EU,Oekraïne,VS |
28 september 2022
Bron: Dimitris Konstantakopoulos defenddemocracy.press 28 september 2022 ~~~

“Thank you USA”, schrijft de voormalige minister van Buitenlandse Zaken van Polen, lid van de stuurgroep van de Bilderberg Club en huidig parlementslid Roman Sikorski op zijn Twitter – account.

Sikorsky doelt op wat lijkt op de sabotage van de twee onderzeese Nord Stream-pijpleidingen, die aardgas van Rusland naar Duitsland kunnen transporteren. Sikorsky is blij dat Rusland de prijs betaalt voor Oekraïne en ziet de twintig miljard dollar kostende pijpleiding nutteloos liggen in de diepten van de Oostzee.

De Verenigde Staten ontkennen natuurlijk elk verband met de sabotage van de pijpleiding. Maar ze worden over het algemeen verdacht gezien de talrijke verklaringen van Amerikaanse functionarissen tegen de pijpleidingen. Afgelopen januari bijvoorbeeld had president Biden zelf de volgende dialoog met journalisten:

President Biden: “Als Rusland binnenvalt … dan zal Nord Stream 2 niet meer bestaan. We zullen daar een einde aan maken.”

Verslaggever: “Maar hoe gaat u dat precies doen, aangezien … het project onder Duitse controle staat?”

Biden: “Ik beloof je, we zullen dat voor elkaar krijgen.”.

Viceminister van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland (en een van de hoofdrolspelers van de staatsgreep van 2014 in Kiev) zei afgelopen januari: “Als Rusland Oekraïne op de een of andere manier binnenvalt, komt er niets terecht van Nord Stream 2.”

Nu heeft Selenski zich gehaast om Rusland de schuld te geven van de sabotage. Deze bewering is volkomen belachelijk, net zoals zijn andere bewering belachelijk was, dat de Russen de kerncentrale in Zapirizhie zouden bombarderen, die de Russen zelf bezetten.

Hoewel belachelijk, zijn dergelijke beweringen nuttig voor de extremistische krachten en inlichtingendiensten die de Oekraïense president controleren en hem gebruiken als internationale provocateur om zelfs in het binnenlandse leven van Duitsland en namens de internationale “oorlogspartij” in te grijpen.

In een publieke sfeer die gedomineerd wordt door anti-Russische hysterie in het Westen, is het bijna onmogelijk om media te vinden die dergelijke beweringen als belachelijk ontmaskeren, niet in het minst uit angst om pro-Russisch te lijken.

Geconfronteerd met het dilemma de media die zij vertrouwen te geloven of zich ertegen te verzetten, raken de burgers in grote verwarring. Dit is ook de logica van Goebbels: “laten we iets zeggen en het duizend keer herhalen, dan blijft er iets hangen”.

Met de twee pijpleidingen intact, had Rusland de energievoorziening van Duitsland grotendeels in handen. Moskou kan gas leveren als het dat wil, of weigeren. Om de pijpleidingen als wapen in handen te krijgen, zoals Bloomberg stelt, heeft Rusland pijpleidingen nodig die bestaan en intact zijn.

En als de pijpleidingen intact zijn, zou Duitsland ook, als het besluit zijn beleid ten aanzien van Oekraïne te wijzigen, bijvoorbeeld onder druk van energietekorten, onmiddellijk de toevoer van Russisch gas kunnen toestaan.

Nu beide pijpleidingen buiten bedrijf zijn, verkeert Berlijn voor zijn energievoorziening in een grote crisis en is het afhankelijk van de VS, zodat het voor het land veel moeilijker wordt om zijn beleid ten aanzien van Oekraïne te wijzigen als het dat wil.

Met andere woorden, wat de sabotage van de twee pijpleidingen doet, is enerzijds Rusland zijn “wapen” ontnemen en anderzijds Duitsland en Europa in het algemeen binden aan de NAVO-koers van voortzetting van de oorlog tegen Rusland. Dit alles bewijst dus eens te meer dat we hier niet alleen te maken hebben met een oorlog tegen Rusland, maar ook met een indirecte oorlog tegen Europa, op instigatie van het “imperium”.

Het is Europa dat de kosten van de sancties betaalt, waarvan de economie nu volledig dreigt in te storten, vooral gezien de verscherping van het conflict over Oekraïne. De Europese staten, hun economieën, hun strijdkrachten en hun inlichtingendiensten worden afhankelijker dan ooit van de VS. Europa verliest elke mogelijkheid om evenwichtige betrekkingen met Washington en Moskou te onderhouden, wat een voorwaarde is voor elke Europese autonomie. Het wordt een totale vazal van de Verenigde Staten ( Oscar Lafontaine: “Germany is Acting as an American vassal in the Ukraine War” | Defend Democracy Press ) en het “superimperialistische” (om Kautsky’s terminologie te gebruiken) internationale financiële imperium dat het “collectieve Westen” domineert.

Dit hoeft niet als een verrassing te komen voor degenen die bekend zijn met Amerikaanse en vooral neoconstrategieën. Een van de belangrijkste ideeën die aan hun teksten, zoals het Wolfowitz Report of het Project for a New American Century, ten grondslag liggen, is dat Washington er alles aan moet doen om te voorkomen dat twee van de kleinere machtspolen in de wereld (bijvoorbeeld Europa en Rusland of Rusland en China) bijzondere betrekkingen tussen hen opbouwen, omdat zij in dat geval de mondiale dominantie van de Verenigde Staten zouden betwisten.

De vernietiging van de Europees-Russische betrekkingen is al vele jaren een secundair, onuitgesproken, maar zeer belangrijk doel van het Oekraïne-beleid van de Verenigde Staten. We hadden een manifestatie van dit beleid tijdens de Oekraïne-crisis in 2014, toen de Franse, Duitse en Poolse ministers van Buitenlandse Zaken naar Kiev reisden en onderhandelden over een deal die een vreedzame uitweg uit de crisis bood. De coupplegers, waaronder de Rechtse Sector en andere extreem-rechtse paramilitairen, wachtten tot hun vliegtuig uit Kiev vertrok en lanceerden onmiddellijk hun provocatie, onmiddellijk gevolgd door hun gewapende staatsgreep tegen Janoekovitsj.

Een uitspraak van Victoria Nuland uit die tijd werd beroemd: “Fuck de EU”.

We moeten er nu op wijzen dat te weinig staten de technische capaciteit hebben om een operatie als die tegen Nord Stream uit te voeren, en ook een redelijke kans hebben om die daarna lang geheim te houden. Ik denk niet dat we te snel conclusies moeten trekken over wie direct verantwoordelijk was.

Het is daarentegen vrijwel zeker dat de sabotage van de pijpleidingen (terwijl de referenda in de Donbass en elders plaatsvonden) werd gepland en besloten door de machtscentra van het “Diepe Rijk” en de “Oorlogspartij”. Dat wil zeggen, door het “collectieve Westen” en de Verenigde Staten zelf. We hebben het optreden van deze partij herhaaldelijk gezien, niet alleen in de frontlinies van de Oekraïne-crisis, maar ook in het Midden-Oosten en China. Nu lijken ze in zekere zin het hele westerse politieke establishment te hebben gechanteerd.

Mevrouw Victoria Nuland is trouwens een sleutelfiguur die al deze “fronten” verbindt. Ze was de adviseur van de Republikein Dick Cheney toen hij de oorlogen in het Midden-Oosten begon, en ze was ook onderminister van Buitenlandse Zaken onder de Democratische president Obama toen de Oekraïne-crisis uitbrak.

Zolang de oorlogspartij geen ernstige weerstand ondervindt van het westerse politieke, economische en media establishment, van massabewegingen en partijen in Europa en Amerika, of van de vermeende “intellectuelen”, kunnen zij het conflict met Rusland zonder beperkingen voortzetten. Zij zullen niet, zoals zij hopen, de nederlaag van Rusland uitlokken, maar zij neigen ertoe het “collectieve Westen” te leiden naar (“neoklassiek” of “postmodern”) neofascisme en naar een volledige wereldoorlog.

Helaas lijken de meeste Europese politici, intellectuelen, analisten of activisten, zelfs de zogenaamde radicalen onder hen, niet in staat zich ten volle te realiseren naar welke afgrond wij op weg zijn en dienovereenkomstig te handelen. Misschien ook omdat ze hun hele leven in relatief vrije en welvarende tijden hebben geleefd.