Afrika |
17 augustus 2023
Bron: Andrew Korybko 
substack.com 15 aug 2023 ~~~

Amerikanen leren plotseling meer over Barmou omdat de VS waarschijnlijk de mogelijkheid onderzoekt om deze vertrouwde partner van voordat de coup plaatsvond in te zetten als hun contactpersoon met Niger in de hoop dat hij zijn superieuren overtuigt om in te stemmen met een “onderhandelde oplossing”. Als het Latijns-Amerikaanse model om populistische sentimenten onder controle te krijgen door de VS wordt nagevolgd in Niger, zij het met inachtneming van de coup-gevoelige omstandigheden van “Francafrique”, dan kan deze aangepaste methode uiteindelijk in de hele regio als wapen worden ingezet.

Van Bazoum naar Barmou

Het verhaal van de Amerikaanse media over de regimewisseling van vorige maand in Niger is opvallend veranderd sinds de reis van waarnemend vice-minister van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland naar Niamey (Zie NL-vertaling ) vorige week. Voor die tijd steunden de meeste nieuwsberichten en andere informatiebronnen op agressieve wijze de dreigende invasie van de door Nigeria geleide ECOWAS om de afgezette leider Mohamed Bazoum weer te installeren. Sinds Nuland echter onthulde dat de VS “aandringen op een onderhandelde oplossing”, is de aandacht gericht op generaal Moussa Barmou.

Verslag van NBC News

De Wall Street Journal begon de trend twee dagen na haar bezoek in een betaald artikel hier, maar pas nadat NBC News op maandag een stuk had geschreven met de kop “Blindsided: Uren voor de staatsgreep in Niger zeiden Amerikaanse diplomaten dat het land stabiel was” dat het grote publiek met hem kennismaakte. De ondertitel over hoe “een in Amerika opgeleide generaal die door Amerikaanse militaire functionarissen als een nauwe bondgenoot werd beschouwd, de omverwerping van de democratisch gekozen president van het land steunde” was een verwijzing naar Barmou. Dit is wat ze rapporteerden:

“Amerikaanse militaire functionarissen geloofden dat het hoofd van de Nigeriaanse Special Forces, Gen. Moussa Salaou Barmou, hun naaste bondgenoot, meeging met de andere militaire leiders om de vrede te bewaren. Ze merkten op dat in een video waarop de coupplegers op de eerste dag te zien waren, Barmou achter in de groep zat met zijn hoofd naar beneden en zijn gezicht meestal verborgen.

Minder dan twee weken later had Barmou in Niamey een ontmoeting met een Amerikaanse delegatie onder leiding van waarnemend vice-minister van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland: Als een militaire macht van buitenaf zou proberen zich in Niger te mengen, zouden de coupplegers president Bazoum doden. Dat was verpletterend”, zei een Amerikaanse militaire functionaris die de afgelopen jaren met Bazoum heeft gewerkt. ‘We hielden hoop bij hem.’

Barmou had niet alleen jarenlang samengewerkt met militaire leiders van de VS, maar hij was ook getraind door het Amerikaanse leger en bezocht de prestigieuze National Defense University in Washington, D.C. Vorige week, tegenover Amerikaanse functionarissen die hem waren gaan vertrouwen, weigerde Barmou om Bazoum vrij te laten. Hij noemde hem onwettig en hield vol dat de coupplegers de steun van het Nigeriaanse volk hadden. Nuland zei later dat de gesprekken ‘behoorlijk moeilijk’ waren.”

De anonieme Amerikaanse militaire bron die zei dat “we hoop op hem hadden” vertelde ons hoe hun land van plan was Niger bij volmacht te controleren. Het Pentagon dacht dat het cultiveren van het hoofd van de speciale strijdkrachten van dat land voldoende zou zijn om een staatsgreep te voorkomen, maar Barmou besloot erin mee te gaan omdat hij beter dan zij wist hoe oprecht populair het was. Zijn “overloper” van Amerikaanse proxy tot patriot zorgde ervoor dat deze verrassingsregimewisseling een succes werd.

Politico’s verslag

Het volgende relevante bericht in de Amerikaanse media werd een dag later gepubliceerd door Politico en ging over hoe “de VS jaren besteedde aan het trainen van Nigeriaanse soldaten. Daarna hebben ze hun regering omver geworpen.” Het bouwt voort op Barmou’s biografie die werd geïntroduceerd door NBC News en kan daarom worden opgevat als de tweede stap van een doorlopende informatiecampagne die bedoeld is om Amerikanen meer over hem te vertellen. Dit is wat ze te zeggen hadden over deze Nigeriaanse topambtenaar:

“Brig.Gen. Moussa Barmou, de in Amerika getrainde commandant van de Nigeriaanse speciale operaties troepen, straalde toen hij een hoge Amerikaanse generaal omhelsde die in juni een bezoek bracht aan de $100 miljoen kostende, door Washington gefinancierde dronebasis van het land. Zes weken later hielp Barmou de democratisch gekozen president van Niger afzetten.

…

Gepensioneerd majoor-generaal J. Marcus Hicks, die van 2017 tot 2019 commandant was van de U.S. Special Operations Forces Africa, zegt dat hij meteen onder de indruk was van Barmou. De Nigeriaanse generaal spreekt perfect Engels en volgde gedurende bijna twintig jaar meerdere Engelse taal- en militaire trainingscursussen op bases in de Verenigde Staten, waaronder in Fort Benning, Georgia, en de National Defense University.

Hicks en Barmou ontwikkelden een vriendschap. Ze hadden veel lange gesprekken tijdens een etentje over de toestroom van extremisten in Niger en hoe moeilijk het voor Barmou was om zijn land de afgelopen jaren te zien verslechteren, zei Hicks. Hij is het soort man dat je hoop geeft voor de toekomst van het land, dus dat maakt dit dubbel teleurstellend,” zei Hicks. Het was “ontmoedigend en verontrustend” om te horen dat Barmou betrokken was bij de staatsgreep.

Terwijl de buurlanden de afgelopen twee jaar als dominostenen ten onder gingen aan militaire coups, bleef Niger – en Barmou zelf – het laatste bastion van hoop voor het militaire partnerschap van de VS in de regio. Hij ‘was een goede partner, een betrouwbare partner’, aldus een Amerikaanse functionaris die bekend is met de militaire relatie tussen de VS en Niger. Maar de lokale dynamiek, de lokale politiek, overtroeft gewoon wat de internationale gemeenschap wel of niet wil.

Het is niet duidelijk of Barmou aanvankelijk betrokken was bij het beramen van de coup, die vermoedelijk werd geleid door generaal Abdourahamane Tchiani, het hoofd van Bazoums presidentiële garde. Naar verluidt namen Tchiani en zijn mannen de president gevangen omdat Tchiani dacht dat hij uit zijn functie zou worden gezet. Maar kort daarna steunden Nigeriaanse militaire leiders, waaronder Bazoum, de putsch.”

Het stuk van Politico dient om zoveel mogelijk mensen bewust te maken van hoeveel vertrouwen het Pentagon had in Barmou, wat hem menselijker maakt in de ogen van hun doelpubliek, dat tot nu toe waarschijnlijk dacht dat hij ofwel een hebzuchtige wannabe despoot was of een pro-Russische anti-Westerse ideoloog. Als ze horen dat hij Amerika’s naaste bondgenoot in Niger is, zullen ze eerder geneigd zijn Nuland’s diplomatieke inspanningen te steunen om de crisis op te lossen via een soort compromis dan het gebruik van geweld te steunen met het risico een regionale oorlog te ontketenen.

Verslag van Le Figaro

De achtereenvolgende stukken van NBC News en Politico over Barmou werden een week nadat Nuland uit Niger was teruggekeerd gepubliceerd, waardoor de permanente beleidsvormende bureaucratieën van de VS genoeg tijd hadden om over hun volgende stap te beslissen. In die tijd vertelde een ongenoemde diplomatieke bron aan Le Figaro in een artikel dat op zondag werd gepubliceerd, een dag voor dat van NBC News, dat ze vreesden dat de VS Frankrijk in de rug zou steken. Volgens hen zouden de VS de interim-regering onder leiding van de militairen stilzwijgend kunnen erkennen als ze hun bases mogen behouden.

De volgende dag, maandag, die samenviel met de publicatie van de reportage van NBC News over Barmou, die in deze analyse werd gezien als de eerste stap van een doorlopende informatiecampagne om de Amerikanen meer over hem te vertellen, maakten de VS publiekelijk bezwaar tegen het invasiescenario van ECOWAS. Vedant Patel, plaatsvervangend hoofdwoordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken, zei dat “militaire interventie een laatste redmiddel zou moeten zijn”, waarmee hij het bericht van Le Figaro geloofwaardig maakte, nadat haar diplomatieke bron de nieuwe houding van de VS correct had voorzien.

Van “Francafrique” naar “Amerafrique”.

Deze opeenvolging van gebeurtenissen suggereert dat de VS de militaire interim-regering van Niger misschien een deal aanbiedt waarbij ze deze nieuwe autoriteiten stilzwijgend erkent en ECOWAS opdraagt om de invasie af te blazen in ruil voor dat het land zijn bases behoudt en weigert om Rusland / Wagner te omarmen zoals hier (zie: NL-vertaling )uitgelegd. In dit scenario kan het feit dat de VS terugkrabbelen op hun eerdere eisen om Bazoum opnieuw te installeren, worden toegeschreven aan hun vertrouwen in Barmou’s beoordeling dat de staatsgreep echt de wil van het Nigeriaanse volk kanaliseerde.

De stukken van NBC News en Politico bevatten ook informatie over het belang van Niger voor de Afrikaanse strategie van de VS, waardoor het publiek kan veronderstellen dat het Witte Huis zijn toevlucht zou kunnen nemen tot de nationale veiligheidsuitzondering om de militaire hulp aan die staat na de staatsgreep niet stop te zetten volgens zijn binnenlandse wettelijke verplichting. In dat geval zouden de VS de traditionele veiligheidsrol van Frankrijk daar naadloos vervangen en tegelijkertijd voorkomen dat er een leegte ontstaat die anders door Rusland / Wagner had kunnen worden opgevuld.

Als Niger na de staatsgreep met succes overgaat van de Franse “invloedssfeer” in Afrika (“Francafrique”) naar die van Amerika (“Amerafrique”), dan zouden de VS het model dat ze opportunistisch hebben geïmproviseerd na de laatste verrassende wending in de gebeurtenissen, kunnen gebruiken om het te exporteren naar andere voormalige Franse koloniën. De landen die een volksoploop van anti-Franse sentimenten ervaren, zouden ook staatsgrepen kunnen ondergaan door voormalige, door de VS getrainde militaire leiders, die dan over soortgelijke deals onderhandelen als de eerder genoemde.

De VS zouden kunnen aanbieden om de schandalige veiligheidsrol van Frankrijk in hun landen te vervangen en een ECOWAS-invasie te voorkomen in ruil voor hun nieuwe militaire interim-regeringen die de VS een deel van de voorheen door Frankrijk gedomineerde markt aanbieden en weigeren Rusland/Wagner te omarmen. Op deze manier kunnen de VS revolutionaire trends in de regio sturen en er zelfs van profiteren als ze het model waarmee ze momenteel experimenteren in Niger via de beoogde brugfunctie van Barmou kopiëren.

Dit inzicht beantwoordt de vraag waarom de Amerikaanse media ineens over hem praten in de week na Nulands reis naar Niamey. Ze warmen de gemiddelde Amerikaan op voor het scenario van Barmou als brug tussen hun landen na de staatsgreep. Omdat hij ervoor koos om mee te gaan met de regimewisseling in plaats van die tegen te houden, is de nieuwe hoop van de VS dat hij zijn superieuren zal overtuigen om de beschreven deal te accepteren, die dan de basis zou kunnen vormen voor een model dat later over de hele regio geëxporteerd zou kunnen worden.

Het Latijns-Amerikaanse precedent

De VS zouden er de voorkeur aan geven dat Frankrijk Afrika namens het Westen beheert volgens de “Lead From Behind“-strategie van “lastenverdeling” in de Nieuwe Koude Oorlog, maar als de militair-strategische terugtrekking van Frankrijk onvermijdelijk is door de opkomende anti-imperialistische tendensen, is het beter dat Amerika zijn rol vervangt dan Rusland/Wagner. Daartoe zou het binnenkort anti-Franse staatsgrepen door in de VS getrainde militaire leiders kunnen steunen om het populistische sentiment in een geostrategisch veilige richting te sturen en zo geen ruimte te creëren voor zijn rivalen.

Dit is vergelijkbaar met wat ze onlangs begonnen te doen in Latijns-Amerika nadat de Democraten links-liberale bewegingen zoals die in Brazilië, Chili en Colombia begonnen te steunen, wat ertoe leidde dat Lula’s PT de posterchild werd van dit zogenaamde “verenigbaar links” project, om de controle over regionale processen niet te verliezen. Het is precies dit precedent dat waarschijnlijk ook van invloed is op de formulering van Amerika’s nieuwe “lokaas-en-wissel” benadering van schijnbaar onvermijdelijke sociaal-politieke veranderingen in “Franceafrique”.

Afsluitende gedachten

Om terug te komen op de titel, de Amerikanen komen plotseling meer te weten over Barmou omdat de VS waarschijnlijk de mogelijkheid onderzoekt om deze vertrouwde partner van voor de coup in te zetten als contactpersoon met Niger in de hoop dat hij zijn superieuren overtuigt om in te stemmen met een “onderhandelde oplossing”. Als het Latijns-Amerikaanse model om populistische sentimenten in bedwang te houden door de VS wordt toegepast in Niger, zij het met inachtneming van de coup-gevoelige omstandigheden van “Francafrique”, dan kan deze aangepaste methode uiteindelijk in de hele regio als wapen worden gebruikt.