NAVO,Rusland |
5 april 2022
Bron:Vladimir Platov
New Eastern Outlook 5 april 2022 ~~~

De gebeurtenissen in Kazachstan die in januari door de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk werden beraamd en de aanhoudende druk van buitenaf die de Centraal-Aziatische regio ondervindt, voornamelijk van de Verenigde Staten en een aantal van haar westerse bondgenoten, wijzen op de aanwezigheid van voortdurende dreigingen hier. De escalatie van het Amerikaans-Chinese conflict en de speciale militaire operatie van de Russische strijdkrachten in Oekraïne die op 24 februari is begonnen, hebben deze dreigingen nog verergerd.

In dergelijke omstandigheden wordt de regio een van de belangrijkste platforms voor de confrontatie van de Verenigde Staten met Rusland en China. Het belangrijkste aspect van deze confrontatie is de informatie-oorlogsvoering. Pro-Westerse niet-gouvernementele organisaties en de media, die door de Verenigde Staten en hun bondgenoten worden gesteund, voeren actieve en systematische propaganda-activiteiten uit, waarbij scherpe kritiek wordt verspreid op Rusland en China, en op hun samenwerkingsprojecten in Centraal-Azië.

Tegelijkertijd steken de “westerse naties” hun bereidheid om een “tweede front” tegen Rusland en China in Centraal-Azië op te richten niet onder stoelen of banken. Een duidelijk bewijs van deze intentie is een vergadering op hoog niveau die op 28 februari on-line werd gehouden in het formaat “C5+1” en die met spoed bijeen was geroepen met deelneming van de volgende autoriteiten van buitenlandse zaken: Mukhtar Tleuberdi van Kazachstan, Ruslan Kazakbaev van Kirgizstan, Sirojiddin Muhriddin van Tadzjikistan, Rashid Meredov van Turkmenistan, Abdulaziz Kamilov van Oezbekistan, en Anthony Blinken, minister van Buitenlandse Zaken van de VS. In het kader van de expliciet door het Witte Huis geïnitieerde anti-Russische resolutie over Oekraïne voorafgaand aan de behandeling door de VN, had deze online-bijeenkomst een duidelijk doel om de Centraal-Aziatische staten over te halen hun politieke positie te wijzigen om dichter bij de Verenigde Staten te staan en hen te isoleren van Rusland. Nadat de landen in deze regio blijk hadden gegeven van hun onwil om het standpunt van Washington te aanvaarden en de president van Kirgizië, Sadyr Zhaparov, zelfs zijn steun had betuigd aan de speciale operatie van Rusland in Oekraïne en aan de niet aflatende acties van Rusland om de burgerbevolking van Donbass te beschermen, hebben de “westerse naties” hun ware gezicht laten zien. Een duidelijke uiting van deze houding was met name het voorstel van 1 maart van een van de leden van het Britse parlement, Margaret Hodge, die voorstelde sancties in te voeren tegen Kazachstan “omdat het land Poetin steunt”.

In deze context zet het Westen, geleid door Washington, zijn strategie voort die erop gericht is de situatie in de landen van de Europese Economische Gemeenschap te destabiliseren. En de gebeurtenissen in Kazachstan die in januari plaatsvonden, kunnen worden beschouwd als een “verkenningsslag”, aangezien Kazachstan de belangrijkste regionale bron van mogelijkheden blijft om de situatie in Rusland te laten verslechteren – de andere republieken in de regio hebben, om vele objectieve redenen, minder mogelijkheden om Rusland te beïnvloeden, vergeleken met Kazachstan.

De westerse naties trachten een tegenwicht te vormen tegen Rusland en China, dat in de eerste plaats zal worden opgebouwd rond de waarden- en ideologische categorieën van de moderne internationale betrekkingen. Tegelijkertijd worden de soevereiniteit en onafhankelijkheid van de Centraalaziatische landen door de westerse landen altijd genoemd in de context van de “bedreiging” die zou uitgaan van hun samenwerking met Rusland, China en, tot op zekere hoogte, Iran.

De westerse naties kunnen niet verhullen dat hun provocerend beleid duidelijk uitvloeisel is van de afbrokkeling van de traditionele Amerikaanse partnerschappen in Zuid-Azië, waardoor Washington dringend samenwerking zoekt met belangrijke Centraal-Aziatische landen bij het beheer van de wereldmarkt voor energie en het in handen krijgen van de wereldhandelsroutes. Bovendien hebben de Verenigde Staten enkele steunpunten nodig om hun aanwezigheid in Irak en Syrië, die nog overblijven, en in het Midden-Oosten en Azië in het algemeen te handhaven. Aangezien er minder mogelijkheden zijn om militaire bases te vestigen in Irak en in de Golfstaten, heeft Washington opnieuw enkele militaire ankerpunten nodig in Centraal-Azië, van waaruit het mogelijk zou zijn controle uit te oefenen over de regio zelf en de aangrenzende ruimte.

Daarom hebben de Verenigde Staten de onrust in de gebieden en deze steunpunten aangewakkerd met behulp van gecontroleerde NGO’s, de media en de capaciteiten van de Amerikaanse inlichtingendiensten, die zij gebruiken om conflicten te initiëren en druk uit te oefenen op het terrein van de regionale veiligheid, hetgeen vervolgens een verdere bedreiging vormt voor Rusland, alsmede voor China.

Een voorbeeld van zo’n gebied is met name de autonome regio Gorno-Badakhshan in Tadzjikistan, waar eind november 2021 een nieuwe escalatie begon, die sindsdien is doorgegaan, en de leiding van Tadzjikistan lijkt geen maatregelen te nemen om een oplossing voor dit probleem te vinden.

Bovendien is er een langdurig conflict in het grensgebied tussen Tadzjikistan en Kirgizstan, waar regelmatig wordt geschoten. Ook daar wordt geen uitzicht op een positieve, alomvattende oplossing van het conflict gezien, althans niet in de komende jaren.

Het conflictpotentieel bestaat ook in de Fergana-vallei, en wordt met name in verband gebracht met religieus radicalisme. De gebeurtenissen die in 2005 in Andizjan plaatsvonden, worden van betrekkelijk lokale aard geacht, maar het risico bestaat dat dit conflict voortduurt en gemakkelijk tot uitbarsting kan worden gebracht.

Naast de Fergana-vallei is er in Oezbekistan nog een ander problematisch gebied – Karakalpakstan met al zijn lokale problemen, waar met name de etnische factor een basis voor het conflict kan worden. De Verenigde Staten hebben reeds bepaalde “krachten” voorbereid om dit conflict aan te wakkeren, waaronder bijvoorbeeld desbetreffende online-media, die worden gedragen door etno-separatistische activisten in Europa, Turkije, en ook in Kazachstan, de voorstanders van “Karakalpak onafhankelijkheid”.

Sommige gebieden in Turkmenistan zijn ook problematisch, waar het potentieel voor de conflicten een meerlagig karakter heeft.

Het is bijna drie maanden geleden dat de crisissituatie in Kazachstan in januari 2022 plaatsvond, toen de radicalen gesteund door de inlichtingendiensten probeerden een staatsgreep te organiseren, de kiemen van een neo-Ruslandfobie zijn opnieuw aan het ontstaan in de republiek, met duidelijke deelname van het Westen. Het was met name Kazachstan waar de grootste anti-Russische manifestatie in het GOS plaatsvond en die door de Kazachse autoriteiten werd toegestaan, hoewel het leiderschap van Kazachstan, nadat Rusland op 24 februari 2022 een speciale operatie in Oekraïne was begonnen, een neutraal beleid heeft gevoerd en de beide partijen in het conflict tot vreedzame onderhandelingen heeft opgeroepen. De bijeenkomst in Alma-Ata op 6 maart werd gekenmerkt door de demonstratie van Oekraïense vlaggen en anti-Russische slogans. In feite begon de bijeenkomst met groeten die bekend staan om hun gebruik door pro-Hitler Oekraïense nationalisten. Deze manifestatie werd “gecoördineerd” door de onlangs benoemde Akim (hoofd) van Alma-Ata, Yerbolat Dosayev, de organisator van deze bijeenkomst was de anti-Russische politieke activist Daulet Abylkasymov, en een van de belangrijkste sprekers was het hoofd van de door de VS gefinancierde Liberty Foundation, Galym Ageleulov. De nationalisten hebben hun belangrijkste wapen tegen de Russen ingezet – “taalpatrouilles”, die de Russische taal in Kazachstan willen verbieden. Deze radicalen bezoeken winkels, organisaties en overheidsstructuren en proberen anderen te dwingen alleen Kazachs te spreken, wat illegaal is, aangezien het Russisch nog steeds de status heeft van de taal van de interetnische communicatie in het land.

In de context van de overtuigende superioriteit van Russische wapens ten opzichte van die van de VS, die werden aangetoond door de speciale operatie van Moskou gericht op denazificatie en demilitarisering van Oekraïne, zijn de Verenigde Staten en hun westerse bondgenoten duidelijk bang om een gewapende confrontatie met Rusland aan te gaan. Daarom hebben zij getracht dreigingen te creëren langs de Russische grenzen, in de hoop dat dergelijke acties Moskou voor problemen zullen stellen. Zowel Washington als de “westerse naties” houden er echter geen rekening mee dat het tijdperk van de unipolaire wereld voorbij is, aangezien de mensen in alle landen aan de hand van talrijke voorbeelden de ware – agressieve en expansionistische – doelstellingen van de VS hebben gezien, en zij niet bereid zijn om dit valse Amerikaanse beleid te steunen.

Vladimir Platov, deskundige van het Midden-Oosten, exclusief voor het online tijdschrift “New Eastern Outlook”.

Enkele gerelateerde berichten in dit archief:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *