Bron: Peter Koenig Global Research 24 augustus 2023 ~~~
Don’t cry for me, Argentina
The truth is, I never left you
All through my wild days, my mad existence
I kept my promise
Don’t keep your distance
“Huil niet voor mij Argentinië” (Gezongen door Madonna)
De tekst:
Huil Niet Om Mij Argentinië –
Het zal niet gemakkelijk zijn, jullie zullen het wel vreemd vinden
Als ik probeer uit te leggen hoe ik me voel
Dat ik jullie liefde nog steeds nodig heb na alles wat ik gedaan heb
Jullie zullen me niet geloven
Alles wat jullie zullen zien is een meisje dat jullie vroeger kenden
Hoewel ze nu netjes gekleed is,
was het armoedig toen ze bij jullie wasIk moest het laten gebeuren, Ik moest veranderen
Ik kon m’n hele leven niet in armoede doorbrengen
En maar het raam uitkijken en uit de zon blijven
Dus ik koos voor de vrijheid
Rondrennend, alles wat nieuw was proberend
Maar er was helemaal niets wat indruk op mij maakte
Dat had ik ook nooit verwacht.
Huil niet om mij Argentinië
De waarheid is dat ik jullie nooit verlaten heb
In al mijn wilde dagen
Mijn gekke leven
Hield ik mijn belofte
Blijf dan niet afstandelijkEn wat rijkdom betreft en wat roem betreft
Ik heb er nooit om gevraagd
Hoewel de wereld dacht dat het mij daar alleen om ging
Het zijn illusies
Het zijn niet de oplossingen die ze beloofden te zijn
Het antwoord was hier steeds al
Ik hou van jullie en ik hoop dat jullie van mij houdenHuil niet om mij Argentinië
.
Heb ik teveel gezegd?
Ik kan niets meer bedenken om tegen jullie te zeggen
Maar jullie hoeven alleen maar naar me te kijken om te weten
dat elk woord waar is
*
Deze teksten – melancholisch en droevig – kunnen op vele manieren geïnterpreteerd worden. Eén daarvan is: Eva Peron, die in 1952 op 33-jarige leeftijd overleed, echtgenote van de Argentijnse president Juan Peron (1946 tot 1955 en 1973 tot 1974). Eva Peron, of Evita, stond aan de zijde van de president. Eva was niet alleen de geestelijke leider van Argentinië, ze bekleedde de facto ook de positie van minister van Arbeid en minister van Volksgezondheid.
Eva was een voorvechter, een rebel, voor die tijd. Eva zorgde voor een revolutie in de politiek van Argentinië. Achter de socialistische inslag – als in echt sociaal beleid – die de term Peronisme of Peronistische Beweging kenmerkte, stond Eva Peron.
Nadat president Peron de overheidssubsidies aan de traditionele Sociedad de Beneficencia (Spaans voor “Hulpvereniging”) had stopgezet, waardoor hij meer vijanden maakte onder de traditionele elitaire achterban, verving Eva de subsidies door een Eva Perion Foundation. Ze kreeg steun en donaties van vakbonden en bedrijven, evenals aanzienlijke bijdragen van de nationale loterij en andere fondsen.
Eva gebruikte deze middelen om duizenden ziekenhuizen, scholen, weeshuizen, bejaardentehuizen en andere liefdadigheidsinstellingen op te richten.
Eva was ook grotendeels verantwoordelijk voor de invoering van het vrouwenkiesrecht (stemrecht) en ze richtte in 1949 de Feministische Partij op.
Eva Peron deed dat allemaal – ze was pas 33 jaar oud toen ze stierf.
Waarom is het verhaal van Eva Peron belangrijk met het oog op de parlements- en presidentsverkiezingen van oktober 2023?
Dit lied, Don’t cry for me Argentina – is misschien Eva’s spirituele strijdlied, dat mensen, haar mede-Argentijnen, eraan herinnert, dat ze hier is, bij hen, dat ze hen zal begeleiden door deze moeilijke tijden en dat haar hart klopt voor Argentinië, sterker, veel sterker dan de snode klop, die opnieuw probeert dit grote land te ruïneren, van goed opgeleide, slimme en bereidwillige mensen en middelen, in dienst van een kleine elite en buitenlandse roofdieren.
Hetzelfde verhaal, vaak herhaald over de hele wereld.
Eva’s geest is hier, bij de mensen van Argentinië, bij dit uitgestrekte en prachtige land – “Huil niet voor mij, ik ben bij jou”.
Flash Forward naar 2023
Toen de Argentijnse vice-president Cristina Fernandez, de vrouw van wijlen Nestor Kirchner, afgelopen mei officieel verklaarde dat ze zich niet kandidaat zal stellen voor het presidentschap in oktober 2023, klonk dat als een klap voor de Peronistische beweging. Noem het “Kirchner Peronisme”. Ze hadden veel gedaan om Argentinië onder tonnen en tonnen schulden vandaan te trekken, veroorzaakt door de door de VS en het IMF geïnspireerde dollarisering van de Argentijnse economie in 1991 door president Menem.
Mevrouw Fernández, die president was van 2007-2015, maakte haar besluit bekend via een verklaring op haar website waarin ze de rechterlijke macht bekritiseerde. Ze beschuldigde de rechtbanken ervan dat ze haar probeerden te verbieden om zich opnieuw verkiesbaar te stellen, wat het verbond van de rechterlijke macht met de oppositie aantoont.
Met haar besluit brengt de centrumlinkse Fernández de regerende Peronistische partij in onzekerheid over wie haar kandidaat zou kunnen zijn bij de presidentsverkiezingen van dit jaar.
De Menem-dollariseringsdoctrine was vanaf het begin een no-go.
Geen enkel land kan de munt van een andere economie overnemen zonder een economisch fiasco. Het duurde 10 jaar voordat in 2001/2002 de totale ineenstorting plaatsvond. Tussen 40% en 60% werklozen, van ingenieurs tot dokters en arbeiders, allemaal op straat, sommigen in hun mooiste kleren, zich verontschuldigend dat ze moesten bedelen om geld om te overleven… het was een van de meest trieste dingen om te zien.
De Kirchner manier van Peronisme – naar het beeld van Eva – redde het land met een devaluatie van 200% van de Peso – los van de dollar in 2001. Bijna alle schuldeisers (97%) deden mee en stemden uiteindelijk in met de onderhandelde schuldkorting. Ongeveer 75% van de totale schuld werd “kwijtgescholden”, ook met de zegen van het IMF. Gemiddeld moest nog vijfentwintig procent worden terugbetaald over een periode van tien jaar.
Argentinië floreerde zelfs tijdens de wereldwijde economische crisis van 2008 / 2010.
De jaarlijkse groei daalde van gemiddeld meer dan 10 procent naar ongeveer 4 – 5 procent tijdens de crisis en trok daarna weer aan. Cristina Fernandez Kirchner, de weduwe van wijlen Nestor Kirchner, werd tot president gekozen en vervulde dit ambt tot 2015. Ze liet een hersteld land – zogezegd een land zonder schulden – over aan de volgende president Mauricio Macri, een extreemrechts, neoliberaal “implantaat” van de westerse elite vertegenwoordigd door het IMF en de financiële cabal achter het IMF.
Macri, die gouverneur van Buenos Aires was, won de verkiezingen van 2015 van de pro-peronistische kandidaat Daniel Scioli, met een zeer kleine marge van 1,4%. Onder normale omstandigheden zou zo’n kleine marge een hertelling rechtvaardigen. De meeste analisten dachten aan verkiezingsfraude. Maar een hertelling werd niet toegestaan. Het is zeer waarschijnlijk dat de verkiezingen vervalst zijn.
Logisch natuurlijk, het IMF en alle westerse schuldeisers die – weliswaar met hun instemming – grote sommen geld verloren tijdens de heronderhandelingen over de schuld, wilden op de een of andere manier hun stukje vlees terugkrijgen. Macri was dus ideaal. Hij stortte Argentinië meteen weer in de schulden door het IMF, de Wereldbank en alle gebruikelijke verdachte schurken in te schakelen.
In een mum van tijd zat Argentinië weer in de schulden, de inflatie en de werkloosheid stegen de pan uit, de armoede daalde van bijna 70% op het hoogtepunt van de crisis in 2001/2002 naar minder dan 10% toen mevrouw Cristina Kirchner het presidentschap verliet, terug naar meer dan 40% in minder dan twee jaar Macri-regime.
Noem dit institutioneel uitmelken van een natie die zich uit een crisis werkte om een comfortabel middeninkomensland te worden… opzettelijke diefstal door onze illustere, en ja, zeer criminele Bretton Woods instellingen.
Mevrouw Cristina wordt juridisch vervolgd – niet anders dan Donald Trump in de VS – zodat ze niet meer naar het presidentschap zal streven. Want als ze dat zou doen, is de kans groot dat ze met een aardverschuiving zou winnen – en haar land, Argentinië, terug zou brengen naar het volk.
Vandaag de dag bestempelen de machthebbers, met gekochte media, het Peronisme als populisme… zoals de westerse mainstream alles afkraakt dat zich distantieert van het hegemoniale, door de VS gedicteerde globalisme. Populisme wordt ???afgekraakt door de elite en door journalisten die daarvoor betaald worden en die geen idee hebben wat “populisme” echt betekent, namelijk een politieke agenda die zich richt op de behoeften van het volk – wat is een betere democratie dan dat!
Met het ontbreken van Cristina Fernandez waren de Peronisten niet voorbereid met een alternatieve en goed verzorgde kandidaat. Het komt dan ook nauwelijks als een verrassing dat de enige echte oppositie, de ultrarechtse Libertarische partij die een interlandelijke alliantie heeft met de controversiële Spaanse neonazipartij Vox, haar kandidaat Javier Milei naar voren schuift.
Afbeelding: Javier Milei in VIVA22. (Gelicentieerd onder CC0)
onbestemd
Javier Milei is een Argentijnse politicus die zichzelf econoom noemt. Sinds december 2021 bekleedt Milei de positie van nationaal afgevaardigde in Buenos Aires. Hij kwam letterlijk uit het niets en veroverde 30% van de kiezers in de voorverkiezingen, en werd plotseling de koploper voor de presidentsverkiezingen van oktober 2023. Dit resultaat heeft schokgolven door het politieke establishment in heel Latijns-Amerika gestuurd.
De Peronisten en aanverwante linkse partijen zijn verdwenen; er zijn geen levensvatbare kandidaten; en de Peronisten zijn niet in staat om de neonazi Javier Milei te verslaan, die heeft gezegd dat hij Argentinië onmiddellijk zou terugbrengen naar volledige dollarisering, de Argentijnse Centrale Bank zou ontbinden – en Argentinië zou – opnieuw – een volwaardige dollar-economie worden.
Milei noemde het immer problematische Ecuador als lichtend voorbeeld. In januari 2000, na een staatsgreep, nam de nieuwe ultraconservatieve president van Ecuador, Gustavo Noboa, met de hulp van het IMF, de US-dollar aan als Ecuadoraanse munteenheid en deed afstand van de Sucre, de echte munteenheid van Ecuador. Milei zou zeker de steun krijgen van het IMF en, natuurlijk, van Washington. Ze zouden het geweldig vinden als de rijkdom van Argentinië zich in dollars zou omzetten.
Amper 30 jaar na de rampzalige Menem-dollarisering van 1991, die leidde tot de meest catastrofale economische ineenstorting in de geschiedenis van Latijns-Amerika, wil Milei teruggaan en volledige dollarisering omarmen. Hij zegt dat het de enige manier is om de inflatie te bestrijden. Natuurlijk niet. Integendeel. De kosten van levensonderhoud zullen stijgen en daarmee ook de inflatie – en het inkomen, of de koopkracht, van de lagere inkomensgroepen zal nog verder dalen.
Volgens Independent Commodity Intelligence Services (ICIS), die 143 landen wereldwijd bestrijkt, zal de inflatie in Argentinië naar verwachting oplopen tot 147% met een daling van het BBP van wel 3,5% in 2023. Met volledige dollarisering kan Argentinië een zeer korte daling van de inflatie ervaren (zoals het geval was in het begin van de jaren ’90), maar daarna – spelend met vuur, dwz. met de valuta van een andere economie – zullen de kosten van levensonderhoud waarschijnlijk de pan uit rijzen en zal de armoede exploderen totdat de economie instort – wanneer het land wordt ontdaan van al haar rijkdommen.
Doet me – alweer – denken aan het liedje van Eva’s spirit,
“Huil niet voor mij, Argentinië,
“De waarheid is dat ik je nooit heb verlaten
“Gedurende mijn wilde dagen, mijn gekke bestaan
“Ik hield mijn belofte…….
“Er is niets meer dat ik kan bedenken om tegen je te zeggen
“Maar je hoeft alleen maar naar me te kijken om te weten
“Dat elk woord waar is.”
… wat betekent, “Ik ben bij je, en zal je niet teleurstellen.”
*
Laatste nieuws, net binnen van de BRICS-top in Johannesburg, Zuid-Afrika. De BRICS-alliantie, momenteel 5 leden (Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika), nodigt 6 nieuwe leden uit – Argentinië, Egypte, Ethiopië, Iran, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten om lid te worden van de BRICS-groep. Zie dit en dit.
Dit is goed nieuws voor Argentinië. Een van de topprioriteiten van de BRICS, nu 11 landen, is immers de-dollarisering (onafhankelijkheid van de dollar). Het kan moeilijk zijn voor welke president dan ook, inclusief de Argentijnse presidentskandidaat Javier Milei, om Argentinië volledig te dollariseren.
De 11 BRICS-leden doen de G7 in het niet vallen. De nieuwe BRICS-landen omvatten meer dan 50% van de wereldbevolking en ongeveer 40% van het wereldwijde BBP. Vergelijk dit met de G7 – 800 miljoen inwoners en 27% van het wereldwijde BBP (2022). Hoe lang zal de G7 de wereld er nog van proberen te overtuigen dat zij het voor het zeggen hebben?
Peter Koenig is geopolitiek analist en voormalig senior econoom bij de Wereldbank en de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), waar hij meer dan 30 jaar over de hele wereld heeft gewerkt. Hij doceert aan universiteiten in de VS, Europa en Zuid-Amerika. Hij schrijft regelmatig voor online tijdschriften en is de auteur van Implosion – An Economic Thriller about War, Environmental Destruction and Corporate Greed; en co-auteur van Cynthia McKinney’s boek “Als China niest: From the Coronavirus Lockdown to the Global Politico-Economic Crisis” (Clarity Press – 1 november 2020).
Peter is onderzoeksmedewerker van het Centre for Research on Globalization (CRG). Hij is ook een niet-residente Senior Fellow van het Chongyang Instituut van de Renmin Universiteit in Beijing.