De echte vijand – Openbaar Archief

2020-08-17

Bron:  Pasqualina Curcio 
ultimasnoticias  17 augustus 2020 (SP)
orinocotribune 17 augustus 2020 (EN)  ~~~

We begonnen in 1999 een ongewone en buitengewone bedreiging te vormen voor het Amerikaanse imperialisme. Vanaf dat moment werden we als vijand verklaard in het kader van een oorlog, onconventioneel, maar gewoon oorlog. In het begin bedekte het zijn gezicht met de maskers van de technocraten van de PDVSA, Fedecámaras, de CTV en de politieke actoren van de oppositie. Vandaag de dag zijn de maskers, uit wanhoop, gevallen.

De oorsprong van dit conflict was onze beslissing om vrij en onafhankelijk te zijn en te evolueren naar een alternatief model voor het kapitalistische: het socialisme van de XXIe eeuw. Het is een begrijpelijk onderdeel van die soevereine beslissing, om afstand te doen van alle rijkdom waar het imperialisme naar verlangt om de ruimte terug te krijgen die in de geopolitieke wereld al tientallen jaren verloren is gegaan: goud, olie, mineralen van alle soorten, naast onze strategisch benijdenswaardige geografische ligging.

De erkenning van de ware vijand in deze onconventionele oorlog en vooral aan de vooravond van de parlementsverkiezingen is strategisch noodzakelijk om de overwinning en vooral de continuïteit van het revolutionaire proces in de democratie en in de vrede te bereiken.

De vijanden van het Venezolaanse volk zijn degenen die, in onpatriottisch gedrag en zonder enige schaamte, de wereld rondreizen en vragen om meer economische blokkade om de invoer van voedsel, medicijnen, reserveonderdelen, machines en voorraden voor de nationale productie te beperken.

Degenen die met financiële steun van Washington gewelddadige acties op straat hebben bevorderd, de haat onder de Venezolanen hebben aangewakkerd, tot het punt dat ze hun landgenoten levend verbranden omdat ze op Chavistas lijken of er zo uitzien. Degenen die huurlingen hebben ingehuurd om Venezolanen te vermoorden, die van SilverCorp, die van Gideón. Degenen van de vermeende humanitaire hulp in februari 2019 om een invasie van ons soevereine gebied via de grens met Colombia te rechtvaardigen.

Zij zijn de monopolies die, zoals in de handleidingen voor economische oorlogen staat, voedsel en medicijnen verborgen en opgepot hebben, het volk aan lange rijen hebben onderworpen, terwijl deze “politieke leiders” hun volgelingen in december 2015 hebben bedrogen door hen een “laatste wachtrij” te beloven.

De vijanden van de vrede zijn degenen die manipuleren en de Bolivariaanse revolutie een dictatuur noemen, maar die met een ondemocratische houding hebben opgeroepen tot een verkiezingsboycot. Degenen die, zonder bewijs, fraude hebben gezongen over een verkiezingsuitslag die hen niet gunstig gezind is, van de 24 verkiezingen die in 22 jaar zijn gehouden. Degenen die veranderingen in de electorale macht hebben geëist en toch zojuist hebben aangegeven niet te willen deelnemen aan de volgende verkiezingen op 6 december.

Zij, die op 11 april 2002 in het kader van een staatsgreep en de ontvoering van de grondwettelijke president Hugo Chávez, onze bevrijder Simón Bolívar negeerden door zijn portret te verbergen in een beschamende handeling in het paleis van Miraflores, houden niet van hun land en hun volk. Dezelfden die vandaag de dag onze glorieuze Boliviaanse Nationale Strijdkrachten niet respecteren, hen beledigen en proberen te chanteren met vermeende beloftes van amnestie, waarmee ze een eventuele schending van de grondwettelijke orde legitimeren.

Het zijn de vijanden die sinds 2013 onze munt, de bolivar, hebben aangevallen en de waarde ervan met meer dan 300 miljard procent hebben gemanipuleerd via webportalen, waardoor het van 8,26 BsF / US $ naar 300.000 miljoen BsF / US $ is gegaan. Dezelfden die met dit oorlogswapen een prijsverhoging hebben veroorzaakt in de economie met 12.493.965.695% tussen januari 2013 en mei 2020 en een inkrimping van de nationale productie met meer dan 50%. Maar het zijn ook vijanden die op dit moment die aanval niet erkennen en proberen de hyperinflatie met een theoretische monetaristische sluier te verklaren. Zij zijn het die ook elke dag, om 9.00 uur en 13.00 uur (onofficiële wisselkoers update-tijden), een nieuwe aanval op onze soevereiniteit vieren.

Ze zijn allemaal slechts woordvoerders van de ware vijand die, laten we ons niet vergissen, niet Donald Trump is, maar net als Barack Obama, George Bush en Bill Clinton gewoon woordvoerders zijn geweest.

De echte vijand is het imperialisme dat bestaat uit het grote transnationale bedrijfs-, financiële en communicatiekapitaal; de eigenaars van de Amerikaanse Federal Reserve; degenen van het World Economic Forum in Davos. Zij zijn het kapitaal dat zich bedreigd voelt door de mogelijkheid van de consolidatie van een rechtvaardig en gelijkwaardig model, degenen die het woord “socialisme” vrezen. Die van de Doctrine van Containment* (inperking) en de Koude Oorlog tegen de socialistische hoop van de USSR, wiens woordvoerder in 1947 Harry Truman was.

De ware vijand zijn de architecten van de Conservatieve Revolutie met Ronald Reagan en Margaret Thatcher als woordvoerders en degenen die vanaf de jaren ’80 het neoliberalisme in Ons Amerika hebben gevestigd en onze volkeren met armoede, honger en ellende hebben geteisterd; degenen die de welvaartsstaat in Europa hebben ontmanteld; dezelfde die hebben toegegeven dat ze het onmogelijke hebben gedaan om de bolsjewistische revolutie te vernietigen.

Het is dit kapitaal dat niet toevallig achter de staatsgreep tegen Federico Chaves (Paraguay, 1954), Jacobo Árbenz (Guatemala, 1954), Juan Bosch (Dominicaanse Republiek, 1963), João Goulart (Brazilië, 1963), Salvador Allende (Chili, 1973), María Estela Martínez de Perón (Argentinië, 1976), Juan José Torres (Bolivia, 1971), Manuel Zelaya (Honduras, 2009), Evo Morales (Bolivia 2019) zat. Dezelfde die Panama in 1989 binnenvielen. Die van het Plan Cóndor. Die van de Contra in Nicaragua (in de jaren ’80). Degenen die in La Higuera, Bolivia, opdracht gaven tot de moord op Ché Guevara in 1967. Degenen die 60 jaar lang het Cubaanse volk en 40 jaar lang de Iraanse broeders op criminele wijze hebben geblokkeerd

Het is niet zomaar een vijand die het Venezolaanse volk, dat overspoeld werd met benijdenswaardige rijkdom, sinds 1999 onder ogen heeft moeten zien, omdat het zijn besluit wereldkundig maakte om soeverein en socialistisch te zijn. In deze 22 jaar van revolutie hebben we gezien waartoe ze in staat zijn, de mate van criminaliteit waarmee ze ons hebben aangevallen, ongeacht het lijden van vrouwen, kinderen en ouderen.

De eenheid van de revolutionaire krachten is meer dan ooit essentieel in deze momenten van aanval en bedreiging door het Amerikaanse imperialisme, evenals de massale deelname van het patriottische volk aan de komende verkiezingen.

Laten we geen geesten zien waar geen geesten zijn. Laten we het perspectief niet verliezen, laten we ons niet laten afleiden. De echte vijand is het imperialisme. Laten we onze inspanningen concentreren op het verslaan ervan, op het erkennen dat de aanval op de bolivar het krachtigste en meest effectieve wapen is dat ze vanuit economisch oogpunt tegen de Venezolanen hebben gebruikt. Laten we ernaar streven het te vernietigen. Laten we ons concentreren op het omzeilen van de commerciële en financiële blokkade in plaats van het te gebruiken als een excuus. De Cubanen, Russen en Iraniërs hebben ons veel te leren.

De enige manier om de ware vijand te verslaan is door de Boliviaanse revolutie te verdiepen en dat gebeurt, door ons dag na dag, in elk van onze situaties, beslissingen en acties, de rigoureuze vraag van commandant Chávez te formuleren: ¿Y allí, dónde está el socialismo? (En? waar is het socialisme?) Laat dit de leidraad zijn om de echte vijand te verslaan.

Voetnoot [*]: Containment: De politiek van het creëren van strategische allianties om de uitbreiding van een vijandige macht of ideologie te controleren of om deze te dwingen tot vreedzame onderhandelingen

Topfoto: Een man loopt langs de Federal Reserve in Washington, 16 december 2015. REUTERS/Kevin Lamarque/File Foto – RTSEZ6D.

Pasqualina Curcio
Econoom (Centrale Universiteit van Venezuela). PhD in Politieke Wetenschappen van de Simón Bolívar Universiteit (Venezuela). Master in Public Policies van het Institute of Advanced Studies in Administration (Venezuela). Zij is hoogleraar aan de afdeling Economische en Administratieve Wetenschappen van de Simón Bolívar Universiteit. Zij was vice-minister voor Collectieve Gezondheidsnetwerken.

Eerdere opiniestukken van Pasqualina Curcio: