Bron: Alba Ciudad 22 juni 2021
orinocotribune 23 juni 2021 ~~~ 

De Venezolaanse minister van Buitenlandse Zaken, Jorge Arreaza, heeft tijdens zijn officiële bezoek aan de Russische Federatie op 22 juni een toespraak gehouden in de Valdai International Discussion Club in Moskou. In zijn toespraak verklaarde minister Arreaza – vanuit een historisch en geopolitiek perspectief – de werkelijke redenen achter de imperiale pogingen om Venezuela te overheersen, alsmede de veelzijdige agressie onder leiding van de Verenigde Staten tegen de Bolivariaanse natie.

Arreaza wees erop dat de unilaterale dwangmaatregelen, die ten onrechte de naam sancties hebben gekregen, een collectieve straf zijn voor 30 miljoen Venezolanen, enkel en alleen omdat zij hun democratische wil om hun eigen regering en instellingen te kiezen hebben afgedwongen, hun grondwet hebben gehandhaafd en hun natuurlijke rijkdommen, soevereiniteit en identiteit als natie hebben beschermd.

Minister Arreaza verduidelijkte dat deze dwangmaatregelen “slechts één aspect zijn van de veelvuldige agressie tegen Venezuela, die op meerdere fronten plaatsvindt en die zelfs tot echte gevechtssituaties heeft geleid, zoals een moordpoging met drones; invallen van huurlingen langs onze kusten, met o.a. Amerikaanse huurlingen van een bedrijf dat door [Juan] Guaidó is ingehuurd om president Nicolás Maduro en andere leiders van de Bolivariaanse Revolutie te vermoorden, en een permanente sabotage tegen onze olie- en elektriciteitsindustrie. Ze hebben in hun agressie allerlei opties uitgeput.”

De minister van Buitenlandse Zaken benadrukte dat Venezuela in het middelpunt staat van de imperiale ambities van Washington, omdat het de grootste ontdekte oliereserves ter wereld bevat, naast gas, steenkool en mogelijkheden voor windenergie en hydro-elektrische en zonne-energie. De geografische ligging in het noorden van het Zuid-Amerikaanse continent, tegenover de Caraïbische Zee, de Atlantische Oceaan en het Amazonegebied, en op enkele kilometers afstand van het Panamakanaal, heeft het ook tot een begeerde regio voor de Amerikaanse belangen gemaakt.

Arreaza voegde eraan toe dat de VS en het Westen in het algemeen in hun analyse van Venezuela het vermogen van het Venezolaanse volk tot strijd en verzet hebben onderschat, dat zijn wortels heeft in de buitengewone prestaties van de bevrijders en de cruciale rol die de natie heeft gespeeld in de onafhankelijkheid van de hele regio, omdat het land een voorpost van het Spaanse keizerrijk was geweest.

De Venezolaanse diplomaat herinnerde eraan dat de imperialistische motivatie van de Verenigde Staten geworteld is in ontstaan van Venezuela als natie, want reeds in 1786 had Thomas Jefferson, een van de oprichters, aangekondigd dat zijn land “stukje bij beetje” alle koloniën van Spanje zou afpakken.

Arreaza benadrukte dat de verkiezing van commandant Hugo Chávez tot president van Venezuela in 1998 een einde maakte aan de definitieve neokolonisatie van Venezuela door de Verenigde Staten, die van Venezuela een koloniale onderworpen staat zoals Puerto Rico hadden willen maken.

“Chávez renationaliseerde de Venezolaanse identiteit, redt de geschiedenis van het land, doet Bolívar herleven, haalt hem van de bronzen beelden, de marmeren beelden en de schilderijen en laat hem met het volk meelopen,” beweerde Arreaza.

Daarnaast ging de diplomaat in op alle destabilisatiepogingen en de internationale druk waaronder de regering van president Maduro gebukt gaat, alsook op de inspanningen van de president om de dialoog met de oppositiesectoren te bevorderen, wat zijn vruchten heeft afgeworpen in de verkiezing van een nieuwe Nationale Assemblee en de benoeming van een nieuw bestuur van de Nationale Kiesraad.