Cuba-revolutie, VS-embargo: Al Mayadeen interviewt Cubaans president Miguel Diaz-Canel (I) – Openbaar Archief

cuba |

2023-03-19

Bron: Al Mayadeen (English) 19 Maart 2023 ~~~

In een exclusief interview voor Al Mayadeen gaat de Cubaanse president in op de Cubaanse Revolutie, de uitdagingen en verwezenlijkingen ervan, en op de manipulaties van de VS.

[Handsoffvenezuela-NL:] Het volksverzet van het Cubaanse volk tegen het westers imperialisme is uniek. Er is veel te leren van de ruim 60jarige strijd van een klein maar dapper volk tegen de meedogenloze aanvallen uit het westen.

Ondanks enorme, allesomvattende bijna duivelse tegenwerking van het samenspannende westen, blijft het land en volk hoopvol werken aan een sociale integrale maatschappij en in dat opzicht bijzondere resultaten bereiken.

Huidig president Miguel Diaz-Canel analyseert en beschrijft de mooie maar vaak moeilijke momenten van deze strijd, in een interview met de voorzitter van het Al Mayadeen Media Network Ghassan Ben Jeddou.

(Aanstaande zondag zijn er in Cuba algemene verkiezingen, waarna het land met een een intensivering van de aanvallen van het westers imperium geconfronteerd zal worden. Het Cubaanse volk heeft onze solidariteit nodig,…. en dubbeldik verdiend.)

Al Mayadeen Netwerk:

Ghassan Ben Jeddou, voorzitter van het Al Mayadeen Media Network, heeft een exclusief interview gehouden met de Cubaanse president Miguel Diaz-Canel, waarin deze sprak over de Cubaanse Revolutie en haar uitdagingen, internationale betrekkingen, de situatie in Latijns-Amerika en de blokkade die aan Cuba is opgelegd.

In het eerste deel van het interview ging de Cubaanse president in op de concepten waarop de Cubaanse Revolutie is gebaseerd en de positie van Cuba in de progressieve, revolutionaire en verzetsstromingen in de wereld, alsmede op de protesten die het land in 2021 meemaakte en het beleid van Cuba ten aanzien van de nieuwe generaties.

De Moncada en de Revolutie

Over de pre-revolutionaire periode in het land zei Diaz-Canel tegen Al Mayadeen dat de jaren ’50 een verschrikkelijk decennium waren voor Cuba en het Cubaanse volk, als gevolg van de jarenlange imperiale overheersing van Cuba waarbij het land in een Amerikaanse kolonie was veranderd.

Hij wees erop dat, wat er ook is gedaan om deze situatie en de essentie ervan te camoufleren, de situatie voortkomt uit de frustratie van de strijd voor Cubaanse onafhankelijkheid in 1895.

Hij preciseerde dat op het laatste moment van de onafhankelijkheidsoorlog, toen Cuba Spanje praktisch had verslagen, de eerste imperialistische oorlog plaatsvond, verwijzend naar de inmenging van de VS in de Spaans-Cubaanse oorlog, die later de Spaans-Cubaans-Amerikaanse oorlog werd genoemd.

Diaz-Canel vervolgde dat “Cuba in plaats van zijn echte onafhankelijkheid te bereiken, een kolonie werd van de regering van de Verenigde Staten”, en sindsdien werd het land geregeerd door een aantal onderdanige regeringen en agenten van het imperium, heerste er bestuurlijke corruptie, en raakte een oligarchie – die niet de belangen van het land of het Cubaanse volk verdedigde, maar veeleer de belangen van de Verenigde Staten verdedigde – meer geworteld.

Volgens de Cubaanse president hebben de Verenigde Staten toen praktisch alle natuurlijke hulpbronnen van het land in beslag genomen en zijn zij in Cuba gaan investeren. Daardoor kwam het Cubaanse volk in een zeer gecompliceerde situatie terecht, waarin het analfabetisme toenam en niemand praktisch een huis bezat.

De toenmalige situatie werd door Fidel Castro beschreven in zijn manifest ter zelfverdediging, getiteld “De geschiedenis zal mij vergeven”. De Moncada was dus het programma dat Castro ontwikkelde om de revolutie te lanceren, aldus Diaz-Canel.

Prestaties van de revolutie

De Cubaanse leider was van mening dat in het geval van Cuba in het bijzonder en de complexe situatie waarin het land verkeerde, de revolutie noodzakelijk was omdat er geen andere oplossing voorhanden was, en daarom was deze zeer acceptabel — een revolutie die de werkelijke onafhankelijkheid van Cuba voltooit.

Diaz-Canel verklaarde dat om deze reden de revolutie, die in de eerste plaats ingrijpende veranderingen in de Cubaanse samenleving inhield, door de meerderheid van het Cubaanse volk werd aanvaard en een volledig dynamisch en bevrijdend proces was dat Cuba echte onafhankelijkheid, soevereiniteit en zelfbeschikking gaf.

Zo kwam het revolutionaire proces op gang langs een reeks sociale verworvenheden, die iedereen recht gaven op gratis onderwijs, gratis gezondheidszorg en sport, alsmede de verspreiding van de wereldcultuur en de Cubaanse cultuur, gaf hij aan.

“Het was een proces van bekrachtiging van de culturele waarden waarop de Cubaanse natie is gebouwd, door de jaren heen, waarbij al haar handelingen gebaseerd zijn op de wet, dat wil zeggen, altijd verdedigen wat rechtvaardig is,” voegde hij eraan toe.

Hij wees erop dat een van de basisconcepten van de revolutie altijd is geweest het bereiken van de grootst mogelijke sociale rechtvaardigheid, waarbij rekening wordt gehouden met cultuur in de breedste zin van het woord, en niet alleen wordt verwezen naar artistieke en literaire creativiteit, maar veeleer naar de waarden die zich in de loop der jaren in de Cubaanse natie hebben gevormd, en waarbij het beste van die waarden die de bevolking tijdens het revolutionaire proces heeft genoten, wordt benadrukt.

Diaz-Canel verklaarde eveneens dat de revolutie het volk nooit heeft misleid. Integendeel, de revolutie vroeg het volk te lezen opdat het zou geloven en gaf het het recht te leren, zei hij.

Dit alles hield verband met de gedachte van opperbevelhebber Fidel Castro en zijn nalatenschap en de continuïteit die generaal Raul Castro later aan het revolutionaire proces toeschreef, voegde Diaz-Canel eraan toe.

De revolutie vernieuwt zichzelf

De Cubaanse president zei dat de revolutie voortdurend in beweging is en voortdurend verandert en zich aanpast aan alle complexe historische momenten die zij moet doormaken.

Volgens Diaz-Canel moet men zich afvragen hoe deze revolutie, die vanaf haar ontstaan is belegerd en omsingeld door de belangrijkste imperialistische macht en de machtigste supermacht ter wereld, weerstand heeft kunnen bieden aan alle belegeringen, sancties en agressies, en momenteel aan de verscherpte belegering en de wijdverbreide aanvallen in de media die erop gericht zijn de revolutie in diskrediet te brengen en haar gezag en model te ondermijnen.

Hij zei dat als men denkt aan de houding van de VS tegenover de revolutie, die alleen het welzijn van het Cubaanse volk wil, daar maar één antwoord op is: Zij deden dat uit haat en kwaadaardigheid omdat zij zich stoorden aan het model van deze revolutie.

De Cubaanse president benadrukte: “Ik geloof dat wij de revolutie voortzetten, en dat de revolutie ondanks de moeilijkheden vooruitgang zal blijven boeken,” benadrukkend dat “de meerderheid van het Cubaanse volk deze revolutie zal blijven steunen, en daarvoor moeten wij doorgaan in een toestand van revolutie binnen de revolutie.”

Anderzijds verklaarde de Cubaanse president dat de wereld getuige is van een zeer moeilijke situatie en vol onzekerheid zit. “We hebben net een epidemie gehad die de voorbeelden van het neoliberalisme onderuit heeft gehaald,” meende hij.

Hij zei dat ondanks de vele jaren van neoliberalisme en de promotie van veel propaganda die het ondersteunt – wanneer een complex moment is aangebroken – de wereld heeft ontdekt dat het neoliberalisme niet in staat is om alle problemen van de epidemie op te lossen met gelijkheid en inclusie van alle mensen.

Diaz-Canel wees erop dat de gezondheidssystemen in de meest geavanceerde kapitalistische landen zijn ingestort, en stelde de vraag hoe het falen van de neoliberale wereld om alternatieven voor de meerderheid te bieden, kan worden verklaard.

“Aangezien de wereld net een pandemie heeft doorgemaakt, denk ik dat we nog steeds niet kunnen spreken van de post-pandemische fase, aangezien er nog steeds meer dan 20 landen in de wereld zijn die niet eens in staat zijn geweest 10% van hun bevolking te vaccineren, en we zien dat er veel ongelijkheid is”, legde de Cubaanse leider uit.

Hij merkte op dat er tijdens de pandemie een zeer egoïstische houding van de oligarchie heerste, en dat de rijken rijker werden terwijl de armen armer werden.

“Daarom zien we die ongelijkheid die in de kapitalistische samenlevingen zelf ontstaat, en dan leidt die ongelijkheid tot rebellie en vooral tot de rebellie van de jongeren, en ook van de nieuwe generaties,” voegde hij eraan toe.

Diaz-Canel benadrukte dat de revolutie, ongeacht de manier waarop zij wordt uitgevoerd, een alternatief zal blijven en een streven voor de jeugd.

Hij onderstreepte echter dat het onvermijdelijk zal zijn rekening te houden met de historische fasen en een kritische analyse te maken van de revolutionaire ervaringen, om revoluties niet vanuit een idealistisch standpunt te bekijken, maar vanuit al hun tegenstrijdigheden en de situaties die zij overwonnen.

De Cubaanse president wees erop dat er in de wereld van vandaag een diep revolutionair gevoel en een omarming van marxistische ideeën bestaat, en men ziet dat er veel hoop is bij deze generaties om een betere wereld op te bouwen.

Hij merkte op dat hij dat voelde omdat hij de gelegenheid heeft gehad te praten met veel jongeren die Cuba uit verschillende delen van de wereld bezoeken.

Diaz-Canel wees op de noodzaak van het behoud van het milieu als een essentiële voorwaarde voor het behoud van het menselijk ras en wees erop dat al deze beproevingen en diepe overpeinzingen over de multidimensionale crisis die de wereld momenteel doormaakt, een antwoord geven dat revolutie nog steeds een alternatief is.

Cuba en de revolutionaire progressieve stromingen

Gevraagd naar het nieuwe progressieve links in Latijns-Amerika en de wereld, zei de Cubaanse president dat er in de regio een historische achtergrond is die de noodzaak aangeeft om zich in deze ideeën te verdiepen en de basis vormt voor de continuïteit van deze progressieve linkse ideeën.

Diaz-Canel gelooft dat een groot deel van de bevolking van Latijns-Amerika deze ideeën heeft omarmd, waarbij hij opmerkte dat we de afgelopen jaren “getuige zijn geweest van stadia die deze historische continuïteit tot uitdrukking brengen in de onafhankelijkheidservaringen van Latijns-Amerika en het Caribisch gebied.”

Hij legde uit dat de situatie waarin de VS met hun neoliberale praktijken de regio hebben gebracht, de ongelijkheid in Latijns-Amerika heeft doen toenemen en de bevolking van de meeste Latijns-Amerikaanse landen in een zeer gecompliceerde situatie heeft gebracht.

Volgens de Cubaanse president zijn revolutionaire ontwikkelingen noodzakelijk geworden, net zoals er een decennium is verstreken waarin een hele groep revolutionaire ontwikkelingen is ontstaan als reactie op en als alternatief voor deze situatie.

Volgens Diaz-Canel was de voorbeeldige ervaring in die zin de Venezolaanse ervaring, waarbij Hugo Chavez, die een gevestigd Bolivariaan was en goed bekend was met de Latijns-Amerikaanse geschiedenis, in Venezuela een Bolivariaanse Revolutie tot stand bracht.

Hij vervolgde dat de ervaring van de Bolivariaanse Revolutie op dat moment samenviel met de Nicaraguaanse Revolutie, de Cubaanse Revolutie, de Culturele Revolutie in Bolivia en de Burgerrevolutie in Ecuador, alsmede met de ervaring van Luiz Inácio Lula da Silva in Brazilië en die van Cristina Kirchner in Argentinië.

Diaz-Canel merkte op dat er ook een progressieve president in Paraguay en Uruguay was, die de bestendiging mogelijk maakte van een hele reeks integratiemaatregelen in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied, waar miljoenen Latijns-Amerikanen niet langer honger leden en hun sociale status konden veranderen nadat al deze progressieve regeringen maatregelen van sociale en economische aard hadden genomen in het belang van de meerderheid.

De Cubaanse president wees er echter op dat het imperialisme niet werkeloos toezag en probeerde de bewegingen die een uiting waren van die progressieve en linkse ideeën te ondermijnen, waarbij hij wees op de talloze gemene, verdeeldheid zaaiende handelingen die de Amerikaanse regering, met de steun van haar enorme mediamacht, toepaste om deze ervaringen te begraven.

“We weten allemaal hoe ze in Paraguay een parlementaire coup pleegden, hoe ze de impeachment van de president van Brazilië, Dilma [Rousseff], veroorzaakten en hoe ze ook een groep Latijns-Amerikaanse leiders politiek vervolgden,” zei Diaz-Canel.

“We zijn nog steeds getuige van gerechtelijke vervolging tegen [voormalig Argentijns vice-president] Cristina Kirchner, en hoe ze onder auspiciën van de Organisatie van Amerikaanse Staten een coup probeerden uit te voeren tegen het Boliviaanse experiment onder leiding van Evo Morales,” merkte hij op.

Maar de Cubaanse leider gaf aan dat Latijns-Amerika getuige is van een cyclus waarin de verdediging van die linkse ideeën en het werk om ze te versterken opnieuw zijn begonnen.

Hij zei dat in het decennium waarin alle bovengenoemde ervaringen samenkwamen, een integratiemechanisme voor Latijns-Amerika tot stand is gekomen, waarbij hij benadrukte dat Venezuela, Nicaragua, Bolivia en Ecuador dankzij dit integratiemechanisme in minder dan tien jaar de strijd tegen analfabetisme hebben kunnen winnen.

De eerste analfabetismevrije regio in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied.

Volgens de Cubaanse president heeft deze prestatie veel betekenis voor Cuba, dat zichzelf heeft uitgeroepen tot de eerste analfabetismevrije regio in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied. Hij wees erop dat het meer dan 50 jaar heeft geduurd, met authentieke en reële aanvullende ervaringen in Latijns-Amerika en met menselijke, revolutionaire en progressieve ideeën, voordat andere landen realiseerden wat voorheen een illusie leek.

Diaz-Canel zei dat dit voor veel mensen in andere delen van de wereld nog steeds een droom en een onbereikbare zaak is.

Hij herinnerde eraan dat met dit proces van integratie tussen Latijns-Amerikaanse landen is bereikt met wat bekend staat als Operatie Mirakel, waardoor miljoenen in Latijns-Amerika weer gezichtsvermogen hebben gekregen dat zij niet zouden hebben gehad in de omstandigheden waarin zij leefden in landen die neoliberale projecten en programma’s uitvoeren.

De Cubaanse leider legde uit dat de Petro-Caribische projecten werden gebundeld op basis van het delen van energiebronnen in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied.

Diaz-Canel wees er ook op dat nieuwe overlegmechanismen werden ingesteld, zoals de Unie van Zuid-Amerikaanse Naties (UNASUR) en de Groep van Latijns-Amerikaanse en Caribische Staten (CELAC), waar voor het eerst 33 landen uit Latijns-Amerika en het Caribisch gebied bijeenkwamen om hun problemen samen te bespreken zonder de aanwezigheid of deelname van de VS.

Hij wees er tevens op dat Latijns-Amerika en het Caribisch gebied nu vrijelijk voor zichzelf hebben besloten, op basis van het concept van eenheid in verscheidenheid, het document openbaar te maken waarin Latijns-Amerika en het Caribisch gebied tot regio van vrede worden verklaard.

Dit werd specifiek goedgekeurd tijdens de top van de Groep van Latijns-Amerikaanse en Caribische Staten (CELAC) in Havana, waarbij ook de volledige politieke wil van Latijns-Amerika en het Caribisch gebied als zone van vrede wordt gegarandeerd of voorgesteld, aldus Diaz-Canel.

Hij onderstreepte dat Cuba deze ervaringen steunt en respecteert, en benadrukte dat zijn land alles wat gedaan kan worden om een betere wereld te bereiken op basis van de meest humane, revolutionaire, bevrijdende en alomvattende standpunten, zal blijven verdedigen, begrijpen en respecteren.

De nieuwe generaties

In dezelfde context wees de Cubaanse president erop dat de nieuwe generaties die vandaag de dag linkse cursussen leiden, lessen hebben getrokken uit de geschiedenis, en de historische stromingen van links in de wereld hebben geanalyseerd, en aldus de noodzaak hebben ingezien om zich te verenigen en tegelijkertijd rekening te houden met diversiteit, teneinde een robuust kader voor de revolutionaire strijd tot stand te brengen.

Volgens de Cubaanse president zijn er waardevolle lessen getrokken over waarom het socialisme in Oost-Europa heeft gefaald, en zijn er lessen getrokken uit revolutionaire inspanningen in de wereld.

Hij voegde eraan toe dat ook de eisen en bedoelingen van het imperialisme op dit moment zijn geanalyseerd, en bevestigde dat het niet mogelijk is te spreken van een nieuw links of een vernieuwd links of een links dat continuïteit geeft aan historische verworvenheden, als dit links niet zeker is van zijn koers, van wat het nastreeft, of van zijn oorsprong.

“We moeten in gedachten houden dat het imperialisme vandaag een heel concept van wereldheerschappij ontwikkelt, en bijgevolg ideologisch gebaseerd is op een geïntegreerd programma om de dynamiek van het kapitalisme, het neoliberalisme en het cultureel kolonialisme te herstellen,” zei hij.

“Het enige middel dat het imperialisme inzet om de identiteit af te schaffen en naties, cultuur en de wortels en essentie van onze volkeren te vernietigen, is juist door middel van culturele penetratie [ideologische subversie] die mensen verleidt tot scepticisme en al hun ideeën afdoet als achterhaald,” zei Diaz-Canel.

“Inzicht in deze houdingen is wat ons allen verenigt om onze eigen essentie te verdedigen, in een gemeenschappelijke verdediging van cultuur en identiteit, om cultureel kolonialisme en de overheersing van slechts één gedachte die in de wereld heerst te vermijden.

De Cubaanse president voegde daaraan toe: “Als we ons afvragen wat er geglobaliseerd is? Het egoïsme is geglobaliseerd; het is de taal van de oorlog. Agressie is ook geglobaliseerd en laat sociale ongelijkheid na. Het is de imperialistische logica, en tegenover deze imperialistische logica moet de logica van links, of de progressieve logica, staan.”

“In ons geval hebben we een socialistische logica. Hoewel we nooit kritiek op onze ideologie afwijzen, geloof ik dat het van fundamenteel belang is de uitbuiting van de mens uit te bannen om gelijkheid tussen alle bewoners van de planeet te bewerkstelligen en de rijkdom beter te verdelen,” zei Diaz-Canel.

“Het is vandaag heel moeilijk te begrijpen dat in deze wereld van ongelijkheid, waar zovelen verarmen, miljoenen en miljoenen dollars worden besteed aan oorlogsbudgetten of aan bewapening,” zei hij.

“Hoeveel meer kan de wereld doen voor het welzijn van alle mensen als deze middelen voor andere doeleinden worden gebruikt? Hoeveel meer kan er bereikt worden als er meer integratie is, als er wederzijds respect is, en als er echte dekolonisatieprogramma’s zijn en programma’s die werkelijk kansen scheppen voor iedereen,” vroeg hij zich af.

Uitdagingen voor de revolutie

De Cubaanse president zei: “Toen ik tot president van de Republiek werd gekozen, zei ik dat wij in de eerste plaats de generatie van de continuïteit zijn; [historische] continuïteit in de dialectische zin van het woord, het soort dat opkomt voor de essentie van de Revolutie die de Revolutie ook naar de perfectie zal leiden.”

Hij legde verder uit: “Met andere woorden, het was geen generatie die een stijf schema wilde aanhouden in de ontwikkeling van de Revolutie, dus in dit concept van continuïteit wordt ook een reeks waarden uit de historische erfenis van de Revolutie overgenomen.”

Diaz-Canel meende dat ” van die waarden de moed opvalt die Fidel en Raul in ons hebben gegrift; moed die zich uitstrekt over onze onafhankelijkheidsoorlogen en ons besluit de soevereiniteit en onafhankelijkheid en het zelfbeschikkingsrecht van het Cubaanse volk krachtig te verdedigen. In dezelfde zin springt het concept van bredere communicatie met het volk eruit.” Volgens de Cubaanse leider vormen de bovengenoemde elementen elementen die altijd het standpunt zullen onderscheiden dat “wij, de revolutionaire kaders en strijders, in ons leven zullen innemen, vooral in de moeilijkste momenten.”

“Wij zullen altijd opstaan tegen tegenspoed, wij zullen altijd opstaan tegen de moeilijkste, meest complexe momenten, met moed en toch kalm, omdat het momenten zijn die we diep moeten overwegen en grondig moeten analyseren. Dergelijke momenten kunnen niet op een besluiteloze spontane, wanordelijke of arrogante manier worden aangepakt”, benadrukte de Cubaanse president.

Hij zei verder dat “dit momenten zijn waarop je eerst de motieven en tegenstrijdigheden die aan de feiten ten grondslag liggen moet bestuderen, en vervolgens moet zoeken naar de beste oplossingen met medewerking van iedereen”.

Hij voegde daaraan toe: “Ik zeg altijd dat niemand van ons meer kan weten dan wat wij allen samen weten, en ik geloof dat het Cubaanse volk in de loop van zijn geschiedenis heeft bewezen dat het over talent, sterke wil en moed beschikt… dat het helden zijn die hun waardigheid hoog in het vaandel hebben staan.”

Diaz-Canel wees erop dat het Cubaanse volk al meer dan zestig jaar wordt belegerd, en vervolgde dat zijn generatie, die na de revolutie is geboren, “sindsdien een belegerde generatie is. Wij hebben onder belegering geleefd, maar dit is iets wat wij met onze kinderen en kleinkinderen hebben gedeeld.”

Verder gaf de Cubaanse president aan dat “de generaties die na de revolutie zijn geboren, generaties zijn die hun hele leven hebben geleefd onder de druk van de blokkade, onder de agressie van de blokkade, onder de repercussies van de blokkade, maar toch is de revolutie niet gestopt, en heeft zij de blokkade doorstaan en haar programma’s en projecten kunnen ontwikkelen, hoewel de blokkade het belangrijkste obstakel vormde voor het bereiken van al het bovengenoemde.”

Het spreekt vanzelf dat “de blokkade een fait accompli is dat onze aspiraties en de verwezenlijking van onze projecten en dromen vertraagt”, verklaarde hij onomwonden.

Diaz-Canel voegde eraan toe dat vanaf de tweede helft van 2019 een zeer delicate situatie heerst, waarbij de regering-Trump meer dan 243 maatregelen tegen de Cubaanse revolutie aankondigt, waardoor de blokkade wordt geïntensiveerd.

Hij vervolgde: “Daarom hebben we het hier niet over de blokkade die in de jaren zestig of zeventig werd opgelegd, noch over de blokkade in de ‘delicate periode (de jaren negentig).”

“We hebben het over een zeer intense belegering die de wereld nog steeds doormaakt, en op basis van onderzoek en analyse die we destijds binnen de leiding van de revolutie hebben uitgevoerd, hebben we het volk gedurende een lange termijn uitgelegd met welke problemen we te maken zullen krijgen,” voegde hij eraan toe.

De Cubaanse president benadrukte dat “we ons volk zodanig hebben voorbereid dat het duidelijk is dat we in een fase vol complicaties stappen, waarin we te maken zullen krijgen met een tekort aan voedsel, medische benodigdheden, brandstof, reserveonderdelen en buitenlandse valuta waarmee we de noodzakelijke benodigdheden voor onze basisproducties kunnen verkrijgen, evenals het verstrekken van voedsel en het oplossen van de basisproblemen van het volk.”

Met de 243 maatregelen van Trump werden alle bronnen van buitenlandse financiering van het land plotseling afgesneden, en tegelijkertijd begonnen de Verenigde Staten op het niveau van de financiën en de energiebronnen nauwlettend toezicht te houden op het land, waarbij de Amerikaanse regering alles in het werk stelde om met alle middelen te voorkomen dat brandstof Cuba binnenkomt of dat Cuba krediet of enige vorm van financiering verkrijgt, hoe schaars die ook is, aldus de Cubaanse president.

Diaz-Canel herinnerde eraan hoe Trump in januari 2020, slechts enkele dagen voor het einde van zijn ambtstermijn als president, Cuba op de Amerikaanse lijst van “staatssponsoren van terrorisme” plaatste, wat een verzonnen, valse lijst is. De reden is dat, volgens de Cubaanse president, wanneer een land willekeurig op die lijst wordt geplaatst, alle banken en financiële instellingen de banden met het betrokken land gaan verbreken, waardoor de meeste bronnen van buitenlandse financiering, die al door andere maatregelen van Trump zijn getroffen, worden ondermijnd.

Hij legde uit hoe het tot op de dag van vandaag veel moeite kost als een Cubaan probeert zaken te doen of bepaalde betalingen te regelen, “omdat bijna geen enkele bank daarbij betrokken wil zijn sinds de sancties zijn opgelegd.”

Volgens de Cubaanse president omvatten de sancties van Trump het activeren van hoofdstuk drie van de Helms-Burton Act, die de internationalisering van de blokkade voorschrijft en landen over de hele wereld straft, wat betekent dat het “Grote Rijk” zelfs beperkingen oplegt aan de rest van de wereld [in hun omgang met Cuba].

Hij legde verder uit hoe het vasthouden aan de toepassing van deze sancties in de tijd, zoals nagestreefd door de regering Biden, zonder enige verandering, een ernstiger tekort veroorzaakt in de aanvoer van medicijnen, brandstof en grondstoffen die nodig zijn voor Cuba’s belangrijkste productieactiviteiten en de opwekking van elektriciteit, om nog maar te zwijgen van de belemmering van de rest van de productie- en dienstverleningsprocessen in het land.

Pogingen om de revolutie te doen mislukken

De Cubaanse president wees erop dat parallel aan deze intense problemen, die sociale repercussies hebben, een gevoel van wrok en onbegrip bij de mensen ontstaat over de situatie die hun leven in beslag begint te nemen.

Daarom waren bijna alle voorwaarden voor een perfecte storm aanwezig, die de weg vrijmaakte voor een sociale explosie waarvan de Amerikaanse regering droomde om de Cubaanse revolutie te doen mislukken en een halt toe te roepen, legde hij verder uit, waarbij hij onthulde dat dit alles gepaard ging met een grootschalige Amerikaanse inlichtingenoperatie.

Diaz-Canel benadrukte dat Cuba over bewijzen en informatie beschikt waaruit duidelijk blijkt hoe zij een intensieve campagne hebben gevoerd om de Cubaanse Revolutie op sociale netwerken in diskrediet te brengen met als doel frustratie te verspreiden en vervreemding en onbegrip te creëren, in de wetenschap dat de campagne met name op de jeugd was gericht.

“Er zij op gewezen dat wij aan het begin van de pandemie, die in het licht van deze hele situatie inderdaad verergerde, toch medische teams hebben uitgezonden naar landen met pandemische besmettingshaarden, omdat wij veel over de ziekte hebben geleerd en onmiddellijk een plan ter bestrijding ervan hebben kunnen ontwikkelen, waardoor wij in de eerste plaats tegen eind 2020 het aantal besmette gevallen hebben kunnen terugdringen om een grote uitbraak te beteugelen,” verklaarde hij verder.

De Cubaanse leider wees erop dat zij besloten hadden de grenzen in 2020 te openen, en toen zij dat daadwerkelijk deden, nam de Delta-variant de overhand, en aangezien zij op dat moment nog geen vaccins hadden bemachtigd, was het resultaat een door Delta veroorzaakte pandemie die ongeveer een jaar duurde.

“Dit alles gebeurde in de [penibele] situatie waarin we ons bevonden,” zei hij.

Om het effect van de Amerikaanse sancties te belichten, zei Diaz-Canel verder: “We hebben ons programma ter bestrijding van de pandemie voortgezet en toen we besloten nieuwe intensive care-afdelingen te openen die we dringend nodig hadden, verhinderde de Amerikaanse regering dat bedrijven die ventilatoren produceren, die uiterst noodzakelijk zijn in intensive care-kamers of -afdelingen, deze aan Cuba verkochten. Zo kwamen we in een zuurstofcrisis terecht, omdat het verbruik hoger was door het grote aantal patiënten en omdat onze fabrieken grote tegenslagen te verwerken kregen.”

Tijdens zijn interview voor Al Mayadeen benadrukte de Cubaanse president dat de regering van de Verenigde Staten bedrijven in Latijns-Amerika onder druk zette om ons niet de medische zuurstof te verkopen die Cuba zo hard nodig had en ook de komst van medicijnen en vaccins tegenhield.

Hij zei verder dat zij in deze hele nijpende situatie een hypocrisie-, desinformatie- en lastercampagne hebben gelanceerd onder de naam “SOS-CUBA” op het niveau van internationale netwerken.

Amerikaanse manipulatie in de Cubaanse scene

De Cubaanse president oordeelde dat alle bovengenoemde factoren, in combinatie met de nijpende situatie van de Cubaanse bevolking, de Cubaanse scène hebben aangezet tot coöptatie.

Volgens Diaz-Canel tolereert Cuba kritiek op de regering en biedt het de burgers daarvoor geschikte mechanismen en platforms, maar wat er in 2021 gebeurde, was iets anders.

De protesten waren verre van vreedzaam, en dat werd al snel duidelijk. Nadat de autoriteiten hun onderzoek waren begonnen, legden zij de achterliggende redenen voor deze protesten bloot, waarbij de financiële prikkels voor rellen en vernielingen aan het licht kwamen.

Dit was wat er op 11 juli 2021 gebeurde, aldus de Cubaanse president, die eraan toevoegde dat sommigen onwetend van de achtergronden waren gaan protesteren, terwijl anderen werden betaald om te rellen en te vernielen. “Dit waren geen vreedzame demonstranten; zij vielen winkels en openbare veiligheidsdiensten aan en probeerden de sociale stabiliteit te verstoren. Zij probeerden het belangrijkste element van de Cubaanse samenleving, waar de Cubaanse burgers zo aan gehecht zijn, te vernietigen: rust en gerustheid,” voegde hij eraan toe.

Hij wees erop dat “dit onaangename tijden waren, maar dat er lessen zijn geleerd, omdat hier, in tegenstelling tot andere plaatsen in de wereld, de veiligheidstroepen of de strijdkrachten niet de straat op gingen om de relschoppers neer te slaan. In plaats daarvan waren het de revolutionaire Cubanen die de revolutie kwamen verdedigen.”

“Wij waren de eersten die aankwamen bij een van de buitenposten waar de protesten uitbraken, en we hebben de mensen uitgelegd in welke situatie we verkeerden,” zei hij, en benadrukte dat “in één dag praktisch alle kernen van de subversieve protesten werden ingedamd en uiteindelijk verdwenen.”

Hij voegde eraan toe dat op de tweede dag, in een wijk in Havana, een andere subversieve stunt werd uitgehaald, maar dat deze van korte duur was.

“Er was een heel scenario voorbereid door het ‘imperium’, dat erin bestond een opgeblazen scène van sociale onrust te fabriceren die als het noodzakelijke voorwendsel voor de Verenigde Staten zou dienen om in te grijpen door ‘humanitaire hulp te verlenen’. En we hebben al gezien hoe de Verenigde Staten andere landen in de wereld “humanitaire bijstand” hebben verleend,” benadrukte de Cubaanse leider.

“Er zijn vele voorbeelden in de Arabische wereld en in Afrika, toen de Verenigde Staten met hun humanitaire hulp tussenbeide kwamen, verslechterden eerder de omstandigheden van de ontvangende mensen en regeringen. Het was geen humanitaire hulp; het waren in feite invasies, agressies en militaire interventies – dat was het geval in Libië en Irak en andere plaatsen, en we hebben ook de vuile oorlog die ze tegen het Syrische volk en natie voerden,” zei hij.

“Deze gebeurtenissen ontvouwden zich als een scenario waarbij als Cuba de bevolking oproept om de revolutie te verdedigen, ze zouden hebben opgeroepen tot een burgeroorlog,” zei Diaz-Canel, en legde uit: “Er is hier nooit iemand met wapens naar buiten gekomen om iemand te onderdrukken. Als de gewapende instellingen hadden ingegrepen, had men kunnen zeggen dat er sprake was van politie en gewapende repressie.”

“Het tweede deel van het scenario was dat wanneer mensen voor de wet zouden worden berecht, zoals elk land in de wereld zou doen in geval van rellen, ze zouden worden aangeprezen als politieke gevangenen van het ‘regime’ zoals ze ons graag afschilderen. Niemand is hier gearresteerd en niemand is aan een gerechtelijke procedure onderworpen wegens louter protest tegen de situatie in Cuba,” zei hij.

Diaz-Canel benadrukte dat er in Cuba nooit sprake is geweest van repressie door de politie, in tegenstelling tot de situatie in de Verenigde Staten, en voegde eraan toe dat “zij ook hebben geprobeerd de situatie te manipuleren door te beweren dat wij harder zijn voor zwarten dan voor blanken, terwijl wij in Cuba programma’s hebben tegen alle vormen van discriminatie, met name rassendiscriminatie”.

“Het was allemaal gewoon manipulatie en nepnieuws; ze zonden deze leugens uit om onze prestaties die niet onderworpen zijn aan hun doelen en doelstellingen in diskrediet te brengen, zei hij, en legde uit dat als er sprake zou zijn geweest van grootschalige sociale onrust in Cuba, de Verenigde Staten elke kans zouden hebben aangegrepen om het falen van de revolutie te bewijzen.”

“Wat deden ze desondanks op de sociale media? Ze plaatsten foto’s van een vermeende demonstratie die eigenlijk een voetbalfeest in Argentinië was, en ze namen foto’s van de mensen die demonstreerden ter ondersteuning van de revolutie, en beweerden dat ze ertegen waren. Het was ongelooflijk: Gerardo Hernández, een van onze iconische vijf helden, was bij een pro-revolutie demonstratie, en toch stelden ze het voor als anti-revolutie,” voegde hij eraan toe.

“Gebruikt de oprechte mens zulke goedkope middelen om een vijand in diskrediet te brengen? Alleen de Amerikaanse regering doet het, en zij doet het uit haat en brutaliteit,” zei Diaz-Canel, en benadrukte dat dit de realiteit is van de gemanipuleerde gebeurtenissen.

Evaluatie en sociale transformatie

“Wat gebeurde er daarna? We hebben veel geleerd, onze evaluaties gemaakt, zijn naar een debat gegaan, en dezelfde paleiszalen die we vandaag hebben bezocht, waren ruimtes om ideeën uit te wisselen met vertegenwoordigers van verschillende sectoren van de Cubaanse samenleving, waaronder jongeren”, benadrukte de Cubaanse president.

“We hebben ook een proces van sociale transformatie op gang gebracht in Cubaanse wijken waar de ongelijkheid zich heeft opgehoopt. Ook hebben we mensen en gezinnen in kwetsbare situaties, ongeacht alle sociale acties van de revolutie, maar dit is het geval omdat we jarenlang hebben geleefd met veel noden, zelfs met veel ontberingen als gevolg van de verscherping van de blokkade.”

Volgens Díaz-Canel “worden alle voorstellen van de bevolking doorgegeven aan de gemeenteraden, waar de burgers aan de basis vertegenwoordigd zijn. Vervolgens gaan de dingen die zijn goedgekeurd terug naar die buurten, en de bewoners van de buurten nemen deel aan de transformatie die ze zelf hebben voorgesteld, en ze oefenen ook volkscontrole uit die we steeds meer nastreven om onze democratie te verbeteren, en hier hebben we onze jeugd essentiële inspraak gegeven.”

“Hoe gaat het verhaal verder? Ik moest onze wetenschappers vragen of de productie van een Cubaans vaccin voldoende zou zijn om soeverein te zijn in de strijd tegen Covid, hetgeen een van de drijfveren was voor deze hele situatie. Ik deed dat in maart 2021, en ook in juli, slechts drie maanden later,” zei hij.

De Cubaanse president voegde daaraan toe: “Een paar weken later hadden Cubaanse wetenschappers al de eerste entstof verkregen, en toen hadden we vijf kandidaat-vaccins, vandaag zijn er drie vaccins met een enorme werkzaamheid, dus zijn we een enorme vaccinatiecampagne begonnen, na het uitvoeren van klinische proeven, noodstudies op kwetsbare groepen.”

Hij zei verder: “Toen we de vaccins kregen, hadden we dit bereikt te midden van deze hele crisis. Ondanks de druk en de strenge blokkade hebben we de hoogste vaccinatiegraad ter wereld bereikt, en vandaag staan we op de tweede plaats van landen die het grootste aantal vaccindoses per patiënt hebben verstrekt, we behoren tot de twintig landen waar meer dan 90% van de bevolking volledig is gevaccineerd, en met de versterking waren we de eersten ter wereld die kinderen ouder dan twee jaar vaccineerden.”

“Wat zijn de resultaten? Vandaag hebben we 0,67% sterfgevallen, waarbij u weet dat de mortaliteitsratio de verhouding is tussen het aantal sterfgevallen en het aantal COVID-gevallen. Het gemiddelde sterftecijfer in de wereld is 1,05%; in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied is het 1,45%.”

Hij benadrukte dat Cuba de pandemie competenter heeft aangepakt en over een succesvollere strategie beschikt dan de regering van de Verenigde Staten en vele ontwikkelde landen in de wereld die een neoliberale lijn volgen. Cuba overtrof al deze ontwikkelde landen in een moeilijke positie en onder een strenge blokkade.

De Cubaanse president voegde daaraan toe: “Wie zorgde tijdens de pandemie voor de meest kwetsbare mensen in de wijken? Dat zijn de jonge Cubanen, niemand anders.”

Ontwikkeling van overheidsbeleid

“We zijn nooit gestopt met [het aangaan van een] dialoog met de Cubaanse jeugd, want we gaan voortdurend met hen in gesprek en bezoeken universiteiten, en zij nemen deel aan de basistaken van de revolutie. Wij nemen deel aan discussies en conferenties van jongeren en jongerenorganisaties, en de Cubaanse jongerengroepen worden in het parlement vertegenwoordigd door hun leeftijdsgenoten”, aldus de Cubaanse president in zijn interview voor Al Mayadeen.

Hij legde verder uit dat Cubaanse jongeren deelnemen aan tijdelijke werkgroepen die werken aan de ontwikkeling van overheidsbeleid, dat later leidt tot het ontstaan van wetten die door de Nationale Vergadering worden goedgekeurd.

“We zijn momenteel bezig met de participatie van jongeren, omdat we een algemeen beleid voor jeugd en kinderjaren opstellen, waardoor we tot een wet kunnen komen waarin we meer garanties bieden voor de jeugd en kinderen,” voegde Diaz-Canel eraan toe.

Hij wees er ook op dat “de belangrijkste vraag is hoe we met onze jongeren kunnen blijven werken op basis van de waarden die aan de revolutie ten grondslag liggen, zodat het generatieverschil tussen degenen die de revolutie hebben gelanceerd en degenen die haar nu verdedigen en de nieuwe generaties niet omslaat in een ideologisch verschil en een breuk.”

De Cubaanse leider benadrukte dat deze zaak “een uitdaging voor ons is en hierin ligt de schoonheid ervan, maar ik geloof dat we het zullen bereiken omdat we het nu al doen en de meerderheid van onze jongeren achter de revolutie staan, ongeacht of ze vandaag de dag leven in een maatschappij waarvan de mogelijkheden zodanig beperkt zijn dat de aspiraties van hun projecten in het leven niet volledig gerealiseerd kunnen worden.”

Hij zei verder tegen Al Mayadeen: “Dit alles heeft me ertoe gebracht me af te vragen: Hoe kan een land dat onder zulke nijpende omstandigheden leeft, waarin chaos zou hebben geheerst als de tegen het land beraamde plannen waren geslaagd, Covid verslaan? Het land heeft nu een post-pandemisch stadium bereikt, en we zijn begonnen ons economisch en sociaal leven nieuw leven in te blazen, en toch zijn de maatregelen om de blokkade aan te scherpen nog steeds van kracht.

Volgens de Cubaanse president heeft het Cubaanse volk het vermogen ontwikkeld om weerstand te bieden en de blokkade te doorstaan; het is veeleer het verzet dat het afgelopen jaar heeft gezegevierd en verder zal gaan en de huidige tegenslagen zal overwinnen door te vertrouwen op het talent en de inspanningen van de Cubanen.

“Zo is Covid verslagen. Gewapend met het idee dat iedereen voor iedereen werkt, hebben we ons gericht op het redden van de levens van Cubaanse mannen en vrouwen, en dat hebben we bereikt,” benadrukte Diaz-Canel.

Hij vervolgde: “En net zoals we zijn geslaagd in het geval van Covid, zullen we blijven slagen, en zullen we successen blijven boeken, met medewerking van onze jeugd.”