Bron: Jeremy Kuzmarov 
covertactionmagazine 21 augustus 2022 ~~~

Hoe lang zal het westen deze wreedheden blijven steunen? En wanneer zal er een beweging ontstaan om te proberen de militaire hulp van de VS aan Oekraïne te blokkeren?

Op 4 augustus troffen raketten van het Oekraïense leger het toneel theater van Donetsk en een aangrenzend gebied, waarbij de beroemde ballerina en lerares, Galina Vasilyevna Volodina, en een van haar protégés, Katya Kutubaeva, 12, een rijzende jonge ster met een briljante toekomst voor zich, werden gedood.

Volgens de Canadese journaliste Eva Bartlett liepen Volodina, Koetoebajeva en haar grootmoeder naar het theater op Poesjkin Boulevard toen ze door de ontploffing aan stukken werden gereten. Zie YouTube video:


Klik hier om de Video met het interview te starten

Bartlett interviewde Vadym Pysarev, artistiek directeur van het Donetsk State Academic Opera and Ballet Theatre, die zwaar geschokt was door hun dood en zei dat beiden “zeer, zeer aardige mensen” waren.

Pysarev werkte nauw samen met Galina, die volgens hem een zeer succesvolle carrière als danseres had tot ze ongeveer 35 was en daarna een van de “beste balletleraressen ter wereld” werd.

Volgens Pysarev had ze een “gave voor dansers;” “ze trainde ze vanuit veel verschillende plaatsen, waaronder Duitsland, Moskou, Amsterdam, Frankrijk,” en was “echt iets speciaals.”

Dankzij haar hadden ze een zeer succesvolle dansschool in Donetsk ontwikkeld en zat het theater altijd vol.

Pysarev zei dat Katya een “ongelooflijk getalenteerde ballerina was die voorbestemd was voor grootsheid – totdat Oekraïne haar doodde.”

Ze was “zeer, zeer getalenteerd en zeer, zeer slim en had de mogelijkheid om een van de beste dansers te worden – een ster.”

Katya [Bron: twitter.com]

Pysarev vertelde Bartlett dat “ballet het leven, en oorlog verschrikkelijk is. Acht jaar lang hebben de mensen van Donetsk vreselijk geleden onder de oorlog en toch heeft niemand aandacht aan ons besteed of zich om ons bekommerd.”

Phoenix Programma Redux

Op 18 augustus publiceerde The New York Times een artikel op de voorpagina over Oekraïense guerrillastrijders, of partizanen, die terroristische activiteiten uitvoeren in strijd met het internationale oorlogsrecht.[1]

Andrew E. Kramer berichtte dat de partizanen “door donkere steegjes sluipen om explosieven te plaatsen…folders en graffiti met duistere waarschuwingen voor collaborateurs ophangen als onderdeel van hun psychologische operaties….inlichtingen verzamelen….en Russische doelen identificeren voor Oekraïense artillerie en lange-afstandsraketten die door de Verenigde Staten worden geleverd. Ze blazen spoorlijnen op en vermoorden functionarissen die ze beschouwen als collaborateurs met de Russen.”

Een Oekraïense gevechtsingenieur traint burgers in wapens en mogelijke rollen als guerrillastrijders. [Bron: nytimes.com]

Deze laatste activiteiten doen gemakkelijk denken aan het Phoenix programma in Vietnam evenals de Operatie Rollback in Oost-Europa aan het begin van de oorspronkelijke Koude Oorlog, waar de CIA Oekraïense nationalisten met fascistische gezindheid trainde om terroristische daden uit te voeren in een poging om een pro-Russische regering omver te werpen.[2]

Anti-Sovjet partizanen die door de CIA werden opgeleid om terroristische daden te plegen achter het IJzeren Gordijn tijdens de vroege Koude Oorlog als onderdeel van de Operatie Rollback-wiens heldendaden worden herhaald in het hedendaagse Oekraïne. [Bron: nationalwww2museum.org]

Volgens The New York Times, zijn de huidige partizanen steeds agressiever geworden in het “voeren van de strijd tegen de Russische troepen in door Rusland gecontroleerde gebieden.”

Het doel, aldus een guerrillastrijder, is om “de bezetters [Russen] te laten zien dat ze niet thuis zijn, dat ze zich niet moeten vestigen, dat ze niet comfortabel mogen slapen.”

Veel Oost-Oekraïners zien de Russen echter niet als bezetters, maar eerder als bevrijders van acht jaar terreur van het Oekraïense leger.

Als bewijs van het gebruik van terroristische methoden beschreef een Oekraïense regeringsfunctionaris een vergiftiging in de regio Zaporizja, waarbij ongeveer 15 Russische soldaten om het leven kwamen, en de sabotage van een graanelevator in de regio Kherson, om te verhinderen dat de Russische strijdkrachten 60.000 ton graan konden meenemen.

Partizanen zaten ook achter een explosie die een spoorbrug tussen Melitopol en de door Rusland gecontroleerde Krim onklaar maakte.

Handwerk van de partizanen. [Bron: pravda.com]

De Oekraïense regering heeft een aantal partizanen aan de media laten zien omdat ze “de groeiende dreiging van de partizanen tegen de Russische troepen wilde benadrukken en aan westerse donoren een signaal wilde geven dat Oekraïne met succes lokale middelen inzet in de oorlog, die nu bijna zes maanden duurt.”

De partizanen zeggen dat ze burgers zijn en dat hun activiteiten dus onder de Oekraïense wet vallen en niet onder het internationale oorlogsrecht, dat bijvoorbeeld verbiedt dat een soldaat het op een officier in burger gemunt heeft.

Een van de strijders, bijgenaamd Svarog, trainde bij een tak van de Rechtse Sector en het neonazistische Azov-bataljon.

Na de Russische invasie in februari werd hij naar een opslagloods buiten Melitopol gedirigeerd, waar hij platen met springstoffen, ontstekingsmechanismen, kalasjnikovgeweren, een granaatwerper en twee pistolen met geluiddempers aantrof.

Zuidoost-Oekraïne en de Zee van Azov. [Bron: ukrainetoday.org]

Svarog vertelde Andrew Kramer dat met weinig beweging van de frontlinies, zijn groep partizanen “heimelijk toeslaan in omgevingen die ze nauw kennen met behulp van autobommen, boobytraps en gerichte moorden met pistolen-en dan opgaan in de lokale bevolking”.

Codenaam Svarog, een lid van het Oekraïense ondergrondse verzet die terrorisme en moord heeft bekend. [Bron: nytimes.com]

Op een nacht in het voorjaar glipten Svarog en enkele leden van zijn cel in Melitopol door de stad en plaatsten, naar hij zelf toegaf, een bom in een wiel van een patrouillewagen die geparkeerd stond bij het door Rusland gecontroleerde politiebureau.

Toen de bom de volgende dag afging, werd een politieagent gedood en raakte een ander gewond. “Iedereen die in die auto zou rijden, zou een verrader zijn,” zei Svarog. “Niemand bewaakt daar de openbare orde.”

Vorige week heeft de cel van Svarog een boobytrap geplaatst in de auto van Oleg Shostak, een stadsambtenaar in Melitopol die lid is geworden van Verenigd Rusland (pro-Russische politieke partij) en het doelwit was omdat hij verdacht werd van “het maken van propaganda gericht op het aanspreken van de lokale bevolking”.

Nadat zijn auto ontplofte, raakte Sjostak zwaar gewond, maar overleefde het. Svarog was blij met de uitkomst omdat er een signaal was afgegeven aan de Russische collaborateurs: “Je bent nooit veilig.”

Svarog en een andere partizaan met de bijnaam Viking, zeiden dat de partizanen onder de verraders waar ze op jagen ook gemeentelijke en regionale overheidsmedewerkers en leraren tellen die akkoord gaan met het Russische onderwijscurriculum – zelfs als de meerderheid van de leerlingen in Oost-Oekraïne etnische Russen zijn uit gezinnen die zich verzetten tegen de poging om hen Oekraïense taal en lesprogramma’s op te dringen.

Maar volgens Viking “willen de Russen lesgeven volgens hun programma, niet volgens de waarheid. Een kind is kwetsbaar voor propaganda en als het in dit programma wordt opgevoed, zal het een idioot worden zoals de Russen,” zei hij. “Een leraar die akkoord gaat met het Russische programma is een collaborateur.”

Jeremy Kuzmarov is Managing Editor van CovertAction Magazine. Hij is de auteur van vier boeken over het buitenlands beleid van de VS, waaronder Obama’s Unending Wars (Clarity Press, 2019) en The Russians Are Coming, Again, with John Marciano (Monthly Review Press, 2018). Hij is te bereiken op: jkuzmarov2@gmail.com.


Voetnoten:

  1. Andrew E. Kramer, “Ukrainians Behind Enemy Lines Tell Invaders: You’re Never Safe,” The New York Times, August 18, 2022, A1.
  2. See Douglas Valentine, The Phoenix Program (New York: William & Morrow, 1990); Peter Grose, Operation Rollback: America’s Secret War Behind the Iron Curtain (New York: Mariner Books, 2001). ↑

Eerdere berichten in dit archief: