geeft hij er de voorkeur aan om de volledige eenheid te mobiliseren. Minister van Transport Miri Regev heeft zelfs opdracht gegeven om voorbereidingen te treffen om alle metrostations aan de frontlinie te openen. Deze stations kunnen worden gebruikt als schuilkelders voor noodsituaties, waar burgers onmiddellijk kunnen schuilen tijdens luchtaanvallen of raketaanvallen. Ondergrondse metrostations bieden aanzienlijke bescherming tegen bedreigingen vanuit de lucht, zoals raketten, bommen en granaatscherven. Ze zijn ontworpen om structurele schade te weerstaan en bieden een veiligere omgeving dan bovengrondse schuilplaatsen.

Bovendien zouden sommige ondergrondse stations, vanwege hun veilige en verborgen karakter, gebruikt kunnen worden als commando- en controlecentra om de reactie op noodsituaties en militaire operaties te coördineren. Als deze keuze het aantal slachtoffers kan verminderen, kan het ook het moreel van het publiek tijdens het conflict op peil houden.

Een andere maatregel is het aanzienlijk vergroten van de voorraden essentiële medicijnen en medische voorraden. Deze voorbereidingen anticiperen op hoge aantallen slachtoffers en verstoringen van de aanvoerketen waarbij een onmiddellijke medische respons nodig is.

Om ervoor te zorgen dat kritieke infrastructuur ononderbroken van stroom wordt voorzien, heeft Israël een voorraad generatoren aangelegd en gezorgd voor voldoende brandstofvoorraden. Dit is van cruciaal belang voor het behoud van de operationele capaciteit, vooral voor ziekenhuizen, militaire installaties en communicatieknooppunten.


gerelateerd (berichten in dit archief):