CELAC,Oekraïne |
1 augustus 2022
Bron: Andrew Korybko 
oneworld.press 29 juli 2022 ~~~

Hoe verschillend Argentinië, Brazilië en Mexico ook zijn, ze zijn allemaal verenigd in hun gemeenschappelijke principe van neutraliteit ten opzichte van het Oekraïense conflict, wat hen tot Latijns-Amerikaanse multipolaire leiders maakt.

Argentinië, Brazilië en Mexico, de leidende landen van Latijns-Amerika, hebben zojuist hun principiële neutraliteit ten opzichte van het conflict in Oekraïne opnieuw bevestigd door tijdens de laatste conferentie van de ministers van Defensie van de Amerika’s te weigeren zich aan te sluiten bij de VS in hun veroordeling van de aan de gang zijnde speciale militaire operatie van Rusland aldaar. Deze diplomatieke ontwikkeling is niet alleen symbolisch, maar ook politiek van belang. Zij toont aan dat de hegemonie van de VS snel aan het afbrokkelen is aangezien zij haar wil niet langer kan opleggen aan deze belangrijke landen.

Latijns-Amerika heeft zich altijd verzet tegen de agressieve pogingen van zijn noorderbuur om de regio te dwingen zich naar zijn eisen te schikken, echter met wisselend succes in de afgelopen twee eeuwen. Nu echter geven de belangrijkste landen van Latijns-Amerika opnieuw blijk van hun politieke onafhankelijkheid, omdat zij zich aangemoedigd voelen door het hegemoniale verval van de VS, dat sinds het begin van het Oekraïnse conflict in een ongekende versnelling is geraakt. Argentinië, Brazilië en Mexico voelen zwakte en profiteren daar ten volle van om een krachtig punt te maken.

Het feit dat deze drie landen zich gezamenlijk verzetten tegen de eis van de VS om Rusland te veroordelen, is enorm gênant voor Washington. De regering-Biden heeft betoogd dat “solidariteit” met de proxies in Kiev de plicht is van alle zogenaamde “beschaafde en democratische landen”, maar drie van de belangrijkste landen op het westelijk halfrond zijn het duidelijk niet eens met die interpretatie van het conflict. Zij menen dat neutraal blijven de meest morele en pragmatische optie is.

En gelijk hebben ze, want dit conflict aan de andere kant van de wereld gaat hen niet aan. Bovendien onderhouden zij allen nauwe betrekkingen met Rusland, zodat er voor hen geen reden is om deze voor beide partijen voordelige banden unilateraal te verslechteren alleen maar om de VS gunstig te stemmen. Integendeel, hun objectieve nationale belangen worden gediend door de banden met Moskou te blijven aanhalen, waardoor hun energie- en voedselzekerheid wordt gewaarborgd. Zij hebben er ook belang bij de regio te laten zien dat zij niet bang zijn zich tegen de VS te verzetten.

Daarin ligt het meest wezenlijke punt, aangezien Latijns-Amerika opnieuw in opstand komt tegen de hegemonie van hun noorderbuur. De mondiale systeemovergang naar multipolariteit is onomkeerbaar, en het historische moment is zodanig dat de hele wereld er maximaal van profiteert om hun rol in de opkomende orde af te bakenen. Argentinië, Brazilië en Mexico vormen hierop geen uitzondering en hebben ingezien dat dit het perfecte moment is om hun regionale leiderschap te versterken.

De VS kunnen daar niets aan doen, hoe graag zij ook zouden willen dat dit niet zou gebeuren, hetgeen aantoont hoe zwak zij de laatste maanden zijn geworden. De VS hebben waarschijnlijk geprobeerd hun beslissingen van tevoren te beïnvloeden, maar zijn daar spectaculair in mislukt, vandaar dat alles zich gewoon heeft ontwikkeld zoals het is gegaan. Terwijl de VS in de loop van het Oekraïense conflict hun afnemende hegemonie over Europa met succes herbevestigen, verliezen zij in het proces hun hegemonie over Latijns-Amerika.

De drie belangrijkste landen in haar spreekwoordelijke “achtertuin” hebben haar de boodschap gestuurd dat zij niet langer met zich laten sollen. Zij zijn er trots op zich te verzetten tegen de hegemoon op het halfrond om een krachtig politiek punt te maken dat ook bedoeld is om de regionale massa’s te inspireren zich te blijven verzetten tegen de VS. Hoe verschillend Argentinië, Brazilië en Mexico ook zijn, ze zijn allemaal verenigd in hun principiële neutraliteit ten opzichte van het Oekraïnse conflict, wat hen tot Latijns-Amerikaanse multipolaire leiders maakt.