EU,VS |
28 september 2022
Bron: moonofalabama 26 September 2022 ~~~

TWEET:

Disclose.tv @disclosetv – 10:03 UTC – 26 sep 2022

JUST IN – Duitse economie flink verslechterd in september. IFO-bedrijfsklimaatindex blijft dalen.

Op 7 februari legde professor economie Michael Hudson uit waarom Amerika’s echte tegenstanders haar Europese en andere bondgenoten zijn:

Wat Amerikaanse diplomaten zorgen baart, is dat Duitsland, andere NAVO-landen en landen langs de Belt and Road-route begrijpen welke winst kan worden geboekt door vreedzame handel en investeringen open te stellen. Als er geen Russisch of Chinees plan is om hen binnen te vallen of te bombarderen, wat is dan de noodzaak van de NAVO? En als er geen inherent vijandige relatie bestaat, waarom moeten buitenlandse landen dan hun eigen handels- en financiële belangen opofferen door uitsluitend te vertrouwen op Amerikaanse exporteurs en investeerders?

Dit zijn de zorgen die de Franse president Macron ertoe hebben aangezet de geest van Charles de Gaulle op te roepen en Europa op te roepen zich af te keren van wat hij de “hersendode” Koude Oorlog van de NAVO noemt en te breken met de pro-Amerikaanse handelsafspraken die Europa met stijgende kosten opzadelen en het potentiële voordelen van handel met Eurazië ontzeggen. Zelfs Duitsland verzet zich tegen de eis dat het in maart a.s. geen Russisch gas krijgt.

In plaats van een echte militaire dreiging van Rusland en China, is het probleem voor Amerikaanse strategen de afwezigheid van een dergelijke dreiging.

Wat de VS nodig hadden was om Rusland, en later China, uit te lokken om op Amerikaanse gearrangeerde dreigementen te reageren op een manier die haar ‘bondgenoten’ zou verplichten haar sanctiebeleid te volgen.

Het tamelijk domme Europese leiderschap trapte in de truc.

De VS regelde een Oekraïense aanval op de door rebellen bezette Donbas-regio. Deze begon op 17 februari met intense artillerievoorbereidingen tegen posities in Donbas, zoals geregistreerd door de OVSE-waarnemers aan die grens. Rusland moest wel reageren of de etnische Russen in die gebieden zouden verminkt en gedood worden door nazi-verslaafde Oekraïners.

Er was geen andere manier om dat te voorkomen dan met militaire middelen. Op 22 februari erkende Rusland de Donbas-republieken als onafhankelijke staten en tekende defensieovereenkomsten met hen.

Dezelfde dag annuleerde de Duitse kanselier Olaf Scholz de lancering van de onderzeese Nord Stream II pijpleiding, die Russisch gas naar Duitse industrieën en consumenten zou transporteren.

De Europeanen lanceerden een reeks extreem harde economische sancties tegen Rusland die, op aandringen van de VS, maanden van tevoren waren voorbereid.

De speciale militaire operatie van Rusland, krachtens artikel 51 van het VN-Handvest, begon op 24 februari.

Een vervolgstuk van Michael Hudson op 28 februari stelde dat Duitsland voor de derde keer in een eeuw was verslagen:

De actieve militaire macht sinds 1991 zijn de Verenigde Staten. Door de wederzijdse ontwapening van de landen van het Warschaupact en de NAVO af te wijzen, was er geen “vredesdividend”. In plaats daarvan heeft het Amerikaanse beleid van de regering-Clinton om via de NAVO een nieuwe militaire expansie door te voeren, 30 jaar lang een dividend opgeleverd in de vorm van een verschuiving van het buitenlands beleid van West-Europa en andere Amerikaanse bondgenoten uit hun binnenlandse politieke sfeer naar hun eigen “nationale veiligheid” (het woord voor speciale rentebelangen dat niet bij naam genoemd mag worden). De NAVO is het orgaan geworden dat het buitenlands beleid van Europa bepaalt, zelfs zozeer dat het de binnenlandse economische belangen domineert.

De recente aansporing van Rusland door uitbreiding van het anti-Russische etnische geweld door het neonazistische regime van Oekraïne na 2014 is erop gericht een krachtmeting te forceren. Het is een antwoord op de vrees van Amerikaanse belangen dat zij hun economische en politieke greep op hun NAVO-bondgenoten en andere satellieten in het Dollard-gebied verliezen, omdat deze landen hun grootste winstkansen zien liggen in toenemende handel en investeringen met China en Rusland.
…
Zoals president Biden uitlegde, gaat de huidige militaire escalatie (“Prodding the Bear”) niet echt over Oekraïne. Biden beloofde aan het begin dat er geen Amerikaanse troepen zouden worden ingezet. Maar hij eist al meer dan een jaar dat Duitsland voorkomt dat de Nord Stream 2 pijpleiding zijn industrie en woningen van goedkoop gas voorziet en zich wendt tot de veel duurdere Amerikaanse leveranciers.
…
Dus het meest urgente strategische doel van de Amerikaanse NAVO-confrontatie met Rusland is de stijgende olie- en gasprijzen. Naast het creëren van winsten en beurswinsten voor Amerikaanse bedrijven, zullen hogere energieprijzen de Duitse economie veel slagkracht ontnemen.

(Sommige mensen leuren momenteel met een “Geheime RAND studie van januari 2022”. Het is duidelijk vervalst. Het is gewoon een samenvatting van Hudson’s analyse).

Nord Stream II werd gecreëerd om Duitsland onafhankelijk te maken van pijpleidingen die door Polen en de Oekraïne lopen. Het blokkeren ervan was het domste wat Duitsland kon doen en dus deed kanselier Scholz het.

In de daaropvolgende maanden blokkeerde Polen de Yamal pijpleiding die ook Russisch gas naar Duitsland bracht. Oekraïne volgde met het afsluiten van twee Russische pijpleidingen.

De belangrijkste compressorstations van de Nord Stream I pijpleiding, die het Duitse bedrijf Siemens heeft laten bouwen en waarvoor het onderhoudscontract is afgesloten, zijn de een na de ander uitgevallen. Siemens mag ze niet repareren.

Het is niet Rusland dat zijn gas en olie van de Europese markten heeft geblokkeerd. Het waren de Duitse, Poolse en Oekraïense regeringen die dat deden.

Rusland zou zelfs graag meer verkopen. Poetin heeft onlangs opnieuw aangeboden om zoveel mogelijk Russisch gas via Nord Stream II naar Duitsland te sturen:

Immers, als ze het dringend nodig hebben, als het zo slecht gaat, ga dan gewoon door en hef de sancties tegen Nord Stream 2 op, met zijn 55 miljard kubieke meter per jaar – ze hoeven alleen maar op de knop te drukken en ze krijgen het aan de gang. Maar ze hebben ervoor gekozen om het zelf af te sluiten; ze kunnen één pijpleiding niet repareren en hebben sancties opgelegd aan de nieuwe Nord Stream 2 en zullen deze niet openen. Hebben wij hier schuld aan?

Het is de schuld van de Duitse regering die dat aanbod afwees.

De economische oorlog tegen Rusland die met de sancties moest worden gewonnen, heeft Rusland niet in beweging gebracht. De roebel is sterker dan ooit. Rusland boekt recordwinsten, ook al verkoopt het minder gas en olie dan voor de oorlog. Rusland heeft dit jaar misschien een kleine recessie, maar zijn levensstandaard gaat niet achteruit.

De economische gevolgen van de anti-Russische sancties binnen Europa zijn, zoals Michael Hudson heeft uitgelegd, gemakkelijk te voorspellen en hebben daarentegen enorme catastrofale gevolgen voor de Europese industrieën, de Europese samenlevingen en het politieke aanzien van Europa in de wereld.

De regeringen en de media hadden tot nu toe geen aandacht besteed aan de gigantische problemen die zich aandienen en waarop de leiders van de industrie al vroeg hadden gewezen. Pas de laatste twee weken of zo hebben zij de dringende waarschuwingen opgepikt.

Der Spiegel, het belangrijkste weekblad van Duitsland, vraagt zich af: Hoe erg zal de Duitse recessie zijn? en stelt het overduidelijke vast:

De eerste Duitse bedrijven beginnen de handdoek in de ring te gooien en de consumptie stort in als reactie op de gevolgen van de exploderende energieprijzen. De economie glijdt bijna ongecontroleerd af naar een crisis die het land permanent zou kunnen verzwakken.

Het stuk bespreekt de vijf stadia waarin de catastrofe zich zal voltrekken.

Eerste fase: Bevriezing van de productie – Het wordt onbetaalbaar duur om in Duitsland te produceren.
Tweede fase: De prijsval – Niemand koopt tegen de hoge prijzen die Duitse producten nu kosten.
Derde fase: De consumentencrisis – Door de hoge energieprijzen kopen Duitse consumenten minder van al het andere.
Vierde fase: De golf van faillissementen.
Vijfde fase: De finale fase op de arbeidsmarkt.

Wanneer Duitsland zo’n 6 tot 10 miljoen werklozen zal hebben, en de overheid minder belastinginkomsten omdat slechts enkele bedrijven winstgevend zullen zijn, zal het sociale systeem instorten.

Europese industrie bezwijkt onder gewicht van stijgende energieprijzen kopte de Irish Examiner:

Volkswagen, Europa’s grootste autofabrikant, waarschuwde vorige week dat het de productie uit Duitsland en Oost-Europa zou kunnen verplaatsen als de energieprijzen niet dalen.

Europa betaalt zeven keer zoveel voor gas als de VS, wat wijst op een dramatische erosie van het industriële concurrentievermogen van het continent die blijvende schade dreigt toe te brengen aan zijn economie. Nu de Russische president Vladimir Poetin zijn oorlogsinspanningen in Oekraïne verdubbelt, zijn er weinig tekenen dat de gasstromen – en aanzienlijk lagere prijzen – op korte termijn naar Europa zullen worden hersteld.

OilPrice.com stelt dat Europa geconfronteerd wordt met een uittocht van energie-intensieve industrieën.

In feite slaapwandelt de EU in de richting van chaos:

Alle ogen zijn vanmorgen gericht op de Italiaanse verkiezingsuitslag, maar Europa heeft veel grotere problemen dan het vooruitzicht van een rechtse regering. De winter komt eraan en de catastrofale gevolgen van Europa’s zelfopgelegde energiecrisis zijn in het hele continent al voelbaar.

Terwijl politici doorgaan met het bedenken van onrealistische plannen voor energierantsoenering, is de realiteit dat de stijgende energieprijzen en de dalende vraag er al toe hebben geleid dat tientallen fabrieken in een breed scala van energie-intensieve industrieën – glas, staal, aluminium, zink, meststoffen, chemicaliën – hun productie hebben teruggeschroefd of gesloten, waardoor duizenden werknemers zijn ontslagen. Zelfs de pro-oorlog New York Times moest onlangs erkennen dat de sancties van Brussel “verlammende” gevolgen hebben voor de industrie en de arbeidersklasse in Europa. “De hoge energieprijzen treffen de Europese industrie en dwingen fabrieken de productie snel te verminderen en tienduizenden werknemers op non-actief te stellen,” meldde de krant.
…
Het is echt een teken van de zwakheid van de Europese politici dat ondanks de snel naderende afgrond, niemand het op kan brengen om het voor de hand liggende te zeggen: dat de sancties moeten ophouden. Er is gewoon geen morele rechtvaardiging voor het vernietigen van de broodwinning van miljoenen Europeanen alleen maar om Poetin te schofferen, zelfs als de sancties zouden helpen om dat doel te bereiken, wat ze duidelijk niet doen.

De VS gaan weliswaar ook in een recessie, maar profiteren, zoals ze hadden gepland, van de Europese catastrofe.

Het Handelsblatt, een zakenblad, meldt dat Duitse bedrijven hun productie naar Noord-Amerika verplaatsen.

Washington trekt Duitse bedrijven aan met goedkope energie en lage belastingen.

De Duitse regering zegt dat te willen voorkomen, maar dat is onmogelijk zonder beëindiging van de energiesancties.

De New York Times verheugt zich natuurlijk over de situatie. Terwijl de Europese producenten uit hun markten worden geprijsd, nemen de VS het over:

Fabrieksbanen bloeien alsof het de jaren ’70 zijn.
De Amerikaanse verwerkende industrie beleeft een opleving, met bedrijven die extra werknemers aanwerven in een hoge consumentenvraag naar producten….

De VS voert, met de hulp van Europese politici, een oorlog tegen de mensen van Europa en hun levensstandaard. Ze staan nu op het punt die oorlog te winnen.

Er komt geen hulp van buitenaf om dat te voorkomen:

Duitsland krijgt slechts één gastanker tijdens Scholz’ Golfreis.

Europa, en vooral Duitsland, kan alleen aan deze duidelijke val ontsnappen als het de pijpleidingen vanuit Rusland opent. Het is nu de hoogste tijd om dat te doen.