Venezuela |
2020-06-20
bron: Ángel Guerra Cabrera 18 juni
samenvatting van interview met Resumen (SP)
Orinocotribune (EN) 20 juni 2020 ~~~

Venezuela zal in december van dit jaar parlementsverkiezingen houden in overeenstemming met het constitutionele mandaat. Het resterende obstakel voor het uitschrijven van de verkiezingen werd weggenomen door een resolutie “by legislative omission” (juridische nalatigheid) van het Hooggerechtshof van Justitie (TSJ) dat de nieuwe directeuren van de Nationale Kiesraad (CNE) heeft benoemd voor de uitoefening van hun bevoegdheden.

Deze procedure had door de Nationale Assemblee moeten worden opgelost, maar de oppositieleiders hebben het nooit op de agenda gezet, hoewel dat overeengekomen is in een akkoord aan de dialoogtafel tussen de regering en de oppositie. De oppositie heeft de vernieuwing van de CNE als voorwaarde gesteld voor de verkiezingen, ondanks het feit, dat het hetzelfde verkiezingsorgaan betreft, dat zonder enige poespas de overwinning van de oppositie bij de parlementsverkiezingen in 2015 heeft erkend, en het mandaat van deze ambtenarenop de dag van de volgende verkiezingen nog niet beëindigd is. Het was een van de concessies die de regering aan de dialoogtafel heeft gedaan om de politieke deelname van de tegenstanders, die geïnteresseerd zijn in de democratische weg, te stimuleren en zelfs om de verklaarde staatsgreepplotters en medeplichtigen aan de samenzweringsplannen van Washington, erbij te betrekken.

Zo heeft Chavismo zich ingezet om een meerderheid, die het 17 jaar lang in de Nationale Assemblee heeft gehad, weer mogelijk te maken. Deze week heeft president Nicolás Maduro er bij Diosdado Cabello, vicepresident van de Verenigde Socialistische Partij van Venezuela, op aangedrongen om zo snel mogelijk samen te werken met de aan de Patriottische Pool geallieerde partijen, en verder te gaan met de verkiezing van revolutionaire kandidaten voor het wetgevende orgaan.

Na de dood van Hugo Chavez (2013) had de oppositie in 2015 haar enige grote verkiezingsoverwinning in 17 jaar – van de verkiezing tot presidents van de Bolivariaanse leider in 1998 tot vandaag, door 112 van de 167 afgevaardigden gevangen te nemen.

Maar de oppositie slaagde er niet in haar klinkende overwinning te behalen en verkwanselde het politieke kapitaal dat ze had verworven, voornamelijk vanwege haar totale ondergeschiktheid aan de staatsgreep- en destabilisatie-doelstellingen van de Amerikaanse regering, die wanhopig probeerde om voor eens en altijd van Maduro af te komen.

Bedwelmd door een onverwacht succes, kondigde een decreet van de oppositie aan, dat Maduro nog drie maanden had, en dat het van plan was om de andere machten van de staat over te nemen, zodra het Parlement was geïnstalleerd. Samen met de hebzucht naar gemakkelijk en snel geld – een eigenschap van de leiders van de traditionele partijen van de vierde republiek en van de nieuwe formaties die in de periode van Chavista voor terroristische doeleinden zijn opgericht – heeft dit de voedingsbodem gecreëerd voor de zelfvernietiging van de oppositiepartijen.

Of het nu gaat om guarimbas, couppogingen, invasies, aanvallen op kazernes of de genadeloze economische oorlogsvoering van het imperium; er is een deel van de aanhangers van de oppositie dat hen afkeurt, omdat ze hen zien als schenders van de grondwet en vatbaar voor bloedvergieten, hetgeen ze niet voorstaan.

Alle subversieve pogingen van de oppositie, en van Juan Guaidó in het bijzonder, om president Maduro af te zetten, zijn mislukt, waaronder een halfbakken poging om een gewapende confrontatie uit te lokken aan de grens tussen Colombia en Venezuela op 23 februari 2019 en meer recentelijk een mislukte amateuristische inval van militaire deserteurs en Amerikaanse huurlingen uit Miami, die, als ze succes hadden gehad, de ontbinding van de Venezolaanse nationale staat zou hebben betekend. Daarbij komt, dat de banden van Guiado met de bloeddorstige narcoterroristische groepering Los Rastrojos en zijn associatie met de impopulaire Colombiaanse president Iván Duque met fotomateriaal zijn gedocumenteerd.

Het is aan het licht gekomen dat de zelfverklaarde man lijdt aan een crisis van depressie en rust wordt voorgeschreven. Geen wonder. De politieke partijen worden in hun strijd met Chavismo verscheurd door het fascistische beleid van de Verenigde Staten tegen Venezuela en een groep kleine formaties die voorlopig verklaren dat ze een politieke oplossing willen, zonder ingrijpen van buitenaf. Het Chavismo is aan zet.

Topfoto: Venezolaanse Nationale Assemblee hoofdverdieping – archieffoto

Angel Guerra Cabrera (Website)

Journalist en Cubaans politiek analist. Hij was directeur van de krant Juventud Rebelde (1968-1971), het tijdschrift Bohemen (1971-1980) en andere Cubaanse publicaties. Hij heeft als journalist gewerkt in landen in Azië, Afrika, Europa, Latijns-Amerika en de VS. In Mexico is hij columnist op internationale uitgaven van de kranten La Jornada en Excelsior. Hij is coördinator van het Mexico and the Current World Political Reflection Forum, gezamenlijk georganiseerd door Casa Lam en La Jornada.